บทที่ 11 จะลอกเนื้อหนังและกระดูกของเขา
เมื่อพูดจบ มือที่กำเริบเสืบสานของเขาจึงล้วงเข้าไปในกระโปรง ของเธอทันที แล้ว โจมตีของเธอ…
“อ๊ะ! คุณ…คุณ…ปล่อยฉัน! อย่า…” หนานหย่าในหน้าแดงก่ำ กัดฟันจ้องมองเขา “คนเลว…ฉันเกลียดคุณ!…” น้ำตาไหลผ่าน แก้ม เสียงเธอสั่น น่าสงสารและไม่มีเรี่ยวแรง
“ขอร้องฉัน!” หลงเป่ยเฉินแนบตัวใกล้เธอ ลมหายใจที่หยาบ ได้โอบล้อมหนานหย่าซิน “ไม่มีใครสามารถสั่งฉันได้ แม้แต่ เธอ!”
“ไม่…ฉันจะไม่ขอร้องคุณ… หนานหย่าชินกัดริมฝีปาก จ้อง มองเขาด้วยความโกรธ
หลงเป่ยเฉินหัวเราะเสียงทุ้ม น้ำเสียงแฝงไปด้วยเจตนาที่ ไม่ดีทันที “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ฉันก็ไม่ถือสาถ้าจะเอาเธอในรถ ออกรถ! ไปบ้านตระกูลหนาน!!
รถสตาร์ทและวิ่งไปบนถนนที่กว้างโล่งอย่างรวดเร็ว มือของ หลงเป่ยเฉินยิ่งกำเริบเสืบสานมากขึ้น หนานหย่าในกัดฟัน ไม่ อยากให้เสียงที่น่าอับอายหลุดออกมา “อืม…ไม่ได้…ปล่อย มือ…ปล่อยฉัน…..”
เสียงหัวเราะที่ร้ายกาจวนเวียนอยู่ข้างหู ปลายนิ้วที่หยาบของ ชายหนุ่มคือฝันร้ายของเธอ ทำให้หนานหย่าซินสั่นเป็นระยะๆ
“ดูท่าทางแบบนี้ สวยงามมากๆ ฉันคิดว่าหนานเฉียนหนึ่งคง ยังไม่เคยเห็นใช่ไหม?
หนานหย่านรีบลืมตาทันที อารมณ์และความรู้สึกหายไปทั้ง ตัวทันที…
“อย่า! ฉันขอร้องให้คุณปล่อยฉัน! ฉันขอร้อง! ขอร้องนะคุณ! เธอกรีดร้อง และสั่นระริกอยู่ในอ้อมอกของหลงเปียเงิน! ไม่ได้! จะให้พี่ใหญ่เห็นฉันในสภาพแบบนี้ไม่ได้
หลงเปียเงินหรี่นัยน์ตาดำ มือใหญ่ของเขาบีบคางของเธอเอา ไว้ แล้วจ้องมองแววตาที่หวาดผวาของเธอ พลางขมวดคิ้วอย่าง ไม่พอใจ “เธอให้ความสนใจเขาขาดนั้น?
“เขาคือพี่ชายของฉัน!
หลงเป่ยเฉินกำหมัดไม่หยุด ความโกรธแค้นพุ่งออกมาจาก หน้าอกของเขา ความสวยงามและจิตใจที่มีเมตตาของหนาน หย่านควรเป็นของเขา หนานเฉียนหญิงยึดครองแสงอาทิตย์ ของเขามานานเกินไป ควรจะคืนให้เขาได้แล้ว!
เพียงแต่…ก่อนที่จะครอบครองเธอทั้งหมด เขายังมีเรื่องยุ่ง ยากที่ต้องจัดการ!
นัยน์ตาที่เย็นชาของหลงเปียเงินปรากฏความโหดเหี้ยม เขา ก้มหน้ากัดริมฝีปากเธอ พลางพูดขู่อย่างเย็นชา “หนานหย่าซิน เธอเป็นของฉัน! ถ้าหากคนอื่นแตะต้องเธอ ฉันจะให้เขาตายทั้ง เป็น!”
ร่างกายของเธอนิ่งไปทันที นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาด กลัว “คนบ้า! ปล่อยฉัน!”
หลงเปียเงินกดการดิ้นรนต่อสู้ของเธออย่างสบาย สายตาเย็น ชาเหมือนจ้องมองเธอเพื่อกล่าวคำสาบาน “จำคำพูดของฉันให้ ขึ้นใจ ชีวิตของเธอนั้นเป็นของฉัน! ต่อให้ต้องแต่งงานกับหลง รุ่ย เธอก็ต้องรักษาร่างกายของเธอให้ดี! ไม่อย่างนั้น…ฉันจะลอก เนื้อ หนัง และ กระดูก ของคนที่เธอสนิททุกคน!”
หนานหย่าในนิ่งไป ปล่อยให้เขากอดเธอโดยไม่กล้าหายใจ แรง เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกปีศาจหมายตาไว้แล้ว และชีวิตนี้ไม่มี ทางหลบหนีได้!
ไม่ช้ารถก็ขับมาถึงบ้านตระกูลหนาน
หลงเป่ยเฉินจับตัวของสาวน้อยที่ตกใจกลัวออกมาจาก อ้อมอก นัยน์ตาดำขลับแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เขายกมือจัดผมของ เธอ แล้วจึงพูด “เธอกลับไปได้แล้ว และอย่าลืมบอกหนานเฉียนห มิง ว่าฉันขอแสดงความยินดีที่เขาเอาสมบัติล้ำค่ามาจำนำได้ เหมาะสม”
หนานหย่านพยายามนิ่งและอดทนกับการกระทำของเขา ใน ที่สุดหลังจากรอลงจากรถ เธอรีบกระโดดออกไปเหมือนกระต่าย น้อยที่ตกใจตื่น และรีบวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ของบ้านตระกูล หนาน
หลงเป่ยเฉินนั่งอยู่ในรถ มองตามหลังของเธอ นัยน์ตาแคบ ยาวแสดงเจตนาในการฆ่าอย่างเย็นชา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ