บทที่ 2 เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ

“อ๊ะ! นางไม่ใช่ซูปั้นเซี่ย!”

“แต่เป็นซูล่อผู้หญิงอัปลักษณ์คนนั้น!”

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเร็วมาก แม้แต่ซูล่อก็ยัง

ไม่ทันมีสติ

“เจ้าคนอัปลักษณ์ ออกมาให้คนสยดสยองอีกแล้ว! ทําไม เป็นชายาองค์ชายรัชทายาทไม่ได้ก็ไปแย่งการ อภิเษกสมรสของน้องสาวเหรอ น่าไม่อาย!

“เจ้าไม่รู้อะไร นี่เรียกว่าคนอัปลักษณ์จับคู่กับคนโง่ สวรรค์สร้างให้เกิดมาคู่กัน”

ฟังคำพูดหยาบช้าในโสตประสาท ซูล่อสีหน้าเป็นปกติ เพียงแต่แววตามีกระแสเย็นยะเยือกไหลเวียน เพราะเมื่อ ครู่นางบังเอิญไปเห็นแววตาขององค์ชายรัชทายาทเกิด ประกายความสะใจ

แท้จริงแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นแผนที่องค์ชายรัชทายาทชั่ว

วางไว้!

เสียงรอบตัวลดลง ไม่รู้ว่ามีคนไปเอาไข่เน่าจากไหน มา ขว้างเข้าใส่ซูล่อ
ซูล่อกำลังจะแวนกายหลบ ไม่คิดว่าทันใดนั้นก็มีคนมา

ขวางหน้านาง

“โอ๊ย!”

เซียวซูไปกุมหน้าผากตนเอง ไข่ไก่เหลวเต็มหน้า ปาก มุ่ย ใบหน้าหล่อยับย่น จะร้องไห้อยู่รอมร่อ

ซูล่อขมวดคิ้ว “คนโง่ เจ้าออกมายืนทำอะไร

เซียวชูไป่ยิ่งคับข้องใจ พูดสะอึกสะอื้น “ชายา ของข้า ต้องปกป้อง…ปกป้องชายา”

คนโง่คนนี้ถูกคนเสแสร้งวางหมากจัดการเหมือนกับนาง ปกป้องตนเองว่ายากแล้ว แต่ตอนนี้ถูกไข่ปาใส่ก็ไม่ถอย หนี ดูราวกับว่ายังคิดจะขวางหน้าปกป้องนางต่อไปอีก

ซูล่อแววตาอ่อนลงไปมากอย่างช่วยไม่ได้

คิดดูแล้ว อยู่ในงานอภิเษกสมรสนี้ คนเดียวที่ยืนอยู่ข้าง นาง ก็มีเพียงเขาเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าไข่เน่าใบที่สองจะตกบนหัวของเซียวซูไปอีก ครั้ง ซูล่อจึงก้าวออกไปขวางหน้าเขา จากนั้นก็ยกมือขึ้นกั้นไว้!

ถ้ายังคิดจะแตะคนของนาง ก็เท่ากับรนหาที่ตาย!

ไม่ผิด ในเวลานี้ ซูล่อถือว่าเซียวซูไปเป็นคนของตัวเอง แล้ว ในเมื่อเป็นคนของซูล่อ นอกจากนางแล้วใครก็ห้าม รังแกเขา

ฟังไว้ซะ!

ไข่แตกอีกครั้ง แต่กลับแตกบนหน้าขององค์ชายห้าที่ กําลังเพลิดเพลินชมละครอยู่

องค์ชายห้าสีหน้าแข็งทื่อ ในใจปะทุความโกรธขึ้งมืดฟ้า

มัวดิน

“ซูล่อ นังสารเลว เจ้าตั้งใจใช่ไหม!”

องค์ชายรัชทายาทก้าวเข้าไปหยุดองค์ชายห้า “นี่ น้อง ห้า น้องชายาเจ็ดคงไม่ได้ตั้งใจหรอก”

องค์ชายห้าหันหน้าไปมององค์ชายรัชทายาท “เสด็จ พี่ ซูล่อคนนี้ดูหมิ่นพระราชโองการ อภิเษกสมรสเข้า ราชวงศ์แทนน้องสาว น่ารังเกียจยิ่งนัก น้องต้องรายงาน ต่อเสด็จพ่อ โบยแล้วจับขังคุก!”
ล่อสายตาเย็นชา แต่ริมฝีปากกลับเลือรอยยิ้ม ทําให้ คนไม่เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของนางในขณะนี้ได้

นางไม่พูดอะไร และไม่ได้วางแผนจะพูด เพราะนางรู้ว่า นี่คือช่วงเวลาที่องค์ชายรัชทายาทกำลังรอคอยในวันนี้

ผลไม่ต่างจากที่คาด และแล้วองค์ชายรัชทายาท ส่ง

เสียง

หน้าตาเขาดูยุ่งเหยิงสับสน มองซูล่อแล้วก็มองเซียวซูไป่ แล้วสุดท้ายก็ถอนหายใจ

“ช่างเถอะ คุณหนูใหญ่ซูอภิเษกสมรสกับน้องเจ็ดก็เป็น เรื่องสวยงาม วันแห่งความสุขอันยิ่งใหญ่ การต่อสู้เข่น ฆ่าเป็นลางร้าย เอาแบบนี้เถอะ เรื่องนี้ข้าจำเป็นต้องแจ้ง เสด็จพ่อ น้องเจ็ด เจ้าวางใจ พี่องค์ชายจะจัดการทุกอย่าง เป็นอย่างดีให้เอง”

เซียวชูไป่กัดนิ้วตัวเอง เอียงศีรษะ ซึ่งไม่รู้ว่าเข้าใจหรือ เปล่า

แต่ซูล่อกลับยิ่งแววตาลึกล้ำเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ

เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ
เพียงมองท่าทางชื่นชมของขุนนางโดยรอบที่มีต่อองค์ ชายรัชทายาท ก็รู้แล้วว่าวันนี้องค์ชายรัชทายาทได้ ชัยชนะ

ไม่เพียงกำจัดหญิงอัปลักษณ์อย่างตน แถมยังได้รับชื่อ เสียงดีงาม หลังจากนั้นยังได้อภิเษกสมรสกับซูปั้นเซี่ย สมปรารถนา ยิงลูกศรเดียวได้นกถึงสามตัว

คิดถึงตรงนี้ ในก้นบึ้งของหัวใจซูล่อก็ยิ่งรู้สึกแย่ นางถูก คนเล่นสนุกเช่นนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร

จิตใต้สำนึกสั่งให้นางกำลังจะก้าวเดินหน้าไป แต่กลับ ถูกใครบางคนจับรั้งไว้

นางหันหน้ากลับไป…