ตอนที่7จําเธอได้

ตอนที่ 7 จําเธอได้

หลังถังซินกลับมาจากนิวยอร์กก็เป็นระยะเวลาครึ่งเดือน หลังจากนั้น มือถือของเธอเปิดโรมมิ่ง ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ข้อความของหยางซิวมีเพียงสองบรรทัด คือวันนั้นเธอส่ง ข้อความบอกเขาว่าจะไปนิวยอร์ก เขาก็ตอบกลับมาว่าขอให้ เดินทางปลอดภัย, ถังซินจึงได้ตัดใจได้อย่างเด็ดขาด ก่อน หยางซิวนอกใจ เธอรู้สึกว่าเป็นความผิดของตนเอง เพราะว่า เธอกลัวการมีเพศสัมพันธ์ แต่ในวันนี้ มู่หยางซิวคนนี้จะไม่อยู่ ในใจเธออีกต่อไป รอหยางชิวกับมาคืนนี้ เธอจะทิ้งไม่ตาย ให้แก่เขา

เมื่อรถใกล้ถึงบริษัท ถังซิ่นได้รับสายหนึ่งสายของหัวหน้า แผนก มีพันธมิตรการค้ามาจากสวิตเซอร์แลนด์ แต่ว่า ตัวแทนฝ่ายนั้นพูดได้เพียงภาษาโรมานซ์ พวกเขาไม่ได้พาล่าม มาด้วย สำนักประธานบริหารมีเพียงคนเดียวที่สามารถพูด ภาษาโรมานซ์ได้ออกไปงานนอกสถานที่ แผนกนักแปลจึงส่ง ถังซันไป

ขณะนี้บริษัทมีเพียงถังซินที่สามารถพูดภาษาโรมานซ์ได้ ถังขึ้นอยากจะปฏิเสธก็ไม่สามารถทำได้ ได้แต่ตอบรับ ครึ่ง ชั่วโมงผ่านมา รถได้หยุดหน้าคลับเฮ้าส์เอ้าหยา ถังซินดู นาฬิกาข้อมือ เพิ่งแปดโมงครึ่ง กำหนดเวลาเจรจาคือเก้าโมงเธอรีบไปคลับเฮ้าส์เพื่อตกแต่งสถานที่ ทำตามข้อมูลที่หัวหน้า แผนกส่งมาให้เลือกอาหารและเหล้าที่อีกฝ่ายชื่นชอบ

ทุกอย่างเตรียมพร้อมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอถึงเวลาแปด โมงห้าสิบนาที ถังชิ้นจัดเสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วเดินไปที่ประตู ทางเข้า ก็เห็นรถเบนซ์สองคันขับเข้ามาจอดหน้าประตูทางเข้า คลับเฮาท์ รถเบนซ์คันแรกเปิดประตูออกมา เป็นกลุ่มชายสวม ชุดสูทใส่รองเท้าหนัง ใบหน้าหล่อคมลงมาจากรถ ถังซินดู ข้อมูลมาแล้วทราบว่านี่เป็นกลุ่มคนที่มาจากสวิตเซอร์แลนด์ เธอยิ้มออกมาอย่างสุภาพ อยู่ทางด้านหน้าใช้ภาษาโรมานซ์ที่ ฝึกฝนมาเป็นอย่างดีทักทายต้อนรับแขก สายตาอยากรู้อยาก เห็นยังได้จดจ่อไปที่รถเบนซ์ทางด้านหลัง

บริษัทมีรองผู้จัดการหลายคน นิสัยไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ยัง มีรองผู้จัดการหญิงที่มีคนเกลียดมาก ทุกครั้งออกไปจะพาล่าม ผู้ชายออกไปด้วยเสมอ ถังซินกลัวว่าจะเจอกับเขา

ต่อมาประตูรถคันหลังก็ถูกเปิดออก คนที่ออกมาก่อนเป็น ชายเคร่งขรึมร่างกายสูงใหญ่ เขาเดินอ้อมไปด้านข้างของรถ ทางด้านขวา ดึงประตูเปิดออก ถังซินรู้สึกคุ้นตาผู้ชายคนนี้ เธอ ไม่อยากคิดอะไรมาก รีบไปทักทายรองผู้จัดการที่เดินมาก่อน ยังไม่ถึงไหน ก็มีรองเท้าหนังเงาวับ ร่างที่สูงยาวก้าวลงมาจาก รถ เป็นชายร่างสูงสวมเสื้อสูทสีเทาพอดีกับตัว มีไหล่ที่กว้าง ผมสีดำเรียบร้อยเลยขึ้นไปบนหน้าผาก สายตาเฉียบคมและ เย็นซาดูแล้วสูงศักดิ์สง่างาม ทำให้ความรู้สึกว่าไม่สามารถ เอื้อมถึง
คุณอาม่? !

หลังจากจําเขาได้ นัยตาของถังซินก็เต็มไปด้วยความ ประหลาดใจอย่างมาก มันช่างบังเอิญจริงๆ สายตาชายหนุ่ม ได้หันมาเห็นเธอ ม่านตาก็หดลงนิดหนึ่ง แล้วขยายขึ้นเพราะ เหมือนจะมีความสนใจเกิดขึ้น

หลังจากพัก โรงแรมในคืนวันนั้น เช้าถัดมาผู้ช่วยจางก็ส่ง ข้อมูลมา หลังจากที่ได้อ่านข้อมูล เฉินหย่วนจึงเข้าใจว่าทำไม ในโรงแรม ถังซินถึงเรียกตนเองว่า “คุณอา

ที่แท้ถังซินเป็นภรรยาของมู่หยางซิวซึ่งมีศักดิ์เป็นหลาน ชายในนามที่ไม่เคยไปมาหาสู่กัน ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังเป็นนัก แปลผู้ชำนาญการของบริษัท ชื่อ

สายตาจับจ้องของชายหนุ่ม ทำให้ถังซินเกิดความกลัว เล็กน้อย ขาทั้งสองก็เริ่มสั่น ไม่ทันได้ระวังรองเท้าส้นสูงสดุดกับ พรมแล้ว โซเซล้มคว่ำไปด้านหน้า

“ท่านประทาน ระวังด้วย

”

เรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ผู้ช่วยจางเตือนเฉินหยวน แล้ว กลับไม่ทันที่จะเข้าไปขวางไว้ เพียงแต่มองร่างกายถังซิน ล้มไปในอ้อมกอดของเฉินหยวน เขาติดตามเฉินหยวนตั้ง นาน ถังซินเป็นคนแรกที่กล้าล้มเข้าไปในอ้อมอกของท่าน ประธานมู่

หน้าของถังซิ่นกระทบกับอกของชายหนุ่ม รู้สึกเจ็บเล็ก น้อย กลิ่นน้ำหอมอันเป็นเชือกที่คุ้นเคยเข้ามากระทบกับปลายจมูกของเธอ ทำให้เวียนหัว หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

นี่เป็นกลิ่นตัวของคุณอา

“คุณถาง ระวังหน่อยครับ เสียงนุ่มนวลของเฉินหยวน มือทั้งสองข้างของเขาได้ยื่นไปพยุงเธอ นิ้วมือกลับมีความเย็น เยือกติดกับผิวหนังของถังซิ่นทำให้เธอรู้สึกขนลุกทั้งตัว

เขาเรียกเธอว่าคุณถาง หมายความว่า เขาจำเธอได้

แล้ว ?