บทที่ 6 เลือดไหลเป็นทางยาว

กลิ่นคาวเลือดสดพุ่งเข้าจมูกของพาสเทล แต่เธอ กลับได้กลิ่นของความเป็นอิสระ

น้ำในอ่างอาบน้ำค่อยๆถูกย้อมด้วยเลือดของพาส เทล ใบหน้าของเธอเริ่มขาวซีดมากขึ้นเรื่อยๆ สติล่องรอย ไปไกล

ม่านตาสวยที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปนั้นมีภาพเลือด สีแดงสดทั้งอ่างอาบน้ำสะท้อนออกมา พาสเทลหลับตา ลงด้วยรอยยิ้มสิ้นหวัง……

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานกี่นาที จู่ๆมือถือนอกอ่างอาบน้ำก็ ดังขึ้นมา

นั่นเป็นเพลงเด็กที่คุ้นเคย เป็นพาสเทลที่ตั้งไว้ให้ สำหรับลูกสาวนินิว เวลานี้เพลงเด็กกลายเป็นเครื่องช่วย ชีวิตของพาสเทล เสียงแล้วเสียงเล่าที่คอยเร่งให้เธอ ลืมตาขึ้นมา

พาสเทลรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ไหวแล้ว ใสมองมีภาพ ใบหน้าเล็กๆที่กลัวจนร้องไห้ออกมาเสียงดัง เรียกเธอครั้ง แล้วครั้งเล่า : “ พี่สาว พี่คะ! ”

ไม่ เธอตายไม่ได้!
เธอยังไม่ได้ยินนินิวเรียกเธอว่าแม่จากปากเลย!

เธอตายแล้ว นินิวจะทำยังไง? ใครจะมาปล่อยลูกสาว ของเธอ?

เธอไม่ได้ทานยามานานมากแล้วจริงๆ ที่กลับทิ้งนินิ วอยู่นอกสมองแล้วคิดจะจากโลกนี้ไปคนเดียว!

พาสเทลรู้สึกผิดมาก เธอพยายามลืมตาขึ้นมา มือที่ ยังคงเลือดไหลไม่หยุดยกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ แล้วเก็บ มือถือขึ้นมาอย่างยากลำบาก

เธอรับสายของนินิว พาสเทลชินกับปลายสายที่ไม่ เอ่ยอะไรออกมาแต่กลับมีความหวังของเด็กผู้หญิงที่รอ คอยอยู่ เธอยิ้มบางๆ เอ่ยเสียงเบาว่า : “ ราตรีสวัสดิ์ ที่รัก ของพี่

เด็กผู้หญิงที่อยู่ปลายสายคล้ายกับวางใจแล้ว เลย วางสายไป

ตามด้วยพาสเทลก็โทรไปหาเดม่อนเพราะความ อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปที่แรงกล้า

ระหว่างความเป็นความตาย คนแรกที่ผุดขึ้นมาใน สมองของเธอก็ยังคงเป็นเขา
แต่เดม่อนไม่ได้รับสายขอความช่วยเหลือจากพาส เทล สติของพาสเทลค่อยๆหายไปทีละนิด นิ้วมือแตะโดน เบอร์อีกเบอร์หนึ่งแล้วโทรออกไป

ไม่ถึงสามวินาที ในห้องน้ำก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้น มา : “ ฮัลโหล พาสเทล? ผมกำลังอยากจะโทรไปหาคุณ อยู่พอดีเลยนะ! คุณเป็นอะไรกัน? คุณไม่ได้มาเอายาที่ผม สองเดือนเต็มแล้วนะ หากเป็นอย่างนี้ต่อไปอาการของคุณ จะร้ายแรงลงไปนะครับ! ฮัลโหล? คุณกำลังฟังผมพูดอยู่ ไหมครับ?”

ริมฝีปากซีดขาวของพาสเทลขยับไปมา พูดออกมาส องคําด้วยเสียงเบามาก : “ ช่วยฉัน

ทีเคตื่นตระหนกขึ้นมาทันที : “ พาสเทล! คุณอยู่ ที่ไหน? บอกผมว่าคุณอยู่ที่ไหน? ”

ปลายสายไม่มีเสียงใดๆถูกส่งมาอีก ทีเคนึกแล้ว ก็รีบ กลับรถขับไปยังที่อยู่ของพาสเทล

ห้าปีมานี้ทีเคเป็นจิตแพทย์ของพาสเทล ทุกเดือน พาสเทลจะมาหาหมอและมาเอายาที่คลีนิกของเขา สอง เดือนมานี้เขาไปทำงานนอกสถานที่มา นึกไม่ถึงว่าพาส เทลจะไม่ไปเอายาเอง!
อาการโรคซึมเศร้าของพาสเทลหนักมาก หากไม่เป็น อย่างนี้ครั้งแรกๆทีเคก็จะไม่ขอกุญแจสำรองที่อยู่ของพาส เทลเพื่อป้องกันสิ่งที่จะเกิดขึ้นมาได้ เพราะกลัวว่าวันหนึ่ง พาสเทลจะกดดันมากจนคิดสั้น……

ทีเคยิ่งนึกยิ่งเป็นห่วง เขาขับรถเร็วมาก ไม่ถึงสิบนาที เขาก็มาถึงที่อยู่ของพาสเทล

ที่อยู่ของพาสเทลเป็นที่ที่ห่างไกลจากเมืองและ ธรรมดามาก เป็นตึกที่อยู่ที่ราคาถูกมากๆ นี่ก็คือที่อยู่ที่น่า สงสารที่ผู้ชายคนนั้นให้เธอ ที่อยู่ที่นั้นซ่อนพาสเทลที่ไม่ สามารถเห็นแสงสว่างไว้

หลายปีมานี้ ไม่รู้ว่าพาสเทลเคยเปลี่ยนที่อยู่มามาก แค่ไหน เพื่อหลบพวกปาปารัสซี่ และเพื่อหลบจูน

ทีเคเปิดประตู ตามหาเธอทั่วทั้งห้อง สุดท้ายก็มอง เห็นห้องน้ำที่เปิดประตูไว้ ที่เคมองเห็นอย่างชัดเจจว่ามี เลือดไหลเป็นทางยาวมาตามก้อนหินอ่อน……