บทที่ 1

ฝ่ามือจับแขนเล็กแน่น หากบีบแรงกว่านี้เกรงว่ากระดูก ของเธอจะแหลกคามือ สายตาคู่คมเต็มไปด้วยความ โกรธ ดึงร่างบางมาชิดและนั่นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ เพราะกลิ่นกายของหล่อนกำลังสั่นคลอนการควบคุมตัว เองของเขา

“ถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกฉัน เธอเตรียมตัวรับผลของการ โกหกได้เลย”

จอมขวัญกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ใจหวาดกลัวยิ่ง ทําไมเขาช่างแตกต่างจากที่พี่สาวเล่า มาร์ติโน่ สามีของ พี่จอมใจ และเป็นพ่อของหนูน้อยข้าวต้มมัด ทั้งแสนใจดี สุภาพ แต่ชายตรงหน้า เขายิ่งกว่าซาตานร้าย เอาแต่ ปฏิเสธไม่ยอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง หรือเธอจะ คิดผิด ว่าเขาเป็นพ่อของหลาน แต่ในเมื่อก้าวมาที่นี่แล้วก็ ขอลองพิสูจน์สักครั้ง

แม้เธอเองยังไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าใช่เขา พยายามใจดีสู้ เสือ ตอบรับคํากล้า ๆ กลัว ๆ

“แน่นอนค่ะ ฉันยินดีรับโทษ แต่ถ้าผลออกมาว่าคุณเป็น พ่อ ฉันขอสิทธิ์ขาดเลี้ยงดูแกเอง โดยที่คุณต้องไม่ยุ่ง เกี่ยวกับพวกเราอีกเลย” หญิงสาวบังคับไม่ให้กายและ เสียงสั่นทั้งที่ยากเต็มกลืน ยิ่งใกล้ยิ่งได้กลิ่นอายบุรุษเพศ ทำหัวใจเธอเต้น เรี่ยวแรงราวถูกนัยน์ตาสีเข้มคู่นั้นดูดจนแทบทรงตัวไม่อยู่ มีเพียงความเจ็บที่ข้อมือ เตือนสติไว้

“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่” เสียงทุ้มลึกคารามมองหน้า กระจ่างใสที่เหยเกด้วยความเจ็บ ยอมคลายมือออกเมื่อ เห็นรอยแดงจากการกระทำของตัวเอง

“น้าขวัญขา คุณลุงคนนี้ไม่ใช่พ่อของข้าวต้มมัดเหรอ คะ”

เสียงเล็กดังขึ้น ก่อนปรากฏร่างนางฟ้าตัวน้อยสวมชุด กระโปรงฟูฟ่องสีชมพูตัวโปรด กอดพี่หมีเดินเข้ามาหา สายตามองคุณลุงตัวโต กล้า ๆ กลัว ๆ

จอมขวัญทรุดนั่งยอง ๆ รับร่างหลานสาวเข้ามากอด ง ๆ จูบกลางกระหม่อมด้วยความเอ็นดู ลูบศีรษะเล็กปลอม ประโลมทั้งตัวเธอและเด็กน้อย

“อีกไม่นานเราจะรู้คำตอบ ว่าใครเป็นพ่อของหนู” เธอ ตอบหลาน แต่สายตาเลื่อนมองชายหนุ่ม

มาร์ติโน่มองทั้งสองคน นัยน์ตาสีเข้มดุดัน ใบหน้าเรียบ เฉย อารมณ์โมโหกรุ่นในอก กรามแกร่งบดหากันแน่น พยายามระงับความเดือดดาลก่อนเลื่อนสายตามองที่อื่น
พวกหล่อนไม่ใช่คนแรกที่เข้ามายัดเหยียดข้อกล่าวหา น่ารังเกียจพวกนี้ แต่มีสิ่งที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่านั้น ดวงหน้า เรียวได้รูป ดวงตากลมโอบอุ้มสายตามั่นใจ ริมฝีปาก สีชมพูราวกลีบกุหลาบน่าลิ้มรส นึกอยากประโคมจูบเจ้า หล่อนดื่มให้หนำใจ รวมไปถึงหน้าอกเป็นอก สะโพก เป็นสะโพก เพียงแค่มองก็สามารถกระตุ้นอารมณ์ร้อนใน กายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ผู้หญิงเอเชียรูปร่างอ้อนแอ้นเกินกว่าจะรับเซ็กร้อนแรง จากเขาได้ แต่เธอตรงหน้ากำลังทำให้เขาอยากฉีกความ คิดนั้นทิ้ง!

ประเทศไทย สองเดือนก่อนหน้านี้ บ้านชั้นเดียว ท่ามกลางชุมชน เสียงเด็กที่มาเรียนพิเศษเจี๊ยวจ๊าวยิ่ง เห็นร่างคุณครูคนสวยรีบปรี่เข้ามากอดขาส่งยิ้มฟันหลอ น่าเอ็นดู เด็กหญิงแพรวา เอวา หรือ หนูน้อยข้าวต้มมัด ร่างตุ้ยนุ้ยผิวขาวแก้มแดง ดวงตาโตขนตางอนยิ้มตาหยี่

จอมขวัญ เอวา หญิงสาวลูกครึ่งไทย อิตาลี รูปหน้าเรียว ไข่คมคาย สวยสะดุดตา ดวงตาปาดคมนัยน์ตาสีน้ำตาล เข้มฉายความมั่นใจ จมูกโด่งเชิดรั้นเล็กน้อยรับกับคิ้วเข้ม เรียงตัวสวย รวมไปถึงริมฝีปากบางอมชมพราว ทุกอย่าง สรรสร้างมาให้ลงตัว เลือดพ่อหมุนเวียนในร่างทำให้เธอ เรียนคณะครุศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษและอิตาลี

พ่อและแม่เพิ่งเสียไปไม่นานหลังหลานเธอเกิดได้เกือบปี ด้านพี่สาวอดีตนางแบบหลังพบรักกับนักธุรกิจ ต่างประเทศอยู่ร่วมครึ่งปี ก็หอบเอาหัวใจและร่างกายเจ็บ ช้ากลับมารักษาใจ รวมถึงหลานของเธอในท้อง

คราวแรกนั้นเธอโกรธแทนพี่สาวกับคำลวงที่อีกฝ่ายปั้น ฝันให้อีกคนรอ จนกระทั่งตอนนี้ผ่านมาร่วมสี่ปี ยังไม่มี วี่แววว่าเขาคนนั้นจะกลับมาดูหน้าลูกตัวเอง และขาดการ ติดต่อไปโดยปริยาย

ร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินเรียบเคียงตามรั้วบ้านที่สูงเพียง อก ชะเง้อมองข้างในก็เห็นสองแม่ลูกกำลังเดินเข้าบ้าน จอมขวัญที่เลิกจากงานหลักก็ต่อด้วยทำงานเสริมเป็น ติวเตอร์สอนภาษา และหากวันใดไม่มีสอนพิเศษเธอมัก กลับบ้านเร็วเพื่อมาเล่นกับหลานสาว

จอมขวัญส่งยิ้มให้หลานที่หันมาเจอตนตอนเข้าบ้าน หนู น้อยส่งยิ้มรีบร้อนวิ่งออกมาหา

“คุณน้าจอมขวัญขา” แพรวาออกมาต้อนรับเสียงอ้อน

“ตัวแสบของน้า มาให้หอมหน่อย”

จอมขวัญอุ้มร่างหนูน้อยขึ้นแล้วกดหอมแก้มตุ๋ยฟอด ใหญ่ทั้งสองข้างก่อนวางลงที่เดิม

“หนึ่งหอมแลกขนมหนึ่งชิ้นค่ะ”
“ให้ทั้งถุงเลยจ้ะ แม่อยู่ไหน” เธอส่งถุงขนมที่แวะซื้อให้ หลานแล้วเปิดประตูเข้าไปข้างใน

“พี่อยู่นี่ ข้าวต้มมัดพาน้าขวัญเข้ามากินน้ำเย็น ๆ ในบ้าน เร็ว”