ตอนที่7 คนร้ายผู้สําเร็จ

ซูเซี่ยเห็นรองเท้าที่สวยงามของตัวเองเปื้อนก็พูดอย่าง โมโห รองเท้าของข้าสกปรกไปหมดแล้ว”

มีเหอไม่โกรธแค่ยิ้มเบาๆ และลุกขึ้นว่า “น้องเข้าใจความหมาย ของท่านพี่แล้ว จากนั้นก็ทําความเคารพซูเซียพูดเพิ่มว่า ในเมื่อ ท่านที่ไม่ชอบที่น้องมาไหว้ท่านพี่นน้องขอตัวก่อน” พูดจบก็พา สาวใช้ออกไป

แม่นมกับเสี่ยวเห็นนางไม่ก่อเรื่องพร้อมกับออกไปก็รู้สึกดีใจ มากแม่นมพูดว่า “ยังนึกอยู่ว่านางจะมาทำอะไรที่นี่ที่แท้ก็แค่นี้ เอง”

ซูเซียยิ้มขนขมว่า “เดิมยังคิดจะออกไปเดินเล่นแต่ตอนนี้น่าจะ ไม่ได้แล้ว”

เสี่ยวจี้เปิดม่านประตูขึ้นสั่งให้สาวใช้ที่อยู่นอกห้องเข้ามา ทำความสะอาดเมื่อแม่นมได้ยินชูเซียพูดอย่างนี้จึงถามว่าทำไม ออกไปเดินเล่นไม่ได้เจ้าค่ะท่านหญิงไม่สบายตรงไหนหรือ

เจ้าค่ะ”

ซูเซียถอดรองเท้าออกใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดจุดที่มียาเลอะอย่าง ละเอียดรองเท้าคู่นี้เธอชอบตั้งแต่มองเห็นฝีมือเย็บปักยอดเยี่ยม ปักสายแน่นด้วยดอกกุหลาบสีสันสดใสนั้นโผล่ขึ้นเล็กน้อยเมื่อ ใช้นิ้วมือสัมผัสจะมีความรู้สึกแปลกๆพลางเช็ดพลางพูดว่า แล้ว เจ้าว่านางพาคนมาเยอะขนาดนี้ยังมาขู่ขวัญว่าถ้าข้าไม่ดื่มจะเกิดเรื่องบังคับให้ข้าทิ้งยาซามนั้น ให้แตกแสดงว่านางต้องแผนอีก ทั้งเมื่อกี้นางก็บอกแล้วว่าแม้ข้าจะเป็นพระชายาเอกแต่อำนาจอยู่ นางส่วนคนที่ให้อำนาจนี้ต้องเป็นท่านอ๋องแน่นอนเมื่อกี้นางได้ รับความน้อยใจไปและมีสาวใช้เป็นพยานนางต้องไปฟ้องท่าน อ๋องแน่ท่านอ๋องรักนางและเกลียดช้าดังนั้นท่านอ๋องต้องมาหา เรื่องช้าแน่นอน”

เสี่ยวกับแม่นมได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากสามวันก่อนตอนที่ ท่านหญิงโดนส่งกลับมาก็ใกล้จะเสียชีวิตแล้ว โชคดีที่หมอเทพ เก๋อฝีมือเก่งถึงจะช่วยชีวิตกลับมาได้ตอนนี้เพิ่งตื่นมาถ้าโดน ทําร้ายอีกถึงจะเป็นคนเหล็กก็ทนไม่ไหว

“แล้วจะทำไงดีเจ้าค่ะ”เสี่ยวเม้มริมฝีปากและถามกับซูเซียที่

กำลังเช็ดรองเท้าอยู่

ชูเซียขมวดนิ้ว รอให้ท่านอ๋องมาแล้วค่อยว่ากันมาช่วยดูให้ หน่อยว่ายานี้สามารถล้างออกได้หรือไม่

แม่นมเข้ามาดูแล้วบอกว่า “โอ๊ยท่านหญิงยังสนใจรองเท้าอยู่ ทำไมถ้าท่านหญิงอยากได้เดี๋ยวให้ช่างเย็บปักมาทำให้แต่ท่าน อ๋องจะมาถึงแล้วท่านหญิงรีบขึ้นบนเตียงนอนแกล้งเป็นป่วยตอน ที่ท่านอ๋องมาถึงเห็นเข้าอาจจะเมตตาท่านบ้างไม่มากก็น้อย

ชูเซียส่ายหัวพูดว่า “ถึงแม้ข้าตายเขาก็ไม่มีวันปล่อยข้าหรอก เพราะคิดว่าข้าทำร้ายคนที่ซื้อจ่ายเงินไปแต่ไม่รู้ว่าจ่ายเงินมี ความเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องอย่างไร? เพื่อจ่ายเงินเขาโกรธแค้น เธอเข้ากระดูกน่าจะไม่ใช่คนรักของเขาเพราะคนรักของเขา

คือ เหอไม่ใช่หรือหรือเป็นน้องสาวของเขา

ในเวลาไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอก เขียสวมรองเท้าไว้ ถอนหายใจและพูดว่า “เรื่องที่จะเกิดยังไงก็ต้องเกิดหนีไม่พ้น หรอก”

ซูเซียเงยหน้าขึ้นม่านประตูก็ถูกดึงขึ้นมาแสงแดดส่องลอดเข้า มาทำให้มองเห็นฝุ่นที่กระจายอยู่ในแสงแดดแสงแดดส่องบน หลังเขาทำให้เห็นแค่รูปร่างของเขาเท่านั้น

ข้างหลังเขาเป็นเหอที่ตามมาด้วย เหอเงยหน้ามองยัง ใบหน้าของเธอพร้อมยิ้มเย็นชา

เขาเดินมาหยุดอยู่หน้าซูเซียและจับคางของเธอยกขึ้นเล็ก น้อยเพื่อบังคังให้เธอสบตากับเขาซูเซียมองเขาดวงตาที่แคบ ยาวของเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยสายตายังคงเย็นชามุมปากโค้งลง แสดงถึงความโกรธของเขาที่รุนแรงในตอนนี้ริมฝีปากสวยและ บางของเธอเปิดออกมีเสียงดุดาลส่งออกมา เจ้าต้องก่อเรื่องจน ให้มีคนตายถึงยอมอยู่นิ่งใช่ไหมวันนั้นข้าคิดว่าเจ้าตั้งใจกลับใจ แล้วที่แท้ข้าคิดผิดไป” พูดจบก็ยกมือขึ้นจะตบนาง

เขาตบคน โดยยังไม่รู้สาเหตุถึงแม้นิสัยของนางจะแย่แต่ก็ทน ไม่ได้ชูเซียก้มตัวลงและวิ่งผ่านจากใต้แขนเขาอย่างราบรื่นหันตัว กลับไปพูดว่า “ถ้าท่านอ๋องอยากตบข้าก็ได้แต่ต้องชี้แจงสาเหตุที่ จําเป็นต้องตบข้ามาก่อน”

หลี่เฉินเช่นเห็นว่านางหลบได้อย่างคล่องแคล่วและยังกล้าโต้ เถียงกับเขาจึงตะลึงไปเล็กน้อยแต่ไม่นานก็เก็บความรู้สึกไว้ยิ้มเย็นชาและพูดว่า “ดีเจ้าอยากทราบสาเหตุ ข้าจะบอกให้เห อกับเจ้าเป็นพี่น้องกันเมื่ออยู่ที่บ้านพ่อแม่แต่พวกเจ้าเข้ากันไม่ได้ ตั้งแต่เด็กๆ ตอนนั้นพวกเจ้าอยู่บ้านตนเองข้ายังไม่ได้แต่ที่นี่เป็น ตำหนักข้าทุกอย่างต้องทำตามกฎระเบียบของตำหนักมีเหอเอา ยามาให้เจ้าเพื่อซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องกันและ รักษาความเงียบสงบของตำหนักแต่เจ้าตั้งใจจะหาเรื่องทิ้งถ้วย ยาทนางส่งมาแถมยังตบหน้านางด้วยแค่ข้อที่เจ้าตั้งใจทำให้ ตำหนักข้าไม่สงบข้อนี้ข้าก็สามารถลงโทษเจ้าได้

ซูเซียมองไปยังมีเหอ เหอทำตัวเหมือนหวาดกลัวและพูด ว่า “ท่านพี่อย่าเข้าใจผิดน้องไม่ได้ไปฟ้องกับท่านอ๋องเพียงแต่ พวกสาวใช้ปากมากพบท่านอ๋องรู้สึกเห็นใจน้องจึงเล่าเรื่อง ทั้งหมดให้ท่านอ๋องฟัง

ชูเซี่ยยิ้มแย้มในแสงแดดเบาบาง “ข้าเข้าใจว่าน้องไม่ใช่คน พูดเพราะว่ายังไงน้องก็จะไม่พูดเรื่องไร้สาระเพื่อใส่ร้ายพี่หรอก

หลี่เฉินเย่นยิ้มแบบเย็นชา” ใส่ร้ายเป็นการใส่ร้ายหรือไม่เจ้าชู้ อยู่แก่ใจ”

ซูเซียเงยหน้าขึ้นมองไปยังหลี่เฉินเล่น ถ้าท่านอ๋องจะลงโทษ ข้าข้าก็มีแต่รับไว้อย่างเดียวแต่ข้าไม่อยากให้สาวใช้ที่ปากมาก มาทําร้ายความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับน้องสาว”เธอเดินไปถึงข้าง หน้าสาวใช้พวกนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มสดใส”เมื่อกี้พวกหล่อน บอกว่าขาตั้งใจเทถ้วยยาของพระชายารองและยังตบหน้าพระ ชายารองด้วยใช่หรือไม่