บทที่ 4 เขาไม่เชื่อเธอ

บนรถ

อากาศอบอุ่นอัดแน่นไปทั่วตัวรถ เปิดเสียงเพลงฟัง สบายคลอเบาๆ เทียบกับอากาศหนาวเหน็บด้านนอก ต่างกันมาก

หญิงสาวที่เหมือนกับนกน้อยกำลังคลอเคลียอยู่ใน อ้อมกอดของชายหนุ่ม เธอเอ่ยด้วยความกลัดกลุ้ม ห มิงเยี่ย ด้านนอกหนาวขนาดนี้ คุณให้พี่สาวอยู่ที่นั่นคน เดียวจะทำยังไงดีล่ะ”

“เธอ? คนแบบนั้นต้องให้ได้ลิ้มรสของความลำบาก สักหน่อย คุณดูสิ เธอทำท่าทางแบบไหนใส่คุณ เธอ ยังเป็นพี่สาวสุดที่รักของคุณอยู่หรอ!”

“คำพูดคำจาจะพูดแบบนี้ไม่ได้”เสิ่นฉ่ายหมุยแสดง ท่าทางหมองมัวลงในชั่วพริบตา มองไปที่ฝ่ายชายแล้ว โทษตัวเองด้วยความปวดใจ“ฉันเทียบกับพี่ไม่ได้ตลอด”

“คุณพูดอะไรน่ะ? คุณดีที่สุดแล้วนะ หล่อนน่ะสิที่ เทียบคุณไม่ได้!”

ฟังจบ หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงใส”ฉันรู้ ว่าหมิงเยี่ยดีกับฉันที่สุดแล้วล่ะ..….……ไม่ได้ ฉันยังกังวลถึง เธอ พวกเรากลับรถเถอะ อากาศหนาวแบบนี้ถ้าหนาว ตายขึ้นมาจะทำยังไง?”
ชายหนุ่มไม่ปริปากพูด

เสิ่นฉ่ายหมุยกอดแขนของเขาเอาไว้ ทั้งเขย่าแขนทั้ง ออดอ้อน “คุณก็ฟังฉันหน่อยดีมั้ย? จริงๆแล้วพี่สาวเธอ ก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ!”

น้ำเสียงของซ่งหมิงเยี่ยเย็นชา หรือว่าคุณจะลืม ไปแล้วว่าเธอทำอะไรกับคุณไว้? ทำให้คุณต้องอยู่ใน โรงพยาบาลนานขนาดนั้น ผมเกลียดเธอจนอยากจะ แล่เนื้อเอาเกลือทาเธอเลยล่ะ!” เสิ่นฉ่ายหมุยซบลงบน ไหล่กว้างของซ่งหมิงเยี่ย ในบริเวณที่ชายหนุ่มมองไม่ เห็น รอยยิ้มลำพองใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ แต่แสร้งทำน้ำเสียงน่าสงสาร “คุณพุดแบบนี้ไม่ได้นะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน ไม่เกี่ยวกับพี่เลย…..………

“เธอจิตใจดีเกินไปแล้ว”

แม้ว่าคำพูดจะพูดออกมาแบบนี้ ซ่งหมิงเยี่ยก็ยังบอก ให้คนขับรถเลี้ยวกลับไปที่สนามบิน ใครจะคิดล่ะว่าจะ มาเจอฉากนี้!

เสิ่นฉ่ายเวยเธอกล้าขึ้นรถของผู้ชายคนอื่น หน้าไม่ อายจริงๆ!

เสิ่นฉ่ายหมุยเองก็คิดไม่ถึงว่าตนเองไม่ต้องเสียกำลัง ก็ได้รับผลดีๆแบบนี้ เห็นสภาพนี้แล้วก็รับเดินไปข้าง หน้าแกล้งช่วยพี่สาวพี่ แม้ว่าฉันจะรู้ว่าพี่ไม่ชอบฉัน แต่ว่าฉันก็จะพูดคำนี้ ตอนนี้พี่เป็นคุณผู้หญิงซ่ง อยู่ด้าน นอกจะทำอะไรก็ช่วยคิดฐานะของพี่ด้วยสิคะ!”
เสิ่นฉ่ายเวยจ้องมองเสิ่นฉ่ายหมุยด้วยสายตาเย็นยะ เยือก ใครจะพูดแบบนี้ก็ได้หมด เสิ่นฉ่ายหมุยต่างหาก ล่ะที่ไม่มีสิทธิ์!

อาจจะเป็นเพราะสายตาของเสิ่นฉ่ายเวยเย็นยะเยือก เกินไป เสิ่นฉ่ายหมุยจึงค่อยๆหยุดพูด แล้วรีบเปลี่ยน ทางทันที“แม้ว่าฉันกับพ่อแม่จะขายหน้าก็ไม่เป็นไร หรอก เพราะพี่เป็นพี่สาวคนที่สำคัญที่สุดของฉัน”

ข่ายเจ๋เข้าใจสถานการณ์ของบ้านตระกูลเส็น เขาก็ ไม่ค่อยชอบน้องสาวของเสิ่นฉ่ายเวยเท่าไหร่ เจอเธอ มากับซ่งหมิงเยี่ยด้วยกัน ก็เข้าใจเหตุผลของเรื่องอย่าง รายละเอียด

เขาฟังคำพูดที่เมื่อกี้ก็ยิ่งเก็บอารมณ์เอาไว้ไม่ได้ “สำคัญงั้นหรอ? เธอรู้สภาพร่างกายของพี่เธอรึเปล่า? ถ้าเขา…..

“พอแล้ว! ข่ายเจ๋ คุณไม่ต้องพูดแล้ว!”เสิ่นฉ่ายเว ยก็ไม่ได้อยากจะพูดตัดบทเขา ถึงแม้ว่าหากซ่งห มิงเยี่ยรู้ว่าเธอเคยผ่าตัดโรคหัวใจแล้วจะเป็นไงล่ะ? เขา จะต้องเกลียดจนอยากให้ตนตายในห้องผ่าตัดน่ะสิ

“คิดไม่ถึงเลยว่าคุณรู้เรื่องร่างกายของพี่สาวฉัน เลย?!”เสิ่นฉ่ายหมุยกลอกตากว้าง ตกใจจนเอามือ ปิดปาก“คุณ คุณอย่ามาใส่ร้ายความบริสุทธิ์ของพี่สาว ฉันนะ!”

ข่ายเจ๋ก็พูดถึงโรคหัวใจของเสิ่นฉ่ายเวยอยู่ชัดๆ แต่กลับถูกบิดเบือนให้กลายเป็นเรื่องนั้น

บรรยากาศรอบตัวของซ่งหมิงเยี่ยเย็นขึ้น เขาหรี่ตา ลง “ฉันก็นึกแล้วว่าคนที่ไร้ยางอายขนาดนี้อย่างเธอ จะยืนอยู่ที่เดิมได้อย่างไร แต่ฉันไม่คิดว่าคนที่เธอหา เป็นเขาจริง ๆ เพื่อนสมัยเด็กฉัน! เธอรู้หรือไม่”

“ฉันก็เป็นคน ฉันก็รู้สึกหนาวเป็น มีความรู้สึกเสียใจ เป็น”เสิ่นฉ่ายเวยค่อยๆพูดออกมาทีละคำ ตอนที่ สายตาของเธอมองไปถึงร่างกายสูงยาวของผุ้ชายนั้น เธอตาแดงขึ้น

นี่มันหมายความว่าอะไร?

จะหาก็ต้องมา จะทิ้งก็ต้องไป ตอนนี้ยัง้องให้เธอรอ เขาอยู่ที่เดิม ตัวเองเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาหรือไง?

“หมิงเยี่ย ไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด!”ข่ายเจ๋ที่เริ่มรู้ตัว ว่าเรื่องจะไปกันใหญ่ จึงรีบพูดอธิบาย ระหว่างฉันกับ เวยเวยมันไม่มีอะไรทั้งนั้น!”

“แกบอกว่าระหว่างพวกแกมันไม่มีอะไรทั้งนั้น หลัก ฐานล่ะ?”น้ำเสียงของซ่งหมิงเลี่ยแฝงไปด้วยความโกรธ เคือง สายตาของเขาที่มองไปยังเพื่อนสมัยเด็กและ ภรรยานั้น ความโกรธนั้นยิ่งชัดเจนมากขึ้น

ข่ายเจ๋คาดไม่ถึงว่าเขาจะถามแบบออกมา สักพักก็ กลับมางุนงงอยู่ที่เดิม
เส้นฉ่ายเวยทนต่อไปไม่ไหวแล้ว หยาดน้ำตาไหลริน ลงมาราวกับเม็ดไข่มุก “สรุปแล้ว คุณไม่ก็ยอมที่จะเชื่อ ฉัน ใช่ไหม?”