ตอนที่6 หมู่บ้าน

ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังดีดตัวขึ้นมาจากหุบเหวลึก โดยระยะทางที่เขาอยู่ตอนนี้ใกล้เกือบจะถึงปากเหว

ไนท์แสดงสีหน้าพะอืดพะอมอย่างชัดเจน

นี่เป็นเวลามากกว่าสองชั่วโมงที่เขาใช้ ย่างก้าวนภา พุ่ง ใต่อากาศขึ้นจากหลุมหุบเหวนี้

ในสายตาของไนท์ตอนแรก มองจากก้นของหุบเหวขึ้นไป ยังม่านหมอกหนาทึบนั้น กะระยะความสูงได้เทียบเท่ากับ ตึก60ชั้น แต่นั้นมันเพียงแค่จุดเริ่มต้น

ของจริงมันอยู่หลังจากทะลุม่านหมอกขึ้นไปต่างหาก กับ ความสูงเทียบเท่าตึก500ชั้น ที่แทบจะมองปากหลุมไม่ เห็น

ไนท์ถึงกับหน้าซีดเผือกกับความสูงนี้ แต่เขาไม่มีทาง เลือกจึงต้องใดอากาศขึ้นไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

ความรู้สึกของการใช้เวทย่างก้าวนภานั้น จะให้อธิบายก็ เหมือนว่ายน้ำขึ้นมาจากก้นบึ้งของมหาสมุทร เพียงแต่ไม่ ต้องจ่ายและหายใจได้
ไนท์ต้องใช้พลังขามากเป็นพิเศษในการต่อากาศขึ้นมา แต่นั่นไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาที่ได้รับขามาจากพระเจ้า ซึ่ง มันดูแข็งแรงกว่าขาของคนทั่วไป

แต่ถึงขาจะไม่ได้รับความเมื่อยล้า แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวที่ใต่ อากาศขึ้นมานั้น ย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา และตอนนี้แขน ของไนท์ก็เป็นอัมพาตชั่วคราวไปซะแล้ว

หลายนาทีต่อมา ในที่สุดการต่อากาศขึ้นมาจากเหวนรก ก็สิ้นสุด เมื่อไนท์ขึ้นมาถึงปากของเหว ตรงที่ไนท์ได้นั่ง พักนั้นเป็นเหมือนปากทางเข้าที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นอีกชั้น โดยรอบๆของปากหลุมหุบเหวนี้มีกำแพงสูงราวๆสามเมตร หนาหนึ่งเมตรล้อมรอบเอาไว้ ที่ที่ไนท์นั่งอยู่เป็นเหมือน ประตูหน้าคน และตามรอบๆกำแพงก็มีการสลักตัวอักษร คล้ายวัฒนธรรมของชนเผ่าโบราณ และเมื่อดูจากไฟของ คบเพลิงที่ดับไปนานแล้วแสดงว่าไม่มีผู้คนเดินทางมานาน แล้วแน่ๆ

ไนท์ยังคงไม่ไปไหน ตอนนี้ร่างกายของเขานั้นแข็งไปทั้งตัว ยกเว้นขา พร้อมกับอาการหิวโดยมีเสียงร้องที่ดัง มาจากท้องของเขา

ไนท์เสกผลไม้ที่เหมือนแอปเปิ้ลแต่รสชาติเหมือนกล้วย ออกมา และทานมัน ในสภาพเหมือนสุนัขทานข้าว เพราะ เขาใช้แขนไม่ได้

และสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวของเขาก็คือ อาการเหนื่อยหายเป็น ปลิดทิ้ง แขนก็กลับมาใช้ได้เหมือนเดิม อีกทั้งเหงื่อยังแห้ง หายไปอีกด้วย

“นี่มันไม่ใช่เหวแล้ว นรกชัดๆ”

ไนท์พูดขึ้นก่อนจะค่อยๆคลานไปขอบหุบเหวและยื่นหัว มองลงไปดูหุบเหว

‘ถ้าไม่มีความจำเป็น ชั้นนี้จะไม่มาที่นี่อีก’

เขาคิดในใจก่อนจะลุกเดินออกไปให้ห่างๆประตู ห่างไกล จากปากของหุบเหว
‘จะเอาไงต่อดีหละเรา ถึงจะพูดว่าต่างโลกก็เถอะ

ไนท์เดินไป คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไป เขาเดินไปเป็นเส้นตรง จากหน้าประตูทางเข้าหุบเหว

“บรออออ”

เสียงเหมือนเสียงหมูดังขึ้นจากตรงด้านหน้าของไนท์

เขาตั้งท่าตั้งรับกับสิ่งที่ได้ยิน

“บรอออ”

และแล้วสิ่งที่เป็นเจ้าของเสียงก็โผล่มา หมูป่าลายสี ดำแดง ตัวขนาดเท่าเสือโคร่ง มีเขี้ยวยาวราวเสือเขี้ยวดาบ และวิ่งไปแบบเสือชีต้า

ถึงจะไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร แต่เป้าหมายถูกล็อคไว้แน่นอน แล้ว ว่าเป็นไนท์
เล็บของไนท์ค่อยๆกลายเป็นสีแดงและมีควันออกมา

‘เดี่ยวสิ ถ้าเราใช้ต้นไม้แถวนี้ก็โค่นล้มหมด

ไนท์ฉุดคิดก่อนที่เล็บของเขาจะกลับมาเป็นสีขาวปกติ

เขาหันมองซ้ายขวาเช็คว่าไม่มีใครอยู่ ก่อนจะเสกอาวุธ เพียงหนึ่งเดียวที่มีอยู่ของเขา ฟาดลงไปที่คอของหมูป่าตัว นี้ จนคอขาดและตายในทันที

ไนท์ใช้ดาบได้คล่องจากสกิลการทำอาหารในชีวิตประจำ วันของเขาเอง เพราะถึงไนท์จะเสียขาและนั่งอยู่บนรถเข็น อยู่ตลอดเวลา แต่เพราะในบ้านของเขามีแต่คนแก่เขา เลยเป็นคนทำอาหารหลักของบ้าน และใช้เครื่องครัวได้เก่ งมากๆ

‘จะทำยังไงกับศพมันดีไหมนะ

ไนท์ลังเลว่าจะเก็บศพเจ้าหมูป่าตัวใหญ่ตัวนี้ดีไหม เขา กำลังคิดว่ามันกินได้หรือเปล่า

เราจะฟาร์ม(เก็บ)ทุกอย่างที่ขวางหน้า
หลังจากความคิดนี้เกิดขึ้น ศพของหมูป่าก็หายไปในมิติ เก็บของของไนท์ เหลือไว้แต่เพียงกองเลือดที่เปื้อนอยู่บน ดินและหญ้า

เวทย์ เสริมกำลังกาย เงื่อนไข กำจัด หมูป่าบอร์ (สำเร็จ)

เพิ่มพลังกายได้หลายเท่า แต่จะเพิ่มอัตราการย่อยทำให้ หิวเร็ว

ข้อความพร้อมกับเสียงของผู้หญิงอันไร้ซึ่งอารมณ์ดัง ขึ้นมาในสมองของเขาอีกครั้ง ก่อนที่ไนท์จะหลับตาดูเวท สรรค์สร้างเพื่อดูเวทที่ได้รับ

เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะมองไปต้นไม้ใกล้ที่ถูก

เลือก

พร้อมๆกับง้างหมัด และนึกเวทย์ในใจ

เกิดสายลมรอบๆแขนของขวาไนท์
ต้นไม้ที่ถูกต่อยเกิดเป็นรูโบ๋ และต้นไม้ก็ล้มลงในที่สุด

โครกกกก!!!

เกิดเสียงร้องของท้องตามมา ไนท์โลกผลไม้ต่างๆนาๆ ออกมากินทันที

ผอมลงนะเรา เพราะไม่ได้กินเนื้อมาวันแล้วรึปล่าวนะ ชักจะคิดถึงข้าวขาหมูซะแล้วสิ

ไนท์จับหน้าท้องตนที่แฟบลงไปนิดหน่อย พร้อมนึกถึง ข้าวปลาเนื้อสัตว์ที่ไม่ได้ตกถึงท้องมา วัน จะย่างเนื้อหมู กินก็ไม่รู้ว่ากินได้รึปล่าว

ดาบครอสไวท์ถูกเก็บใส่เวทเก็บของในทันทีเพราะถ้ามี คนมาเห็นดาบนี้คงเป็นเรื่องแน่ๆ ซึ่งไนท์ไม่อยากให้มันเกิด แน่นอน

หลังจากทุกๆอย่างจบ ไนท์ก็เดินตรงไปข้างหน้าต่อ
หลังจากเดินลัดป่ามาได้สักพัก

“หมู่บ้านงั้นหรอ?!”

ถึงปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจของไนท์ก็เอ่ยคำ ไชโย ออกมาอย่างสุดเสียง

หมู่บ้านเป็นหมู่บ้านมีจำนวน8-9หลัง มีคนกำลังยืนมอง ไนท์ด้วยความแปลกใจ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพราะว่าชุด นักเรียนของไนท์ก็ได้

ลืมบอกไปเลยว่าไนท์ไม่ได้ใส่รองเท้ากับถุงเท้า ตอนนี้ เขาจึงดูยาจกเป็นพิเศษ

ต่อกันที่เรื่องหมู่บ้าน หมู่บ้านตั้งอยู่ในป่า และดูเหมือน ว่ามีพื้นๆที่ที่นึงไว้สำหรับปลูกผัก มีลำธารอยู่ตรงปลาย สายตาของไนท์ แสงแดดถูกส่องมาจากตะวันที่อยู่เหนือ หัวพอดิบพอดี

“จริงลิเวลา”
ไนท์พูดก่อนจะดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ หลังจากดูเวลาที่ นาฬิกาเขาก็ทำหน้ายุ่งยากนิดหน่อย

พระอาทิตย์อยู่เหนือหัว แต่เวลา 01.17เนี่ยนะ กะแล้วว่า เวลาไม่ตรงจริงๆนั่นล่ะ

ก่อนที่เขาจะหันไปเห็นสายตาของชาวบ้าน เขาก็ถอด นาฬิกาเก็บในเวทเก็บของ

“คุณคือนักผจญภัยอีกคนใช่ไหมครับ”