นายซาตานขอฉันแต่งงาน!

ตอนที่ 3 จิ้งจอกเจ้าเล่ห์



ตอนที่ 3 จิ้งจอกเจ้าเล่ห์

“คุณตงคิน ลงมาเร็วจังเลย”

“ถ้าช้ากว่านี้อีกสักหน่อย ผมคงไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของ คณ” องคินส่งกระเป๋าให้นภวัต เขาเปิดประตูรถและมองไป ทางเธอ “ยังไม่รีบขึ้นรถอีก”

สมองของเธอหยุดทำงานไปครู่หนึ่ง ขึ้นรถ ขึ้นทำไม อย่า บอกว่าเธอถูกขายให้เขาแล้ว อย่างนี้มันไม่ยุติธรรม

“ฉันยังมีธุระที่บ้าน”

“หกล้านบาท”

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอเงินถูกล้างสมองไปแล้ว เธอถูกผูกไว้ กับเงินหกล้านนั่น ไหนจะเสียงใส่อารมณ์นั่นอีก ราวกับเขา เป็นเจ้าหนี้ก็ไม่ปาน

แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ

“คุณตุงคืน ฉันถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม พวกเรากำลัง จะไปไหน” เธอถามอย่างประจบ ด้วยใบหน้าเป็นมิตร ตอนนี้ เขาเป็นเจ้าหนี้ เจ้าหนี้ เธอต้องจำให้ขึ้นใจ มิฉะนั้นเธอกลัว ว่าเธออาจจะไม่สามารถข่มอารมณ์ และค่าเขาออกไปได้

“คุณไม่คิดว่าเราควรทำความรู้จักกันก่อนแต่งงานหรือ”
“จําเป็นด้วยหรอ

“ไม่จําเป็นหรอ

ก็ได้ แก้วใจทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งอยู่บนรถอย่างเงียบ ๆ พยายามที่จะไม่แตะต้องเขา ราวกับเป็นเด็กนักเรียนคน หนึ่ง

รถโค้งอย่างกะทันหันทําให้เธอไถลไปชบเขาอย่างไม่ ตั้งใจ เธอรีบกอดเบาะแน่น ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความ กังวล

เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นที่ข้างหู เธอถูกดึงกลับไปซบลงที่ ตัวเขา “ผ่อนคลายหน่อย”

“ฉันดูกังวลมากหรอ” แก้วใจรู้สึกเกร็งอยู่ในอ้อมกอดเขา เธอพยายามที่จะลุกขึ้น แต่กลับถูกเขากดไว้ให้นั่งเหมือน เดิม

ริมฝีปากบางเบาของเขาประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่างมี เลศนัยและภายใต้แว่นตาสีทองของเขา ทำให้มองไม่ออก ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่มันรู้สึกเหมือนสุนัขจิ้งจอกพันปีผู้ เจ้าเลห์เพทุบาย

“คุณคิดว่าไงล่ะ ผมจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้ ผมชอบคุณแบบเมื่อก่อนมากกว่านะ

เขาประทับใจในความยโสโอหังของเธอ โดยเฉพาะประโยคนั้น “ฉันชอบคุณ”

เป็นครั้งแรกที่เขายอมรับว่ารู้สึกไม่เบื่อหน่าย

เหมือนเมื่อก่อนที่เธอพยศอย่างกับม้านั่นน่ะหรือ แก้วใจ ยิ้มแหยๆออกมา เขาชอบผู้หญิงพยศหรอกหรือ น่าเสียดาย ที่คำว่า พยศ เธอทำได้แค่เพียงแสร้งทำเท่านั้น เธอไม่ได้ เป็นแบบนั้นจริงๆ

“คุณตุงดิน ก่อนแต่งงานเราควรทําความรู้จักกันสักหน่อย ก็ดีนะ”

หลังจากความเข้าใจเขาจะพบว่าเธอไม่ใช่อย่างที่เขาคิด และหลังจากนั้นเขาก็จะไม่สนใจเธอใช่ไหม

งั้นตอนนี้เธอก็ควรจะฝึกเงียบๆไว้ ผู้หญิงหัวอ่อน ใช่ผู้ หญิงหัวอ่อน

“นายครับ ตอนเย็นผมจะมารับ

ไม่ต้อง มารับฉันพรุ่งนี้เช้า” ตุงคืนออกจากรถ เขาปัด รอยย่นบนเสื้อผ้าของเขาแล้วก้าวขายาวๆเข้าไปในคอนโด

แก้วใจรีบก้าวเท้าตามเขาฉับๆ ที่นี่คือพื้นที่สีทองในเมือง A ที่ดินทุกตารางนิ้วมีมูลค่ามหาศาล คนที่อยู่ในคอนโดนี้ ล้วนแต่เป็นคนมีเงิน พ่อของเธอเคยบอกว่าจะซื้อคอนโด เดี่ยวให้เธอสักห้อง น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว
เขาก็อาศัยอยู่ในคอนโดเดี่ยว และที่ทำให้เธอประหลาด ใจคือภายในใช้สีโทนอบอุ่นทั้งหมด มันออกมาดูเรียบๆ แบะ เธอรู้สึกว่าที่นี่ไม่เคยมีคนอยู่มาก่อน

เธอเปิดดูตู้เย็น ก็พบกับความว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย

“คุณตุงคิน คุณอยู่ที่นี่ตลอดหรือ”

“เป็นครั้งคราว” เขาขว้างเสื้อผ้าของเขาบนโซฟาอย่างไม่ เป็นระเบียบ และมันทำให้เธอได้มองเห็นรูปร่างเขาอย่างไม่ ตั้งใจ “แต่หลังจากนี้ เราจะอยู่กันที่นี่

“เรา” เธอเบิกตากว้างและมองเขาด้วยความตกใจ แน่ใจ นะว่าเธอได้ยินถูกต้องสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็น ‘เรา’ จริง ๆ

ตงคินตบที่นั่งข้าง ๆ เขาอย่างสบาย ๆ และพูดด้วยน้ำ เสียงสงบ “จะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะ”

ใช่พวกเขากำลังจะแต่งงานกัน แก้วใจเม้มริมฝีปากของ เธอแล้วนั่งลงข้างๆเขาตามที่ที่เขาบอก “บ้านก็ดูแล้ว ฉัน กลับได้แล้วใช่ไหม”

“รีบไปไหน” เขาวางแขนของเขาบนขอบโซฟาและค่อยๆ ขยับเข้าหาเธอโดยเจตนา ความร้อนจากมุมปากของเขาเป่า รดไปที่คอเธอเบาๆ “คุณว่าพวกเรารู้จักกันดีรึยัง”

แก้วใจขยับไปมาอย่างไม่สบายใจและหัวเราะเบาๆ ผู้ชาย คนนี้ไม่ทําเพียงแค่คิดแน่ เธอไม่ยอมเขาแน่นอน
“แน่นอน ฉันรู้จักคุณดี รู้ว่าคุณอัยการเป็นคนที่ซื่อตรง ไม่ เคยขืนใจผู้หญิงและไม่เคยบังคับผู้หญิง”

ตุงคินยิ้มเบา ๆ นิ้วเรียวขาวของเขาม้วนผมยาวของเธอ เล่นพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ “คุณรู้ได้อย่างไรว่ามัน ไม่ใช่หน้ากากของผม บางทีอัยการอาจจะหลงในความงาม จนบังคับขืนใจผู้หญิงล่ะ”

“ไม่ ไม่ใช่หรอก คุณเป็นคนแบบนั้นหรอ

ในแววตาของเขา พบว่าดวงตาสีเข้มของเขามีแววระยิบ ระยับ ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย เขาไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก ใช่ไหม

“ใช่ ผมเป็นคนแบบนั้น

แก้วใจยิ้มออกมาอย่างหวั่นๆ ทันใดนั้นเขาก็กดเธอลงบน โซฟาและขยับเข้ามาใกล้เธอช้าๆ

“คุณ คุณนี่มันเร็วเกินไป อย่างนี้ไม่ดีนะ” เธอเริ่มพูดอย่าง ตะกุกตะกักพร้อมกับตาโตมองหาหนทางที่จะหลบหนี

“ไม่ดียังไงหรอ” รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วย ความร้ายกาจ ดวงตาของเขาล้ำลึก มุมปากยกยิ้มเยาะและ กดดัน “แก้วใจ ตอนนี้ทำความสะอาดห้องให้สะอาด”

แก้วใจถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เธอก็รู้สึกถึงความ ไม่ถูกต้อง เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำเธอจึงเขาถามเสียงดังว่า “นี่คุณ คุณจ้างแม่บ้านไม่ได้หรือ ไง ฉันตกลงแต่งงานกับคุณอย่างเดียว ไม่ได้ตกลงจะเป็น แม่บ้านให้คณสักหน่อย

“อ๋อ ใช่แล้วผมลืมบอกคณไป น้องชายของคุณ ทัตติ ยืมเงินผมไปห้าล้าน คุณทำความสะอาดและอื่นๆ ก็ถือว่า เป็นการจ่ายดอกเบี้ยแล้วกัน” ตุงคินโยนเสื้อของเขาออกมา ทำให้เห็นอกที่แข็งแรงของเขา แถมยังเตือนเธออีกครั้งว่า “ทําความสะอาดให้เรียบร้อย แล้วผมจะมาตรวจงาน

แก้วใจตัวสั่นแล้วตะโกนด่าออกมาอย่างโมโห เด็กบ้านี้ยัง จะยืมเงินเขาอีกห้าล้าน อย่างนี้เธอจะยืนอยู่ต่อหน้าตุงคนอ ย่างมีสิทธิ์มีเสียงได้อย่างไร

เธอถูกขายให้กับตุงคิน ตุงคิน นายแวมไพร์

เธอกวาดและทําความสะอาดบ้านด้วยความขุ่นเคือง เธอไม่ควรทําให้ตงคืนเจ็บใจเลย ตอนนี้เธอจะทำอะไรได้ นอกจากจะหาเรื่องใส่ตัวแล้วยังเป็นหนี้อีก

“แก้วใจ ไม่มีเสื้อคลุมอาบน้ำในห้องน้ำ”

“แล้วมันเกี่ยวบ้าอะไรกับฉัน”

ในห้องน้ำเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะมีน้ำเสียงโกรธตอบ กลับมา “งั้นผมแก้ผ้าออกไปแล้วกัน ยังไงผมก็ไม่ถืออยู่ แล้ว”
อะไรนะ เธอรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าทันที เธอไม่มีความคิดที่ จะดูรูปร่างของเขา

“เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ที่ไหน

“ตู้ที่สองในห้องของฉัน”

แก้วใจวิ่งไปที่ห้องของเขา เปิดตู้ไปมา จนพบเสื้อคลุม อาบน้ำในที่สุด จากนั้นเธอก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำแล้วผลัก ประตูเข้าไปแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวให้เขา

“นี่ เสื้อคลุมอาบน้ำของคุณ”

ตุงดินที่ในมือมีผ้าเช็ดหัวอยู่ มองไปที่เธอด้วยความตกใจ ก่อนที่มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นมา “คุณช่างกล้าหาญจริง ๆ”

แก้วใจเพิ่งนึกได้ว่าตอนนี้เธอได้ทำอะไรลงไป ดวงตาของ เธอขยับลงช้าๆ จนพบกับป่าไม้สีดำ เธอโยนเสื้อคลุมอาบ นําให้เขาทันที ราวกับโดนไฟฟ้าช็อตพร้อมตะโกนว่า “ชี เปลือย ไม่ใส่เสื้อผ้า”

“คุณใส่เสื้อผ้าตอนอาบน้ำด้วยหรอ”

เธอยืนอยู่หน้าประตูด้วยใบหน้าแดงจัด ไม่เธอไม่สามารถ ยืนอยู่ต่อได้อยู่แล้ว เธอเป็นตากุ้งยิงหมดแล้ว

“ตุงคิน ฉันไปแล้วนะ”
“ผมให้คุณไปแล้วหรือ” ตุงคินสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ผมของเขาเปียกจนมีน้ำหยดดิ่งลงมา ร่างกายของเขามี เสน่ห์ดึงดูดอย่างเหลือล้นจนใครก็ไม่อาจต้านทาน

แก้วใจไม่กล้ามองเขา ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาอย่างเขิน อาย “คืนนี้ฉันมีงานดินเนอร์

“งานดินเนอร์” เขาถามกลับพร้อมเดินไปข้างหน้า “ผมไม่ ได้ให้คุณค้างคืนนี้ ตอนนี้มาเป่าผมให้ผมก่อน

“ฉัน” เธออ้าปากและชี้ไปที่ตัวเธอด้วยความไม่เชื่อ

“ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใครล่ะ”

คุณคิดว่าคุณเป็นนายกเมืองชั้นสูงผู้ร่ำรวยหรือไง น่า ตลกจริงๆ

แก้วใจหยิบเครื่องเป่าผมขึ้นมาด้วยความขุ่นเคือง แม้แต่ ทัตติเธอก็ยังไม่เคยทำแบบนี้ให้ นี่เขาได้ประโยชน์ไปเต็มๆ

เมื่อเปิดสวิตช์ นิ้วของเธอก็สางไปมาบนผมของเขา ใบหน้าของเธอแสดงออกว่าทำไปด้วยความจําใจ แต่ความ แดงบนใบหน้าของเธอก็ยังคงมีอยู่ด้วยความเขินอาย

ตุงคินเหล่มองผู้หญิงที่หน้ากระจก ปรากฏรอยยิ้มที่มุม ปากของเขา พลางคิดอย่างน่าขัน ลูกสาวตระกูลทอง พิทักษ์ อดพูดไม่ได้ว่าบนโลกนี้เต็มไปด้วยความบังเอิญ จริงๆ เขาไม่ตามหาเธอ แต่เธอกลับเข้ามาหาเขาเอง
“เสร็จแล้ว” แก้วใจถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอวาง ไดร์เป่าผมลง แล้วยืดตัวขึ้นด้วยความเมื่อยขบ “ฉันกลับแล้ว นะ”

“บ้านสะอาดดีหรือยัง”

เธอเกลียดเสียงของเขาจริงๆ และน้ำเสียงของเขาพูด ราวกับว่าเธอเป็นแม่บ้าน

“สะอาดแล้ว” แก้วใจฝืนยิ้มแข็งๆ แต่ในใจของเธอด่า บรรพบุรุษของเขาไปแล้วแปดชั่วโคตร

ตุงคินเดินตรวจในห้องนั่งเล่น และนำมือไปถูบนโต๊ะกาแฟ แล้วหันไปยกมือให้เธอดู “นี่ใช่ไหมที่คุณบอกว่าสะอาด แล้ว”

มุมปากของเธอสั่นขึ้นมา ก่อนจะทนฝืนยิ้มฝืดๆ ตุงคินคุณ ไม่ได้แกล้งฉันใช่ไหม

เธอก็แค่แทงเขาไปเข็มเดียว และวาดภาพเต่าบนหน้าเขา ก็แค่นั้น ทำไมเขาถึงยังไม่ยอมปล่อยวาง ผู้ชายใจแคบ

“ที่รักจำไว้ดีๆนะ ตอนนี้ผมเป็นเจ้าหนี้ของคุณ

โอเค เธอเป็นหนี้เขา เธอหยิบผ้าขี้ริ้วด้วยความโกรธ และ ทำความสะอาดต่อไป ในขณะที่เขานั่งเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้ และดูเธอทำความสะอาด
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป แก้วใจเดินมาตรงหน้าเขาด้วยความ เหนื่อย “งก ตอนนี้โอเคแล้วใช่ไหม”

“งก” ดวงตาของเขาเข้มขึ้นและลมหายใจก็ติดขัดขึ้นมา

ด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนี้กล้าตั้งชื่อเล่นให้เขาด้วย แก้วใจโบกมือไปมา “ไม่ ไม่ใช่ ท่านตุงคืน ท่านตุงคืน

โปรดตรวจสอบ

เกิดอะไรขึ้น บังเอิญเผยความรู้สึกในใจออกมา ช่างมี ความสุขที่ได้ปลดปล่อย

เฉิงอี้เฉินตรวจผ่านและพยักหน้าลง “ถือว่าผ่านมาตรฐาน ฉันแล้ว คราวหน้าก็ให้สะอาดแบบนี้”

เขาพูดกับเธอและโยนกุญแจพวงหนึ่งให้เธอ “นี่กุญแจ บ้านผม”

เธอมองเขาด้วยความระแวง รับพวงกุญแจมาอย่างสั้นๆ และถามออกไป”หมายความว่าไง”

ตุงคืนตบไหล่ของเธอด้วยรอยยิ้มและเช็ดฝุ่นบนใบหน้า ของเธอ “คุณเป็นแม่บ้านของที่นี่ งานทำความสะอาดผมขอ ฝากไว้ให้เป็นหน้าที่คุณด้วยแล้วกัน”

แก้วใจรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างจัง เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันปฏิเสธได้ไหม”
“ผมเป็นเจ้าหนี้ของคุณ

งดินมองไปที่ใบหน้าที่เกือบหมดหวังของเธอ จ้องริม ฝีปากของเธอและยิ้มเบา ๆ “ที่รัก อย่าทำท่าสิ้นหวังอย่างนี้ เลย ทำตัวให้ชินเถอะ”

แก้วใจหายใจฟืดฟัด จ้องมองเขา พร้อมสาบานในใจว่า หลังจากที่เธอมีตังแล้ว เธอจะเอาเงินสิบเอ็ดล้านมาฟาด หน้าเขา พร้อมชี้นิ้วสั่งให้เค้าเป็นทาส

ไม่งั้นเธอคงไม่สามารถลบความเกลียดจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัว นี้ได้แน่


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ