บทที่ 10 รักแรกแทบบ้า
“เธอไม่ต้องกังวล ฉันเรียกหนุ่มโฮสมาให้เธอแล้ว” ถังโม่งพูด อย่างห้าวๆ : “หล่อแน่ๆ ไม่ขายหน้าเธอแน่นอน!” เจียนเจียหรู พูดไม่ออก แอบวางสาย พอถึงหน้าห้อง VIP ก็ได้ยินเสียงที่พวก นั้นนินทา “คงไม่ใช่ละครที่สนุกแล้วหล่ะ” “ยังไงก็มีของอร่อยๆ เดี๋ยวตอนสั่งอาหารก็สั่งแพงเลยละกัน ยังไงเงินที่เธอได้มาก็ไม่ ได้สะอาดอะไร พวกเราช่วยเธอใช้หน่อย ก็เหมือนช่วยเธอ ไถ่บาป”
เจียนเจียหรูแม้มปาก แล้วเปิดประตู ยิ้มแบบผื่นๆ : “พวกเรา สั่งอาหารก่อน แฟนฉันติดธุระ มาช้านิดหน่อย อีกสักพักจะมา เจียนเจียหรูเห็นสีหน้าของพนักงานเสิร์ฟ เธอก็หมดหวังแล้วผู้ หญิงคนนี้เคยเป็นเพื่อนสนิทของเธอ คือผู้หญิงตอแหลที่เคยนอน กับแฟนเก่าของเธอ มันชัดเจน เธอก็จำเจียนเจียหรูได้ สีหน้าที่ แสดงออกมาอย่างชัดเจน : “ดีใจด้วยนะ ปลาเค็มกลับด้าน ยัง สามารถมากินข้าวที่นี่” “พวกเธอรู้จักกัน?” หลินถึงทำเป็นตกใจ แล้วถาม นังผู้หญิงตอแหลยกคางขึ้น ยิ้มแห้งๆ : “รู้จักสิ แต่พอ เรียนจบมอปลายแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ใช่แล้ว ฉันแต่งงานกัน คุณชายเสียนแล้ว”
คุณชายเสียนเป็นแฟนเก่าของเจียนเจียหรู ผู้ชายที่ดวงตามี ความเศร้าซ่อนอยู่เหมือนรอยยิ้มของโมนาลิซ่า เขาเป็นคนตาม แฟชั่น ผมก็มีสีสัน ใส่กางเกงขาดๆ เหมือนคนเกเรที่เดินอยู่ตาม ถนน วันนั้นเพราว่าคนขับรถที่บ้านธุระกะทันหัน เจียนเจียหรูกลับบ้านเองคนเดียว คาดไม่ถึงว่าพวกนักเลงจะมาหาเรื่อง เธอถูกขัง อยู่ในตรอก
ตอนที่เธอกำลังจะเอาตัวรอด คุณชายเลียนก็มา สูบบุหรี่ครั้ง หนึ่ง ทิ้งมวนบุหรี่ ใช้คำพูดที่เป็นผู้ดีพูด : “ไอ่พวกเหลือขอ ออก ไปจากที่ที่สูงส่งของเรา!” พวกนักเลงก็ตกใจหนี เจียนเจียหรูมอง คุณชายเสียนอย่างตื้นตัน “ขอบคุณมากนะคะ คุณ” “เธอไม่ ต้องหลงรักฉัน ฉันเป็นลม เป็นลมที่รักอิสระ
“ฉันไม่ได้ ….” “ในสายตาเธอมันบอกทุกอย่าง”
วันที่สองที่โรงเรียนก็คือเรื่องรักแรกพบที่คุณชายเลียนเป็น ฮีโร่ช่วยเจียนเจียหรู เธอก็เลยตกไปเป็นแฟนของคุณชายเลียน คุณชายเสียนบอกว่าเป็นผู้หญิงของเขาต้องทำทรงผม เจียนเจีย หรูไม่อยากเป็นทั้งผู้หญิงของเขาไม่อยากทำทรงผม สุดท้ายก็ ปฏิเสธ ต่อมาคุณชายเสียนเจอแฟนที่ทำผมทรงหัวสิงโตสีรุ้ง คือเพื่อนที่เป็นผู้หญิงตอแหล เหมือนลมอิสระที่พัดมาโดนตัวของ เพื่อนรัก เพื่อนตอแหลเจอเจียนเจียหรูดื่มกับความทรงจำจน ดึงตัวเองออกมาไม่ได้ ยิ้มอย่างได้ใจ เรื่องที่ภูมิใจที่สุดในชีวิต เธอคือแย่งแฟนของเจียนเจียหรูได้! เสียดายละสิ! คุณชายเสีย นทั้งหล่อทั้งดี ทําไมตอนนั้นไม่รักษาไว้ให้ดีละ? เจียนเจียหรูเรียก สติกลับมา : “เข้าก็ดีนะ ตอนนั้นค่าใช้จ่ายของเขาเดือนนึงแค่ แปดร้อย ทุกเดือนยังแบ่งออกมาให้ผู้หญิงเดือนละสามร้อย” ผู้ หญิงตอแหลคนนั้นหน้าซีด เจียนเจียหรูหน้าไม่เปลี่ยนสีแล้วพูด ต่อ: “เธอก็ไม่เลวนะ ดูแลคนเก่งมาก ตอนนั้นที่ฉันกลับบ้านเกิด ลุงหวังที่ร้านค้าก็ถามฉันว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ลีลาเธอไม่เบา ถึงแต่งงานแล้วก็อย่าลืมของเก่านะ
“เจียนเจียหรู เธอเลิกแบ๊วเถอะ เธอเป็นยังไงฉันจะรู้หรอ? คน
อย่างเธอจะมีปัญญากินข้าวที่นี่หรอ?” พอพูดจบ ประตูก็เปิด เฮ้อ หยินหนุ่มหล่อขายาว เขาเข้ามาได้ตรงจังหวะพอดี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ