บทที่ 6

“แต่สิ่งที่เธอพูดไม่ใช่แบบนั้น

มาร์ติโน่เปิดคลิปเสียงคําพูดของจอมขวัญเป็นหลัก ฐานมัดตัวเธอเอง “ทั้งข่มขู่ และหมิ่นประมาท ทูนหัว ที่นี่ กฎหมายแรงคุณคิดจะสู้หรือ

จอมขวัญรู้ตัวว่าเสียท่าตกเป็นรองเขา ทําไมทุกอย่าง กลายเป็นแบบนี้ไปได้ ริมฝีปากอมชมพูเม้มเข้าหากันเป็น เส้นตรง มองเขาอย่างใช้ความคิด ต้องโทษตัวเอง ด่วน สรุปว่าเขาเป็นพ่อของหลานสาว

“น้าขวัญขา หนูมาแล้ว” หลานสาวตัวแสบวิ่งหน้าตั้งมา หาพร้อมหัวเราะคิกคักสนุกที่มีเพื่อนเล่นวิ่งไล่ตาม จอม ขวัญเดินไปรับหลานพร้อมลูบศีรษะเล็กเบา ๆ

“ขอโทษด้วยค่ะนายหัว” โอลิเวียก้มหน้า ก่อนถูกไล่ไป

ทางอื่น

“ได้ค่ะฉันยินดีให้ตรวจดีเอ็นดี แต่ถ้าข้าวต้มมัดเป็นลูก คุณ ต้องยอมยกสิทธิ์ดูแลเธอให้ฉันเพียงคนเดียว” ร่าง บางลุกขึ้น หลังเห็นหน้าหลาน ความมั่นใจถูกเรียกกลับ มาอีกครั้งก่อนบอกชายหนุ่ม

“ตกลง รับรองผลมันไม่เป็นตามที่เธอหวังแน่” มาร์ติโน่ กระตุกยิ้ม เพราะจู่ ๆ ก็มีเรื่องสนุกเข้ามาและเขาพร้อมเล่น!

“นายหัวครับ” ออสตินเดินเข้ามาใกล้

ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นอันรู้ กำลังก้าวเดินแต่ถูกห้ามไว้

ก่อน

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันมาถึงอิตาลีไม่ได้เตรียมตัวหาที่พัก และก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรวจเมื่อไหร่ คุณเองก็ดูยุ่ง ๆ”

คราวนี้คนแข็งขึงเมื่อครู่เปลี่ยนไปเป็นอีกคน ตอนมาที่ นี่เธอมาด้วยรถของพี่เขา แต่ขากลับจะให้เดินกลับคงไม่ ไหว จะเรียกแท็กซี่มารับ เงินคงไม่พอ ไหนจะค่าโรงแรม อีก และเขาคงไม่ใจร้ายไส้ระกำไล่เธอกับเด็กน่ารักได้ ลงคอ

“เข้าเรื่อง ฉันไม่มีเวลาคุยกับเธอทั้งวัน”

“ฉันขอที่พักได้ไหมคะ ฉันทําอาหารเป็นค่ะ งานบ้านก็ ทําเป็น ในระหว่างรอผลตรวจ รบกวนช่วยจ้างหน่อยได้ ไหมคะ” เธอขอร้อง พร้อมแพรวาทําหน้าที่เดินเข้าไป กระตุกกางเกงยีน ดวงตากลมโตไร้เดียงสาใครเห็นเป็น ต้องเอ็นดูมอง แต่ชายหนุ่มไม่ตอบ กลับอุ้มหนูน้อยขึ้น พินิจพิจารณาแล้วส่งให้จอมขวัญ ก่อนเดินออกจากตรง นั้นไม่พูดจา
“บอกสักคําก็ไม่มี” เธอค้อนให้ตามหลังไม่รู้ว่าได้รับ อนุญาตหรือไม่ แต่ยังไงเธอไม่มีที่ไป และไม่คิดว่าจะยืด เยื้อเช่นนี้ คนไม่ได้เตรียมการอะไรเลยพากันเดินกลับไป ทางเดิมก็เห็นสองแม่บ้านยืนอยู่

“เชิญเข้าในบ้านดีกว่าค่ะ ข้าวของของคุณมีเท่านี้หรือ

โอลิเวียบอก นางส่งยิ้มให้ทั้งคู่ถ้าหากเป็นคนอื่นคงถูก ไล่กลับไปแล้วแต่คนทั้งสองยังไม่ถูกไล่ไปไหน เจ้านาย นางเองก็ไม่ปฏิเสธพร้อมกำชับให้ดูแลอีกต่างหาก

“อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญถือเองได้” จอมขวัญวางแพรวา ลงแล้วเข้าไปแย่งกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่บรรจุข้าวของ เธอและหลานไว้ข้างใน

“ป้าอย่าไปยุ่งเลยเดี๋ยวโดนนายหัวดุเอานะ” แวนญา บอกสายตาไม่พอใจมองไปทั้งสอง

“หนูปวดฉี่ค่ะ” หนูน้อยบอกเงยหน้ามองผู้เป็นน้าสายตา

อ้อน

“เอ่อ ขอเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ”

“เชิญเลยค่ะ เดี๋ยวฉันพาคุณหนูไปเอง คุณตามสบายนะ คะ”โอลิเวียไม่สนใจคำพูดของหลาน เผยมือเข้าข้างในบ้านแล้วเดินไปเปิดประตูให้

จอมขวัญยิ้มขอบคุณ เธอมองบ้านหลังใหญ่อีกครั้งแล้ว ก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกระเป๋าเดินทาง สิ่งเดียวที่ทำได้ ตอนนี้คงต้องรอให้เขากลับและคุยเรื่องตรวจดีเอ็นเอ

แพรวาวิ่งออกจากห้องน้ำดวงตาโตเป็นประกายมองรอบ ๆ บ้าน ทั้งกว้างขวาง และตกแต่งเรียบง่ายทว่าข้าวของ เครื่องใช้ดูหรูหราลงตัว สมแล้วที่เขาเป็นมหาเศรษฐี และ ไม่แปลกที่เธอจะถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ

“ว้าว สวยจังเลยค่ะ ข้าวต้มมัดอยู่ที่นี่ได้ไหมคะ” หนู น้อยปืนขึ้นนั่งโซฟาเนื้อดีสำเร็จก็หันมาถามผู้เป็นน้าเสียง สดใส

“แล้วบ้านน้าไม่สวยเหรอ”

“ข้าวต้มมัดรักบ้านนั่นที่สุด ส่วนบ้านนี้แค่สำรองไว้ในใจ เท่านั้นเองค่ะ”

สองมือเล็กวางทับกันไว้ตำแหน่งหัวใจ ท่าทางน่าเอ็นดู จนถูกจับหอมแก้ม

เสียงหัวเราะสดใสทำให้คนแอบฟังเกิดความไม่พอใจด้วยหน้าตาสะสวยมีเสน่ห์ และการปฏิบัติของนายหัวยิ่ง เกิดความรู้สึกไม่ชอบใจมากขึ้น

“ป้าให้พวกนั้นเข้ามาในบ้านทำไม เกิดเป็นขโมยล่ะ หรือ ไม่ก็ศัตรูของนายหัวที่ถูกส่งมาเราไม่แย่กันเหรอ”

“แวนญา แกคิดมากไปแล้ว ถ้าเป็นคนของพวกนั้นคุณ มาร์ซิโอ้จะส่งมาหรือ เลิกพูดแล้วเตรียมน้ำเย็นไปต้อนรับ แขก” โอลิเวียบอกขณะอุ่นน้ำนมแพะให้หนูน้อย นาง ยอมรับกับตัวเองว่าถูกชะตาทั้งคู่ตั้งแต่ครั้งแรก ท่าทาง ไร้ความเกรงกลัวนายหัวและความน่ารักของหนูน้อยยิ่ง ทำให้เชื่อว่าทั้งคู่ไม่ใช่นางนกต่อแน่

หลังเสิร์ฟน้ำเสร็จโอลิเวียพาทั้งคู่ขึ้นชั้นสองไปห้อง รับรองแขกที่นานมากแล้วที่ไม่ได้เปิดใช้งาน

“เชิญค่ะ ห้องนี้เป็นห้องรับแขกที่นี่ไม่ได้ต้อนรับใครมา นานแล้ว อยู่ได้ใช่ไหมคะ”

โอลิเวียเปิดประตูห้องนอน บอกทั้งคู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ภายในห้องมีฟอร์นิเจอร์ครบครัน อีกทั้งกว้างขวาง เธอ มองตามหลานที่ไปเปิดนั่นเปิดนี่สำรวจด้วยความตื่นเต้น

“ขอบคุณมากค่ะ ห้องของนายหัวคุณโอลิเวียอยู่ไหน
“เรียกโอลิเวียเถอะค่ะ อย่าเรียกคุณเลย เดินตรงไปอีก ห้องทางซ้ายมือค่ะ”

“ให้พวกเรามาใช้ห้องแบบนี้ เขาจะไม่ว่าเอาหรือคะ”

“นายหัวเป็นคนสั่งค่ะ ป้าขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ เชิญ ตามสบายค่ะ” โอลิเวียปิดประตูให้ความเป็นส่วนตัว

จอมขวัญมองรอบห้องส่องยิ้มให้หลานที่วิ่งไปมาสำรวจ ก่อนกวักมือเรียกพาหลานลงไปด้านล่าง