ฮองเฮาผู้ร้ายกาจ

หลังจากแต่งกายเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับวิ่งกระหืดกระ หอบหน้าตาตื่นออกมาพร้อมกับน้ำเสียงตกอกตกใจเป็นอันมาก

“แย่แล้วท่านน้า กระพรวนผู้พิทักษ์ของข้าหายไปแล้ว”

กิ่งไผ่โอนเอน เสียงหวีดหวิวของลมหนาวเสียดแทงจิตใจใน ตำหนักจันทราปิดเงียบเชียบไม่ให้ผู้ใดย่างกรายเข้ามาภายใน ฝ่าบาททรงประทับอยู่บนเก้าอี้หยกเหมันต์หลับตาอย่างสงบรับ ฟังเสียงสวดต่อชะตาจากเหล่าธิดาเทพ

ภายในรู้สึกถึงกระแสความเย็นที่แผ่ซ่าน

พระวรกายที่เหนื่อยล้าจากราชกิจฟื้นฟูขึ้นภายในเพียงชั่วยาม ด้านข้างมีองค์หญิงสิบสามพระธิดาเป็นผู้ถือโถน้ำศักดิ์สิทธิ์จาก บ่อต้องห้ามภายในตำหนักธิดาเทพ พร้อมท่องสวดบริกรรม คาถาด้วยจิตสงบนิ่ง

เมื่อพิธีกรรมผ่านมาได้ราวสองชั่วยามโดยไม่มีผู้ใด ขยับเขยื้อน องค์หญิงสิบสามยื่นโถน้ำศักดิ์สิทธิ์ให้ผู้เป็นพระบิดา อย่างสํารวม ฝ่าบาทรับน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ผ่านพิธีกรรมมาเสวยก่อน จะเทน้ำลงบนฝ่ามือแล้วล้างพระพักตร์เป็นอันพิธีกรรมเสร็จสิ้น

“หากมีหินจันทราเราคงไม่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอยู่กับ พวกเจ้าทั้งวันทั้งคืนเช่นนี้”

“ทูลฝ่าบาทแม้จะไม่มีหินจันทราแต่การเข้าสู่พิธีกรรมต่อชะตาปีละสองครั้งใช้เวลารวมครั้งละสามวันก็นับว่าคุ้มค่ามากเพคะ พิธีกรรมนี้ช่วยขจัดสิ่งชั่วร้าย อีกทั้งยังเพิ่มพลังปราณ ในกาย ทำให้พระองค์ทรงมีพระวรกายแข็งแรงอายุยืนหมื่นปีเพคะ”

หัวหน้าเทพธิดาเอ่ยขึ้น

“เอาล่ะๆ เรารู้ดี แต่เจ้าบอกเราเองไม่ใช่หรือว่าพิธีกรรมนี้ มีอายุขัยของมัน คาถาใกล้ที่จะเสื่อมสลายข้าเข้าพิธีนี้มานับสิบ ปีแล้วนับวันยิ่งรู้สึกว่าหลังเข้าพิธีร่างกายดีขึ้นแต่เพียงไม่นานก็ กลับมาเป็นดั่งคนแก่เช่นเดิม หากไม่รีบหาหินจันทรามาคิดว่าเรา คงไม่ต่างจากคนทั่วไป จะอยู่ปกครองไพร่ฟ้าได้ถึงหมื่นปีได้ อย่างไร”

“ทูลฝ่าบาทเรื่องหินจันทรานั้นตำหนักธิดาเทพหาได้นิ่งนอนใจ ส่งคนออกสืบหาไปทั่วแว่นแคว้นไม่นานคงหาพบเพคะ”

“คำว่าไม่นานของเจ้าเราฟังมานับสิบปีแล้ว เกรงว่าจะรอไม่ ไหวหากเราหมดความอดทนพวกเจ้าคงรู้ชะตาชีวิต”

“ขอเสด็จพ่อโปรดพระทัยเย็นเพคะ หม่อมฉันคิดว่าฟ้าดิน คุ้มครองเสด็จพ่อของหม่อมฉันแม้ปราศจากหินจันทราอย่างไร พระองค์ยังคงอ่อนเยาว์และมีอายุยืนยาวเป็นหมื่นปีแน่นอน เพคะ”

“เจ้าสิบสามเลิกเยินยอพ่อได้แล้ว พวกเจ้าออกไปก่อนเรามี เรื่องจะสนทนากับหัวหน้าธิดาเทพ” ฝ่าบาททรงโบกพระหัตถ์ไล่ เบาๆ พริบตาภายในห้องสวดภาวนาก็มีเพียงหัวหน้าธิดาเทพกับ ฝ่าบาทอยู่กันตามลำพัง
“หัวหน้าธิดาเทพ เป็นท่านที่บอกกับเราถึงนิมิตล่วงหน้าว่าเห็น แม่ทัพหยางเข้าพิธีแต่งงานใช่หรือไม่”

“เป็นเช่นนั้นเพคะ”

“แล้วเหตุการณ์นี้จะส่งผลอย่างไรต่อราชสำนัก”

“ทูลฝ่าบาทงานมงคล ในนิมิตบ่งบอกถึงความมั่งคั่งของราช สำนักในอนาคต หม่อมฉันเห็นว่าพระองค์ควรเลือกเฟ้นสตรีที่ เพียบพร้อมแต่งเข้าสกุลหยาง หากเป็นคน ในราชวงศ์ยิ่งจะส่ง เสริมอำนาจบารมีของพระองค์ยิ่งขึ้นเพคะ”

ฝ่าบาทแย้มพระสรวลอย่างยินดี

“เราไม่ปิดบัง ความจริงเราก็มีความคิดนี้ตั้งแต่แม่ทัพหยาง กลับมาจากชายแดน เมื่อตำหนักเทพออกหน้าเช่นนี้ย่อมดียิ่ง

“รับด้วยเกล้าเพคะฝ่าบาท”

ดวงพระเนตรของฝ่าบาทเต็มไปด้วยความยินดี มีรอยยิ้ม ประดับพร่างพราว คืนนี้หลังจากที่พระองค์ทรงพำนักอยู่ใน นําหนักเทพเป็นเวลาสามวันฝ่าบาทก็เสด็จกลับด้วยพระพักตร์ที่ อิ่มเอิบ

หินที่หนักอึ้งอยู่ในอกคล้ายมีมือของตำหนักธิดาเทพมาช่วย ยกออก โดยที่พระองค์ไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อยด้วยตนเอง เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ฝ่าบาทยังคงความศรัทธาแก่ตำหนักธิดา เทพ แม้แต่เรื่องลำบากใจของพระองค์ดูเหมือนว่าตำหนักธิดาก็ ช่วยคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์
วันต่อมาองค์หญิงใหญ่หลินถูกฮองเฮาเรียกเข้าเฝ้าแต่เช้า

“เสด็จแม่เรียกหาลูกมีเรื่องอันใดเพคะ”

” เออร์แม่เรียกเจ้ามาในวันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญอยาก ปรึกษา มาเจ้านั่งตรงนี้”

“เพคะ”

องค์หญิงใหญ่หลินฉีแย้มยิ้มงดงามยอบกายอ่อนหวานก่อน จะนั่งลงข้างกายฮองเฮาผู้เป็นมารดา

“เจ้าคิดว่าแม่ทัพหยางเป็นคนเช่นไร”

หลินฉีตกใจแล้ว เหตุใดจู่ๆมารดาถึงได้ถามถึงท่านแม่ทัพ หยางได้ นางมีเขาอยู่ในดวงใจตั้งแต่ผ่านพ้นพิธีปักปืน วันนั้น นางกับเหล่าองค์หญิงติดตามฮองเฮาไปไหว้พระที่วัดกวนอิม บังเอิญพบเจอบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งดวงหน้าหล่อเหลา องอาจผ่าเผย แม้อายุยังน้อยแต่เขากลับรั้งตำแหน่งองครักษ์

ครานั้นบังเอิญพบโจรเป็นเขาที่เข้ามาช่วยนางเอาไว้ตั้งแต่นั้น มาองครักษ์หยางผู้นั้นก็เข้ามาอยู่ในจิตใจของนาง จวบจนหลัง จากนั้นเขาจากไปชายแดนก็เป็นนางที่เฝ้าติดตามข่าวคราว แม้ กระทั่งในตำหนักยังแอบเก็บภาพวาดของเขาเอาไว้อย่างลับๆ หลิน คิดว่าเขาคือคู่ฟ้าประทานจากสวรรค์ดั่งเช่นคำกล่าว วีรบุรุษช่วยสาวงาม คือคู่ครองตราบสิ้นลมหายใจ

“ว่าอย่างไรเล่าเจ้าคิดว่าเขาเป็นคนเช่นไร
เสียงของฮองเฮาทำให้หลินหลุดจากภวังค์ใบหน้าแดง อย่างเก้อเขิน

“เหตุใดเสด็จแม่ตรัสถามถึงความคิดลูกที่มีต่อบุรุษเล่าเพคะ ลูก คือ ”

“แม่ถามเพราะเป็นเจ้า ฉีเออร์เจ้าว่าเขาดีหรือไม่”

องค์หญิงใหญ่ก้มหน้าลงรอยยิ้มพร่างพราวก่อนจะพยักหน้า น้อยๆ ใบหน้างามล้ำแดงก่ำด้วยความเขินอาย

“สมกับเป็นลูกแม่บุรุษผู้นี้เหมาะสมกับเจ้าอย่างยิ่ง ในแผ่นดิน นี้คนที่เหมาะจะครองคู่กับเจ้าแม่เห็นเพียงแม่ทัพหยางเพียงผู้ เดียว ถึงแม้ว่าหากเขาแต่งกับเจ้าแล้วจะต้องสละยศทางการ ทหารแต่เจ้าไม่ต้องห่วง บุตรในท้องของเจ้าแม่วางตำแหน่ง สูงส่งให้เขาแล้ว”

ฮองเฮามชั่วร้าย ตัวนางเองทำอย่างไรก็ไม่อาจตั้งครรภ์ได้ เนื่องด้วยสุขภาพที่ไม่ใคร่ดีนัก ดังนั้นเมื่อพระนางไม่สามารถตั้ง ครรภ์ในวังหลวงแห่งนี้สตรีอื่นก็ไม่อาจมีพระโอรสได้เช่นกัน อำนาจล้วนอยู่ในมือนางดังนั้นไม่ว่านางต้องการสิ่งใดย่อมได้สิ่ง

หากนางต้องการบัลลังก์ให้หลานชายของนางซึ่งเกิดกับหลิน ฉีบุตรสาวนางก็ต้องได้มา หยางเอ้อหลางมีคุณสมบัติครบถ้วนที่ ผ่านการประเมินของฮองเฮาอีกทั้งรู้ว่าบุตรสาวของตนเองก็ ชอบพอหยางเอ้อหลางไม่น้อย