ตอนที่1 มีค่าแค่ 250 บาท

ค่ำคืนที่ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำหนาทึบกระจายอยู่ทั่ว ท้องฟ้า ตามด้วยเสียงฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหวและพายุฝน ที่ตกลงมาอย่างหนัก

บนถนนปรากฏรถสีดำคันหนึ่งขับไปอย่างรวดเร็ว ที่ ปัดน้ำฝนที่ปัดไปมาทำให้สามารถมองเห็นใบหน้าหล่อ เหล่าที่กำลังหงุดหงิดได้อยู่รางๆ

“แม่ นี่เป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต ผมจัดการเองได้ แม่ เอาแต่เร่งผม ผมก็ไม่รู้จะไปหาสะใภ้จากที่ไหนมาให้ หรอก พวกผู้หญิงที่แม่แนะนำให้ ผมก็ไม่ชอบ”

เอียด—

รถเบรคอย่างรุนแรงจนน้ำรอบๆสาดกระเซ็น

ร่างเล็กๆร่างหนึ่งล้มลงข้างหน้ารถเขา พายุฝนยังคง ตกอย่างหนัก ที่ปัดน้ำฝนที่ยังคงปัดไปมาทำให้สามารถ มองเห็นคนบนรถได้อยู่รางๆ

เขาไม่ได้ลงไปจากรถ ดวงตาคมมองไปที่คนที่อยู่ หน้ารถ พร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

ผ่านไปสักพัก ผู้หญิงร่างเล็กก็ลุกขึ้นมา ฝนที่ตกหนัก ทำให้เธอลืมตาขึ้นได้อย่างยากลำบาก เธอค่อยๆเดินไป เคาะกระจกรถฝั่งของเขา
เขาลดหน้าต่างลง เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา แต่ ในเวลานี้กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“นี่คุณไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษสักหน่อยเลยหรอ ขับ รถชนคนอื่นแล้วยังไม่ลงจากรถอีก” หญิงสาวตัวสั่น เล็กน้อยริมฝีปากของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วงเพราะความ หนาวเย็น ผมของเธอเปียกลู่ เธอยืนอยู่ท่ามกลางสาย ฝน ปรากฎใบหน้าที่สวยงามอย่างเป็นธรรมชาติ

“คุณแน่ใจนะว่าผมชนคุณ ไม่ใช่คุณชนผม” เขายก ยิ้มมุมปาก ดวงตาสีดำสนิทฉายแววตาวาวโรจน์ มอง เธอขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดเท้า “กล้าจัดฉากทำถึงขนาดนี้ก็ ถือว่าใจถึงอยู่เหมือนกัน”

“คุณ” หญิงสาวโกรธจนตัวสั่น ถลึงตาใส่เขา “ยังไง คุณก็ชนฉันแล้ว คุณต้องรับผิดชอบ”

“รับผิดชอบ อย่าบอกนะว่าผมต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อ รับผิดชอบคุณเลยน่ะ” ใบหน้าของตุงคินเต็มไปด้วย ความขบขัน เขาหยิบกระเป๋าเงินของเขาออกมาและดึง เงินจำนวนสองร้อยห้าสิบบาทออกมายื่นออกไปนอก หน้าต่าง

“แค่สองร้อยห้าสิบบาท” ดวงตาของหญิงสาวเบิก กว้างแล้วจ้องมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ปากเล็กๆของเธอ พูดออกมาด้วยความโกรธ

“น้อยไปหรอ” ใบหน้าตุงคินยกยิ้มเยาะ แสดงถึงการ เหยียดมากขึ้นเรื่อยๆ เขาโยนเงินออกไป กดปิดกระจกและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

แก้วใจโดนน้ำสาดใส่อีกครึ่ง เธอลูบน้ำบนใบหน้าออก สายตาจับจ้องไปทางที่รถคันนั้นขับไกลออกไปด้วย สายตายากจะคาดเดา

Moon night สถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมือง S

แก้วใจกำลังยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัว ด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น ด้วยความที่กระโปรงของเธอสั้นจึง ทำให้เธอต้องคอยดึงลงอยู่เรื่อยๆด้วยความไม่มั่นใจ ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“อยู่นิ่งๆเถอะ ควรมากลัวว่าถึงเธอจะอยากใกล้ชิดเขา แทบตาย เขาก็ไม่เอาจะดีกว่า”

ผู้จัดการ Arik เหยียดนิ้วออกไปอย่างมีจริตจะกร้าน เสื้อเชิ้ตสีขาวสว่างและกางเกงทรงระฆังสีสันสดใสนั้น ทำให้เธอดูโดดเด่นเป็นอย่างมาก

“จะไม่มีปัญหาจริงๆหรอคะ”

“จะมีปัญหาอะไรได้ล่ะ ถ้าอยากเข้าใกล้เขา นี่ก็เป็น เพียงโอกาสเดียว เธอคิดดีแล้ว” Arik มองเข้าไปในตา ของเธอสักครู่หนึ่ง ก่อนจะผลักประตูห้องพิเศษเดินนำ สาวๆเข้าไป

แก้วใจกัดริมฝีปากพร้อมมองตามหลังของคนที่เดิน เข้าไปในห้องนั้น ภายในห้องพิเศษเต็มไปด้วยควันบุหรี่และแสงไฟสลัว

เธอหายใจเข้าลึกๆ เพื่อคลายความกังวล ค่อยๆเงย หน้าขึ้น ท่ามกลางผู้ชายตัวใหญ่เหล่านั้นเธอก็ได้พบเขา เขานั่งหลบอยู่ในมุมหนึ่ง ในมือถือบุหรี่และมีควันค่อยๆ ลอยขึ้นมาอย่างช้าๆ ริมฝีปากหนาหยักยกขึ้นเล็กน้อย สายตาเขาพร่ามัวไปด้วยควันบุหรี่ เขาส่งกระแสความ กดดันออกมาโดยรอบจนน่าอึดอัด

“คุณอัยการ ไม่ทราบว่าในนี้มีคนเข้าตาคุณบ้างไหม บอสหวางนั่งอยู่กลางโซฟา ในมือถือซิการ์ค่อยๆเปิด ปากพูด ใช้สายตากวาดมองไปยังผู้หญิงที่ยืนเรียงแถว อยู่ข้างหน้า

“บอสหวางเป็นลูกค้าประจำของเรา เด็กๆที่นี่เป็น อย่างไรคุณย่อมรู้ดี” เอริคยิ้มประจบประแจง

“นี่เป็นเด็กใหม่เพิ่งมาของที่นี่ค่ะ เหมาะกับคุณอัยการ แน่นอน” Arik ผลักแก้วใจออกมา พร้อมส่งสายตาอย่าง สื่อความหมายไปให้

ตุงคินหรี่ตาลง ใช้สายตาคมดั่งมีดประเมินมองเธอ มุมปากเผยรอยยิ้มร้ายน้อยๆ “ผมไม่ชอบแบบนี้ เธอไม่ เลว”

เขาชี้ไปที่ผู้หญิงที่ใส่ชุดลายเสือดาวร้อนแรงข้างๆ แก้วใจ ผู้หญิงคนนั้นยกยิ้มและรีบเดินไปหาเขาทันที

“เดี๋ยวก่อน!” ใบหน้าแก้วใจตึงขึ้นมาทันที เธอคว้ามือผู้หญิงที่ใส่ชุดเสือดาวไว้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย่อ หยิ่ง “เขาเป็นของฉัน!”

ทันทีที่คำนี้พูดออกมา ทุกคนในห้องก็ตกตะลึงใน ทันที แม้แต่ตุงคินเองก็แสดงท่าทางสนใจออกมาอย่าง ปิดไม่มิด

นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงกล้าพูดอย่างโจ่งแจ้ง แถมยัง เป็นในสถานที่อโคจรแห่งนี้

เขาอยากจะดูว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่

“โอ้ ผมไปเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เสียงของ เขาทุ้มและแหบต่ำ แต่กลับทำให้คนฟังรู้สึกว่าเสียงนั้น ไพเราะมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้แสงสลัวนั้น ใบหน้าหล่อ เหลาคมคายของเขาที่ปรากฎออกมาช่างให้ความรู้สึก ลึกลับน่าค้นหา

“ฉันชอบคุณ” แก้วใจพูดพร้อมพลักร่างหญิงสาวชุด เสือดาวออกไป แล้วรีบนั่งลงไปข้างเขาทันที

“คุณชอบผม แล้วผมได้บอกว่าผมชอบคุณไหม” ตุง คินผลักเธอออกแล้วยกมือขึ้นปัดไปตามรอยยับบนชุด สูท สายตาแสดงออกถึงความรังเกียจอย่างชัดเจน

“ช่างเป็นคนที่ไร้หัวใจจริงๆ ดอกไม้อยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่กลับไม่สนใจ อัยการตุงคินทำไมแม้แต่เวลาส่วนตัวก็ยังคงความแข็งกระด้างถึงเพียงนี้ ผู้ชายน่ะ อย่างน้อย ก็ต้องมีความอ่อนโยนลงบ้าง” บอสหวางหัวเราะและแต่ ดึงเธอมา “ไม่เป็นไรนะ ถึงแม้อัยการตุงคินจะไม่สนใจ เธอ แต่พี่สนใจเธอนะ”

“ไปตายซะ” แก้วใจยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว “ตุงคิน คุณ คิดว่าสองร้อยห้าสิบบาทสามารถไล่ฉันได้หรอ”

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความงงงวย ทุกคนใน ห้องต่างจินตนาการภาพไปต่างๆนานา แม้แต่ตุงคินเอง ก็ถึงกับยิ้มค้างทันที

“เป็นเธอ”

“ใช่ ฉันเอง” แก้วใจยกสองมือขึ้นมากอดอกและลงไป นั่งข้างเขาอีกครั้ง “คุณบอกว่าจะรับผิดชอบฉัน”

“โอ้ คุณเปลี่ยนงานตั้งแต่เมื่อไหร่” ตุงคนใช้มือยก คางของเธอขึ้นพร้อมพิจารณาหน้าเธออย่างละเอียด

เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นผู้หญิงที่จัดฉากในวันนั้นจริงๆ ทำให้เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เป็นเธอจริงๆ

“อย่าคิดว่าคุณจะกำจัดฉันได้ด้วยเงินสองร้อยห้าสิบ บาท” แก้วใจพูดออกมาโดยไม่มีอาการขัดเขิน ตื่นเต้น ใดๆ ทุกคนรอบๆต่างยกหูฟังอย่างตั้งใจ

อัยการตุงคินเป็นถึงหนุ่มโสดเนื้อหอมอันโด่งดังของ เมือง S แถมยังหล่อเหล่า ร่ำรวย ใครๆก็อยากขึ้นเตียงกับเขา แต่แม้แต่ข้างเตียงก็ไม่อาจเอื้อมถึง

และผู้หญิงคนนี้จะไปเป็นของตุงคินได้อย่างไร

“งั้นคุณมีค่าเท่าไหร่”

แก้วใจแทบจะกระอักเลือดออกมา เธอย่อมเป็นคนที่ มีค่าจนเกินกว่าจะประเมินได้ แต่ตอนนี้เขากลับถามมา อย่างนี้ ไม่ว่าเธอจะบอกเท่าไหร่ ก็เท่ากับยืนยันว่าเธอ เป็นผู้หญิงอย่างว่าอยู่ดี

ไม่ว่าเธอจะตอบอย่างไรเธอก็เสียเปรียบ

“อย่าคิดว่าจะกำจัดฉันได้ง่ายๆ” เธอพูดเธอพร้อม กอดคอพิงเขาไว้

“สาวน้อย เล่นอะไรจริงจังขนาดนี้” บอสหวางช่วย “ไม่อย่างนั้นคุณก็พูดราคามา ฉันจะคืนแทนอัยการตุง คินเอง”

คิ้วของตุงคินกระตุกเล็กน้อย เขาจี้รักแร้ของเธอ จน เธอกรีดร้องและขยับออก พร้อมจ้องมองเขาอย่างอุ่น เคือง

“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการที่จะเล่นต่อไป แค่ข้อหา หมิ่นประมาทก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณอยู่ในนั้นเป็น เวลาหลายเดือน” ตุงคินพูดอย่างไม่รีบร้อน

“ฉันไปพูดหมิ่นประมาทคุณตอนไหน” ใบหน้าของเธอแดงลงไปถึงลำคอและจ้องมองเขาด้วยความโกรธ “ฉัน ไม่สนใจวันนี้คุณต้องจ่ายค่าเสียหายให้ฉัน

“ไม่เห็นโรงศพ ไม่หลั่งน้ำตา คุณแน่ใจนะว่าจะให้ผม แจ้งความ”

“คุณ”

แก้วใจจ้องเขาด้วยความโกรธ แล้วกระทืบเท้าเดิน ออกไปจากห้อง

เขาขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งและเขาจุดบุหรี่อีกครั้ง นัยน์ตาล้ำลึกยากจะคาดเดา

ด้านนอกห้อง แก้วใจเอนตัวพิงกำแพงกัดมุมปากเล็ก น้อย ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความไม่เต็มใจ

เธอไม่อยากติดคุก หมิ่นประมาทหรอ โชคดีที่เขาพูด เตือนขึ้นมา ไม่ใช่แค่กอดแปบเดียวหรอกหรือ ทำไม ต้องติดใจเอาความขนาดนั้น

ทันใดนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็มายืนตรงหน้าเธอ เธอเงยหน้า ขึ้นมาทันที พอมองเห็นผู้หญิงที่ใส่เสื้อลายเสือดาวคน นั้นเธอก็เข้าใจในทันที

“จะทำอะไร”

ผู้หญิงเหล่านั้นรีบลากเธอไปที่ห้องน้ำทันที
ตีสาม

แก้วใจเดินโซเซออกจากสถานบันเทิง สายลมตอน กลางคืนเย็นมาก จนเธอต้องเดินหดคอลง มือสองข้าง ยกขึ้นมากอดตัวเองและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ไกลมีชายคนหนึ่งใส่ชุดสูทยืนพิงรถอยู่ พร้อมกับ ในมือคีบบุหรี่สีส้มอยู่ระหว่างนิ้ว

เขาคือตุงคิน

หัวใจของแก้วใจสั่นอย่างรุนแรง เดินโซเซไปหาเขา

“คุณรอฉันอยู่เหรอ”

ตุงคินสูบบุหรี่เข้าไปและมองไปที่ใบหน้าที่ฉายแวว เจ็บปวดของเธอ ดวงตาของเธอหม่นแสง “หาที่คุยกัน หน่อย”

เขาต้องการที่จะนอนกับเธอ นี่เป็นความคิดแรกที่ผุด ขึ้นมาในหัวของเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยัก หน้าลงอย่างยินยอม

ตุงคินเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง “เร็วเข้า”

เธอกังวล

แก้วใจนั่งลงไปอย่างไม่เต็มใจ หัวใจของเธอเต้น อย่างรุนแรง เธอเข้าใจว่าการขึ้นรถของเขานั้นหมายถึงอะไร

แต่เธอไม่มีทางเลือก

โรงแรมห้าดาว ตุงคินตั้งใจถอดแจ็คเก็ตของเขาไว้ ข้าง ๆ และนั่งบนเบาะหนัง เหล่มองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ ที่ประตูไม่กล้าเดินเข้ามา

“ตะกี้ไม่ใช่ใจกล้ามากหรอ ทำไมตอนนี้กลัวซะล่ะ”

“อ่า ฉันแค่” เธอไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในสถาน บันเทิงนั้นเธอใจกล้าก็จริง แต่เอาเข้าจริงๆแล้วเธอก็ กลัว

“แค่อะไร ไม่ใช่ชอบผมแล้วรึไง” ริมฝีปากบางของ เขากระตุกเล็กน้อยด้วยความเยาะเย้ย “ตอนนี้พูดสิว่า ถูกใจตรงไหนของผม รูปร่างหน้าตาหรือเงินของผม สองร้อยห้าสิบบาทคงไม่พอใจคุณสินะ”

เอาเรื่องสองร้อยห้าสิบบาทมาพูดอีกแล้ว

แก้วใจหัวเราะออกมา กระขับเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวแน่น “ตุงคิน ฉันไม่ได้มาเพราะเงิน ฉันชอบที่ตัวคุณ

“มีจุดประสงค์อะไร อยากแต่งกับผมงั้นหรอ”

แววตาของเขาแสดงถึงการเยาะเย้น โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งรอยยิ้มที่มุมปากของเขาดูเหมือนจะเย้ยหยันเป็น พิเศษ เหมือนจะเยาะเย้ยในความพยายามเกินตัวของเธอ

ผู้หญิงทะเยอทะยานเกินไป มักจะไม่อยู่ในสายตา ของผู้ชาย

แก้วใจพยักหน้าอย่างหนักแน่น เปลือกตาเธอหลุบลง ในแววตามีความสับสนพาดผ่าน “ฉันเหมาะสมไหม”

“คุณคิดว่าไง”

เธอไม่สนใจรอยยิ้มที่เหยียดหยามบนใบหน้าของตุง คิน เธอเดินไปนั่งบนตักของเขา “คุณตุงคิน ถ้าคุณไม่ สนใจฉันจริงๆทำไมต้องรอฉันอยู่ข้างนอกด้วย”

แขนของเธอค่อยๆไต่ขึ้นไปคล้องที่คอของเขาและ กระซิบข้างใบหูของเขา “ทำไมคุณต้องอ่อนไหวขนาด นั้นล่ะ”

“ฉันแค่สนใจจุดประสงค์ของเธอ”

ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างปักอยู่ที่คอ ของเขาและผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขาก็รีบขยับตัวหลบ ไปอยู่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว ขณะที่ในมือของเธอก็ยังมี เข็มฉีดยาอยู่

“เธอ” เขาค่อยๆมึนหัว และสมองค่อยๆหยุดทำงาน

“สามขั้นตอนจากการช็อปปิ้งออนไลน์ดูเหมือนจะมี ประสิทธิภาพทีเดียว อัยการตุงคิน คุณรู้สึกยังไงบ้างนัยน์ตาของแก้วใจส่องประกายอย่างเจ้าเล่ห์ เธอก้าว ยาวๆ ยื่นมือไปบิดหน้าอกของเขา

“คุณจะทำอะไรกันแน่” ตุงคินใช้แรงเฮือกสุดท้ายจับ ที่นิ้วมือของเธอ แต่เธอก็ดึงออกไปได้อย่างรวดเร็ว และ สติของเขาก็ดับไปโดยสมบูรณ์

“ผู้ชายที่ม ดูถูกฉัน เยาะเย้ยฉัน!”

แก้วใจเตะไปที่เท้าสองข้างของเขาด้วยความโมโห แล้วหยิบกล้องออกมาตั้งถ่ายไปที่เขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ