องค์หญิงสิบสาม

ภายในตำหนักฉงหวาบัดนี้นอกจากจะมีไทเฮาที่ประทับอยู่ ภายในแล้ว ยังมีจินเทียนฮ่องเต้และเตือฮองเฮาประทับอยู่อีก ด้านของเตียงเตาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เสด็จแม่หยางเอ้อหลางกลับจากชายแดนมาครานี้สร้างผล งานอันยิ่งใหญ่ ลูกเห็นว่าควรตอบแทนเขาให้สมเกียรติ”

ไทเฮาแย้มพระพักตร์เยือกเย็นแล้วตรัสว่า

“ฝ่าบาทนับวันอิทธิพลของตระกูลหยางยิ่งมากขึ้น ประชาชน ล้วนรักใครอีกทั้งตระกูลหยางเสียสละเพื่อแคว้นของเราเพียงใด แม้แต่เด็กแดงยังรู้ อย่าหาว่าแม่ยุ่งเรื่องราชกิจแต่เพราะเป็นห่วง เจ้าจริงๆ จึงอยากให้เจ้าคิดให้ถี่ถ้วน

“ที่เสด็จแม่กล่าวมาไม่ผิด ตระกูลหยางทำความชอบใหญ่ หลวงแต่อำนาจมากเกินไป ขุนนางต่างอยู่ใต้อำนาจแม้ไม่ได้ยุ่ง การภายในแต่ทุกคนล้วนเกรงใจ หากปล่อยต่อไปลูกเกรงว่า อาจจะเป็นภัย”

“ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แก่ใจควรจะหาวิธีลดทอนอำนาจเสีย”

“ฝ่าบาทเพคะหม่อมฉันคิดว่ามีวิธีที่ตระกูลหยางไม่อาจขัดได้ อีกทั้งยังเป็นผลดีต่อพวกเรา”

ฮองเฮาตรัสนิ้วมือเรียวเต่งตึงราวกับสตรีแรกแย้มยกป้านน้ำ ชาขึ้นในลงในจอกด้วยท่วงท่าสง่างามแล้วนำถวายแด่ฝ่าบาท
“วิธีการใดเล่าเจ้ารีบพูด”

“อภิเษกอย่างไรเล่าเพคะ” ฮองเฮาตรัสเบาๆ ใบหน้าประดับ ไปด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน

ฝ่าบาทคล้ายจะชะงักไปก่อนจะแย้มสรวลออกมา

“หลักแหลมมาก หากให้เขาแต่งกับองค์หญิงสักคนครานี้เขา จำต้องสละอำนาจทางการทหารเป็นเพียงราชบุตรเขยของเรา หากเขาไม่ยินยอมก็เท่ากับไม่อยากตองญาติกับราชวงศ์เช่นนี้ก็ ถือว่ามีใจคิดไม่ซื่อ วิธีการนี้เรียกว่าไม่กวนให้ขุนแต่ประการ ใด”

เมื่อได้ยินดังนั้นไทเฮาที่มีสีพระพักตร์เรียบเฉยจึงตรัสขึ้น

“ฝ่าบาทต้องไตร่ตรองให้มากหน่อย กำลังทหารในมือของ หยางเอ้อหลางมีถึงห้าแสนนายแต่ละคนล้วนเก่งกาจเป็นนักรบที่ แข็งแกร่งยิ่ง หากเขานำกำลังบุกเข้าวังหลวงแม้แต่พระองค์ก็คง เอาชีวิตไว้ไม่ได้ อีกทั้งคนในตระกูลของเขาบุรุษทุกคนได้หลั่ง เลือดปกป้องแผ่นดินมาแล้ว ทหารล้วนจงรักภักดีการจะลดทอน อำนาจของเขานั้นไม่ง่ายอีกทั้งต้องทำอย่างไรถึงจะให้ทหาร เหล่านั้นเชื่อฟังนี่สิเป็นเรื่องสำคัญ การบีบบังคับให้หยางเอื้อ หลางแต่งงานมิใช่จะสร้างคำครหาหรอกหรือ”

ฮ่องเต้มีสีพระพักตร์บ่งบอกว่ากลัดกลุ้มยิ่ง พระองค์ไม่อาจบีบ ให้หยางเอ้อหลางแต่งงานได้ในตอนนี้ แต่นอกจากวิธีนี้แล้วก็ไม่ เห็นหนทางอื่นที่จะลดทอนอำนาจของตระกูลหยางได้อีก อำนาจ ในมือขุนนางผู้หนึ่งซึ่งมากเกินไปย่อมไม่ดีต่อความมั่นคงของบัลลังก์

“เสด็จตรัสถูกต้องในความคิดเห็นของเสด็จเช่นนั้นควรทําเช่นไรย่ะ

“ก็อยู่” ไทเฮาผู้เป็นเจ้าของอำนาจในวัง

พลางยกเยือกเย็น

เสด็จแม่โปรดชี้แนะ”

“เรื่องนี้มอบตำหนักเทพจัดการ หากเป็นโองการสวรรค์ แม้แต่หยางเอ้อหลางไม่อาจขัด

กําหนักหยางชิง

บรรดาองค์หญิงหลายคนที่รุมล้อมบรรยากาศครึกครื้นยิ่ง

ใหญ่ท่านดูผ้าไหมจากแคว้นเปียนับเป็นของเลิศ วาสนาพวกข้าช่างนักแม้ไม่ได้วันได้กับตาถือว่าบุญ ใหญ่”

น้องห้าเจ้ากล่าวเช่นนี้เห็นด้วยไม่เพราะเป็นใหญ่หรอกหรือพวกเราถึงวาสนาได้ใส่กัน

องค์หญิงใหญ่ปิดปากหัวเราะเบาๆ เพราะเป็นถือกำเนิดจากฮองเฮา ใบหน้างดงามกิริยาเรียบร้อย เก่ง กลอนคล่องกวี เพลงพิณนั้นเป็นเลิศ สติปัญญาฉลาดหลัก แหลมจึงที่โปรดปรานของบาทและไทเฮานัก ดังของทั่วแว่นแคว้นไม่ว่าจะหายากเพียงใดเพียงองค์หญิงหลินเอ่ยปากทุกสิ่งล้วนมาปรากฏตรงหน้าดุจเนรมิต

ในจำนวนสตรีที่กำลังเพลิดเพลินกับผ้าไหมงดงาม กลับมีโฉม สะคราญผู้หนึ่งที่กำลังสนใจเพียงขนมด้านหน้าตนเอง หยิบเข้า ปากแล้วเคี้ยวอย่างมีความสุขไม่สนใจแม้กระทั่งชายตาแลผ้า ไหมงดงามเหล่านั้น ความจริงนางชอบสิ่งของสวยงามทุกสิ่ง แต่

ต้องข่มใจด้วยไม่อยากให้ตนนั้นเกิดความอยากได้มากเกินไป “น้องสิบสามเจ้าไม่เลือกไปสักผืนหน่อยหรือมาพี่หญิงใหญ่จะ เลือกให้เจ้าเอง”

“อย่าสนใจน้องสิบสามเลยพี่หญิง ดูนางนิสัยแปลก ประหลาดนัก ไม่สนใจร่ำเรียนจนไทเฮาทรงไม่พอพระทัยเรา น้องก็หวังเพียงทุกคนอยู่สบายอย่างสงบ แต่นางวันๆ เอาแต่หา เรื่องคนนั้นคนนี้ที่พี่หญิงใหญ่ใกล้ชิดนางมากเห็นว่านางจะ นำเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาให้ในสักวัน” องค์หญิงแปดเอ่ยขึ้น

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมิ่นยกยิ้มเย็นแล้วโต้กลับ

เบาๆ

“พี่แปดท่านยังโกรธข้าอยู่หรือเพียงคุณชายตงหัวที่ท่านมีใจ ส่งกำไลหยกมาให้ข้าเพื่อตอบแทนที่ข้าช่วยน้องสาวของเขาจาก พวกอันธพาลเท่านั้น เหตุใดท่านจึงคิดมากเช่นนี้เพราะคิดมาก จึงได้รับโทษอย่างไรเล่า”

องค์หญิงแปดขัดเคืองใจยิ่ง เรื่องที่ผ่านมาระหว่างนางและ องค์หญิงสิบสามที่ทำให้นางไม่อยากแม้จะมองใบหน้าน้องสาว คนนี้ ครานั้นองค์หญิงสิบสามแอบลอบออกนอกวังจวบจนได้มีตงต่างใจให้จนฝ่ายจะส่งมาพระราชทานสมรสแล้ว

หลังจากคุณชายตงหัวของเสนาบดีนั้นพบองค์หญิงสิบ สามเข้ากลับตัวห่างเหินกับนางอีกทั้งท่าทางผิดแปลกไป มากประหนึ่งคนแปลกหน้า จวบจนนางข่าวตงกำไล หยกไปองค์หญิงสิบสามที่ตำหนัก องค์หญิงแปดจึงไป อาละวาดกับองค์หญิงสิบสามเพราะว่าองค์หญิงสามไม่มี มารดาผู้หนุนหลัง

คาดถึงอ๋องฉางอันพี่ชายใหญ่ของพวกจะทำให้องค์หญิงแปดถูกลงโทษคัดลอกหนังสือท่วงท่างดงาม จิตใจผ่องใสเล่มหนานั่นถึงร้อยอีกทั้งต้องถูกกักขังใน ตำหนักทั้งเดือน บุรุษหนีหน้าโทษต้องหากไม่ใช่เป็นเพราะ สิบสามแล้วจะเป็นเพราะผู้ใด

แปดความจริงก็เรื่องที่คุณชายตงหัวนั้นเผยแท้ออกปวดหรือ” องค์หญิงห้าเอ่ยขึ้น

“ห้าท่านก็เข้าข้างนาง หากไม่ล่อลวงเขาบุรุษเช่น คุณตงใสซื่อเช่นนั้นจะแปรเปลี่ยนหรือ”

“ข้าสามเคยล่อลวงหรือเพราะความงามของที่มากจนเกิน” องค์หญิง สามตอบอย่างยียวน

“เจ้าล่อลวงเขา
องค์หญิงแปดแค่นเสียงออกมาใบหน้าของนางเขียวคล้ำเรื่อง ที่ผ่านมาความจริงนางไม่อาจลืมได้ ใจของนางยังเจ็บปวดทุก คราที่คิดถึง

“ข้าบอกพี่แปดแล้วว่าไม่เคยล่อลวงเขา พบหน้ากันเพียงครั้ง เดียวและกำไลหยกขาก็ให้คนส่งคืนแล้วจะเรียกว่าล่อลวงได้ อย่างไร เขามีใจให้ข้าหรือไม่ขายังไม่รู้เลยท่านอย่ามาใส่ร้ายข้า ไม่แน่เขาอาจพบคุณหนูผู้อื่นเข้าก็เป็นได้ เหตุใดท่านจึงคิดว่า เป็นเพราะข้าเล่า ไร้เหตุผลเกินไปแล้ว”