บทที่7 สถานที่ที่ผู้ชายต่างก็อยากไป

“อืม” หยางเสี่ยวเทียนพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ขึ้นรถไปโดยไม่ มองรอบข้าง

จริงๆเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ที่แท้ไปรษณีย์จงหยวน ก็เป็นธุรกิจหนึ่งของเมถุนกรุ๊ป

“ประธานหยางครับ ประธานหยางครับ!” โจวทงพยายาม ตะโกนอยู่นอกรถ รู้สึกเสียใจอย่างมากที่สุด

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าประวัติเรซูเม่ของหยางเสี่ยวเทียน ไม่ได้ปลอมแปลง และที่น่าตลกคือ เขายังหวังจะใช้เรื่องนี้เพื่อ หลอกเงินหยางเสียวเทียน

ในธุรกิจชั้นนำ ที่ผ่านมาสมาชิกคณะกรรมการบริหารมักจะให้ ลูกหลานเริ่มทำงานตั้งแต่ขั้นพื้นฐาน

อย่างแรกก็เพื่อฝึกฝนตนเอง อย่างที่สองก็คือฝึกฝน ประสบการณ์ ก็เพื่อจะสามารถดูแลธุรกิจได้ดีขึ้นในภายหลัง

แต่โจวทงคาดไม่ถึงเลยว่า เมถุนกรุ๊ปที่ใหญ่ขนาดนี้ แต่เรื่อง แบบนี้กลับมาเกิดขึ้นกับตัวเขา

เพียะ!

คิดไปถึงเรื่องที่เกิดในห้องทำงานเมื่อกี้ โจวทงไม่พูดอะไร แล้วตบหน้าตัวเองแรงๆต่อหน้าหยางเสี่ยวเทียน
หยางเสี่ยวเทียนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

เพี้ยะ!

เห็นอย่างนี้ โจวทงก็ตบตัวเองแรงๆอีกครั้ง

“ประธานหยางคะ ……. สมองดูโจวทั้งที่อยู่ข้างนอก เธอคาดเดาได้แล้วว่าเมื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นในห้องทำงาน

“ไม่ต้องสนใจเขา ไปกันเถอะ” หยางเสี่ยวเทียนพูดนิ่งๆ

“ค่ะ ประธานหยาง แล้วพวกเราจะไปที่ไหนกันต่อคะ?” สวี กาม

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หยางเสี่ยวเทียนก็ก้มหน้าคิดสักพัก ใบหน้าแดงแล้วพูดอย่างเขินอาย “พาฉันไปที่ที่ผู้ชายต่างก็อยาก ไปหน่อยได้มั้ย?”

“พริบ!”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ สวีหัวเราะออกมา

เธอเข้าใจดี แต่ก็ไม่ถามอะไรและก็ไม่พูดอะไร เพียงขับรถ เงียบๆจนถึง คลับเอเลี่ยนของเมืองเย็นจึง

นี่เป็นสถานบันเทิงที่ดีที่สุดของเมืองเย็นจิง สิ่งอำนวยความ สะดวกด้านในครบครัน มีเพียงสิ่งที่คิดไม่ถึงเท่านั้น นอกนั้นไม่มี สิ่งที่ไม่มีให้เล่น

คลับเป็นอาคารสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ข้างนอกติดป้ายไฟเต็ม ไปหมด ดูมีสีสันมากมาย
ข้างหน้ายังมีหัวมนุษย์ต่างดาวที่ใหญ่มากๆ เต็มไปด้วยความ รู้สึกทางเทคโนโลยีและอนาคต

“ที่นี่เป็นสถานที่ของสมาชิกเท่านั้น อีกอย่างคุณมาหาความ สุข ฉันก็ไม่ตามเข้าไปแล้วละค่ะ” สวีทำหน้าตาแบบว่าฉันรู้ดี แล้วก็ถามว่า “คืนนี้ยังจะให้ฉันมารับคุณกลับมั้ยคะ?”

“แค่กๆ” หยางเสี่ยวเทียนหน้าแดง

คบกับแฟนมานานขนาดนี้ แต่ยังเป็นหนุ่มพรหมจรรย์ ทุกครั้ง ที่พูดถึงเรื่องนี้ ก็รู้สึกตัวร้อนไปหมด ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

“พูดอะไรกัน? ฉันก็แค่มาสนุกสนานเท่านั้นเอง”

สวีลี่ลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ไม่แกล้งหยางเสียวเทียนอีก แล้วพูด เตือนว่า “ตอนเข้าไป ให้โชว์บัตรธนาคารใบนั้น พวกเขาก็เข้าใจ เอง”

“โอเค!” หยางเสี่ยวเทียนตอบรับ เดินไปทาง คลับเอเลี่ยน

อย่างตื่นเต้นมาก

ตอนที่เพิ่งกลับประเทศ หยางเสี่ยวก็ไปเป็นบุรุษไปรษณีย์เพื่อ ดูแลค่ากินอยู่อย่างครบครันของซ่งหวั่นจูน เขาไม่เคยคิดจะมาส ถานบันเทิงที่หรูหราขนาดนี้มาก่อนเลย

หนึ่ง เพราะไม่มีเงิน สอง เพราะเขามีแฟนแล้ว ดังนั้นต้อง

ซื่อสัตย์ต่อแฟน! ทางเข้าประตูหลัก แสงสีเขียวส่องมาที่ตัวหยางเสี่ยวเทียน

จากนั้นก็มีหุ่นยนต์เหมือนมนุษย์ต่างดาวเดินเข้ามา
“ยืนยันตัวตน” หุ่นยนต์มีเสียงเย็นชาดังออกมา

ติ๊ด!

หยางเสี่ยวเทียนเอาบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมา หลังจากถูก แสงสีเขียนกวาดสำรวจรอบตัวแล้ว ไฟสีเขียวก็หายไปทันที ที่ กําแพงปรากฏทางผ่านสีดำขึ้น

หรูหราจริงๆ!

หยางเสี่ยวเทียนเดินทางช่องทางสีดำประมาณ 1 นาที ก็ค่อยๆ ได้ยินเสียงดังในคลับ

“สวัสดีครับสมาชิกสูงส่งผู้ทรงเกียรติ โปรดเดินตามผมมา ครับ” ทันใดนั้น พนักงานสุดหล่อคนหนึ่งก็เดินมาตรงหน้าหยาง เสี่ยวเทียน

หยางเสี่ยวเทียนมาสถานที่แบบนี้ครั้งแรก ตื่นเต้นจนถึงขั้น ระมัดระวัง

เขาเดินตามพนักงานบริการมาจนถึงห้องหนึ่ง

ในห้องกว้างมาก ประกอบด้วย โต๊ะสนุกเกอร์ ห้อง คาราโอเกะ ห้องเตียงคิงไซส์ และยังมีอ่างน้ำอุ่น ในร่มเป็นต้น มีเกือบทุกอย่าง

ก๊อกๆๆ!

หยางเสี่ยวเทียนนั่งอยู่บนโซฟา ยังไม่ทันได้ชื่นชมก็มีเสียง เคาะประตูดังขึ้น
จากนั้นก็มีหญิงสาวที่แต่งตัวเซ็กซี่เดินเข้ามาเป็นแถว

รูปร่างและหน้าตาของพวกเธอทุกคนอยู่ในระดับที่ดีทั้งนั้น และใบหน้ายังมีรอยยิ้ม และช่วงเอวยังมีป้ายหมายเลขติดไว้ หยางเสี่ยวเทียนเงยหน้า สายตากวาดมองพวกเขาแต่ละคน ทันใดนั้น หยางเสี่ยวเทียนก็สะดุ้ง

ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่!

สายตาหยางเสี่ยวเทียนจ้องไปที่หมายเลข 6 ซึ่งหวั่นจูน เขา ไม่เข้าใจจริงๆ ตอนเช้าซ่งหวั่นจนยังอยู่ที่เมถุนกรุ๊ป ตอนเย็นก็ มาทำงานที่คลับแล้วหรอ?

และเธอยังใส่เสื้อเปิดเผยยั่วยวนขนาดนี้ แค่นี้ก็รู้แล้วว่า ทํางานอะไร

“หมายเลข 6 อยู่ก่อน ที่เหลือไปได้แล้ว” พนักงานเองก็ฉลาด

แค่มองก็รู้ว่าสายตาที่หยางเสี่ยวเทียนมองไปยังซ่งหวั่นจูนนั้น

แปลกๆ

เพิ่งพูดจบ ทุกคนก็ทยอยกันออกไป

ในห้องก็เหลือเพียงหยางเสี่ยวเทียนและซ่งหวั่นจูน ทั้งสอง สบตากัน บรรยากาศเงียบกริบ

“เสี่ยวเทียน” ซึ่งหวั่นจูนสูดหายใจเข้าลึกๆ ขยับไปข้างหน้า ยื่นแขนออกไปเพื่อหวังจะกอดแขนของหยางเสี่ยวเทียน

แต่หยางเสี่ยวเทียนกลับขยับตัวออกไปข้างๆแล้วถามว่า “เธอมาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ซึ่งหวั่นจนลังเลสักพัก แล้วกัดฟันตอบกลับ “สองปีก่อน เธอกลัวหยางเสี่ยวเทียนเข้าใจผิด จากนั้นจึงเพิ่มเติมเข้าไปว่า

“แต่ฉันแค่ทำพาร์ทไทม์ ไม่เหมือนกับพวกเขานะ!”

“สองปีก่อน!” หยางเสี่ยวเทียนยิ้ม

สองปีก่อนฉันไปเป็นบุรุษไปรษณีย์ก็เพราะเธอ ไม่คิดเลยว่า เธอจะทํางานพาร์ทไทม์อยู่ที่คลับตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

ซึ่งหวั่นจูนกัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ว่า

ยังไงก็คงรั้งหยางเสี่ยวเทียนกลับมาไม่ได้แล้ว

แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก ค่าใช้จ่ายทุกๆเดือนของเธอขึ้นหมื่นทั้ง

นั้น

ตอนแรกหลังจากที่เกาะพันฉายได้แล้ว เธอเตรียมตัวจะออก

จากคลับ หางานปกติทำ แต่เมื่อผ่านเรื่องราวทั้งหลายแล้วพัน

ฉายก็ทิ้งเธอ เพื่อประคองชีวิต เธอทำได้แค่เพียงกลับมาที่นี่อีกครั้ง แต่ก็คิด

ไม่ถึงว่าจะมาเจอกับหยางเสี่ยวเทียน

“หมายเลข 6 ละ? กูรอมา 3 วันแล้ว กว่าจะรอจนหมายเลข 6 มาทํางาน ใครมันกล้ามาแย่งกับกู?”

ในตอนนี้ นอกห้องมีเสียงดังหยาบคาย

ก๊อกๆๆ!
จากนั้นก็มีคนเคาะประตูห้องอย่างแรง “รู้มั้ยว่ากูเป็นใคร? กล้ามาแย่งผู้หญิงของก?”

พูดคำนี้จบ ประตูห้องก็ถูกคนๆนั้นถีบออก

ในที่สุดหยางเสี่ยวเทียนก็เห็นหน้าตาของคนๆนั้น ร่างกาย ก๋าย่า ใบหน้าดุร้าย

ใส่กางเกงยีน เสื้อกล้ามสีขาว บนไหล่สักลายมังกรขาวสีเขียว ไว้ด้วย

สายตาซึ่งหวั่นจูนแสดงออกถึงความหวาดกลัว “เฮีย….เฮีย

หลง”

“พูดไร้สาระอะไรอีก! มาที่เดียวนี้!” หวังหลงกระดิกนิ้วใส่ซ่ง หวั่นจูน ตั้งแต่จนถึงตอนนี้ไม่มองหยางเสี่ยวเทียนแม้แต่นิดเดียว

หวังหลงกอดไหลของซ่งหวั่นจูนไว้เตรียมตัวจะออกไป

“รอเดี๋ยว” หยางเสี่ยวเทียนพูดขึ้น

หวังหลงได้ยินก็หยุดเดิน หันหน้ากลับมา ถลึงตามองหยาง เสี่ยวเทียน จากนั้นก็ล้วงเอาธนบัตรสีแดงออกจากกระเป๋า ใช้ แรงฟาดลงบนหัวของหยางเสี่ยวเทียน พูดอย่างดูถูกว่า “ถือว่าก ชดใช้ให้มึงละกัน!!

“รอเดี๋ยว! ฉันอนุญาตให้พวกนายไปแล้วหรอ?” น้ำเสียงของ หยางเสี่ยวเทียนหนักแน่นผิดปกติ

“ไอ้หนุ่ม นี่แกกำลังหาเรื่องฉันหรอ?” สีหน้าของหวังหลงมืดมน

หยางเสี่ยวเทียนยิ้มอย่างอดไม่ได้ “ถ้านานคิดว่าอย่างนั้น ก็ ช่างเถอะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ