ตอนที่14เขาคือพ่อของฉัน
ตุงดินยิ้มและยื่นมือมาบีบจมูกเธอเบาๆ”คนโง่กินข้าวเที่ยง อยู่ที่นี่ดีมั้ย?”
ผู้ชายคนนี้ถามความคิดเห็นจากเธอ?ผู้ชายอบอุ่นตรงหน้า นี่ใช่ตุงคินตัวจริงมั้ย?ท่าทางของเธอเหมือนคนเห็นผีแต่สัก พักก็หัวเราะออกมา แน่นอนว่า ”
ญภาส่งเสียงไม่พอใจผ่านจมูกดวงตาเธอเต็มไปด้วยความ ดูถูกเธอไม่เข้าใจว่าลูกชายของเธอเลือกผู้หญิงคนนี้เป็น ภรรยาได้ยังไง
แก้วใจก็ดดูถูกตัวเองเหมือนกันวันนี้เธออยู่ในสภาพนี้ได้ ยังไงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนปัญญาอ่อนยังไงก็ไม่รู้
บ้านนพวงศ์ใหญ่มากมีบ้านแยกต่างหากล้อมรอบด้วยสวน ที่ประดับประดาด้วยดอกไม้ทำให้บรรยากาศรู้สึกสดชื่นจน แก้วใจหลงทาง
เธอยังมองไม่เห็นทางออกจึงนั่งลงบนหินอย่างเศร้าๆไม่ เข้าใจว่าคนรวยทำไมชอบทำบ้านให้เป็นเหมือนเขาวงกต หรือว่าเวลาเบื่อๆก็มาวิ่งเล่นในนี้หรือยังไง?
“คุณแก้วใจ”เสียงอ่อนหวานของผู้หญิงดังขึ้นเธอจึงหัน ไปมองใบหน้าสวยงามนั้นผู้หญิงคนนี้คือคนที่อยู่ในห้อง โถงเหมือนจะชื่อทยิดา
“ฉันหลงทาง”
ทยิดายิ้มและพยักหน้า”รู้แล้วค่ะฉันเลยมาตามหาคุณทุก คนรออยู่ที่ห้องอาหารค่ะสีหน้าของคุณนายดูไม่ค่อยดีค่ะ”
เมื่อไหร่บ้างที่สีหน้าของญภาดูดี?เธอพูดด้วยความโกรธ ในใจ
“ทยิดาเธอคุ้นเคยกับที่นี่เหรอ?”
ทยิดาชะงักเท้า“ฉันกับตุงคืนเราโตมาด้วยกันค่ะก็เป็นเด็ก ที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ”
เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก?ในหัวของแก้วใจวนคำนี้ไปมา และยิ้มอย่างเงียบๆไม่พูดอะไรมาก
เมื่อมาถึงห้องอาหารใบหน้าของญภาไม่ค่อยดีนักแต่ตุง คิดก็กวักมือเรียกเธอย่างอบอุ่น“คุณไปไหนมา?”
“เดินเล่นรอบๆค่ะก็เลยหลงทาง”
นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเธอก็ถูกเขาคว้ามือไว้มือใหญ่ของเขา ร้อนมากบีบมือเย็นเล็กๆของเธอไว้ใจของเธอเต้นโครม คราม
“โง่”
เขาบิดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วนิ้วของเขาลูบเบาๆกับฝ่ามือของเธอผู้ชายคนนี้กำลังทำอะไร?
ญภาเหลือบมองมาที่เธอย่างเย็นชาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร นอกจากบอกให้กินข้าว
“คุณทําอะไร? เธอใช้แรงดึงมืออกใครจะรู้เขาไม่ได้ใช้แรง อะไรมากแต่เธอสิที่ต้องออกแรงจนสุด
ทันใดนั้นมือเธอก็ปัดไปโดนแก้วน้ำแต่ไม่ได้ตกลงมาที่พื้น แต่ไปชนเข้ากับแจกันโบราณแทนเสียงดังกังวาน
แก้วใจลุกขึ้นอย่างทำตัวไม่ถูกมุมปากของเธอสั่นระริกได้ แต่ขอโทษไปมา แม่คะขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ”
สีหน้าของญภาถึงขีดสุดการหายใจเริ่มติดขัดเธอกระแทก ตะเกียบลง ไม่ได้เรื่องเลย!”
“ฉัน”
“แม่แก้วใจไม่ได้ตั้งใจแม่พูดอย่างนี้มันไม่เกินไปหน่อยเห รอครับ?”
นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกชายกล้าเถียงเธอญภาเบิกตากว้าง อย่างไม่อยากจะเชื่อไม่คิดว่าเลยว่าเขาจะกล้าเถียงแทนผู้ หญิงคนนี้ทันใดนั้นเหมือนเปลวไฟร้อนๆกำลังประทุ
“ทําเกินไป?เธอดูสิว่าเธอกำลังหาผู้หญิงยังไง?ดูเป็นผู้ ลากมากดีมั้ย?”
คิ้วของตุงคินขมวดเบาๆหงุดหงิดคำกับพูดของญภาเล็ก น้อยเขาลุกขึ้นและมองไปที่ใบหน้าที่ไม่สบายใจของแก้ว ใจ”ผมเพิ่งคิดได้ว่ามีธุระที่ยังไม่สะสางพวกเราต้องขอตัว”
พูดเสร็จก็ดึงแขนของแก้วใจเดินออกไปโดยไม่สนใจญภา ที่ตะโกนอยู่ข้างหลัง
ออกมาจากบ้านนพวงศ์แล้วแก้วใจก็ยังอดกังวลไม่ได้ก่อน จะคว้ามือเขาเบาๆ”เอ่อแจกันนั้นมีค่ามั้ย?”
สิ่งของในบ้านนพวงศ์ทุกชิ้นย่อมต้องมีค่าถึงแม้ว่าจะถูก วางไว้ในห้องอาหารแต่ก็ต้องมีค่ามากแน่นอน
“อืมน่าจะแพงมาก
“ฮะ?”ใบหน้าเล็กของแก้วใจหงอยลงในพริบตา”ฉันไม่มี เงินจ่าย”
“ไม่มีเงิน?”เขาเลิกคิ้วในตามีแววขำขัน”งั้นเอาตัวมาแลก สิ”พูดเสร็จก็คว้าเอวเธอเข้ามาใกล้ลมหายใจอบอุ่นพ่นลงที่ แก้มของเธอ
“ไปตายซะฝันไปเถอะ!”ประโยคนี้ถูกพ่นออกมาโดยไม่ ต้องคิดเธอเสียใจที่พูดมันออกมาตุงคืนเป็นเจ้านายของเธอ เธอมันก็แค่ทาสในเรือนเบี้ยจะไปโกรธเขาได้ยังไง?
ทันใดนั้นสีหน้าของตุงคินก็เปลี่ยนไปเขาบีบคางเธอ บังคับให้เผชิญหน้ากัน
“สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ผมทำให้คุณพอใจเป็นผู้ชายใน จินตนาการของคุณ”
“แค่แสดง”
“แสดง?”สีหน้าของตุงคินแย่ยิ่งขึ้นเธอยังกล้าบอกว่าคือ การแสดง?เขาอ่อนโยนโรแมนติกตอบสนองทุกจินตนาการ ของเธอเกี่ยวกับผู้ชายล้วนเป็นการแสดง?
แต่งงานกับเธอนั้นเห็นได้ชัดว่ามีจุดประสงค์ไม่ได้ติดต่อ กับเธอเป็นเวลานานทำไมคำพูดเธอถึงมีอิธพลกับเขาล่ะ? มันต้องไม่เป็นอย่างนี้!ตุงคนรู้สึกไม่ยินดีหรือเขาห่างหาย จากผู้หญิงไปนานนะ?แต่เธอก็เป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ?
“ตุงคิน”
เสียงอ่อนโยนของผู้หญิงดังขึ้นทั้งสองนิ่งชะงักแก้วใจ จึงใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไปและจ้องมองเขาด้วยความ เกลียดชัง
ทยิดาอยู่ห่างจากพวกเขาไปหนึ่งเมตรใบหน้าเธอ ซีดเซียว“แก้วใจฉันจะสามารถคุยกับตุงคินได้มั้ยคะ?”
“แน่นอนว่าได้สิ!”
เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่ง
ในรถ
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ยังคงพูดคุยกันแก้วใจมองไป ที่พวกเขาอย่างเงียบๆ
ตาของทยิดาาเป็นสีแดงไม่รู้ว่าพูดอะไรกันเธอดูเศร้าแต่ ตุงคินหันหลังให้เธอจึงมองไม่เห็นว่าตอนนี้สีหน้าเขาเป็น ยังไง
เธอรู้สึกดีกับทยิดาเธอเป็นผู้หญิงอ่อนโยนคนหนึ่งเธอคง ไม่ได้แอบรักตุงคืนหรอกใช่มั้ย?แล้วเธอร้องไห้ทำไม?ก็ใช่ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนี่นา
แก้วใจคิดเกี่ยวกับตุงคินจนกระทั่งเขาขึ้นรถ
“เพื่อนวัยเยาว์ของคุณเป็นไงบ้าง?ทำไมร้องไห้แบบนั้น?”
“อะไรคือเพื่อนวัยเยาว์?”
ตุงคินสตาร์ทรถเหลือบมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดถึง เหตุการณ์เมื่อกี้แล้วใจก็แผดเผาขึ้นทันทีเลยคลายความ อึดอัดด้วยการกระแอมไอ
“ทมิยาไงพวกคุณไม่ใช่เพื่อนวัยเยาว์กันเหรอ?”
“ก็แค่โตมาด้วยกันไม่มีอะไรพิเศษครอบครัวเธอมาขอ ความช่วยเหลือ
แก้วใจพิงหัวไว้ที่พนักพิง“ตุงคินแม่คุณไม่ชอบฉัน”
“อ้อ”
“แล้วก็เกลียดฉันด้วยฉันเป็นคนน่ารังเกียจเหรอ?ฉันก็ว่า ฉันทําตัวน่ารักนะ”
“กับผมก็รู้สึกว่าคุณดีแล้ว”ตุงคินตอบโต้
“ดูเหมือนเธอจะชอบลูกคนรวยแต่ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น ฉันคือคนห้าวๆเป็นผู้หญิงที่ห้าวๆ”แก้วใจยิ้มขึ้นมาจากนั้น เหมือนคิดอะไรได้บางอย่าง ตุงคินพวกเรามาคุยกันเถอะ”
“คุยเรื่อง?”
“หาที่ที่ไม่มีคนดีที่สุดแล้วพวกเรามาคุยกัน
ตุงคินหรี่ตาลงอย่างเบาๆเหมือนจะเดาว่าเรื่องอะไรก่อนจะ พยักหน้าตอบรับ”ได้”
ในสถานที่ที่ไร้ผู้คนและปลอดภัยนอกจากบ้านก็ไม่มี ที่ไหนหรอกดังนั้นตงคืนเลยพาเธอกลับบ้าน
เขาเอนกายลงพิงบนโซฟาอย่างสบายดวงตาหรี่ลง พูด มาเถอะพูดเสร็จก็ถือโอกาสทำความสะอาดบ้านด้วย
แก้วใจจ้องเขาด้วยท่าทีดูถูกยังจะถือโอกาสทำเรื่องอะไร แบบนี้อีกเหรอ!เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะพูดเรื่องจริงจังนะ
“แฮ่ม! แก้วใจนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเขาก่อนจะกระแอมไอใบหน้าเล็กๆนั้นดูจริงจัง“ตุงคืน”
“หืม?”เขาพาดขาขึ้นอย่างสบายใจเขาก็ยังดูเพอร์เฟค จริงๆ
ดูท่าทางสบายใจของเขาแล้วเธอก็ไม่รู้จะต้องเริ่มพูดอะไร ยังไงก่อนก็ได้แต่กัดริมฝีปากลืมสิ้นว่าปากเคยโดนเขาจูบมา แล้วเธอสูดหายใจเข้าอย่างใจเย็นใบหน้าเล็กๆที่เจ็บปวดก็ ยุ่งเหยิงขึ้นมา
“ตุงคิน”
“เรียกผมว่าสามีหรือไม่ก็คิน”
พูดยังไม่เสร็จดีก็โดนขัดจังหวะแก้วใจหน้าบึ้งก่อนจะจ้อง มองไปที่เขาด้วยความประหม่าพวกเราจริงจังหน่อยได้มั้ย”
“ผมไม่จริงจังตรงไหน?”
นี่คือจริงจังของเขาเหรอ?แก้วใจจนปัญญาที่จะพูดมันออก มาคนเลวนี่คงไม่ได้ตั้งใจหรอกใช่มั้ย?
“คินอดีตนายกถวิตคุณรู้ใช่มั้ย”
ตุงคินพยักหน้าเบาๆโดยที่มือควงปากกาเล่นตอบรับในลำ คอเสียงเบาราวกับไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อไป
“เขาคือพ่อของฉัน”
“แล้วยังไง?”ตุงคนหัวเราะเสียงเย็นสีหน้าของขาอึมครึม ขึ้นมาทันทีเขาโกรธ?หรือเขาเย็นชาแบบนี้เป็นปกติ?
“พวกเราแต่งงานกันแล้วฉันก็เลยอยากให้คุณช่วย”
“ช่วยอะไรคุณ?หรือคุณมาเข้าใกล้ผมเพราะเรื่องธน ชาต?”เสียงของเขาเย็นชาอย่างรุนแรงและใบหน้าไร้ อารมณ์เขายกยิ้มที่มุมปากราวกับเป็นเรื่องน่าขัน
สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงแต่การเข้าใกล้เขาเธอไม่คิด ว่าจะได้แต่งงานกับเขา
“แล้วคุณล่ะ?แต่งงานกับฉันมีจุดประสงค์อะไร?”เธอโต้ กลับอย่างไม่ยอมแพ้แม้ว่าบางครั้งเธอเลอะเลือนอยู่บ้างแต่ ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้อะไรเจอกันไม่กี่ครั้งก็แต่งงาน แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นแน่ๆ
จุดประสงค์ของเขาคืออะไร?คนสองคนที่กำลังเข้าใกล้กัน ถูกแยกออกเป็นสองโลกเพราะบทสนทนานี้
เขายืนขึ้นเดินข้ามโต๊ะชามือของเขากำที่ลำคอของเธอแต่ ไม่ได้ออกแรงแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกถึงแรงกดว่ามันหนักมาก
“ตอบคำถามผม
เขาขู่เธอด้วยท่าทีที่น่ากลัวร่างกายเธอสั่นขึ้นมาก่อนจะ ตอบ“ใช่”
“งั้นสงสัยว่าทำไมผมถึงแต่งงานกับคุณ?ไว้ถึงวันนั้นแล้ว ผมจะบอก”เขาเอนตัวลงมาใกล้แล้วกระซิบที่ข้างหูเธอน้ำ เสียงเขานุ่มนวลแต่เธอรู้สึกว่าเขาคือปีศาจตุงคินผู้ชายคนนี้ เหมือนหนังสือที่อ่านไม่ออกเธอไม่ได้รักเขาจริงๆและเธอก็ รู้สึกว่านี่คือครั้งแรกที่เธอผิดหวังไม่น่าไปยั่วเขาเลย
เขาคือปีศาจทุกสิ่งในตัวของเขาล้วนมีพิษแม้กระทั่งใน ทัศนคติของเขาเธอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“คุณเกลียดฉัน?ทำไม? ”
เธอเห็นความเกลียดชังในตาของเขาทำไมเขาถึงเกลียด
เธอ?
ดวงตาของตุงคินสั่นไหวดวงตามืดลึกทำให้คนมองไม่ ออกแต่แก้วใจรู้ได้อย่างชัดเจนเมื่อกี้ดวงตาของเขาเต็มไป ด้วยความเกลียดชัง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ