บทที่ 15 มีไว้เพื่อเงิน

ชานเมือง

โรงงานร้างแห่งหนึ่ง

หยางเสี่ยวเทียนถูกมัดอย่างแน่นหนาไว้บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง หวังหลงคลาเอาโทรศัพท์มาจากบนตัวของหยางเสี่ยวเทียน ออกมา ทํามาสักพัก พบว่าโทรศัพท์ปลดล็อกไม่ได้

“โทรศัพท์ของนายปลดล็อกยังไง? ” หวังหลงถาม หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย “เอาโทรศัพท์วางไว้ที่ข้างปากของฉัน” หวังหลงเอาโทรศัพท์วางไว้ที่ข้างปากของหยางเสี่ยวเทียน “เสี่ยวล เปิด โทรศัพท์” หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย

“แผ่นดินไหวในหนันกัง ภูเขาลำธารงดงามตลอดไป” เสียง ร้องรัวๆ ของผู้หญิงเสียงหนึ่งดังออกมาจากในโทรศัพท์ของ หยางเสี่ยวเทียน

“ประตูหันสู่มหาสมุทร แม่น้ำสามสายไหลรวมกันหลายพันปี” หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย

“พี่น้องของแก๊งชิงมู่ถัง? ”

“ถูกต้อง”

โทรศัพท์ก็เปิดเครื่อง
หวังหลงประหลาดใจเล็กน้อย เอ่ยว่า “ของเล่นนี้ก็เทคโนโลยี ชั้นสูงเกินไปแล้ว! ”

ซึ่งหวั่นจูนเอยอย่างเหยียดหยามว่า “นี่ก็เหมือนกันกับหุ่นยนต์ ของธนาคารนั่นแหละ ก็เป็นแค่กลลวงเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น”

หวังหลงพลิกเปิดสมุดโทรศัพท์ของหยางเสี่ยวเทียน

หลังจากหาไปสักพัก หวังหลงเอยอย่างงุนงง “ทำไมนายถึง ไม่มีพ่อแม่ญาติพี่น้องเลยสักคนเดียว? ”

“ฉันเป็นเด็กกำพร้า” หยางเสี่ยวเทียนพูด หวังหลงส่ายหน้า เอ่ยว่า “งั้นฉันจะไปเอาเงินกับใคร? ” หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย “เหอเชี่ยน ผู้ช่วยของฉัน” หวังหลงต่อสายหาเหอเชี่ยนทันที

“ใช่เหอเชี่ยนผู้ช่วยของหยางเสี่ยวเทียนไหม? ” หวังหลงถาม

ขึ้น

“ใช่” เหอเชี่ยนตอบกลับ

“ฉันจะบอกนาย หยางเสี่ยวเทียนถูกพวกเราลักพาตัวมาแล้ว ตอนนี้หยางเสี่ยวเทียนก็อยู่ในมือของพวกเรา ถ้านายไม่อยาก ให้หยางเสี่ยวเทียนเกิดเหตุผิดพลาดอะไรขึ้น ก็เตรียมเงินสด หนึ่งพันล้านมาไถ่คนที่โรงหลอมเหล็กเปียหวาตรงชานเมือง! ” หวังหลงข่มขู่เหอเชี่ยนอย่างดุร้ายว่า “อย่าได้คิดที่จะแจ้งตำรวจ ไม่เช่นนั้นฉันจะฆ่าตัวประกันทิ้ง! ถึงตอนนั้น ที่นายเห็น ก็เป็นเพียงแค่ร่างไร้ลมหายใจของหยางเสียวเทียนแล้ว! ”

“ฉันต้องการแน่ใจว่าหยางเสี่ยวเทียนถูกพวกนายลักพาตัวไป แล้วหรือไม่” เหอเชี่ยนเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ให้หยางเสี่ยวเทียนมา พูด”

หวังหลงเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ข้างปากของหยางเสี่ยวเทียน

เอ่ยว่า “พูด! ”

“เหอเชี่ยน ฉันเอง” หยางเสี่ยวเทียนยิ้มขมขืนเอ่ย “ฉันถูก ลักพาตัวมาจริงๆ ”

เหอเชี่ยนก็ไม่ได้กล่าวหาว่าหยางเสี่ยวเทียนไม่ระวังตัว แต่พูด ว่า “ค่าไถ่หนึ่งพันล้าน นายยินดีจ่ายไหม? ”

หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย “เทียบกับชีวิตของฉัน หนึ่งพันล้านก็ไม่ นับเป็นอะไร แต่ว่าฉันมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ นั่นก็คือ ถ้าเกิดฉันผม หายไปสักเส้น ได้รับอันตรายแม้แต่นิดเดียว พวกเขาก็อย่าคิดจะ ได้เงินหนึ่งพันล้าน! ไม่เพียงแค่ไม่มีหนึ่งพันล้านแล้ว เงินสักเสี้ยว เดียวก็ไม่มี! ”

“ได้! ” เหอเชี่ยนตอบ “คุณโจรลักพาตัว เงินหนึ่งพันล้าน ต้องการเวลาหนึ่งวันในการจัดหารวบรวม นี่ไม่ใช่การล้อเล่น แม้ว่าจะเป็นเศรษฐีหมื่นล้าน ก็ไม่สามารถเอาเงินสดหนึ่งพันล้าน ออกมาได้สบายๆ! ”

“เรื่องนี้ฉันเข้าใจ! ” หวังหลงเลียริมฝีปากเอ่ยตอบ “ปีนั้นจาง จื่อเฉียงลักพาตัวลูกชายของหลี่เจียเฉิงผู้ร่ำรวยที่สุดในเอเชีย เรียกเงินสดหนึ่งพันล้าน หลี่เจียเจ๋งยังใช้เวลามากมายในการจัดการเงินสดหนึ่งพันล้าน! พวกนายสามารถจัดการเงินสดหนึ่ง พันล้านนี้ได้ในหนึ่งวัน ฉันก็ตกตะลึงมากแล้ว! ”

“เข้าใจก็ดี” เหอเซียนตอบ “ฉันไม่ใช่ญาติของหยางเสียว เทียน เป็นเพียงแค่ผู้ช่วย ดังนั้นฉันไม่ได้สนใจชีวิตของหยาง เสี่ยวเทียนสักนิด ฉันเพียงแค่ทําตามความต้องการของหยาง เสี่ยวเทียน หยางเสี่ยวเทียนบอกแล้ว ถ้าพวกนายแตะเขาแม้แต่ เส้นผมสักเส้น หนึ่งพันล้าน พวกนายจะไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียว เข้าใจไหม? ”

“เกรงว่าแม้นายจะฆ่าหยางเสี่ยวเทียนไป ก็ไม่มีประโยชน์ ฉัน สามารถตรวจสอบได้ว่าหยางเสี่ยวเทียนได้รับอันตรายแล้วหรือ ไม่ ไม่เช่นนั้นเงินสักเสี้ยวเดียวฉันจะไม่ให้พวกนาย!!

เหอเชี่ยนพูดจบ ก็วางสายโทรศัพท์ไป

“บ้าเอ๊ย ผู้ช่วยนายคนนี้เย่อหยิ่งจริงๆ! ” หวังหลงอดไม่ไหว 11 พูดแขวะ

“แน่นอน ผู้ช่วยของฉันไม่สนใจความเป็นความตายของฉัน แม้แต่น้อย” หยางเสี่ยวเทียนเข้าใจว่าเหอเชี่ยนเป็นห่วงตนเอง มาก แต่กลับจงใจแสดงออกมาว่าไม่ใส่ใจ เพียงแค่ทำให้หวัง หลงมึนงงเท่านั้น “เธอเพียงแค่ทำตามคำสั่งของฉันหนึ่งร้อย เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ถ้าฉันผมหลุดหายไปสักเส้นหรืออะไรก็ตาม พวกนายก็ไม่ได้เงินจริงๆ! ”

“นายกำลังขู่ฉัน? ” หวังหลงใบหน้ามืดครึ้มเอ่ยขึ้น

“นายต้องลองคิดดู ถ้านายลงมือกับฉัน ถึงนายจะภูมิใจแล้วแต่เงินหนึ่งพันล้านก็ไม่มีแล้ว! ” หยางเสี่ยวเทียนพูดอย่างสุขุม “ไม่มีเงิน ถึงนายจะฆ่าฉันไป นอกจากแบกคดีฆ่าคนตายหนึ่งศพ อะไรก็ไม่ได้มานายว่าเสียเปรียบหรือไม่? นั่นมันหนึ่งพันล้านเลย นะ! หนึ่งพันล้าน ต่อให้แม้ว่าไปร้องเรียกว่าพ่ออย่างไร้ศักดิ์ศรี ก็มีคนไปทํา ทนสักหน่อยนับเป็นอะไรได้? ”

ที่หยางเสี่ยวเทียนพูดนั้นไม่ได้เกินเลย

บนอินเทอร์เน็ต คนจํานวนมากเรียกเศรษฐีว่าพ่อ นั่นยังไม่ให้ เงินเลย

ให้เงินแล้ว ให้เรียกพ่อก็ยังมีคนทำ

นี่เป็นสมัยที่เงินทองมีอำนาจมากที่สุด เงินทองสามารถ บิดเบือนนิสัยทั้งหมดของมนุษย์

รวมถึงนิสัยของหวังหลง

“ได้! ” หวังหลงกัดฟันแน่นเอ่ยว่า “เพื่อเงิน ฉันทน! ”

เดิมทีหวังหลงคิดว่าหลังจากข่มขู่เหอเชี่ยนเสร็จแล้ว ก็จะใช้วิธี การเล็กน้อยกับหยางเสี่ยวเทียน ถึงแม้ว่าจะไม่ฆ่าหยางเสียว เทียน ก็ต้องให้หยางเสี่ยวเทียนเจ็บปวดจนแทบไม่อยากจะมี ชีวิต อยู่ไม่สู้ตาย! แต่ว่าตอนนี้หวังหลงล้มเลิกแล้ว เทียบกับหนึ่ง พันล้าน ความสุขในการแก้แค้นเล็กๆ นี้ ไม่มีค่าให้เอ่ยถึง

“เฮียหลง นายอย่าถูกหมอนทำ กลัวอะไร ฉันไม่เชื่อว่าผู้ ช่วยของเขาจะยอมให้เขาตายจริงๆ! ” ซึ่งหวั่นจูนพูดขึ้นปลุกปั่น “ลองคิดดู เมื่อก่อนหมอนทำให้เฮียหลงอับอายขนาดนั้น ไม่ตอบโต้กลับจะได้หรือ? ”

“หลังจากได้เงินแล้ว ฆ่าเขาไปเลยย่อมได้ ก่อนเงิน ฉันไม่ อาจเสี่ยงได้” หวังหลงเอ่ย ไม่กลัวสิ่งคาดไว้ แต่กลัวสิ่งไม่คาด ฝัน ถ้าเป็นเขา แน่นอนว่าฉันไม่กลัว แต่ว่าผู้ชายคน หนึ่ง ฉันพนันไม่ไหว

ซึ่งหวั่นจนหวังเล็กน้อย

รีบแก้หยางเสี่ยวเทียนพลันร้องขึ้นมา ฉันถูกมัด จนเจ็บอย่างโหดร้ายทารุณแล้ว ให้ผู้ช่วยไม่

“นายอย่าได้คืบแล้วเอาศอก” หวังเอยหน้า

หนึ่งพันหยางเสี่ยวเทียน

หนึ่งพันนะเงินทั้ง

ไม่อาจความผิดพลาด

ได้ แก้มัดให้เขา” หวังหลงเอ่ย “อย่างไรเสียพวกเราก็มอง เขาอยู่ เขาหนีไม่พ้นแล้ว”

ต่อมา ลูกน้องของหวังหลงแก้มัดหยางเสี่ยวเทียนแล้ว หยางเสี่ยวเทียนขยับร่างกายเล็กน้อย นั่งอยู่บนเก้าอี้

“เอาโทรศัพท์ของฉันมาให้ฉันเล่นหวังเจ๋อหรงเย่า แบบน่าเบื่อเกินแล้วหยางเสี่ยวเทียนเอ่ยกับโจวทงอีก

สีหน้าตอนของโจวทงโมโหมาก
“นาย! โทรศัพท์คืนให้นาย แต่ว่าไม่อนุญาตให้โทรศัพท์ ทำได้เพียงแค่เล่นเกมเท่านั้น! ” หวังหลงระงับอารมณ์ เอา โทรศัพท์คืนให้หยางเสี่ยวเทียน

ใครใช้ให้คนมอบเงินเป็นผู้ช่วยไม่ใช่พ่อแม่ล่ะ!

ใครใช้ให้มันเป็นเงินหนึ่งพันล้านละ

หวังหลงทำได้เพียงคน

หยางเสี่ยวเทียนเปิดหวังเจอทรงเข่าอย่างมีความสุข โจมตีไป ทั่ว มอบหัวที่สะสมทั้งสิบออกไป สุดท้ายได้รับการแจ้งจากเพื่อน ในทีม ว่าถูกระบบลงโทษแล้ว

“ฉันหิวแล้ว! ” หยางเสี่ยวเทียนพูดกับหวังหลง

“นายอยากกินอะไร? ” หวังหลงถาม

“กุ้งมังกรออสเตรเลีย! ” หยางเสียวเทียนเอ่ย

“นายมันไอ้…” หวังหลงอยากเปิดปากด่ากราด

“หนึ่งพันล้าน” หยางเสี่ยวเทียนเอ่ยเรียบๆ

หวังหลงด่าไม่ออกแล้ว

“ที่นี่คือซานเมือง ปัจจัยมีไม่พร้อม กุ้งมังกรออสเตรเลียจะต้อง ไม่มีแน่นอนอยู่แล้ว” หวังหลงข่มอารมณ์กล้ำกลืนเอ่ย

“เครย์ฟิชผัดพริกเผาก็ได้” หยางเสี่ยวเทียนเอ่ย “แล้วก็หา เบียร์สองขวด ให้ฉัน นายเข้าใจไหม? ”
“เข้าใจ” หวังหลงหายใจเข้าลึกๆ ครั้งหนึ่ง พูดกับลูกน้อง “ออกไปซื้อ! ”

ไม่ถึงสิบนาที เครย์ฟิชผัดพริกเผาและเบียร์สดใหม่ก็มาถึงตรง หน้าของหยางเสียวเทียน