ตอนที่ 12 จูบแรกของท่านอา

พอเห็นภาพเช่นนั้น เขาขมวดคิ้วมองอยู่ครู่หนึ่งพลาง ครุ่นคิด จนผ่านไปสักพัก เขาไม่เห็นทีท่าว่าขอทานน้อยจะตื่น ขึ้นมา จึงสูดหายใจเข้า แล้วเดินไปทางด้านนั้น

“ตายแล้วรึ?”

เขาใช้เท้าถีบร่างที่ไม่ขยับเขยื้อนนั้นเบาๆ ที่หนึ่ง ก็เห็นว่า ไม่มีการโต้ตอบ จึงโน้มตัวลงเพื่อตรวจดูลมหายใจของขอทาน น้อย ใครจะรู้ว่าพอเขา โน้มตัวลง ร่างเล็กที่เดิมที่นอนไร้ลม หายใจจู่ๆ ก็ผลุงขึ้นกระโจนมาทางเขา ทำให้หลิง ไม่หานที่ยังไม่เตรียมตัวเตรียมใจล้มลงบนพื้น

“ท่านอา! ฮ่าๆๆ… เอ๋!

เสียงของเพิ่งจิ๋วที่กำลังหัวเราะอย่างสบายใจชะงักไป รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งที่อเล็กน้อย เธอมองท่านอาที่ถูกเธอ ผลักล้มอยู่บนพื้น ดวงตาเขาดูตกตะลึง ก่อนจะเห็นอุ้งมือมารที่ ตะปบอยู่ตรงหน้าอกเธอ ผ่านไปพักหนึ่ง เธอก็ยังดึงสติกลับมา ไม่ได้

นี่ นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? นี่เธอถูกลวนลามเสียแล้ว

สัมผัสอันอ่อนนุ่มที่ส่งผ่านมาถึงฝ่ามือทำให้ในหัวของหลิง โม่หานขาวโพลนไปในทันที ความตกตะลึงเต็มเปี่ยม ใน ดวงตาเขา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาพูดตะกุกตะกัก “เจ้า เจ้า เป็นผู้หญิงรึ?” ขณะที่พูดก็พลันดึงสติและสองมือนั้นกลับ

แต่พอเขาดึงมือกลับ เพิ่งจิ๋วที่นิ่งอึ้งไปไม่ต่างกันก็ไม่ โต้ตอบอะไรมา พอสูญเสียแรงจากสองมือของเขา ทั้งร่าง ล้มลงไป ปากจิ้มลิ้มทาบลงบนริมฝีปากบางที่เต็มไปด้วยหนวด ยาวๆ โดยบังเอิญ

“อื้อ!”

ทั้งสองคนส่งเสียงขึ้นจมูก สองริมฝีปากชนกันจนรู้สึกเจ็บ

ครั้งนี้ ร่างหลิงโม่หานแข็งที่อไปแล้ว ดวงตาเขาเบิกกว้าง เพราะความเหลือเชื่อ ราวกับตื่นตกใจจากอะไรบางอย่าง จาก นั้นสองตาเหลือกขึ้นเป็นลมไป
พอเห็นท่านอาหมดสติ สีหน้าเพิ่งจิ๋วก็ดำมืดลง เธอ ตะกายตัวขึ้นลูบๆ ใบหน้าที่ถูกหนวดอิ่มจนเจ็บอยู่นิดหน่อย พลางถนน้ำลายและเช็ดปากไป “ข้าไม่ได้รังเกียจที่ท่านเป็นวัว แก่กินหญ้าอ่อนหรอกนะ แต่ท่านยังจะเป็นลมอย่างไม่เกรงใจ ได้อยู่อีกหรือ?”

เมื่อแตะพวกโคลนที่เกาะอยู่บนใบหน้า แล้วค่อยมองท่าน อาที่เป็นลมไปแล้วจริงๆ เธอก็แค่รู้สึกหมดคำพูด

เธอจัดการกับสมุนไพรแก้พิษ บดแล้วกลืนมันไปทั้งดิบๆ ผลของยานี้รุนแรงเกินไปจนเธอกระอักเลือดสดๆ ออกมา เธอ จึงอาศัยโอกาสนี้หลอกล่อคนในมุมมืด เพื่อจะลองดูว่าเป็น ใครกันแน่? แต่กลับไม่นึกว่าเสียงที่ได้ยินจะเป็นเสียงของท่าน อา ดังนั้นเธอจึงอยากแกล้งเขาสักหน่อย ใครจะนึกว่าสุดท้าย ตัวเองกลับถูกเขาลวนลาม ยังกลายเป็นว่าคนที่ลวนลามเธอ ดันตกใจจนเป็นลมไปอย่างไม่คาดคิดอีก?

เพิ่งจิ๋วนั่งขัดสมาธิลงข้างๆ และอาศัยโอกาสที่เขายังไม่ ตื่นพินิจมองเขาอย่างละเอียด เธอพบว่าท่านอาผู้นี้ก็หน้าตาไม่ เลวเลยจริงๆ

ถึงแม้ใบหน้าจะถูกหนวดเคราบดบังไปกว่าครึ่ง แต่สอง คิ้วกระบี่ จมูกโด่งเป็นสัน และยังโครงหน้าที่เด็ดเดี่ยวเย็นชา รวมถึงริมฝีปากน่าดึงดูดที่ซ่อนอยู่ใต้เครา แทบไม่มีส่วนใดไร้ เสน่ห์ความเป็นชายของเขาเลย

สายตาที่ชื่นชมของเธอค่อยๆ เคลื่อนลง มองผ่านร่างกายกายและสองขาที่เรียวยาวแกร่งของเขา ก่อนจะแอบพยักหน้า กับตัวเอง อืม ร่างกายเขาใส่เสื้อผ้าก็ดูได้ถอดเสื้อผ้าก็ดูดี ถึง ไม่เห็นก็รู้ว่าเขาต้องมีกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นมัดๆ แน่นอน

ขณะกำลังจะยื่นมือออกไปสัมผัสกล้ามเนื้อหน้าท้องของ เขาราวกับถูกผีเข้า ทว่าในตอนนั้น น้ำเสียงเยือกเย็นก็ดังขึ้น มาข้างหู

“เจ้าทำอะไรนะ!

หญิงโม่หานขมวดคิ้วมอง พลิกตัวลุกยืนขึ้นแล้วถอยห่าง ออกจากนาง ขณะที่เพิ่งฟื้น เขานึกไม่ถึงเลยว่าจะเห็นนางกำลัง พินิจมองเรือนร่างของเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย ถึงจะบอก ว่าที่จริงสายตานั้นคือความชื่นชม แต่ผู้หญิงคนหนึ่งใช้สายตา เช่นนั้นจ้องมองผู้ชายมันดูเหมาะสมหรือ?

พอได้ยินเสียงของเขา มือที่เพิ่งยื่นไปก็ยกขึ้นเกาหัวตาม ธรรมชาติ แล้วพูดยิ้มๆ อย่างเหนียมอายว่า “ท่านอา ข้าไม่ได้ ทำอะไรนะ!” ซิ! ทำไมถึงตื่นมาเร็วขนาดนี้? เธอยังอยากสัมผัส กล้ามหน้าท้องนั่นอยู่เลย