ตอนที่2 มหาดันเจี้ยน

“ที่นี่มัน!!!!”

ไนท์ลืมตาขึ้นจากการหลับไหลที่ไม่รู้เวลาว่านานขนาด ไหน ตัวเขาลืมตาตื่นขึ้นในสภาพนอนเหยียดตรงเหมือน คนตายใกล้เผา และแล้วเขาก็ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะมองไป รอบๆเพื่อตรวจสอบทัศนนียภาพรอบๆตัวเขา

สิ่งที่อยู่รอบตัวไนท์ไม่มีอะไรนอกจากต้นไม้ต้นไม้ต้น ใหญ่ที่ขึ้นซ้อนกันเป็นดั่งกำแพง สภาพไม่ต่างอะไรกับ ป่าดงดิบเลยสักนิด มองขึ้นไปบนฟ้าก็ไม่เห็นอะไร เพราะ กิ่งของต้นไม้ยักษ์เหล่านี้ได้บดบังท้องฟ้า

บรรยากาศที่เหมือนฝนจะพึ่งหยุดตก ทำให้ตัวไนท์รู้สึก เหนียวตัวอย่างบอกไม่ถูก

“นี่มันอะไรกันน่ะ

บางสิ่งบางอย่างกำลังลอยอยู่ตรงข้างหน้าของไนท์ มันมี ลักษณะเหมือนจดหมาย เคลือบด้วยออร่าเวทย์มนต์ที่จับ ต้องไม่ได้ ไนท์จึงตัดสินใจหยิบจดหมายและเปิดอ่าน
สุดท้ายแล้วก็ตามที่ข้าบอกเจ้าไปนั่นล่ะพ่อหนุ่ม เพื่อน เจ้าอยู่ที่อาณาจักรที่ 1 ของโลกใบนี้ ตอนแรกข้าจะมอบ แผนที่ให้เจ้า แต่ข้าคิดๆดูแล้ว เจ้าอยากได้พลังอะไรที่มัน ง่ายๆ ข้าก็จัดให้ขอให้สนุกนะพ่อหนุ่ม

ออ!! และอีกอย่าง ไหนๆพระเจ้าอย่างข้าจะส่งตัวมนุษย์ มาต่างโลกทั้งที ข้าก็ไม่ได้ให้เจ้าสบายหรอกนะ ที่ที่ส่งไป นั้นคือ มหาดันเจี้ยนแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับเมืองรันเดล แห่ง อาณาจักรบาซิลิส มหาดันเจี้ยนหุบเหวเบรพ(ผู้กล้า)

เนื้อหาในจดหมายพอจะสรุปคร่าวๆได้ดังข้างต้น

ซึ่งมันก็แนบมาพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง กับคำอธิบายถึง ค่าเงินของโลกนี้ และก็คู่มือเวทมนตร์ที่พระเจ้าได้ให้มา

หลังจากที่ไนท์คิดว่าเขาเข้าใจในเนื้อความของจดหมาย แล้ว จดหมายก็สลายหายไป
“3เหรียญเงิน คนธรรมดาทั่วไปอยู่ได้เกือบเดือนเลยงั้น หรอ”

ไนท์พูดพร้อมกับเอามือเกาคางตัวเอง

“นี่เราอยู่ต่างโลกแล้วจริงๆสินะ เหลือเชื่อแฮะ!?” เขานอนลงอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “ต้องยืนยัน ไหนดูหน่อย เวทสรรค์สร้างอย่างงั้นหรอ

จากคำอธิบายที่แนบมาในจดหมายบอกว่า พระเจ้าได้ให้ เวทนี้แค่เวทเดียวกับไนท์ การใช้ก็แค่หลับตาลงแล้วนึกถึง ชื่อเวทมันจะทำให้ไนท์เห็นภาพโดยรวม และวิธีการใช้มัน แบบละเอียดไปในตัว

เห นี่มันอะไรกันน่ะ

สิ่งที่ไนท์เห็นคือรายการที่เป็นเควส มันมีลักษณะเป็น ตารางและถูกแบ่งออกเป็นสามหมวดใหญ่ๆ

‘ทั้งหมดนี่คือเวทย์มนต์อย่างงั้นหรอ
หลังจากที่ใช้เวลานับสิบนาที เลื่อนดูรายการที่แทบไม่มี วันจบสิ้น ไนท์ก็ล้มเลิกความพยายามที่จะเลื่อนลงไปดูอีก เขาสรุปเกี่ยวกับเวทย์มนต์ดังนี้

มันถูกแบ่งเป็น3หมวดใหญ่ๆ เป็น

1.หมวดประสบการณ์

2.หมวดความสําเร็จ

3.หมวดรับรู้

ในลิสต์การจะมีแต่ละหมวดจะมีเนื้อหาที่แตกต่างกัน แต่ จะมีเหมือนกันคือ เงื่อนไขการปลดล็อคเวทมนตร์นั้นๆ

หมวดแรกหมวดประสบการณ์ หรือเรียกอีกอย่างนึงว่า ฉายา คงจะง่ายกว่า หมวดนี้จะปลดล็อคตามความสำเร็จ ต่างๆในชีวิต ยกตัวอย่างหนึ่งในรายการของหมดนี้

[ ฉายา นักปราบปีศาจ เงื่อนไข เป็นที่รู้จักในแดนปีศาจ
หากครอบครอง ลดความกลัว

หมวดที่สองหมวดความสำเร็จ หมวดนี้เป็นหมวดเวทย์ มนต์โดยแท้ ตัวอย่างของหมวดนี้

[ เวทย์มนต์ ย่างก้าวนภา เงื่อนไข ปราบไวน์นิล ความสามารถในการเดินบนอากาศ

หมวดที่สามไม่มีคำอธิบาย ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่ได้เขียน ไว้ แต่หมวดนี้ไม่มีลิสต์รายการเวทย์มนต์หรือฉายา เพียง แต่มีชื่อหมวดว่าหมวดรับรู้ ไนท์จึงไม่ได้หาข้อมูลในหมวด นี้ต่อ

“ย่างก้าวนภาอย่างนั้นหรอ จะไปทำได้อย่างไง ก็ชั้นมัน ไม่มี.………….…..

ไนท์พูดเกี่ยวกับสกิลย่างก้าวนภาที่ต้องใช้ขาในการเดิน เขาที่พูดยุยงตัวเองที่ไม่มีขา แต่แล้วเขาก็เงียบทันที เมื่อ เขานั้นพบกับสิ่งที่เขาสูญเสียไปนานตั้งแต่4ขวบ

ไนท์เบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็น พร้อมทั้งลองขยับบางสิ่งบางอย่าง

“จริงดิ ไม่ใช่ของเทียมด้วย ขยับได้ มีความรู้สึกด้วย ขา ของจริงใช่ไหมเนี่ย!!!!

ไนท์ฉีกยิ้มก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น แต่ก็ต้องล้มลงดัง ตบ!!..

“ไม่ได้สัมผัสมา13ปี ต้องกายภาพบำบัดยาวเลยหละมั้ง”

เป็นธรรมดาอยู่แล้วสำหรับผู้ที่สูญเสียขาไป 13ปี ไม่ใช่ ว่าเขากลับมามีขาอีกครั้งแล้วจะวิ่งได้เหมือนปกติ ไนท์ ไม่รีรอที่จะเริ่มทำ เขาอาศัยต้นไม้ตามแถวนั้นค่อยๆเกาะ แล้วเดินไปทีละก้าว ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ขาของไนท์อ่อน แรง เป็นเรื่องที่แปลกนิดหน่อย กรณีของไนท์ต่างจากผู้ ป่วยกายภาพบำบัดทั่วไป ยกตัวอย่างผู้ป่วยที่โคม่าไปปี แล้วฟื้นขึ้นมา พวกเขาจะอยู่ในสภาพกล้ามเนื้ออ่อนแรง และต้องบำบัดในทุกๆวัน เพื่อให้กลับมาใช้งานแขนขาได้ เหมือนเดิม กรณีของไนท์นั้นไม่ใช่กล้ามเนื้ออ่อนแรง เขา มีความรู้สึกว่าขาที่เขาได้รับมานี้ทรงพลังพอๆที่จะเตะก้อน หินให้แตกก็ยังได้ แต่ปัญหาของเขาคือการที่ขาไม่รับคำ สั่ง อธิบายง่ายๆก็เหมือนการฝึกสุนัขสองตัวให้เดินจูง เจ้าของที่นั่งอยู่บนรถเข็นนั่นล่ะ

ผ่านไปราวๆสองชั่วโมง ในที่สุดไนท์ก็พอที่จะเดินได้ เกือบตรงแล้ว ยังมีบ้างที่ขาทั้งสองข้างนั้นเดินไปคนละทิศ ละทาง เขาพักเรื่องการฝึกเดินให้คล่อง แล้วกำลังสนใจกับ สิ่งที่ได้รับมาใหม่