ตอนที่ 2 อดีตของนาง

เธอยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรก็โดนตบหน้าไปแล้ว ผู้ชายคนนั้น พูดด้วยเสียงเย็นชา “ข้าให้เจ้าเป็นพระชายาเอก เป็นความ กรุณาอันยิ่งใหญ่สำหรับเจ้าแล้ว เจ้ายังกล้าวังแผนใส่ข้า งั้นข้า บอกเจ้าเลยตอนนี้ ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิธีอันใด ข้าก็ไม่สนใจเจ้า แม้แต่นิดเดียว ในใจของข้ามีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นและมีแต่ มีเหอตลอดไป”

ชูเซียอดทนความเจ็บปวดทั้งร่างและความขมขื่นไม่รู้สาเหตุ ถามอย่างอ่อนแอ คุณ คุณช่วยบอกให้ฉันหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น

ใช้สี ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น เธออยู่ที่ห้องผ่าตัดไม่ใช่หรือ แล้ว มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง อีกทั้งหน้าอกของเธอไม่มีความบาดเจ็บนั้น แล้ว แสดงว่าบาดแผลหายเป็นปกติแล้ว อีกอย่างหนึ่ง ความ ทรงจําที่ไม่ใช่ของเธอเอง มันเป็นของใครละ

ทันใดนั้น มีความคิดอันสะเทือนขวัญผ่านเข้าในสมองของ

เธอ เธอข้ามภพแล้ว เป็นไปได้ไง..…….. ตัวชูเซียเย็นเฉียบเหมือนคนตาย เลือดทั้งร่างกายหยุดไหล เธอหายใจรวดเร็วชัน แล้วกรีดร้องออกมาอาๆๆๆๆๆ……

ซูเซี่ยมองเห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น เขาสาม เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเป็นชุดผ้าซาตินสีดำพร้อมปักไหมทอง รอบเอวพ่นเข็มขัดทองคำและหยก สวมใส่รองเท้าบูทสีดำที่ทำ ด้วยหนังแกะ รูปร่างหน้าตาเย็นชาและหล่อเหลา สายตาเปล่งประกายความเย็นชาออกมา เย็นเฉียบเหมือนน้ำเข็มที่อยู่ ในนรก ในความเย็นซานั้นแฝงไปด้วยความแค้น

เขาค่อยเดินเข้ามาข้างหน้าเตียงของเธอ พูดด้วยค่าต่อ ค่าชาตินี้ข้าไม่มีวันยกโทษให้เจ้าได้ ถ้าหากว่าจ่ายเงินไม่ขึ้น ขึ้นมา ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน

ซูเซียยื่นมือจับเขา แต่ตอนนี้ในสมองเธอมีแต่ความวุ่นวาย ในนั้นมีความทรงจําของสองคนผสมกัน ประจวบกัน เธอ อยากแยกแยะออกมา แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง มีแต่พึมพันว่า “ฉัน ไม่ใช่เธอ ฉันไม่ใช่เธอ……

“พรุ่งนี้มีเหอจะแต่งงานกับข้าและเข้ามาอยู่ที่นี่ ถ้าเจ้าอยาก รักษาฐานะพระชายาเอกของเจ้าไว้ งั้นก็เจียมตัวให้ดี ไม่งั้น ถึงแม้ท่านแม่จะไม่เห็นด้วย ข้าก็จะหย่ากับเจ้าเด็ดขาด” พูดจบ เขาเหลือบเธอด้วยสายตาเย็นชาแล้วหันตัวออกไป

เขาเพิ่งเดินออกไปก็มีมามาคนหนึ่งกับบ่าวคนหนึ่งรีบวิ่งเข้า มาในห้อง

บ่าวนั้นดูเหมือนใจจะหาย แต่มามายังสงบนิ่งอยู่ จึงรีบดึง ผ้าห่มมาปกปิดร่างกายซูเซีย พูดด้วยเสียงคร่ำครวญ ท่าน หญิงอย่าเสียใจแล้วเจ้าค่ะ”

ชูเซียมองดูสองคนนี้ บ่าวนั้นอายุอยู่ประมาณ 14ถึง15

สวมเสื้อผ้าสไบแอ็น หน้าตาสดใส ตอนนี้กำลังมองเธอด้วย

ดวงตาเต็มนํ้าตา

ส่วนมามานั้นอายุอยู่ประมาณ50กว่า สวมเสื้อผ้าสีเทา กำลังจัดเก็บเตียงที่ยุ่งเหยิงอยู่

ทันใดนั้นชื่อของสองคนนี้ก็โผล่ออกจากสมองของเซีย คน หนึ่งแซ่เงิน เป็นมามาของตัวเอง อีกคนหนึ่งชื่อเสียว เป็น บ่าวที่คอยดูแลเธอ

เธอเพิ่งนึกได้ว่าความทรงจำเหล่านี้เป็นของร่างกายเจ้าเดิม แต่………ไมเธอตายไปแล้ว

เธอบังคับตัวเองให้ใจเย็นลงและยืดตัวนั่งบนเตียง พูดกับ สองคนนั้นว่า “อย่าร้องไห้แล้ว ข้าไม่เป็นไร เจ้าสองคนช่วยเอา เสื้อผ้ามาให้หน่อย”

ความเงียบสงบของเธอทำให้สองคนนี้ตะลึง เฉินมามาพูด ว่า”ถ้าท่านหญิงรู้สึกว่าเสียใจ ก็ร้องให้ออกมาเถอะ ร้องไห้ ออกมาจะได้ดีขึ้น”

ซูเซียยิ้มและพูดว่า “ข้าร้องให้ทำไม มีอะไรที่จะต้องร้องให้ หรือ “เธอยิ้มขื่นขมและมองรอยเลือดที่อยู่บนเตียง หรือจะให้เธอ ร้องไห้เพื่อร่างกายพรหมจารีที่ไม่ใช่ของเธอนั้นหรอ

เกี่ยวกับเฉินมามามองดูรอยนิ้วสีแดงที่อยู่บนใบหน้าของเธอ รู้สึกสลดใจ นึกว่าชูเซียน่าจะแกล้งทำตัวว่าแข็งแกร่ง จึงไม่กล้า พูดอะไรที่ทำให้เธอไม่สบายใจ และรีบไปพยุงเธอลุกขึ้นจาก เตียง

ชูเชียนั่งบนเก้าอี้ ยกมือขึ้นเล็กน้อย รู้สึกว่าร่างกายผ่อนคลาย มาก แต่ในใจรู้สึกเศร้าโสกนิดหน่อย เธอน่าจะเสียชีวิตในโลก ของเธอเองไปแล้ว คุณพ่อคุณแม่กับพี่ชายไม่รู้ว่าต้องเสียใจถึงขนาดไหน เธอถอนหายใจแล้วมองไปยังห้องนี้ ที่นี่ตกแต่ง อย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้ลูกแพร์จัดวางเรียบร้อย พื้นผิว หินอ่อนสะอาดจนสามารถมองเห็นคนได้ มันกเทพสีสันแกะ สลักบนเสากลมสองต้น ดูเหมือนเป็นจริง มีเก้าอี้นอนหนึ่งตัวติด ใกล้กับหน้าต่าง ปูด้วยขนสุนัขจิ้งจอกสีขาว โต๊ะน้ำชาอยู่ใกล้ เก้าอี้นอน และมีเซรามิคสีไซแอนวางอยู่บนนั้น ซึ่งเลี้ยงดอก ลิลลี่ไว้กลิ่นหอมทำให้คนรู้สึกสดชื่น โต๊ะเครื่องแป้งขนาดใหญ่ ติดกับเก้าอี้นอน มีกล่องใส่เครื่องประดับ กับเครื่องสําอาง หลายอัน

ซูเซี่ยหายใจเข้าลึกๆ และปิดตา ทยอยเช็คดูความทรงจําที่ อยู่ในสมอง สรุปว่า ในโลกนี้ เธอชื่อหลิวหยิงหลง อายุสิบ แปด หน้าตาสวยงาม มีฐานะดี เป็นท่านหญิงของจวนจิ้งโก ส่วนแม่ของเธอเป็นเจ้าฟ้าหญิงของประเทศจีซู เมื่อเธอ อายุสามขวบได้รับการติดตั้งเป็นท่านหญิงยู่หวน โดยฮ่องเต้ ปัจจุบัน และสั่งให้แต่งงานกับหลี่เฉินเป็น เจ้าชายองค์ที่สาม ซึ่ง ได้รับความชื่นชอบของฮองเฮามาก

ส่วนผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานกับสามีของเธอ ซื่อหลิวเหอ เป็นน้องแท้ๆของเธอเอง จริงๆแล้วไม่รู้จะพูดยังไงดี เพราะว่าพี่ น้องสองคนรักผู้ชายคนเดียวเข้าพร้อมกัน – หลี่เฉินเป็น

หนึ่งปีก่อน วันก่อนที่หลวหญิงหลงจะแต่งงานกับหลีเงินเป็น น้องสาวที่ชื่อจ่ายเงินของหลี่เฉินเย็น ตกลงไปในทะเลสาบและ โคม่าไม่ฟื้น ทุกคนพยานว่าเธอเป็นคนทำ แต่ที่จริงแล้ว ตามความทรงจำที่อยู่ในสมองเธอรู้ดีว่า เธอไม่ได้ทำ
เธอถูกวางแผนใส่ร้าย