ตอนที่4 ข้อมูลในเจ็ดวัน

ณ หุบเหวแห่งหนึ่ง หุบเหวที่ผู้คนของโลกนี้ตั้งให้เป็น มหาดันเจี้ยน เพราะความลึกที่เกินจะหยั่งรู้ และม่านหมอก แปลกประหลาด อีกทั้งยังเป็นสถานที่ที่วีรบุรุษของโลกใบ นี้ได้ถือกำเนิด

ผู้คนในโลกแห่งนี้ได้ให้ชื่อหุบเหวนี้ว่า หุบเหวเบรพ หุบเหวมหาผู้กล้า

ทะลุลงไปยังม่านหมอก

ผู้คนในโลกนี้ได้ถูกปลูกฝังเรื่องราวของหุบเหวนี้มาตั้งแต่ สมัยรุ่นปู่ทวด

หุบเหวนั้นเป็นสถานที่ที่ผู้กล้ากับคู่หูของเขาจากลากันใน วาระสุดท้ายก่อนที่ผู้กล้าจะออกไปรบกับเผ่ามาร และมัน ยังเป็นสถานที่จองจำของมอนเตอร์ที่โหดร้ายต่างๆนานา
คำพูดสั้นๆที่ถูกปลูกฝังมาทำให้ปัจจุบันนั้นทำให้ไม่มีใคร เข้าใกล้หุบเหวเลยแม้แต่น้อย ถึงจะมีบางกลุ่มที่จะลองลง มาสำรวจในหุบเหวนี้ก็ตาม

แต่ในความเป็นจริงแล้ว

หุบเหวนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากป่าอันใหญ่โต และแร่หา ยากกับแมลงบางสายพันธุ์

ณ เนินทุ่งหญ้าซึ่งเป็นที่ที่เดียวในหุบเหวที่ไม่มีต้นไม้ขึ้น และย่างกรายเข้าไปในจุดๆนั้น ตรงกลางของเนินทุ่งหญ้า มีคาบสีเงินเล่มนึงปักอยู่กับพื้นเหมือนไม้กางเขน ซึ่งมี หมาป่ายักษ์ตัวหนึ่งนอนขดปกป้องดาบเอาไว้

ห่างออกไปจากบริเวณเนินเขา ลึกเข้ามาในป่าเพียงเล็ก น้อย มีชายคนนึงที่เฝ้ามองหมาป่าอยู่แบบเงียบๆ พร้อมทั้ง นั่งทานผลไม้อย่างสบายใจ ในพื้นที่ที่เขาทำขึ้นมาเอง

พื้นที่มีลักษณะเหมือนแคมป์เล็กๆ ที่ดูมีระดับพอสมควร
นี่ก็ 7 วันแล้วที่เด็กชายผู้มีนามว่าไนท์ติดอยู่ในหุบเหว แห่งนี้

ไนท์ไม่สามารถยืนยันเวลากลางวันกลางคืนของโลกนี้ได้ แต่โชคดีที่เขามีนาฬิกาข้อมืออยู่ด้วย มันจึงยืนยันได้ว่านี่ ผ่านมา 7วันแล้ว

“ไม่คิดจะออกจากดาบเลยจริงๆสินะ”

ไนท์พูดไปในขณะที่นั่งทานผลไม้ที่เขาเก็บไว้ในเวทเก็บ

ของ

เจ็ดวันมานี้ไนท์ก็เริ่มที่จะเบื่อๆและสุดจะทนกับการไม่มี อะไรทำในหุบเหวนี้

เขาได้ทำการสำรวจและเก็บของทุกอย่างที่เขาน่าจะนำ ไปใช้ในอนาคตได้หมดแล้ว

วันที่หนึ่งเป็นการเฝ้าสังเกตหมาป่ายักษ์ตัวนี้และไนท์ก็ได้ ข้อสรุปง่ายๆ ดังนี้

หมาป่ายักษ์ ไวน์นิลนั้น เป็นผู้เฝ้าดาบแน่นอน การเฝ้าดูจะ ไม่เกิดผล ถ้าไม่ทดลอง
นี่ก็ 7 วันแล้วที่เด็กชายผู้มีนามว่าไนท์ติดอยู่ในหุบเหว แห่งนี้

ไนท์ไม่สามารถยืนยันเวลากลางวันกลางคืนของโลกนี้ได้ แต่โชคดีที่เขามีนาฬิกาข้อมืออยู่ด้วย มันจึงยืนยันได้ว่านี่ ผ่านมา 7วันแล้ว

“ไม่คิดจะออกจากดาบเลยจริงๆสินะ”

ไนท์พูดไปในขณะที่นั่งทานผลไม้ที่เขาเก็บไว้ในเวทเก็บ

ของ

เจ็ดวันมานี้ไนท์ก็เริ่มที่จะเบื่อๆและสุดจะทนกับการไม่มี อะไรทำในหุบเหวนี้

เขาได้ทำการสำรวจและเก็บของทุกอย่างที่เขาน่าจะนำ ไปใช้ในอนาคตได้หมดแล้ว

วันที่หนึ่งเป็นการเฝ้าสังเกตหมาป่ายักษ์ตัวนี้และไนท์ก็ได้ ข้อสรุปง่ายๆ ดังนี้

หมาป่ายักษ์ ไวน์นิลนั้น เป็นผู้เฝ้าดาบแน่นอน การเฝ้าดูจะ ไม่เกิดผล ถ้าไม่ทดลอง
วันที่สี่ ดูเหมือนขาของไนท์จะเข้าที่เข้าทางแล้ว เขาเลย ตัดสินใจที่จะปืนหุบเหวดูซักครั้ง ซึ่งนั่นมันเป็นโครตสุด ยอดแห่งความบ้าบิ่น เพราะขนาดความสูงจากพื้นไปยัง ม่านหมอกก็เกือบตึก60ชั้น ยังไม่นับจุดที่เหนือกว่าม่าน หมอกที่ยังไม่รู้ความสูงของมันด้วย

วันที่ห้า แน่นอนว่าปืนไม่สำเร็จอยู่แล้ว เขาจึงกลับมา แล้วสร้างจุดตั้งแคมป์เล็กๆในป่าใกล้เนินทุ่งหญ้า และวาง กลยุทธ์เล็กน้อย บวกกับการเก็บทรัพยากรทั่วหุบเหว

ในวันนี้เขาจึงได้ผลไม้ แร่ และสิ่งที่คิดว่าในอนาคตจะได้ ใช้มาเยอะพอสมควร

และได้เรียนรู้เวทย์ใหม่จากเวทย์สรรค์สร้างด้วยกัน 2

เวทย์

หนึ่งคือเวทย์แปรรูประดับต้น สามารถใช้แปรรูปของเล็กๆ ได้อย่างไม้จิ้มฟัน ตะปูเรือใบ ซึ่งไร้ประโยชน์สุดๆ สกิลนี้ได้ รับมาจากการที่เขาคิดจะทำขวานหินเหมือนในเกม

สองคือเวทย์ไฟระดับต้น สามารถจุดไฟเท่าไม้ขีดได้สกิลนี้ได้มาจากการที่เขาจุดไฟ

ทั้งสองเวทย์สามารถอัพต่อได้โดยการผ่านเงื่อนไขที่ยาก กว่านี้

วันที่หก เป็นการลองผิดลองถูก เป้าหมายคือการย่อง เข้าไปเอาดาบ แต่ก็ถูกหมาป่าไล่เข้าป่าทุกครั้ง

และก็เป็นเวลาพักของไนท์ที่จะหวนถึงเรื่องเก่าๆ เขา นึกขึ้นได้ว่ามันก็หกวันแล้ว เขาไม่มีท่าทีว่าจะยอมแพ้เลย สักนิด ซึ่งมันก็แปลกสำหรับเขา

แล้วก็มาถึงวันที่เจ็ด