ตอนที่ 5 พระชายาในหัวใจของเขา

นี่ทำให้เสี่ยวกับแม่นมตกใจมากรีบเรียกสาวใช้มาช่วยพยุง เซียขึ้นบนเตียงนอนสาวใช้ที่รู้เรื่องรีบไปเชิญหมอที่นอกตำหนัก เพราะทราบว่าหมอหลวงกำลังช่วยรักษาแผลให้กับท่านอ๋องและ องครักษ์อยู่

หมอเทพเกือไม่กล้าแตะต้องและตรวจเช็คร่างกายซูเซียเมื่อ ได้ยินว่าชูเซียเคยมีอาการหวาดกลัวเลือดจึงออกยาสงบจิตใจ ให้เท่านั้น

แต่ซูเซียกินยาไปสองสามวันแล้วยังรู้สึกมึนหัวตื่นมาไม่ได้และ

ปวดเอวมากยิ่งขึ้น

ภายในสามวันที่เธอไม่ฟื้นเธอได้ยินเสียงที่ขึงขังดังก้องอยู่ใน หูของเธออีกครั้ง

“ซูเซี่ยถึงเวลาตื่นแล้ว”

เธอลืมตาขึ้นอย่างกะทันหันและลุกขึ้นนั่งบนเตียงมือกดเอว ตอนนี้เหลือเพียงความเจ็บปวดเล็กน้อย

เสียงพูดนั้นของใครกันทันใดนั้นเธอนึกถึงเสียงที่ได้ยินในวัน ที่โดนแทงเสียงนั้นบอกว่าจะให้โอกาสให้เธอเกิดใหม่อีกครั้ง พร้อมมอบบางสิ่งบางอย่างให้ด้วยเป็นคนนั้นเอง

เสี่ยวเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงนอนของเธอตลอดเมื่อเห็นเธอตื่นมาก็ พูดอย่างร่าเริงว่า ท่านหญิงตื่นขึ้นแล้วหรือยังเจ็บตรงไหนหรือไม่หิวน้ำหรือไม่หม่อมฉันไปเอาน้ำมาให้เจ้าค่ะ” พูดจบก็หันตัวไปที่ โต๊ะเอาน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้เธอและบอกว่า “ท่านหญิงดื่มช้าๆ เจ้าค่ะ”

เธอดื่มน้ำเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นเห็นเกี่ยวข้องมองเธอด้วย สีหน้าทั้งดีใจทั้งเศร้าโศกน้ำตาคลอและพูดว่า “ท่านหญิงท่าน สลบไปไม่ฟื้นมาสามวันแล้วเสี่ยวลึกลัวมาก

ซูเซียยิ้มและบอกว่า “ข้าไม่เป็นไร จากนั้นเอาผ้าห่มออกลูก จากเตียงนอนทีแรกเธอคิดว่าขาสองข้างน่าจะเหนื่อยไร้เรี่ยวแรง แต่เมื่อเธอยกขาขึ้นเล็กน้อยกลับรู้สึกว่าทั้งร่างกายเต็มไปด้วย พลังทำท่าทางต่างๆก็เบาง่ายจนทำให้เธอแปลกใจเธอนั่งอยู่ ขอบเตียงเสี้ยวก้มตัวลงเพื่อช่วยเธอสวมรองเท้าเธอรีบบอก ว่า”ไม่ต้องข้าทําเองได้

เสี่ยวเงยหน้าขึ้นมองดูเธออย่างประหลาดใจว่า “ท่านหญิงไม่ พอใจกับการดูแลของหม่อมฉันหรือเจ้าค่ะ”

ซูเซียก้มตัวลงสวมรองเท้าเรียบร้อยลุกขึ้นเดินไปเดินมาสอง สามก้าว

ความไม่สบายตัวล้วนหายไปหมดเธอหันมายิ้มว่า “เดี๋ยวข้า จะไม่พอใจกับเจ้าได้อย่างไรกันบ้าแน่นอนไปหลายวันเมื่อยมาก อยากจะลุกขึ้นมาออกกำลังกายหน่อย

เธอนั่งบนเก้าอี้นึกถึงองครักษ์คนนั้นขึ้นมาไม่ทราบว่าตอนนี้ เขาเป็นไงบ้างแล้ว แม้ว่าจะรอดชีวิตมาได้แต่ก็ได้รับบาดแผล สาหัสมากเธออดถอนหายใจเล็กน้อยไม่ได้
เสี่ยว ได้ยินเสียงถอนหายใจของนางก็รู้สึกกังวลและบอก ว่า”ตอนนี้แม่หญิงมีเหอก็ได้แต่งงานกับท่านอ๋องแล้วแต่ท่าน หญิงกับแม่หญิงเหอเข้ากันไม่ได้มาตั้งแต่เด็กตอนนี้เธอเป็นคน รักของท่านอ๋องหม่อมฉันกลัวว่าชีวิตวันข้างหน้าของท่านหญิงจะ อืดอัดมากขึ้น”

ชูเซียยังไม่ได้พูดอะไรก็เห็นแม่นมเดินเข้ามาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นเธอนั่งบนเก้าอี้นางพูดด้วยความเบาใจท่านหญิงตื่นมา แล้วดีมากเลยเจ้าค่ะ”

ซูเซียเงยหน้าขึ้นวันนี้แม่นมใส่ชุดสีเทาเข้มใบหน้าดูนุ่มนวล และเมตตาแสดงว่าเป็นคนที่เอ็นดูนางจริงๆนางยิ้มและตอบ ว่า”ใช่ตื่นมาแล้ว”

แม่นมก้าวไปข้างหน้าว่า “ท่านหญิงพระชายารองมาแล้ว

เจ้าค่ะ”

ซูเซียยังไม่ทันตั้งสติ พระชายารอง?”

“คือแม่หญิงเหอเจ้าค่ะ”เสี่ยวเตือนและตอบว่า “ท่านหญิง เป็นพี่สาวแท้ๆของนางและเป็นพระชายาเอกด้วยฐานะสูงกว่า ท่านไม่ต้องกลัวเจ้าค่ะถ้าหากนางกล้ารังแกท่านหญิงพวกข้า ฟ้องกับฮองเฮาเจ้าค่ะ”

ชูเซียรู้อยู่ในใจจึงบอกกับแม่นมว่า “งั้นให้นางเข้ามาเถิด”

แม่นมตอบรับและออกไปไม่นานก็เห็นแม่นมพาผู้หญิงที่ใส่ชุด หรูหราพร้อมกับสาวใช้หลายคนตามอยู่ข้างหลังเข้ามา
มีสาวใช้คนนึงถือถาดรองถ้วยยาที่ยังร้อนอยู่ไว้หนึ่งถ้วย

ผู้หญิงที่ใส่ชุดหรูหรามาถึงข้างๆ เซียไหว้กับเธอและบอก ว่า “ท่านพี่”

ชูเซียจ้องมองเธอแม้ว่าเธอก้มหัวอยู่แต่ใบหน้ากลับเงยขึ้น เล็กน้อยถึงแม้ใบหน้าแสดงออกความเจียมตัวแต่ความภูมิใจใน ใจก็ซ่อนไว้ไม่อยู่นางผิวขาวเหมือนหิมะใบหน้าสวยงามแต่ เครื่องเพชรพลอยเต็มบนหัวทำให้เธอดูประหลาดไปนิดและแต่ง ชุดผ้าซาตินสีแดงเสื้อผ้าปักดอกโบตั๋นด้วยดิ้นทองซึ่งมีความ ละเอียดประณีตมาก

“ไม่ทราบว่าท่านพี่ถือหรือไม่เรื่องที่น้องสวมชุดพระชายาเอก ของท่านพี่ที่จริงน้องก็บอกกับท่านอ๋องแล้วว่าไม่เหมาะกับฐานะ ทำอย่างนี้ไม่ได้แต่ท่านอ๋องยืนยันให้น้องสวมชุดนี้ท่านอ๋องบอก ว่าในใจท่านน้องสมเป็นพระชายาเอกของท่านเท่านั้น มีเหอเห็น ชูเซี่ยจ้องดูแต่ชุดของเธอจึงคิดว่าเธอน่าจะไม่พอใจเรื่องนี้จึง อธิบายแต่คำพูดเหล่านั้นเป็นการยั่วยุทั้งหมด

แม่นมกับเสี่ยวเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้นเสียดาย ที่นางเป็นท่านหญิงพวกเธอเป็นคนใช้เท่านั้นแม้ว่าจะไม่พอใจอยู่ มากแต่ก็พูดอะไรไม่ได้

ซูเซียยิ้มและตอบว่า “พี่แค่สนใจการเย็บปักชุดนี้เท่านั้นฝีมือ ช่างยอดเยี่ยมจริงๆไม่ทราบว่าเป็นวิธีเย็บปักถักร้อยสองด้าน หรือไม่ ขอดูหน่อย” พูดจบก็ก้าวไปเปิดแขนเสื้อของนางเห็นว่ามี ลวดลายที่สวยงามอยู่ข้างในจึงยกย่องว่า พระเจ้าฝีมือเยี่ยมสุดๆเลย