ตอนที่11 คืนวันพระจันทร์สุก

‘เสียงใครหนะ!!!

สติของไนท์เริ่มกลับมานิดหน่อย หลังจากที่เขาได้ยิน เสียงอะไรบางอย่างจากรอบๆตัวเขา

‘ตัวเรา หนักจังเลย ขยับแขนไม่ได้

ไนท์พยายามจะขยับแขนขาตัว แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะ เหมือนจะถูกรัดโดยอะไรบางอย่าง

ลมร้อนถูกเป่าออกมาจากปากของใครบางคนทำให้ไนท์ ขนลุก แล้วค่อยๆลืมตาขึ้น

สายตาที่ลืมขึ้นได้เห็นร่างกายของใครบางคนที่ขึ้นคร่อม ตัวของเขา เพราะเมฆบังดวงจันทร์ทั้งสอง อีกทั้งตาที่พึ่ง จะลืมขึ้น ไนท์เลยไม่รู้ว่าเป็นใคร
“ฮิๆๆ ตัวนาย

หอมจังเลย”

เสียงอันไร้อารมณ์ แต่ในความเสน่หาดังขึ้น ไนท์จำมัน ได้ทันควันว่านี่เสียงใคร และแล้วเมฆก็เคลื่อนตัว ปล่อย แสงจันทร์ฉายลงมากระทบกับเรือนผมของคนที่คร่อมตัว ไนท์

เรือนผมสีบลอน!!!

“ซานาล็อต!!!”

ไนท์ตะโกนแบบเบาๆด้วยความตกใจ คนที่ขึ้นคร่อมตัว ของเขาคือชานาล็อต สภาพของชานาล็อตตอนนี้ใบหน้า แดงก่ำ ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแต่สีหน้าไร้อารมณ์ สายตา จากที่เป็นประกาย กลับกลายเป็นสีเดียวกัน เหมือนคนหมด สติ และมีคราบน้ำลายที่มุมปากนิดหน่อย

“เธอละเมออยู่!!”

ใช่แล้ว นี่เป็นอาการของคนนอนละเมอ

‘ต้องรีบคั้นให้หลุด เอ๊ะ ทำไมแรงเยอะขนาดนี้
ไนท์พยายามจะดิ้นให้หลุด มือทั้งสองข้างของเขาถูกมือ ซ้ายของชานาลอดรวบเอาไว้ ขาทั้งสองข้างของชานาล็อต หนีบลำตัวของไนท์ไว้แน่นเหมือนงูรัดเหยื่อ

ทั้งที่มือของชานาลอตก็เล็กกว่ามือของไนท์ อีกทั้งยังใช้ แค่ข้างซ้ายข้างเดียว รวบมือทั้งสองข้างของไนท์ไว้ แต่ ไนท์กลับดิ้นไม่หลุด ไม่สิ มือของชานาลอตไม่ขยับด้วยซ้ำ มันแข็งดังเหล็กเลยตอนนี้

“ทั้งๆที่พยายามออกห่างแล้วแท้ๆ แต่ดันมาจับเนื้อต้องตัว กันซะได้”

ชานาล็อตเอามือขวาของเธอปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออก เผยให้เห็นปลายร่องอกของเธอ

“ลุงกรีช่าช่วยผมด้วย!!!!!!!

ไนท์ตะโกนออกมาแบบสุดกำลัง ทำให้มีคนครึ่งหมู่บ้าน ออกมา อย่างลุกลี้ลุกลน รวมถึงลุงกรีซ่าและคุณแคลร์

“มีอะไรหรอไนท์ มอนเตอร์บุกงั้นหรอ”
“น่ากลัวยิ่งกว่ามอนเตอร์อีก ผู้หญิงคนนี้ ชานาล็อตน่ะเป็น อะไรไม่รู้ ช่วยผมด้วย

”พระจันทร์สุก!!”’

ลงกรีชาและคุณแคลร์พูดออกมาพร้อมๆกัน

“พระจันทร์อะไรไม่รู้ แต่มาช่วยผมทีเถอะครับ

“เราช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะไนท์”

ลุงกรีช่าพูดแบบไม่ร้อนลนซะเท่าไร ไนท์ได้ยินคำตอบ แบบนั้นก็น้ำตาแทบไหลเป็นสายเลือด

“ไม่ใช่ว่าเราช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ แต่เข้าไปช่วย ก็ไม่มี อะไรที่เราจะทำได้ เธอก็สัมผัสได้นี่ แรงอันมหาศาลที่จับ แขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้

คุณแคลร์พูด
“เป็นชั้นชั้นจะดีใจนะ เธอจะได้ภรรยาเป็นถึงลูกของเจ้า เมืองแบบนี้”

ประโยคบางอันไนท์นั้นไม่เข้าใจ แต่สรุปแล้วพวกเขาก็ ช่วยอะไรไนท์ไม่ได้ ไนท์จึงต้องตั้งสติหาทางแก้ด้วยตัว

เอง

‘ต้องลองทำดู’

ไนท์คิดในใจก่อนจะรวบรวมพลังเข้าไปที่ร่างด้วยเวท

เสริมกำลัง

‘300%’

มือของชานาลอตยังคงกำไว้แน่น

‘500%’

เริ่มมีการขยับนิดหน่อย
‘1000%’

ในที่สุดไนท์ก็ปลดมือของตนเองออกจากมือของชานา ลอตได้

ไนท์รีบใช้ย่างก้าวนภา เดินไปบนอากาศทันที โดยไม่ สนใจสายตาของชาวบ้านที่มองดูเขา

ในระหว่างที่ถอนใจโดยคิดว่าตัวเขานั้นรอดพ้นแล้ว ร่างกายของชานาล็อตก็กระโจนขึ้นมาหาไนท์ด้วยความเร็ว

ไนท์หมุนตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่ดูเหมือนมันจะยัง ไม่จบ

“อะไรกันเนี่ย แรงมากขนาดนี้ยังว่าคนอื่นเป็นสัตว์ ประหลาดได้อยู่นะ” ไนท์หมุนตัวไปมาบนอากาศ หลับชา นาล็อตก็กระโดดขึ้นมาจากพื้นด้วยพละกำลังกระโดดที่น่า เหลือเชื่อ

“จะทำให้เธอหยุดได้ไงหรอครับลุงกรีชา” ไนท์ตะโกน ถามลุงกรีชา จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงว่าถ้าไม่หนีจนเช้าก็ ต้องหนีไปในที่ที่แสงจันทร์เข้าไม่ถึง
‘หนียันเช้าเลยหรอไม่เอาด้วยหรอก ชั้นไม่ได้บินบนฟ้าได้ ตลอดหรอกนะ แค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว

ไนท์ได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างโดยเขามุ่งตรงไปยังปก หลุมหุบเหวเบรฟ ชานาล็อตยังคงตามมาแบบกัดไม่ ปล่อย จนไนท์ที่เดินบนอากาศมาอยู่ตรงกลางหลุม

“คงจะไม่กระโดดมาหาผมแล้วหรอกนะ เส้นผ่าศูนย์กลาง ยาวซะขนาดนี้” ไนท์พูดขึ้น แต่เรื่องน่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น เมื่อชานาล็อตกระโดดมาหาเขา ซึ่งแน่นอนว่าระยะการกระ โดดของเธอมาไม่ถึงตัวไนท์ นั่นจึงทำให้เธอตกลงไปใน หุบเหว

“ตายแน่ๆ ต่อให้เป็นพระเจ้าความสูงแบบนี้ก็ไม่รอด!!” ไนท์กลืนน้ำลายตัวเอง พร้อมกับกระโจนลงไปรับตัวชานา ล็อต