ตอนที่6กลิ่นน้ำหอมหญิงสาวผู้นั้น

ตอนที่ 6 กลิ่นน้ำหอมหญิงสาวผู้นั้น

ไม่ใช่มั้ง กระดุมข้อมือเงินจะมาอยู่ในกระเป๋าเรา ได้ยังไง ? คนมีเงินอย่างเฉินคงไม่สนใจกระดุมข้อ มือที่หายไปเพียงเม็ดเดียวมั้ง ถังชิ้นคิดแล้วก็เอากระดุมแขน เสื้อใส่กลับเข้าไปในกระเป๋า แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้า บริษัท ช่างบังเอิญ เธอแหงนหน้าขึ้นมาหยางชิวกับสาว หุ่นดีเดินคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนานถังซินเพ่งมองหญิงสาว คนนั้นให้ชัดๆ เธอคือหญิงคนที่นอนกลิ้งกับมหยางเมื่อคืน

พอหยางซิวเห็นถังซิ่น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ในความ เขาตอนถังซินน่าจะไปงานที่มิวนิกไม่ใช่เหรอ ? กลับมาเมื่อไหร่ ? หรือไม่ได้ไป?

ขณะนี้ ผู้หญิงข้างกายหยางซิวเดินนำหน้าเขาไป ก็ไม่รู้ ว่าพูดอะไรกันถึงดึงดูดความสนใจของหยางซิวให้กลับมา สายตาจ้องกัน แล้วหญิงสาวก็หันเดินไปขึ้นลิฟต์ บนซอกคอ ของเธอมีรอยดูดบางๆ ในขณะเดินไปยังยักคิ้วให้กับถังซิน เหมือนว่ากำลังหัวเราะเยาะเย้ย ถังซินก้มหน้าลง เหมือนว่า พวกเขาจะมี ความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา” มาก่อนหน้านี้

หยางซิวเพียงชำเลืองมองถังที่เดินมาขึ้นลิฟต์ด้วย ทั้ง สองไม่มีคำพูดต่อกัน
เมื่อประตูลิฟต์ปิด มู่หยางซิวรู้สึกผิดแล้วปริปากพูดว่า “นั่นเป็นหัวหน้าของผม เมื่อเธอถามผมเรื่องงานเมื่ออาทิตย์ที่ แล้ว เธอไม่ได้ไปทํางานที่มิวนิคเหรอ?”

ถังซินหนีบกระเป๋าไว้แน่น รู้สึกไม่สบายใจ แถมยังมี อารมณ์อย่างอื่นด้วย

เป็นเพราะเรื่องในสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเรื่องนั้น เธอจึง กลัวการมีเพศสัมพันธ์ หลังจากแต่งงานกับหยางซิว ลองกัน หลายครั้งก็ไม่สำเร็จ ทั้งสองไม่เคยใช้ชีวิตแบบสามีภรรยา เลย, หยางซิวเป็นผู้ชายปกติทั่วไป นานแบบนั้นจะต้องอดไม่ ไหวแน่

จะต้องคิดอะไรมากมาย เมื่อวานก็สะใจที่หาคนเพื่อเอา คืนหยางซิวได้แล้ว ในใจเธอตอนนี้ก็ไม่คิดอะไรอีกแล้ว

ถังซินปริปากพูดเบาๆ “เมื่อคืนเป็นวันครบรอบหนึ่งปี แต่งงานของพวกเรา ฉันยกเลิกการเดินทาง อยากจะอยู่ฉลอง กับคุณอย่างมีความสุข แต่รู้ว่าคุณทำโอที ก็ไม่ได้มาหาคุณที่ บริษัท

พอได้ฟังสีหน้ามหยางซิวก็เปลี่ยนไป แต่พอลูบกล่องที่อยู่ ในกระเป๋า สีหน้าก็เปลี่ยนกลับคืนเป็นสภาพปกติ

“ผมขอโทษ ผมลืมวันที่สำคัญมากไปเลย แต่ว่า….” หยางซิ่วหยิบกล่องที่อยู่ในกระเป๋าออกมาแล้วเปิด ข้างในเป็น แหวนเพชรหนึ่งวง “ผมเตรียมของขวัญชิ้นนี้ไว้ให้คุณ

ถังนมองดูแหวนคล้ายกับรูปแบบต่างหูบนหูของหัวหน้าคนนั้นของเขา คาดว่าน่าจะอยากมอบให้หญิงคนนั้น ทันใด นั้น ถังซินรู้สึกมองหน้าไม่ติด ก็ดึงมือเข้ามา หยางซิวอยาก จะสวมแหวนให้กับเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไม “ทำไมหล่ะ คุณไม่ ชอบแหวนเหรอ?

“ชอบ แต่ว่าตอนนี้อยู่ในบริษัท ถ้าคนอื่นเห็นจะดูไม่ดี” ถัง ซินพูดแล้วก็ถือโอกาสนี้หยิบแหวนในมือของเขามา

หยางซิวไม่มีความสงสัยในคำพูดของถังซิ่นว่าจริงหรือ เปล่า เขาโอบไหล่ของเธอ “คืนนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ฉันจะชดใช้ คืนให้คุณอย่างดี”

บนตัวของเขามีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนนั้นติดอยู่จน ทำให้จมูกแสบเล็กน้อย ถังซิ่นขมวดคิ้วแล้วผลักเขาออกไป

เสียง ทิ้ง ประตูลิฟต์ก็เปิดออก มีเพื่อนร่วมงานยืนอยู่ด้าน

เพื่อนร่วมงานกำลังจะเดินเข้ามาเห็นหยางชิวกับถังซิน

นอก

สนิทชิดเชื้อ ก็หยุดอยู่ตรงนั้นสักครู่ มองดูพวกเขาด้วยสายตาที่ แปลกใจ “คุณถาง คุณยืนให้ดีหน่อย” การตอบสนองของหยาง

ชิวไวมาก มือก็เคลื่อนออกจากไหล่ของถังซิน ยังแก้ตัวกับเพื่อน ร่วมงาน “ถังซิ่นใส่รองเท้าส้นสูงยืนไม่มั่นคง เขาแค่พยุงเธอนิด หน่อยเอง”

ถังชินบอกไม่ถูกถึงความรู้สึกในตอนนี้
ในห้องโถงเขาสามารถสนิทชิดเชื้อแนบแน่นกับหัวหน้า ของเขาได้ แต่ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน เขาดูเหมือนกับว่ากลัว คนอื่นจะมาเห็น น่าขบขันเสียจริง |

“ขอบคุณผู้จัดการมู่คะ” ถังซินมีน้ำเสียงนิ่ง ๆ จากนั้นก็

ออกจากลิฟต์ไป

เธอดมกลิ่นน้ำหอมบนตัวของเขาแล้วอยากจะอ้วก!

ถังชิ้นทำงานอย่างรวดเร็ว ช่วงบ่ายจึงไปหาทนายร่างใบ

หย่า

มู่หยางซิวเป็นคนนอกใจก่อน แม้เธอเอาคืนแล้วแต่ก็ยังมี ความโกรธอยู่ เธอรู้ว่าไม่มีทางที่จะไปเริ่มต้นใหม่กับหยาง

ชิวได้

เธอเป็นผู้เสนอเรื่องหย่า คงไม่ถึงกับจนตรอกมาก แต่ใบ หย่าใบนี้ถึงซินยังไม่เอาติดตัวไป ก็เพราะว่าที่นิวยอร์กต้องการ กำลังคน เก็บของคืนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ต้องตรงไปสนามบินเลย