บทที่2 หนึ่งร้อยล้าน

บทที่2 หนึ่งพันล้าน

พันฉายกระตุกมุมปาก นี่มันรังแกกันชัดๆไม่ใช่หรอ? รถของ ฉันราคาเท่าไหร่ รถของเธอราคาเท่าไหร่?

ถ้าหากว่าทุบรถของเธอ บ้านฉันคงจะต้องขายทุกอย่างมาคืน หนี้สินสิ?

เห็นอย่างนี้ เหอเชี่ยนจึงหันหน้าไปมองหยางเสี่ยวเทียน แล้ว พูดว่า “ตอนนี้คุณเชื่อรึยังคะ? ขึ้นรถค่ะ เชื่อสิ! เธอทุบรถ BMW ของชาวบ้านด้วยสีหน้านิ่งเฉยแบบ

นั้น ฉันจะไม่เชื่อได้ยังไงกัน

หยางเสี่ยวเทียนไม่รีรออะไรแล้วก็ขึ้นรถ Rolls-Royce

เที่ยงวัน ชั้นบนสุดของอาคารเมถุน

อาคารเมถุนสร้างขึ้นที่ข้างแม่น้ำเย็นเจียง อาคารใหญ่ทั้งสอง สูงเหนือเมฆ อยู่เคียงข้างกัน จึงถูกขนานนามว่าอาคารเมถุน และเป็นสิ่งก่อสร้าง โดดเด่นของเมืองเย็นจิง

ตอนนี้ หยางเสี่ยวเทียนอยู่ไม่สุขเลยสักนิด

เพราะว่าเมื่อกี้ในเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เขาได้รับแจ้งให้ สืบทอดมรดกมหาศาลมูลค่าห้าหมื่นล้านของท่านประธานคน ก่อนที่ชื่อ หยังจุน
และในตอนนี้ ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ชายหญิงคู่หนึ่ง เดินเข้ามา

“สวัสดีครับๆ” หยางเสี่ยวเทียนท่าทางงุนงง แล้วก็พยายาม เก็บทุกอารมณ์ลงไป เพื่อให้ตัวเองดูเหมือนสงบที่สุด

“นั่งเถอะ ฉันชื่อ เหอเชี่ยน เป็นคนที่คุณปู่ของเธอสั่งให้มา จัดการเรื่องนี้ ส่วนคนนี้คือ ทนายโจวเหวิน” เหอเชี่ยนอายุ ประมาณ 20-30 ปี ใส่ชุดทำงาน เสื้อด้านในเก็บหน้าอกอวบอิ่ม ของเธอไม่มิด

ผมลอนยาวพาดอยู่ตรงแถวหน้าอกพอดี มีเพียงแค่ช่องว่าง เล็กน้อยที่เห็นผิวขาว

ขาทั้งสองข้างของเธอเรียวยาว ใบหน้ายิ่งงดงามสะสวยเป็น

ที่สุด เพียงแต่ว่าใบหน้าไร้อารมณ์

ทั้งๆที่มีรูปร่างที่แซบแท้ๆ แต่กลับมีใบหน้าที่เป็นชา

โจวเหวินลักษณะท่าทางเคร่งขรึม พยักหน้าให้กับหยางเสียว เทียน ถือเป็นการทักทาย

“คุณน่าจะรู้เรื่องแล้ว งั้นฉันก็จะพูดสรุปสั้นๆ” เหอเชี่ยนมองไป ทีโจวเหวิน

โจวเหวินก็รู้ทันทีแล้วเอาเอกสารสัญญาสืบทอดมรดกที่มี ความหนามากออกมาจากกระเป๋า วางไว้บนโต๊ะ

หยางเสี่ยวเทียนนั่งหลังตรง จ้องมองสัญญาฉบับนั้นที่อยู่บน โต๊ะ ในใจคิดว่า เพียงแค่เซ็นสัญญา ฉันก็จะเป็นเศรษฐีหมื่นล้านแล้ว

ส่วนหยังจุนที่มอบมรดกมหาศาลให้กับหยางเสี่ยวเทียน พูด ตามตรงแล้วหยางเสี่ยวเทียนไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับเขา เลยสักนิด

เขาเติบโตที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก แม้แต่ชื่อ นามสกุลของพ่อแม่ก็ไม่รู้ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองยังมีคุณ

แต่มรดกมหาศาลที่มาหาถึงที่เขาไม่สนว่าหยางเสี่ยวเทียนจะ เป็นคนรุ่นหลังของหยังจุนหรือไม่ เขาก็ตัดสินใจจะสืบทอดมรดก นี้แล้ว!

“สัญญาฉบับนี้ นายลองดูก่อน ว่ามีอะไรจะเพิ่มเติมอีกมั้ย?” เหอเชี่ยนเลื่อนสัญญาไปตรงหน้าของหยางเสี่ยวเทียน

หยางเสี่ยวเทียนแกล้งทำเป็นสงบนิ่ง แล้วก็เอาสัญญาขึ้นมาดู สักพัก แล้วก็วางสัญญากลับที่เดิม แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “ถ้าฉันเซ็นสัญญาฉบับนี้แล้วก็สามารถสืบทอดมรดกห้าหมื่น ล้านของคุณปู่ฉันใช่มั้ย?

“ใช่” เหอเชี่ยนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“งั้นก็ตกลงฉันเซ็น!” หยางเสี่ยวเทียนรับปากกาเซ็นชื่อจาก มือโจวเหวินมาอย่างอดใจไม่ไหว แล้วเซ็นชื่อตัวเองในสัญญา อย่างคล่องแคล่ว

ห้าหมื่นล้าน! ฉันมาแล้ว!

หยางเสี่ยวเทียนพยายามอดทนไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมาสองมือถือสัญญาไว้แล้วยื่นให้เหอเชี่ยน

เหอเชี่ยนตรวจสอบอย่างละเอียดรอบหนึ่ง แล้วยื่นบัตร ธนาคารสีดำให้หยางเสี่ยวเทียนใบหนึ่ง “นี่คือบัญชีที่เมถุนกรุ๊ป ไปเปิด ใ นาย โดยเฉพาะ รหัสคือวันเกิดของนาย จํานวนเงินคือ หนึ่งพันล้าน”

“สืบทอดมรดกห้าหมื่นล้านไม่ใช่หรอ? ทำไมเหลือแค่หนึ่งพัน ล้านละ?” หยางเสี่ยวเทียนตกใจ นั่นมันเงิน 49.9 พันล้านเชียว นะ เขารู้สึกเหมือนถูกเฉือนก้อนเนื้อบนร่างกายทิ้ง

โจวเหวินชี้ไปที่ตัวหนังสือในสัญญา แล้วอธิบายว่า “ตาม พินัยกรรมของนานท่านหยาง คุณต้องได้รับการยอมรับจากคณะ กรรมการบริหารของบริษัทถึงจะสามารถสืบทอดอีก 49.9 พัน ล้าน”

“และถ้าอยากได้การยอมรับจากคณะกรรมการบริหารของ บริษัท ผมขอแนะนำให้คุณเริ่มจากขั้นพื้นฐานของบริษัทก่อน” โจ วเหวินพูดอย่างอ่อนโยน

“ฉันไม่ใช่คนของเมถุนกรุ๊ปสักหน่อย แล้วจะได้รับการยอมรับ จากคณะกรรมการบริหารของเมถุนกรุ๊ปได้ยังไงกัน?” หยาง เสี่ยวเทียนบน

เหอเชี่ยนอธิบายด้วยความใจเย็น “ตามพินัยกรรมของนาย ท่านหยาง หลังจากเขาเสียชีวิต นายก็คือท่านประธานคนใหม่ ของเมถุนกรุ๊ป”

ท่านประธานของเมถุนกรุ๊ป!
หยางเสี่ยวเทียนตกใจเบิกตากว้าง ฉันก็แค่คนส่งไปรษณีย์ จะ มีความสามารถอะไรไปเป็นท่านประธานของเมถุนกรุ๊ปกันละ

“งั้นเอาอย่างนี้ หนึ่งพันล้านฉันเอาไปใช้ก่อน ส่วนตำแหน่ง ท่านประธานของบริษัท ฉันดูแล้วเธอก็ไม่เลว เธอก็ช่วยฉันดูแล

ไปก่อนแล้วกัน”

หยางเสี่ยวเทียนพูดยิ้มๆ

เขาเชื่อว่าในเมื่อคุณเลือกเหอเชี่ยนเป็นคนจัดการเรื่องนี้ แน่นอนว่าต้องคิดถึงเรื่องในตอนนี้ได้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงให้เหอ เชี่ยนเป็นคนดูแลแทน

“ได้” เหอเชี่ยนพยักหน้า

“ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันไปก่อนละ” หยางเสี่ยวเทียน หยิบบัตรสีดำบนโต๊ะขึ้นมา

“รอก่อน” เหอเชี่ยนปรบมือ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

เธอรูปร่างสูงโปร่ง หน้ายิ้มหลังงอน ใส่ชุดทางการสีแดง ใบหน้าสวยงาม แพ้เหอเชี่ยนแค่นิดหน่อยเท่านั้น

แต่ลักษณะของทั้งสองคนกลับต่างกันราวฟ้ากับเหว เหอเชี่ยน เหมือนกับภูเขาน้ำแข็ง ส่วนเธอกลับเหมือนลาวาที่แหวกว่ายอยู่ ในภูเขาไฟ

โดยเฉพาะสายตาของเธอ หยางเสี่ยวเทียนแค่มองได้ ประมาณสิบวินาที ก็รู้สึกเหมือนถูกเธอดึงดูดจิตวิญญาณไป มี เสน่ห์มากเหลือเกิน
“หยางเสี่ยวเทียน คนนี้คือลี่ลี่ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอเป็น

เลขาส่วนตัวของนาย รับผิดชอบบันทึกทุกการใช้จ่ายของนาย นายมีความต้องการอะไร ก็สามารถบอกกับเธอได้ “ขอแค่เพียงเป็นเรื่องที่สามารถใช้เงินจัดการได้ เธอก็จะ

จัดการให้นายได้ทั้งหมด!

เหอเชี่ยนพูดนิ่งๆ

“สวัสดีค่ะประธานหยาง” สวีลีลี่ยิ้ม แล้วก็เดินไปหาหยางเสียว

เทียน

อีก!

หยางเสี่ยวเทียนกลืนน้ำลายดังอีก มองดูท่าทางเซ็กซี่ที่มี เสน่ห์ของเธอ รูปร่างที่แซบ ทำให้ผู้คนคิดไปมากมาย

“ช่วยฉันจอง โปรแกรมการกินเที่ยวเล่นของระดับเศรษฐีหมื่น ล้านหน่อย ทำได้มั้ย?

เมื่อสงบจิตใจ หยางเสี่ยวเทียนก็พูดประโยคนี้ออกมา

“ไม่มีปัญหาค่ะประธานหยาง”สวีตอบด้วยรอยยิ้ม สวีลี่ รีบไปจัดการ

ส่วนหยางเสี่ยวเทียนก็ออกจากอาคารเมถุนไปคนเดียว! “เศรษฐีหมื่นล้าน ท่านประธานของเมถุนกรุ๊ป!” หยางเสี่ยว

เทียนพึมพำไม่หยุด

ทั้งสองฐานะนี้ ไม่ว่าจะเลือกบอกฐานะไหน ก็สามารถสนั่นเมืองเย็นจึงได้ทั้งนั้น นั่นก็คือฐานะที่สุดยอดมากของทั้งประเทศ แต่ถ้าสองฐานะนี้ดันมาอยู่รวมที่ตัวหยางเสี่ยวเทียนทั้งนั้น ซ่งหวั่นจูน เธอเกาะเศรษฐีหลักล้านได้ แต่กลับเสียเศรษฐีหมื่น ล้านไป เสียดายมั้ยละ?

มุมปากหยางเสี่ยวเทียนค่อยๆยกยิ้ม ตอนนี้กูเองก็เป็นคนมี เงินแล้ว ก็จะต้องให้คนพวกนั้นที่เคยดูถูกฉันได้เห็นซะบ้าง

“เลขา จัดการให้หน่อย พรุ่งนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงรุ่น!”

โรงแรมระดับห้าดาวของเมืองเย็นจึงนั้นไม่เยอะ แค่เพียง สอบถามนิดหน่อย ก็สามารถรู้ได้แล้วว่างานเลี้ยงรุ่นในวันพรุ่งนี้ จัดที่ไหน

“ได้ค่ะประธานหยาง”

คืนวันถัดมา หยางเสี่ยวเทียนไปถึงห้องจัดเลี้ยงชั้นบนสุดของ โรงแรมตั้งแต่เช้า

อดีตเพื่อนร่วมชั้นค่อยๆทยอยเข้ามา แต่พวกเขาไม่ได้สังเกต เห็นหยางเสี่ยวเทียนที่ทาถึงแต่เช้าด้วย รวมทั้งไม่มีใครเข้าไป ทักทายหยางเสียวเทียน

ยังไงซะก็เรียนจบมาตั้งหลายปีแล้ว แต่คนที่ยังได้เงินเดือน เพียง 3-4 พันหยวนก็มีแค่หยางเสี่ยวเทียนคนเดียวเท่านั้น

เกือบจะทุกคนนั้นแบ่งแยกหยางเสียวเทียนออก รวมทั้งไม่ ยินยอมที่จะร่วมโต๊ะกับหยางเสี่ยวเทียน
คนที่เข้ามายิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ในห้องโถงค่อยๆครื้นเครงมากขึ้น หยางเสี่ยวเทียนมองดูอย่างตั้งใจ พันฉายเองก็ถึงแล้ว คนที่นั่งร่วมโต๊ะกับพันฉาย ส่วนมากก็เป็นคนที่จบมาแล้ว หน้าที่การงานดีกว่าคนอื่นๆ หรือไม่ก็เป็นคนที่ครอบครัวมีเงินอยู่ ตั้งแต่แรกแล้ว

พันฉายเองก็มองเห็นหยางเสี่ยวเทียนแล้ว อดไม่ได้ที่จะ ประหลาดใจเล็กน้อย

“โอ๊ะ นี่มันเศรษฐีหมื่นล้านหยางเสี่ยวเทียนของพวกเราไม่ใช่ หรอ?”