บทที่6 สวมเขา

“เลิกกันก็แค่สองค่า ทำไมต้องเป็นฉันพูดละ?” เจียนเจียหรูไม่ เข้าใจ ถังโมงที่แมนใบหน้าก็เริ่มลอกแลก : “ที่จริงแล้ว พอฉัน ได้ยินเสียงเขาแล้วฉันพูดไม่ออก” ผู้ชายคนนั้นเป็นมือปราบเธอ “โอเค”

ที่สโมสรคึกคักมาก ทุกคนต่างกำลังชิมไวน์ จื่อเป็นพิงอยู่ที่ โซฟา เขย่าแก้วไวน์ในมือไปมา โทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนรอบๆ ก็ ต่างยิ้มออกมา คนนึงในนั้นพูดออกมา “การพนันเริ่มขึ้นแล้ว มามามา เดินพันเลย!” “ฮ่าฮ่า ฉันพนันห้าแสน เป็นผู้หญิงให้ จื่อเชินซื้อของขวัญให้” “ฉันหนึ่งล้าน เป็นผู้หญิงขอเงินทำแท้ง “ห้าแสน ฉันเดาว่าขอให้ลู่จื่อเป็นหางานให้……” ทุกๆ คนต่าง หัวเราะ เอาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของเขามาเป็นเรื่องสนุก นิสัยผู้ชาย ชอบสนใจน่นนี่ ภูมิใจในตัวเอง จื่อเป็นยิ้มอย่างไม่เห็นด้วย รับ โทรศัพท์ จากนั้นเปิดลำโพงแล้ววางลงบนโต๊ะ “เลิกกัน” เสียง ในโทรศัพท์พูดมาอย่างชัดเจน บรรยากาศเงียบสงบ ไม่มีใคร นึกถึงว่าลู่จื่อเชิ้นจะโดนผู้หญิงบอกเลิก เฮ่อหยินที่นั่งอยู่ตรง กลางที่พักสายตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมา ยักคิ้วขึ้นมา เสียงนี้มันคุ้นๆ จื่อเชินตกใจ แล้วหัวเราะต่อ : “ถังโม่ง ทำไมละ?” คนรอบๆ ขมวดคิ้วตาโต ที่แท้ก็คู่หมั้นของลู่จื่อเป็นที่ไม่มีความเป็นผู้หญิง นั่นเอง “นายยังมีหน้ามาถามฉันว่าทำไมงั้นหรอ?” ก่อนหน้านี้ เจียนเจียหรูฟังถัง โม่งระบายปัญหาให้ฟัง อยากจะตำหนิเขาให้ เพื่อนรักตั้งนานแล้ว หัวเราะแห้งๆ : “นี่นายสวมเขาให้ฉัน บนหัวฉัน เขางอกขึ้นมาละ ฉันไม่เลิกกับนายจะปล่อยให้นายสวมเขา ฉันต่อไปหรือไง?” ทำงานต้องรู้จักแสดงละคร “นายไม่ใช่แมงดา ซะหน่อย บ้านนายก็ไม่ใช่ซื้อถุงยางที่ต้องตรวจสอบสินค้า งาน ของนายก็ต้องเจอผู้หญิงมากมาย? ยังต้องไปให้ความบันเทิงบน เตียง?” เจียนเจียหรูยิ่งพูดยิ่งโกรธ นายนี่ไม่เลวเลยนะ กำลัง ผลิตดีจริงๆ ถ้าให้ผู้หญิงนายไปคนนึงนายคงจะสามารถทำให้ เป็นเผ่าได้เลยใช่ไหม? “ถังโม่ง พวกเราเซ็นต์ข้อตกลงกันไว้แล้ว หมั้นกันก็เพราะธุรกิจ ต่างคนต่างได้ผลประโยชน์

“เรื่องวุ่นวายที่นายก่อฉันไม่อยากสนใจ แต่ผู้หญิงพวกนั้นมา หาฉันนั่นมันเรื่องอะไรกัน? มาหาฉันต้องการเงินที่จะให้เลิกกับ นาย มาหาต้องการเงินไปทำแท้ง มาหาฉันจะเงินปลอบขวัญ…….. ฉันเป็นควายให้นายสวมเขาก็แย่เกินพอแล้ว ตอนนี้ยังต้องมา จัดการเรื่องแบบนี้อีก ที่สำคัญฉันยังไม่มีเงินเดือน!” ถังโม่งไอ เบาๆ เจียนเจียหรูเรียกสติกลับมา : “เลิกเลิก! ”

คนในเหตุการณ์ทนไม่ไหว หัวเราะปลอบใจ มีคนหัวเราะแล้ว พูดว่า : “ลู่จื่อเชิน ยัยถังโม่งนี้ไม่เบาเลยนะ” ลู่จื่อเป็นก็รู้สึกว่าคู่ หมั้นตัวเองน่าสนใจมาก เฮ่อหยินเหล่ตา ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ มา เสียงนิ่งเย็นๆ พูดด้วยเสียงเย็นๆ : “เจียนเจียหรู” ที่แท้เจียน เจียที่มาดเยอะ ก็พูดอย่างอ่อนแอ : “เฮ่อหยิน ฉันยอมรับผิด แล้ว” พูดจบแล้ว พึ่งรู้ว่าตัวเองโง่ เจียนเจียหรูกลัวเลยรีบวาง โทรศัพท์

ในร้านกาแฟ สองคนจ้องหน้ากัน เจียนเจียหรูพูดไปร้องไห้ ไป : “จบกันๆ ช่วยเธอก่อไฟ ฉันจะเข้าไปในกองไฟเองแล้วเนี่ยถังโม่งลูบคางเธอ ลูบขึ้นรูปลง “เธอก็กลัวเป็นเหมือนกันหรอ?” “เธอไม่รู้ว่าเขาน่ากลัวแค่ไหน!” แค่คิดถึงเขาก็กลัวแล้ว เขียน เจียหรูบ่นพึมพำ “ฉันรีบกลับแล้ว เจอกับพรุ่งนี้