บทที่ 1 เขาจะแต่งงานแล้ว

“ มา มา มา ดื่ม ดื่ม ดื่ม ดื่มต่ออีกสิคะ วันนี้ใครไม่ดื่ม ก็คือไม่ให้หน้าฉัน ผู้กำกับประคำคะ มาค่ะ ฉันชนแก้วกับ คุณ ” พาสเทลคล้องผมกับหลังหู บนใบหน้างดงามมีรอย มติดอยู่

” วันนี้หนูพาสเทลร่าเริงดีนะครับ วันอื่นขอร้องให้ หนูชนแก้วด้วยก็ไม่ยอม! ” เจ้าสัวทั้งหลายกับผู้กำกับทั้ง หลายต่างก็แย่งกันเทเหล้าให้พาสเทล

พาสเทลเงยหน้าขึ้น ดื่มเหล้าที่มีรสขมเข้าไปหมด แก้วในรอบเดียว เหล้าเย็นเฉียบไหลลงมาตามคางมน เล็กของเธอจนไหลไปถึงไหปลาร้า คนรอบด้านต่างก็มอง จนไม่กระพริบตา

หนูพาสเทล คืนนี้อยู่กับผมดีไหมครับ? ” ผู้กำกับ ที่หน้าเต็มไปด้วยความมันวางเงินสดปีกใหญ่ลงตรงหน้า ของพาสเทล

พาสเทลกำลังอยากจะปฏิเสธ เงินก็ถูกยัดเข้ามาใน มือนุ่มของเธอเรียบร้อยแล้ว

แล้วยังมีมือคู่หนึ่งที่มาพร้อมกับเงินด้วย มือนั้นจับต้น

ขาของเธอโดยตรง

พาสเทลเมาแล้ว สายตาของเธอโศกเศร้าและเหม่อลอย จู่ๆตรงหน้าก็มีใบหน้าของชายหนุ่มที่เธอรักมานาน สิบปีเต็มปรากฏขึ้นมา

เธอจําได้อย่างแม่นยำถึงความรักความเจ็บปวด ทรมานที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ชายหนุ่มพามาให้เธอได้

พาสเทลเงยหน้าอยู่ นึกไปถึงความบ้าคลั่งของเมื่อ คืนนี้ เขาขยับอยู่บนร่างของเธอพร้อมกับพูดเสียงต่ำกับ เธอว่า : “ พรุ่งนี้ ผมจะแต่งงานแล้ว

เจ็ดคํานี้ กดทับจนพาสเทลหายใจไม่ออก

เมื่อคืน เธอขอร้องเขาด้วยเสียงแหบแห้งว่าอย่าไป แต่เขาก็จากไปอย่างเย็นชา ทิ้งไว้แต่ความเงียบเหงาเย็น ชาไว้ให้เธอ…….

จู่ๆประตูก็ถูกคนๆหนึ่งถีบเปิดออก ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ มีสีหน้าดุดันเดินเข้ามา มองเห็นมือของพาสเทลที่กำเงิน ไว้ ก็เอ่ยเสียงเย็นชาว่า : ” ขาดเงิน ทำไมไม่มาหาผม

” ฉันจะเอาเงินของประธานเดม่อนได้ลงได้ยังไง กัน? ” พาสเทลลุกขึ้นยืนอย่างโอนเอน เดินผ่านหน้าชาย หนุ่มไป

เดม่อนได้ยินสีหน้าของเขายิ่งเย็นเฉียบมากขึ้นดวงตาของเขาจ้องกระโปรงลูกไม้ทีพาสเทลสวมอยู่บน ร่างอย่างนิ่งๆ ยกทรงของเธอเผลออกมากว่าครึ่งหนึ่งแล้ว แค่นึกก็รู้ว่าแล้ว เมื่อครู่นี้ผู้หญิงคนนี้ยั่วยวนผู้ชายยังไง

พาสเทลเพิ่งเดินมาถึงทางเดินที่มืดสลัว ก็ถูกชาย หนุ่มจับแบกบนไหล่แล้วเดินออกไป

พาสเทลดิ้นรนขัดขืนคล้ายกับว่าเธอเป็นบ้าไป เธอ ทุบลงบนแผ่นหลังของเดม่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

ดิ้นอีกผมจะเอาคุณต่อหน้าคนอื่น! ” เดม่อนเอ่ย ด้วยสีหน้าเย็นชา

พาสเทลหัวเราะอย่างเยาะเย้ย : “ คุณเอาสิ ถูกปา ปารัสซี่ถ่ายภาพได้ พรุ่งนี้คุณก็กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่ง ของวงการบันเทิง คนทุกคนต่างก็รู้ว่า คุณทิ้งภรรยาใหม่ ไว้ที่บ้านแล้วออกมาหา………

« หุปปาก!

เดม่อนเดินมาถึงข้างรถของตัวเองเปิดประตูแล้วโยน พาสเทลเข้าไป

เขาเข้าไปนั่งในรถอย่างรวดเร็ว เดม่อนขับรถเร็วมาก ขับรถไปยังทางเงียบสงัดที่อยู่ไม่ไกลจากที่อยู่ของพาส

เทล
ทันทีที่รถจอดลงแล้ว พาสเทลก็อยากจะเปิดประตูลง ไปจากรถ แต่วินาทีต่อมากลับถูกเดม่อนยังอยู่ในรถ

พาสเทลมองชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าของตัว เองที่กำลังถอดเสื้อผ้า เอ่ยอย่างเยาะเย้ยว่า : ” ประธาน เดม่อนไม่เต็มใจกับรสรักหรอคะ? คืนนี้เป็นคืนวันแต่งงาน วันแรกของคุณนะคะ!

ภรรยาของผมอยู่ที่บ้านดีมากเลย เป็นครั้งแรกของ เธอ ผมต้องทำกับเธออย่างระวังอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับคุณ ที่ถูกคนอื่นนอนจนเน่าเฟะไปหมด เป็นเครื่องมือที่ปลด ปล่อยได้พอดี! ” เดม่อนเอ่ยพร้อมกับเข้ามาในร่างกาย ของพาสเทล

เจ็บจนพาสเทลต้องงอตัว ในสายตาของเดม่อน เธอ ถูกคนอื่นนอนจนเน่าเฟะไปหมดแล้ว

แต่ในความทรงจำของเธอ เดม่อนเป็นคนที่พาเธอ ออกมาจากความมืดมน และเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

แต่น่าเสียดาย เขาไม่เชื่อ

“ อย่า เบาหน่อย เดม่อน! ” พาสเทลทนไม่ไหวจน ใช้เล็บแหลมแทงเข้าไปในแผ่นหลังของเดม่อน