ตอนที่7 ออกไปซะ

ก้าวของญาอี้แข็งทื่ออยู่ที่อยู่เดิม ภายในใจรู้สึกหวาดกลัว ยึด หลังขึ้นตรงอย่างระวัง

“คุณจะทําอะไร ?”

ประยงหันขวับ สีหน้าเย็นชาสายตาแหลมเฉียบ! “ญา เธอ กล้าเลียนแบบงานเพื่อหลอกลวงบริษัท ช่างกล้าหาญจริงๆ เลย นะ”

ญาขมวดคิ้ว “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร

ประยงยกมือขึ้นและวางเอกสารฟาดลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา”ดูเอาเองเถอะ

เมื่อญา เข้ามาดูใกล้ๆ เธอก็มองเห็นว่ามันคือผลงานชั้นยอด

ของเธอ

มันเป็นสิ่งที่เธอใช้เวลาหลายวันหลายคืนนับไม่ถ้วนเพื่อ ออกแบบอย่างประณีตมาตั้งห้าปี มันจะเป็นการลอกเลียนแบบ งานไปไม่ได้เลย

“ญาอี้ เธอนี่มันชั่วร้ายมากเลยนะที่คัดลอกผลงานของน้องเธอ ได้ลงคอ !” ประยงพูดแบบนี้เหมือนกับมีค้อนทุบลงไปที่หัวใจญา ออย่างรุนแรง

“เธอคิดว่าลันตามีจิตใจอ่อนโยน ไม่คัดค้านเธอ แผนลับของเธอก็จะสําเร็จได้หรอ ?”

ดวงตาของประยงแคบลง สายตาอันเยือกเย็นเต็มไปด้วย ความกดดันอันเด่น ต: “ฝันไปเถอะ!”

ญาอี้คว้าไฟล์งานนั้นมาเปรียบเทียบกันบนโต๊ะ “ฉันไม่ได้ ลอก ลันตาต่างหากที่ลอกฉันมาชัดๆ !”

ประยงหัวเราะเยาะ “ลันตาเป็นสไตลิสต์ที่โด่งดังที่สุดใน ประเทศเลยนะ เขาจะไปลอกงานเธอได้ยังไง ?”

ญาอี้น้อยใจเพราะความน้อยใจและตื่นเต้น ดวงตาสีแดงมี ความชื้นเล็กน้อย จ้องเขม็งไปที่ประยง: ที่หล่อนโด่งดังได้นะ เพราะลอกงานของฉันนี่แหละ !”

สายตาของประยงจ้องค้างไปที่แววตาอันบริสุทธิ์และซื่อสัตย์ ของเธอหัวใจก็เต้นขึ้นอย่างรุนแรงโดยไม่มีเหตุผล สายตาแบบนี้ เหมือนกับเขาเคยเจอมาที่ไหนสักแห่ง

แต่ในไม่ช้าญา ก็ย้ายสายตา เธอกนิ้วของเธอไว้แน่นและ พยายามกลบเกลื่อนความโกรธและความน้อยใจไว้ในอก

“ฉันไม่สนหรอกว่าพวกคุณจะเชื่อไหม แต่ความจริงก็คือมัน ตาลอกฉัน เมื่อ 6 ปีก่อนฉันอดทนกับมัน แต่ตอนนี้ฉันจะไม่ทน กับมันอีกแล้ว !” เธอโยนเอกสารกลับมาบนโต๊ะ “ฉันจะฟ้อง หล่อน !”

ประยงหัวเราะขึ้นทันใดและมองญาอี้ด้วยความดูหมิ่น ดูแคลน: “คนลอกเลียนแบบงานคนอื่นยังกล้ามาอวดดีอีกนะ ญาเธอนี่มันยางอายจริงไม่ทางรังแกลันตาแน่เอางานของและก็ออกไปบริษัทฉันแล้วหลังจากอย่ามา

ญากัดริมฝีปากของเธอแน่นแล้วจ้องที่ประยงด้วยความ เกลียดชัง ตระกูลปนันท์อ่อ จริง ถ้าคุณไม่โง่คุณจะอยู่กับลันตาได้ล่ะเนอะ

ใบของประยงมืดมัวขึ้นทันใด ทั้งตัวเดือดพลุ่งพล่าน

ผมหรอ

หัวใจของญาอี้หดลงด้วยความหวาดกลัวเธอตัวขึ้น ใช่ นั่นคือคุณ…….

พูดยังทันจบเห็นประยงก้าวเข้ามาใกล้แล้วพลกำลัง

กระแทกอย่างรุนแรง ทำให้

มือคนร่างกายสูญเสียการทรงพุ่งไปข้างหลัง รุนแรง ร้างอันสูโปร่งและเร่าร้อนของประ ก็กดทับทันใด

ใบหน้าที่งดงามและละเอียดอ่อนแต่กลับเย็นและน่ากลัวใกล้ดวง

ญาอี้ เธออยากตายหรอ ?”

ญา ถูกกดด้วยพลังกำลังของเขาแทบจะหายใจไม่ออกดวงตาอันแหลมคมของเธอสั่นคลอนไม่สามารถควบคุมได้ มอง หน้าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอด้วยความหวาดกลัว

คนสองคนอยู่ใกล้ชิดกันมากเหลือเกิน ใกล้กันอย่างคลุมเครือ

ทันใดนั้นความทรงจําอันสับสนวุ่นวายของประยงในค่ำคืน เมื่อหกปีที่ผ่านมาก็ผุดขึ้นเมื่อได้สัมผัสเรือนผิวของผู้หญิง กลิ่น หอมนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย

เขาไม่สามารถต้านทานการใกล้ชิดได้..……….

ทันใดนั้นประตูออฟฟิศก็ถูกหนึ่งร่างผลักและเปิดเข้ามาโดย พลการ

ปรากฏว่าชุติภาสพาซีซั่นเข้ามา

“ประยง นายกำลังจะทำอะไรกับป้าในอนาคตของนาย ?”

ประยงหันหัวจ้องเขม็งไปที่ชุติภาสอย่างเย็นชา

ป้าตัวเล็กเนี่ยนะ? ผู้หญิงคนนี้เนี่ยนะ ?

ญา รีบผลักประยงออกไปและวิ่งไปอยู่ข้างๆ ชุติภาส

อย่างน้อยชุติภาสก็ไม่เอาความกดดันและความรังเกียจกัน ใหญ่หลวง ให้แก่เธอ

แต่เดินยังไม่ถึงสองก้าว ข้อมือของเธอก็ถูกประยงจับอย่าง เหนียวแน่น

ประยงไม่ได้มองไปที่ญาอี้ เขาเพียงแค่ส่งแสงในสายตาอัน แหลมคมจ้องเขม็งไปที่ชุติภาส: “นายและผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกัน?