บทที่9 มีเงินสามารถทำอะไรก็ได้จริงๆ

ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในคลับ ฉันไม่รู้ตัวตนของแก ปล่อยให้แกอวด เบ่งแล้วที่หนึ่ง แต่ตอนนี้ยังมาทำเก่งกับฉัน งั้นเราก็มาแข่งกันว่า ใครเก่งกว่า!

หวังหลงลุกขึ้นอย่างโมโห ถีบเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าคว่ำ พูด อย่างร้ายกาจว่า “หยางเสี่ยวเทียน แกรอได้เลย ถึงตอนนั้นฉันจะ ให้แกคุกเขาที่ตีนฉัน เพื่อขอร้องให้ฉันเก็บค่าดูแลจากแก!”

“ฉันคิดว่าถึงตอนนั้นน่าจะเป็นแกที่คุกเข่าขอร้องให้ฉันปล่อย แกไป” หยางเสี่ยวเทียนยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แข็งแกร่ง

หวังหลงเหวี่ยงประตูแล้วจากไป โจวทงตามออกไป หลังจากที่ มั่นใจว่าหวังหลงจากไปแล้ว ก็ร้อนรนอย่างกับมดที่อยู่บนกระทะ ร้อน “ประธานหยาง หวังหลงมีเรื่องด้วยไม่ได้นะครับ

“มีอะไรมีปัญหาด้วยไม่ได้?” หยางเสี่ยวเทียนถามกลับ

“โถผู้จัดการหยาง เมื่อก่อนก็มีคนแข็งข้ออย่างคุณ แล้วผล สรุปละ? โรงงานถูกคนของหวังหลงทุบซะเละเทะ เจ้านายก็ถูก ทําร้ายจนเข้าโรงพยาบาล

เหมือนว่าโจวทงนึกอะไรขึ้นได้ แล้วรีบพูดว่า “ผมมั่นใจว่าคืน นี้หวังหลงจะพาคนมาหาเรื่องแน่ๆ ผมต้องรีบกลับบ้านไปซ่อน ก่อน”

“หัวหน้าโจว ถ้าตอนนี้คุณกลับไป พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว ยิ่งไม่ต้องคิดจะเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการพื้นที่ด้วย หยางเสี่ยวเทียนพูดขู่

ได้ยินอย่างนั้น โจวางก็ค่อยๆถอยกลับมา หลังจากที่ลังเล

ถอนหายใจยาว “เฮ้อ หวังว่าหวังหลงจะใจเย็นหน่อยแล้วกัน” หยางเสี่ยวเทียนหัวเราะเย็นชา เขามองทะลุคนอย่างโจวทั้ง แต่แรกแล้ว รังแกผู้อื่น แต่ก็กลัวผู้อื่นรังแก รักตัวกลัวตาย แล้ว

ยังชอบเอารัดเอาเปรียบ

แต่ความสามารถก็ยังมีอยู่ แค่เพียงรู้จักควบคุมได้ อนาคตก็ ยังมีที่ให้ใช้งาน

หยางเสี่ยวเทียนพาโจวทงสำรวจคลังสินค้า เยี่ยมชมพนักงาน ชั้นล่าง

เวลาค่อยๆผ่านไป จนถึงเวลาประมาณห้าทุ่ม พนักงานของ

ไปรษณีย์จงหยวนกลับไปจนเกือบหมดแล้ว

หยางเสี่ยวเทียนและโจวทงเป็นสองคนสุดท้าย ในขณะที่พวก เขาเก็บของเตรียมตัวจะกลับ

ก็เห็นด้านนอกรั้วเหล็กของบริษัท มีคนรวมตัวกว่าร้อยคน คน นำนั่นก็คือหวังหลงที่จากไปเมื่อตอนเย็น

มาเร็วขนาดนี้เชียว!

จะบอกว่าไม่กลัว นั่นก็โกหกแน่นอน แต่หยางเสี่ยวเทียนก็ รวบรวมความกล้า แล้วเดินไปยังรั้วเหล็กอย่างผ่าเผย เพื่อเผชิญ หน้ากับหวังหลง
“นายอยากตาย แต่ฉันไม่อยากตายกับนาย!” โจวทั้งพิมพ์ เสียงเบา แยกตัวออกห่างจากหยางเสี่ยวเทียนเงียบๆ เหมือนกับ กำลังบอกหวังหลงว่า ฉันกับเขาไม่ได้อยู่พวกเดียวกัน

“ยังกล้าอวดเก่งอีกมั้ย?” หวังหลงจ้องหยางเสี่ยวเทียนอย่าง เย็นชา

ในสงครามที่มีคนกว่าร้อยคน หวังหลงเรียกได้ว่าอวดเก่งถึง

ขีดสุด หยิ่งผยองสุดๆ

“หยางเสี่ยวเทียน ออกมาดื่มของเฮียหลงเรา!

“ถ้าหากวันนี้แกอยากจะเดินจากไป ก็คุกเข่าลง แล้วคำนับเสีย งดังๆสามครั้งให้เฮียหลงของพวกเรา!”

“แกจะคุกเข่าเดินออกมาเอง หรือ ให้พวกเราบุกเข้าไปแล้ว ขาแกให้หัก แกเลือกเอาเอง!!

ผู้คนด้านหลังหวังหลงตะโดนอวดเก่ง

มองดูกลุ่มผู้คนมากมาย หยางเสี่ยวเทียนตื่นเต้นจนคอแห้ง ฝ่ามือเหงื่อแตก แต่ก็ยังแข็งข้อ แล้วยืนอยู่ตรงหน้าหวังหลง

ในตอนนี้ หยางเสี่ยวเทียนห่างกับหวังหลงเพียงแค่สองก้าว เท่านั้น ตรงกลางมีรั้วเหล็กกั้นไว้พอดี

“หวังหลงคนนี้เคยพูดว่าจะให้แกคุกเข่ากับพื้น ขอร้องให้ฉัน เก็บค่าดูแลจากแก ฉันก็จะทำตามคำพูดของฉันให้ได้

หวังหลงสีหน้าโหดเหี้ยม หน้าหยางเสี่ยวเทียน
“ฉันเองก็เคยพูด จะให้แกคุกเข่าขอร้องให้ฉันปล่อยแกไป! หยางเสี่ยวเทียนพูดอย่างไม่เกรงกลัว

“ฮ่าๆๆ แกตาบอดหรอ? มองสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าแกไม่ ซัดหรอ?” หวังหลงหัวเราะเสียงดัง ไม่สนใจคำพูดของหยาง เสี่ยวเทียนด้วยซ้ำ

ยังไงซะสถานการณ์ตอนนี้ เพียงแค่หวังหลงสั่ง คนกว่าร้อยคน บุกเข้ามาในไปรษณีย์จงหยวน เพียงแค่คนละหมัด ก็สามารถส่ง หยางเสี่ยวเทียนเข้าหลุมศพได้

เรียกได้ว่าอยู่เหนือกว่า ชัยชนะอยู่ในกำมือ

หยางเสี่ยวเทียนก็หัวเราะเสียงดังตามหวังหลง จากนั้นก็ล้วง เอาธนบัตรปีกหนึ่งออกมาจากกระเป๋า พูดนิ่งๆว่า “ทุกคน หยาง เสี่ยวเทียนคนนี้ ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่ว่ามีเงินเยอะ!”

“ฉันไม่สนว่าหวังหลงให้เงินพวกแกเท่าไหร่ เพียงแค่พวกแก

อยู่ฝั่งฉัน! ฉันให้พวกแกสองเท่า

เมื่อประโยคออกไป หวังหลงโมโหจนถึงกับหัวเราะ “พวกนี้ ต่างก็เป็นลูกน้องที่ตามฉันมาหลายปี แกคิดว่าเงินแค่นี้ก็ สามารถซื้อตัวพวกเขาได้?”

เขาเพิ่งพูดประโยคนี้จบ คนในกลุ่มผู้คนก็มีคนถามว่า “นาย สามารถให้พวกเราได้เท่าไหร่?

“สิบคนแรก คนละ 1 หมื่น!”

พูดแล้วหยางเสี่ยวเทียนก็เอาธนบัตรกองหนึ่งออกจากในกระเป๋าข้างกายมาวางไว้บนพื้น มีทั้งหมด 1 แสนพอดี

1 หมื่นเชียวนะ!

มีคนในกลุ่มคนไม่น้อยที่หวั่นไหว

คนในกลุ่มพวกเขาไม่น้อยเลยที่ออกมามีเรื่องแล้วไม่ได้อะไร แถมบางครั้งยังเจ็บตัวอีก

พวกที่ได้ก็มีแค่คนสนิทของหวังหลงเท่านั้น

พูดได้ไม่น่าฟังหน่อยก็คือเป็นแค่พวกที่มาเสี่ยงตายอย่าง เปล่าประโยชน์!

“คนละ 2 หมื่น!” เห็นว่าไม่มีใครมา หยางเสี่ยวเทียนยิ้มเล็ก น้อย แล้วก็เอาเงินออกมาอีก 1 แสนวางไว้ด้านบน

มองดูธนบัตรปีกหนาที่วางอยู่บนพื้น มีคนหวั่นไหวมากขึ้น

ในที่สุดวัยรุ่นคนหนึ่งในนั้นก็อดไม่ไหวแล้ว เบียดผู้คนแล้วปืน

ข้ามรั้วเหล็ก ยืนอยู่ข้างหลังของหยางเสี่ยวเทียน

มีคนแรก ก็มีคนที่สอง คนที่สามตามมา

มีคนสิบกว่าคนรีบปีนรั้วเหล็กข้ามมากลัวจะรั้งท้าย

“กลับมา กลับมาให้หมดเลยนะ!” หวังหลงตะโกนอย่างโมโห อยากจะรั้งพวกเขาไว้

แต่เมื่อพวกเขาตัดสินใจแล้ว แล้วจะยังเชื่อฟังหวังหลงได้ยังไง กัน?
“เงินพวกนี้เป็นของพวกนายแล้ว” หยางเสี่ยวเทียนยิ้มเล็ก น้อย แล้วชี้ไปที่ธนบัตรบนพื้น

“ขอบคุณประธานหยางครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราจะ เชื่อฟังคำสั่งของประธานหยางเท่านั้นครับ” เสียงของสิบกว่าคน พร้อมเพรียง น้ำเสียงหนักแน่น

พวกเขาต่างก็เห็นถึงเสน่ห์ของหยางเสี่ยวเทียน เทียบที่อยู่กับ หวังหลงแล้วไม่ได้เงิน เลือกอยู่กับหยางเสี่ยวเทียนซะยังดีกว่า อย่างน้อยก็ยังได้เงิน

20 คนที่มาทีหลัง! คนละ 1 หมื่น!” หยางเสี่ยวเทียนมองหวัง หลงอย่างหาเรื่อง แล้วเอาเงินออกมาจากกระเป๋าอีก 2 แสน วาง ไว้บนพื้น

หวังหลงร้อนรน กางแขนออกบังรั้วเหล็กไว้ไม่อนุญาตให้ใคร ปีนข้ามอีก

“หยางเสี่ยวเทียน แกคิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ? คนที่เหลืออยู่ล้วนเป็นพี่น้องที่ผ่านความตายมาด้วยกัน แกคิดว่า พวกเขาจะ…..

หวังหลงยังพูดไม่จบ คน 20-30 คนก็ผลักหวังหลงออกแล้ว แย่งกันปีนข้ามรั้วเหล็กมาอยู่ด้านหลังของหยางเสี่ยวเทียน

คนส่วนมาก ในพวกเขาเงินเดือนไม่ถึง 3000 หยวนด้วยซ้ำ ตอนนี้เพียงแค่ตัดสินใจตามคนอื่นๆ ก็สามารถได้เงิน 1 หมื่น แล้วทำไมจะไม่ทำละ
คนด้านหลังของหยางเสี่ยวเทียนค่อยๆเท่ากับหวังหลง

“ขอโทษด้วยนะ แต่มีเงินสามารถทำอะไรก็ได้จริงๆ มีคน ประมาณ 50 กว่าคนเป็นพรรคพวก หยางเสี่ยวเทียนก็มีความ กล้าขึ้นมาทันที ไม่รู้สึกตื่นเต้นอีกต่อไป

“พวกแก คนอย่างพวกแก กูจําหน้าไว้หมดแล้ว!” หวังหลง หน้าคนที่อยู่ด้านหลังหยางเสี่ยวเทียน แทบจะอยากกินเนื้อพวก เขา

หักหลังก็ว่าไปอย่างแล้ว! แล้วยังหักหลังต่อหน้าเขาอีก! จะให้ เขาทนไหวได้ยังไง?

“หยางเสี่ยวเทียน แกอย่าคิดว่ามันจะจบแค่นี้!” หวังหลงพูด อย่างน่ากลัว

“แน่นอนว่าไม่จบ!! หยางเสี่ยวเทียนยิ้มอย่างลึกลับ แล้วเอา

เงินออกมาจากกระเป๋าอีก 1 แสน “คนละ 5 พัน!”