ตอนที่8 ชานาล็อต

สายตาของไนท์ที่จ้องเด็กสาวคนหนึ่งอยู่อย่างไม่ละ สายตา เป็นเวลาแค่ไหนก็ไม่รู้ที่เธอคนนั้นคุยอยู่กับชายแก่ แต่บอกได้ว่านานพอสมควร

เด็กสาวมีความสูงที่เตี้ยกว่าไนท์อยู่ในระดับที่หัวของ เธอสูงราวๆดั่งหูของไนท์ เรือนผมสีบลอนถักเปียรอบด้าน หลังสะท้อนเงาแสงอาทิตย์ ร่างกายที่สมส่วนกันอย่างพอ ดิบพอดี ไม่มากหรือน้อยจนเกินไป สวมชุดเกราะที่ไม่ได้ ดูเป็นทางการเหมือนอัศวิน แต่ก็มีลวดลายบนเกราะอย่าง สวยงาม ดาบถูกเก็บไว้ในฝักดาบข้างเอวด้านขวา ซึ่งดูจะ เป็นเพียงดาบเหล็กธรรมดาๆเล่มหนึ่ง นอกนั้นยังมีกำไลที่ ใส่อยู่ตรงข้อมือซ้ายเพื่อเพิ่มความดึงดูด กับใบหน้าที่ยิ้ม แย้ม รอยยิ้มที่เกิดขึ้นบริเวณมุมปากเล็กน้อยทำให้ยากที่ จะอ่านอารมณ์

เด็กสาวที่คุยอยู่กับชายแก่ราวๆชั่วโมง ในที่สุดก็ได้ สังเกตุเห็นไนท์

เด็กสาวก้มหัวให้กับชายแก่และเปลี่ยนเป้าหมายมุ่งตรง มาหาไนท์ทันที

ตัวไนท์ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนตัวตรง แข็งเป็นหินอยู่ตรงหน้าบ้านที่เขาเดินออกมา

ใบหน้าที่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยของเด็กสาวหายไปในทันที เมื่อเธอมายืนอยู่ข้างหน้าไนท์ แววตาที่แสดงถึงความเป็น มิตรได้หายไป กลับกลายเป็นแววตาอันเฉียดคมดั่งใบมีด

“นายน่ะ!!! เป็นคนจัดการบอร์(หมูป่า)ด้วยการต่อยจริงๆนั้น หรอ” ”

“อ อ อืม ก็ใช่ครับ”

ดาบได้ถูกดึงออกมาจากฝัก พาดลงที่ต้นคอของไนท์

“เอ่อจะทำอะไรน่ะครับ คุณชานาล็อต”

ชายแก่ที่เห็นสถานการณ์จะไม่ดี เลยลุกลี้ลนถามเด็กสาว

“สัตว์..ประหลาด

“?” คำพูดของหญิงสาวทำให้ทั้งไนท์และชายแก่ต่างสงสัย

“บอร์(หมูป่า)ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะต่อยมันจนอยู่ ในสภาพแบบนั้นได้แน่ๆ ขนาดผู้ใช้วิชาหมัดอย่างกิลด์ มาสเตอร์ก็ยังทำไมได้ ไอหมอนี่เป็นสัตว์ประหลาด!!!

ชานาล็อตพูดพร้อมกับจ้องเขม็งมาที่ไนท์แบบไม่ละ สายตา เธอพยายามกระพริบตาให้น้อยที่สุดด้วยซ้ำ

“ผมไม่ใช่สัตว์ประหลาดนะ ผมก็เป็นมนุษย์ มนุษย์ธรรม ดาเนี่ยล่ะ”

จิตใจของไนท์ในตอนนี้กำลังอยู่ไม่สุข แน่ล่ะดาบพาดอยู่ ตรงคอซะแบบนั้น

“นี่นี่ถ้าจะฆ่าฟันกัน ขอให้ไปทำข้างนอกได้ไหม หมู่บ้านนี้ เด็กเยอะนะ คุณชานาล็อต อีกอย่างถึงเขาจะเป็นตัวอะไรที่ ไม่ใช่มนุษย์ก็ตามแต่ แต่ตอนนี้ภายนอกเขาก็ดูเป็นมนุษย์ และเขาก็ช่วยกำจัดบอร์ให้หมู่บ้านเราแล้วด้วย

หญิงสาวที่ไนท์กระโดดเข้าไปช่วยก่อนหน้านี้ได้ออกมา จากบ้าน เธอก็ยังอุ้มเด็กทารกเหมือนเดิม เธอออกมาพูดกับชานาล็อต พร้อมทั้งบอกให้ชานาลอดสังเกตรอบๆ ซึ่งตอนนี้มีเด็กอยู่เต็มไปหมดตามมุมหมู่บ้าน

ชามาลอตเห็นดังนั้น จึงเก็บดาบเข้าฝักดาบเหมือนเดิม แล้วจ้องมาที่ไนท์เป็นการบอกเป็นนัยๆว่า ออกจากหมู่บ้าน จงระวังไว้ ก่อนจะเดินไปหยิบอะไรซักอย่างในป่า

ไนท์จึงผ่อนไหล่ไปได้พร้อมกับพูด “เกือบไปแล้ว” ออก

มา

“ขอบคุณมากนะครับคุณ เอ่อคุณ” “แคลร์จ๊ะ”

*ขอบคุณครับคุณแคลร์

ไนท์หันไปขอบคุณหญิงสาวที่อุ้มเด็กทารก แต่เพราะ ไม่รู้ชื่อเธอ ไนท์เลยพูดไม่ออก หญิงสาวได้บอกชื่อตน และแนะนำตัวเองกับคนรอบข้างให้ไนท์รู้จัก

เธอมีชื่อว่าแคลร์ ไม่มีนามสกุลเพราะเป็นชาวบ้านเป็นลูก ของผู้นำหมู่บ้าน และเด็กทารกที่เธออุ้มอยู่คือลูกของเธอ ชื่อ คลาว เป็นเด็กผู้ชาย ส่วนพ่อของเด็กคนนี้หรือสามีของ แคลร่ไปทำงานนอกหมู่บ้านยังไม่กลับ
ชายแก่ที่ยืนคุยกับเด็กสาวที่ชื่อชานาล็อตก็คือผู้นำ หมู่บ้าน มีชื่อว่า กรี

นอกจากนั้นก็เป็นชาวบ้านคนอื่นๆที่แนะนำตัวแค่ชื่อเฉยๆ

ซึ่งก็ถึงด้านไนท์แนะนำตัวกับชาวบ้าน

“เอ่อ ผมชื่อไนท์ครับ เป็นลูกของชาวบ้านในหมู่บ้านแห่ง หนึ่ง ทางตะวันตกของที่นี่ ออกเดินทางมาเพื่อจะเป็นนัก ผจญภัยครับ แต่ดูเหมือนผมจะหลงทาง เดินหลงมาพบ หมู่บ้านนี้โดยบังเอิญน่ะ….ครับ”

ไนท์เอานิ้วชี้เกาแก้มตัวเอง พร้อมทั้งกับฉีกยิ้มจอมปลอม และคำพูดจอมปลอมให้ชาวบ้านฟัง

ไม่มีเสียงอะไรนอกไปจาก “ยังงั้นหรอ” “ยินดีที่ได้รู้จัก” แค่นั้น

“ถ้าจะมาเป็นนักผจญภัย ก็ไปกับคุณชานาล็อตซะเลยสิ

ไนท์”

แคลร์พูดขึ้น ไนท์หันไปมองด้วยความสงสัย
“ชานาล็อคนี้เด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้ เธอเป็นเศรษ

ไนท์ถามด้วยความสงสัย

“เธอคือลูกสาวของขุนนางที่ปกครองเมืองรับเพลง ใกล้ๆนี่เอง อีกทั้งเธอยังเป็นนักผจญภัยอีกด้วย ทั้งน และสวย แถมยังทำอาหารเก่งอีกต่างหาก

คนที่ตอบคำถามไม่ใช่แคลร์แต่เป็นลุงกริยา

“ดูลุงจะรู้เรื่องเธอเยอะจังเลยนะครับ

“ฮ่าๆๆๆ เธอมักจะมานั่งเล่นทหมูปบ้านนี้เป็นประจำ เป้า หมายของเธอคือการลงไปสำรวจหุบเหวเบรให้ได้นะ ถึง จะเป็นความฝันลมๆแล้งๆ แต่เห็นว่าเธออยากจะได้ตามใน ตำนานคลอสไวท์ อะไรนั่นหละ

สงกรีชาอธิบายนอกเหนือจากสิ่งที่ไนท์สงสัย

ในระหว่างที่ทั้งสามคน ผู้นำหมู่บ้าน ลูกผู้นำ และคน แปลกหน้ากำลังสนทนากัน

ผู้คนในหมู่บ้านก็กำลังวิ่งวุ่น