บทที่6 ลาก่อน ตลอดกาล!

“ ลาก่อน ลาตลอดกาล! “

ภัทรภรมองทศวรรษด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความ เย็นชาและแน่วแน่ เธอเอาผ้าบ้านที่สมชายคลุมตัวเธอมา มัดตรงเอว ยืนหลังตรงแล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ในห้องทำงานกว้างใหญ่ที่มีคนอยู่สิบๆกว่าคน แต่ กลับเงียบจนเหมือนไม่มีคนอยู่

ทุกคนอึ้งและตกใจกับคำพูดคำสุดท้ายของภัทรภร

ผู้หญิงที่ชอบมาให้ท่าประธานวรรษในห้องทำงาน เพื่อเงินคนนี้ เป็นภรรยาที่แต่งงานกับประธานวรรษมา5ปี แล้วงั้นเหรอ?

แล้วที่เธอต้องการเงิน ก็เพราะจะเอาไปรักษาอาการ ป่วยของลูกของเธอกับประธานวรรษเหรอ?

คนที่รักประธานวรรษสุดหัวใจ รักจนถึงขั้นทนกับ ความเสียใจ ทรมานและความอับอาย การตัดสินใจสุดท้าย ของเธอไม่คิดเลยว่าจะเย็นชาขนาดนี้

ทั้งๆที่ไม่กี่นาทีที่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยง ในสายตาของทุกคน ตอนนี้เธอกลับดูเป็นนางฟ้า

ศักดิ์ศรีของความภาคภูมิใจของบธอไม่ได้อดทิ้งไปแต่กลับฝังอยู่ในใจของทุกคน

แต่ทศวรรษ

ทุกคนคิดว่าทศวรรษและหฤทัยทำเกินไป

ได้ยินผ่านหูมาว่า ประธานคนก่อนของบริษัทวรรณศรี ถูกแม่ของหฤทัยฆ่าตาย

ความแค้นของคนรุ่นก่อนทำไมต้องมาลงที่คนรุ่นนี้ แล้วยังเป็นภรรยาของตัวเองอีกด้วย

“ ที่แท้ เธอเป็นภรรยาของคุณนี่เอง…ไม่สิ ภรรยา เก่า ” สมชายได้สติกลับมา แล้วมองทศวรรษด้วยสายตา น่ารังเกียจ “ ขนาดกับภรรยาตัวเองคุณยังทำแบบนี้กับ เธอ ยังเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายอยู่เหรอ? ยังกล้าเรียกตัว เองว่าคนอยู่อีกเหรอ? บริษัทแบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่ต่อ แม้แต่วินาทีเดียว! “

“ ชาย ฉันจะไปกับนาย! “ เสียงของเด็กฝึกงานที่มา พร้อมสมชายดังขึ้น

“ ใครจะไปอีกไหม? ไสหัวไปให้หมด! ” ทศวรรษ ต่อยเข้าที่กำแพงอย่างแรง มือของเขาเป็นแผลเลือดไหล
ทำไมกัน ทั้งๆที่เขาได้แก้แค้นภัทรภร แต่ทำไมในใจ ของเขายังไม่สงบ ทำไมเขาไม่ดีใจเลยสักนิด

ใจของเขาเหมือนมีก้อนหินทับอยู่ เขารู้สึกเหมือนจะ หายใจไม่ออก

ภัทรภรบอกว่า ที่ต้องการเงินเพราะจะเอาไปรักษาลูก เด็กที่ชื่อหยางหยางอะไรนั่น

“วรรษ…มือของคุณมีเลือดไหล กลับเข้าไปในห้อง ทํางานนะ ฉันจะทำแผลให้คุณ! “ หฤทัยสีหน้ากังวล เธอ พยุงตัวทศวรรษเข้าห้องทำงานแล้วพูดขึ้นว่า “ พี่นี่จริงๆ เลยนะ จะไปแล้วแท้ๆยังจะพูดแบบนั้นอีก ฉันว่านะที่พี่พูด แบบนั้นก็เพราะตั้งใจยุยงเด็กฝึกงานคนนั้น พี่นี่อ่อยผู้ชาย เก่งจริงๆเลยนะ อะไรคือลูกสาวเป็นโรค? ถ้าลูกสาวเธอ เป็นโรคจริงๆ คุณปู่ของคุณจะไม่รู้เลยเหรอ? จะปล่อยให้ พี่กับลูกสาวอยู่ข้างนอกเหรอ? จะโกหกทั้งทีก็ไม่หาข้อ อ้างที่ดีกว่านี้นะ…

ทศวรรษกำหมัดแน่น

จริงสิ คุณปู่ดีกับภัทรภรมาก ขนาดรู้ว่าแม่ของเธอเป็น คนทำให้พ่อตายยังบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอ แล้วท่าน จะไม่รู้ได้ยังไงว่าหลานสาวตัวเองป่วย?
แล้วถ้าหากหยางหยางป่วยจริงๆ ภัทรภรไปขอเงิน กับคุณปู่ไม่ดีกว่าเหรอ? ทำไมต้องมาขอเขา

เขาเกือบหลงกลภัทรภรแล้ว!

ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มียางอายอะไรขนาดนี้ ถึงขนาด นี้แล้วยังจะโกหกอีก

พอคิดถึงตรงนี้แววตาของทศวรรษก็เต็มไปด้วย ความโกรธ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก “ หัวหน้าจ้าว เดี๋ยวภัทรภรจะออกไปทางประตู คุณช่วยไป ดักรอแล้วจับเธอเข้าคุกด้วย เธอยอมรับแล้วว่าอุบัติเหตุ เมื่อห้าปีที่แล้วเธอเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด!