บทที่16 มาทำการซื้อขาย

รถม้านั้นหยุดลง ซูล่อก็เปิดม่านออกมาอย่างสบายๆ เชิดหน้าขึ้นแล้วก็มองฝูงชง

“มีเรื่องอะไร? *

พวกคุณชายมองที่ใบหน้าที่ขี้ริ้วขี้เหร่ของซูล่อ ความ รู้สึกคลื่นไส้ก็พุ่งขึ้นมาจากฝ่าเท้า แถมยังมีคนเสแสร้งทำ เป็นอาเจียน

“ตายแล้ว นี่คือพระชายาองค์ชายเจ็ดที่แย่งน้องสาว แต่งงานสินะ ข้าว่านะ ใบหน้าอย่างเจ้านี่ควรอยู่แต่ในจวน องค์ชายเจ็ดแหละดีแล้ว อย่าออกมาทำให้คนอื่นหวาด กลัวเลย”

ซูล่อกอดอก เหลือบมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงมุม ที่ตัวสั่นเพราะคุณชายเหล่านี้ แล้วก็พลางหรี่ตาลง

“ที่แท้พวกคุณชายจากตระกูลที่ร่ำรวยก็เที่ยวทำสุ่มสี่สุ่ม ห้าตามอำเภอใจแบบนี้ ดูท่าทางแล้วการสั่งสอนของต้น ตระกูลก็แค่อย่างนี้สินะ”

โดนคนลอบกัดแบบนี้ ใครจะได้ทนได้?

คุณชายชายที่เป็นคนนำในบรรดาพวกเขานั้นก็ก้าวขึ้นมาด้านหน้าแล้วก็พูดอย่างเย็นชาว่า

“เกี่ยวอะไรกับเจ้า กลับไปสั่งสอนไอ้โง่ของเจ้าแถอะ อย่าให้เขาไปแย่งอาหารขอทานอีก ไม่รู้จักอายเลยจริงๆ น้ำข้าวก็กิน น่ารังเกียจหรือไม่เนี่ย

พอได้ยินว่าพวกเขาด่าเซียวซูไป๋ รอยยิ้มบนใบหน้าของ ซูล่อก็หยุดนิ่ง แล้วก็ลงจากรถม้ามาทันที

พวกคุณชายเห็นท่าทางที่หล่อนกำลังจะเข้ามาใกล้คน เอง จิตใต้สำนึกก็สั่งให้ถอยหลัง หลังจากนั้นก็ตระหนัก ได้ว่าทำไมผู้ชายอย่างพวกเขาถึงต้องกลัวผู้หญิงคนหนึ่ง ก็เลยยืดตัวขึ้น แล้วก็พลางก้มหน้าจ้องหล่อน

“ทำไม? ไม่ยอมรับเหรอ? ”

ซูล่อมองวิเคราะห์ร่างผอมๆ ของคุณชายช่าย แล้วก็ แกล้งทำเป็นถอนหายใจ

“จี้ๆๆ น่าเสียดายจริงๆ

ใบหน้าของคุณชายช่ายดูไม่เข้าใจ

“น่าเสียดายอะไร? ”
“แต่ข้าว่านะ คุณชายเจ้าก็ดูไม่ได้ถือว่าแย่ รูปร่างก็ กำลังพอดี แต่แค่เสียดาย แต่ว่าใต้ตาทั้งสองก็ดำคล้ำ คิ้ว ก็ตกด่า แววตาก็ไม่สดใส แค่มองเพียงแว๊บเดียวก็รู้แล้ว ว่ามั่วโลกีย์มากเกินไป เกรงว่าครึ่งหลังของชีวิต จะเหี่ยว ห้อยหมดนะ”

พอซูล่อพูดจบ แล้วก็จงใจมองเข้าไปที่เป้ากางเกงของ เขา สายตาของหล่อนแปลกมาก

ณ สถานที่นี้ตอนแรกก็อยู่ในความเงียบ หลังจากนั้นก็มี เสียงหัวเราะดังขึ้นมาทันที

คุณชายช่ายถูกหล่อนแหย่เรื่องส่วนตัวของตนเอง ก็ หน้าแดงขึ้นมาทันที

“เจ้าพูดบ้าอะไรกัน ร่างกายข้าแข็งแรงดีมาก! ”

ซูล่อพยักหน้าให้กับเขา “ดี แข็งแรงดีก็ดีแล้ว ยาชูกำลัง ถูกส่งเข้าท้องไปทุกวันทุกวัน จะไม่ดีได้อย่างไรกัน? แต่ ว่าจะบำรุงไปด้วยแล้วก็ระบายออกไปด้วย หยินหยางไม่ สมดุลกัน มันยิ่งจะทำร้ายร่างกายมากขึ้นเท่านั้น”

คุณชายช่ายอึ้งไป ความรังเกียจบนใบหน้าของเขาก็ถูก แทนที่ด้วยความตกใจทันที
หล่อนๆๆ! หล่อนรู้ได้อย่างไรว่าเขาดื่มยาชูกำลังทุกวัน เรื่องนี้นอกจากคนในครอบครัวเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้อีก!

ซูล่อเดินอ้อมผ่านเขาไป “พอดีเลย ข้ามีสูตรยาที่ สามารถรักษาร่างกายของเจ้าได้ อยากรู้ไหม? ”

คุณชายชายกัดริมฝีปากของตนเองแน่น และขยับ เข้าไปใกล้หล่อน

“ลองพูดมาดูก่อนสิ

ซูล่อยื่นมือออกไป แล้วก็ยิ้มจนตาหยี

“หมายความว่าอย่างไร”คุณชายช่ายขมวดคิ้วแน่น

ซูล่อมีสีหน้าเหมือนกำลังมองคนโง่เขลา

“เงินไง ข้าไม่ทำการค้าที่เสียเงินหรอกนะ”

“เจ้าเนี่ยนะ? แค่บอกสูตรยายังต้องการเงิน ข้าไม่ ต้องการแล้ว! ”

ซูล่อยักไหล่อย่างไม่สนใจ “อย่างนั้นก็ได้ ถ้ายังงั้นเจ้าก็ ไปพูดจาแทะโลมสาวชาวบ้านต่อไปเถอะ แล้วก็พากลับ บ้าน ออกมาข้างนอกครั้งหน้าก็มาเสพสุขกับคนที่สิบเจ็บ สิบแปด จะดูซิว่าเจ้าจะมีชีวิตอยู่ถึงปีหน้าไหม”

พอพูดจบ ซูล่อก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป มีความ หมายว่า พวกเรารอดูกันว่าใครถูก

คุณชายชายมองดูคุณชายคนอื่นๆ ที่มีท่าทางเหมือน อยากจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม แล้วก็นึกถึงร่างกายของตนเอง เขาดื่มยาบำรุงไปเยอะมากเพื่อร่างกายนี้ แต่มันก็ไม่มี ประโยชน์อะไร บวกกับตนเองไม่สามารถควบคุมได้ ต้องการมาหาผู้หญิงในทุกวัน

ถ้าเกิดว่ามันเป็นเหมือนที่ผู้หญิงขี้เหร่คนนี้พูดจริงๆ เขาก็ ไม่อยากจะตายเร็วขนาดนี้

“พระชายาองค์ชายเจ็ด รอก่อน! “