บทที่8 เริ่มจากขั้นพื้นฐาน

บรรยากาศตึงเครียดในทันที เหมือนกับว่าแม้แต่อากาศที่มีน้ำ หนักเพิ่มขึ้นเยอะ

“ไปให้พ้น!” หยางเสี่ยวเทียนพูดอย่างเย็นชา

หวังหลงตกตะลึงกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วก็มีสติ ขึ้นมามากในทันที

เขายีตาสำรวจดูหยางเสี่ยวเทียน คนที่สามารถมา คลับเอ เลี่ยนได้ต้องร่ำรวย ถึงแม้เขาจะมีชื่อเสียงในเมืองเย็นจึงสมัยนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะกล้ามีปัญหากับใครก็ได้

จากที่เขาดู ถ้าหากหยางเสี่ยวเทียนไม่ใช่คุณชายเศรษฐีสัก บ้าน ก็เป็นคนที่เพิ่งเคยมาคลับครั้งแรก

เพราะว่ามีเพียงคนสองประเภทนี้ถึงจะกล้าตะโกนใส่หวังหลง

รวมถึงขั้นกล้าสั่งให้เขาไปให้พ้น “ดี! ถือว่าแกใจกล้า!” หลังจากที่หวังหลงคิดรอบคอบแล้วเขา

ก็ปล่อยมือจากส่งหวั่นจูน

รอสืบตัวตนของแกให้รู้ก่อน ดูสิตอนนั้นจะจัดการถึงยังไง หวังหลงหันหลังเตรียมตัวจะออกไป

“เอาขยะของนายไปด้วย!” หยางเสี่ยวเทียนเหยียบธนบัตรบน

พื้นแล้วพูดอย่างดูถูก
“เหอะ!” หวังหลงหันหลังมองดูธนบัตรบนพื้นรวมแล้วมี ทั้งหมด 3 หมื่นกว่าหยวน

เมื่อกี้แอลกอฮอล์ขนหัว ไม่ได้คิดอะไร ทำออกไปด้วยความ ใจร้อน ตอนนี้ได้สติหน่อย มอง 3 หมื่นบนพื้นแล้วก็ก้มตัวนั่งลง

“ไม่มีเงินแล้วยังอวดรวยทำไม?” หยางเสี่ยวเทียนประชด แล้ว

ก็ออกไป ซึ่งหวั่นจูนรีบตามติดมาด้านหลัง

“เสี่ยวเทียน!” ซึ่งหวั่นจนตะโกนเรียก

หยางเสี่ยวเทียนไม่หยุดแล้วยังเพิ่มความเร็วฝีเท้า ทิ้งซึ่งหวั่น จูนไว้แล้วก็ออกจากกลับไป

คิดถึงเมื่อสองปีที่อยู่ด้วยกัน หยางเสี่ยวเทียนก็รู้สึกขยะแขยง ตัวเองยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงแบบนี้เนี่ยนะ!

“หยางเสี่ยวเทียน” ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

หยางเสียวเทียนมองไปเห็นเพียงหลิ่วเยี่ยนกำลังขับมอเตอร์ ไซต์ไฟฟ้าแล้วจอดลงขณะผ่านหน้า คลับเอเลี่ยน

“นายมาที่นี่….” หลิ่วเยี่ยนอยากจะพูดแต่ก็หยุดไป สีหน้า แสดงออกถึงความรังเกียจมาก “ผู้ชายมีเงินแล้วก็เลวกันทุกคน จริงๆสินะ”

“หลิ่วเยี่ยน ฉันไม่มีทางเป็นคนอย่างนั้นจริงๆนะ!” หยางเสียว เทียนเข้าหาอย่างร้อนรน อยากจะอธิบายให้ฟัง

แต่หลิ่วเยี่ยนไม่ยอมฟังแล้วก็พูดห้ามว่า “หยางเสี่ยวเทียนนายไม่จําเป็นอธิบายกับฉัน”

ฉันไปไปสนุกต่อๆจากไป

แต่ใจเธอติดสัญลักษณ์สกปรกไว้ให้หยางเสี่ยวเทียนแล้ว

“หลิวเยี่ยน ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงนะหยางเสี่ยวเทียนหน้า ลำบากใจ แทบอยากให้คนเอากล้องวงจรเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ

สวีอยู่รถได้เห็นภาพเข้าพอดี ปากหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ เมื่อหลิวเยี่ยนหยางเสี่ยวเทียน

ประธานหยางคะ เมื่อประธานเหอโทรมา บอกว่ากระทำทุกอย่างของคุณตอนอยู่ภายใต้การมองของคณะ คุณจะงานเร็วที่สุด จาก ขั้นพื้นฐานค่ะสวีลีพูด

ยังเวลาอีกสามปีนั้นรีบทำไม?” หยางเสี่ยวเทียนพูดเห็นด้วย

สวีลี่ลี่อธิบายว่า ตอนคณะกรรมการบริหารแบ่งเป็น 3 กลุ่ม แล้ว ยุ่ง วุ่นวายมากเพื่อต้องการจะช่วยให้อำนาจของคุณมั่นคง”

คว้าไว้ ประธานเปลี่ยนคน นั่นเป็นการทอดทิ้งความหวังประธานเหอะและนายท่านหยางต่อคุณไม่

หยางเสี่ยวเทียนเงียบ ก็ได้ งั้นเธอจัดการหน่อยละกัน

จริงแล้วเทียนไม่ได้สนใจนัก จากเขาแล้ว ให้เหอเชี่ยนเป็น ประธานไม่ว่าไม่ได้

แต่สำคัญเขาต้องการจะสืบทอดอีก 49.9 พันล้านเหลือ

อยู่

เย็นวันนั้น หยางเสี่ยวเทียนปกปิดตัวตน แล้วเข้าที่ ไปรษณีย์จงหยวนในตำแหน่งจัดการของพื้นที่ฮวาหนาน ส่วน โจวนั้นได้กลาย

พื้นหลังเรียนจบจากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ กับเคยงานเป็นบุรุษไปรษณีย์ หยางเสี่ยวเทียนเข้าใจ เหตุผลไปรษณีย์จงหยวนพัฒนาได้ช้า

จัดการหยาง ก่อนหากว่ามีอะไรที่ทำให้คุณไม่พอใจ หวังคุณจะอภัย ให้อภัย กันครับโต๊ะทํางานของหยางเสี่ยวเทียน

หยางเสียวเทียนยิ้มเล็กน้อย ฉันได้ด้วยซ้ำ ยังไงหน่อยยังมีต้องใช้งานนายอีกเยอะ

“ผู้จัดการหยาง ใจบุญ ใจกว้างจริงผมนี่รั้งท้ายครับวทงโล่งใจ
อย่างน้อยต่อไปหยางเสี่ยวเทียนก็จะไม่เคยมาหาเรื่องเขา “หัวหน้าโจว สิ้นเดือนอีกแล้ว พวกเราควรคุยกันหน่อยมั้ย ครับ?” นอกห้องทำงานมีเสียงที่คุ้นเคยดังมา

จากนั้น หวังหลงเปิดประตูเข้ามาอย่างไม่เกรงใจ เหมือนกับ เป็นบ้านของตัวเอง หาที่นั่งอย่างสบายใจ

โจวทงท่าทางแข็งทื่อ มองไปที่หยางเสี่ยวเทียน

เมื่อก่อนไปรษณีย์จงหยวนต้องจ่ายดูแลให้หวังหลงทุกเดือน ไม่อย่างนั้นจะต้องเจอกับความวุ่นวายจากลูกน้องของหวังหลง

สองปีมานี้ โจวทงตอบตกลงกับหวังหลงเพื่อที่จะไม่ให้มี ปัญหา

ตอนนี้เมถุนกรุ๊ปส่งผู้จัดการพื้นที่มาแล้ว งั้นก็สามารถส่งมอบ การตัดสินใจเรื่องลำบากใจนี้ให้กับหยางเสี่ยวเทียนได้พอดี

“โอ๊ะ โลกแคบจริงๆเลย!” หวังหลงหันหน้าไปก็มองเห็นป้าย ทำงานบนโต๊ะทำงานของหยางเสี่ยวเทียน “ผู้จัดการไปรษณีย์จง หยวนพื้นที่ฮวาหนาน!

เป็นแค่ผู้จัดการพื้นที่เล็กๆก็กล้ามามีปัญหากับฉัน ฉันดูแล้ว แกมันไม่รู้จักความน่ากลัวของหวังหลงคนนี้

หวังหลงนั่งไขว่ห้าง มองโจวทงแล้วก็หันไปมองหยางเสียว เทียน ถามว่า “พวกนาย ใครเป็นคนตัดสินใจ?”

ตายแล้วๆ หยางเสี่ยวเทียนไปมีเรื่องกับหวังหลง ดูแล้ววันนี้คงจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายๆแน่เลย

“คนนี้เป็นผู้จัดการพื้นที่ที่มาใหม่ของพวกเรา ชื่อ หยางเสียว เทียน ครับ” โจวทงรีบชี้นิ้วไปที่หยางเสี่ยวเทียน

หวังหลงยกยิ้ม “ในเมื่อเรามันคนคุ้นเคยกัน งั้นก็พูดสั้นๆ เลย!”

“ที่ผ่านมาไปรษณีย์จงหยวนต้องจ่ายค่าดูแล 1 แสนในทุกๆ เดือน แต่จากความสัมพันธ์ของพวกเรา ยังไงซะก็ต้องคูณ 3 เรียกเก็บนาย 3 แสน!”

3 แสน!

โจวทงแอบตกใจ รีบสำรวจดูท่าทางของหยางเสี่ยวเทียน “แล้วถ้าฉันไม่จ่ายละ?” คำพูดหยางเสี่ยวเทียนทำเอาผู้คน ตก ใจ

หวังหลงพวกเขาทั้งสองต่างก็คิดไม่ถึงว่าหยางเสี่ยวเทียนจะ

ตอบแบบนี้

“ถ้าหากนายไม่จ่าย ฉันก็จะทำให้ไปรษณีย์จงหยวนของนาย อยู่ในเมืองเย็นจึงไม่ได้!” หวังหลงพูดอย่างมีอำนาจ

หยางเสี่ยวเทียนดูมีอำนาจมากขึ้น สบตากับหวังหลงอย่างไม่ กลัว

เห็นท่าว่าจะไม่ดี โจวทงรีบอ้อมไปข้างกายหยางเสี่ยวเทียน แล้วอธิบายเสียงเบาว่า “ประธานหยาง หวังหลงคนนี้ไม่ควรมีปัญหาด้วยนะครับ”

“หวังหลงเป็นหัวหน้าอันธพาลที่มีชื่อเสียงในสมัยนี้ของเย็นจึง มีลูกน้องอยู่ภายใต้นับพันคน ถ้าหากว่ามีปัญหากับเขา คาดว่า ต่อไปพัสดุของพวกเราคงจะออกจากคลังสินค้าของบริษัทไม่ได้ ด้วยซ้ำนะครับ”

“อีกอย่างหวังหลงยังมีพ่อบุญธรรมที่ลึกลับอีกคน ได้ยินมาว่า เป็นคนใหญ่คนโตคนหนึ่งในเมืองเย็นจิง สรุปแล้วถ้าหากไม่มี ปัญหาได้ก็อย่าไปมีปัญหาเลยครับ สัมพันธไมตรีดีที่สุดนะครับ!

ปีง!

ฟังจบหยางเสี่ยวเทียนตบโต๊ะอย่างโมโห ก็เพราะท่าทางที่ พวกนายคิดมากลังเลและเชื่อฟังคำสั่งแบบนี้ ถึงได้เป็นที่ให้หวัง หลงมันแผลงฤทธิ์ใส่แบบนี้

พวกนายยอมก้มหัวจ่ายเงินเงียบๆ แต่หยางเสี่ยวเทียนคนนี้

ไม่ใช่!

ฉันยังอยากทําคะแนน ให้ได้จากไปรษณีย์จงหยวนเพื่อได้รับ การยอมรับจากคณะกรรมการบริหาร แล้วก็สืบทอดเงิน 49.9 พันล้านที่เหลืออีกนะ

“นายชื่อหวังหลง?” หยางเสี่ยวเทียนถาม

“อืม” หวังหลงมองหยางเสี่ยวเทียนอย่างขี้เล่น เขาจงใจเพิ่ม ราคาเพื่อให้หยางเสี่ยวเทียนลำบาก เพื่อกู้ศักดิ์ศรีจากเรื่องที่ คลับ
“ไม่มี 3 แสน! แต่ถ้านายอยากจะเล่นสนุก ฉันพร้อมจะเล่น ด้วย!” หยางเสี่ยวเทียนพูดอย่างจริงจัง