บทที่18 ถ้าปล่อยให้เธอเข้ามาพัวพันต้องซวยมากแน่ๆ

“ เพราะว่าหฤทัยชูมือขึ้นฟ้าแล้วสาบานว่าคนที่เธอ ชอบคือผม ไม่ใช่ทศวรรษ เพื่อเป็นการยืนยันคำพูดนั้นเธอ ยัง..ยัง…”

พอพูดถึงตรงนี้ หมอก็รู้สึกอึดอัด เขาจับขาแว่นแล้ว พูดขึ้นต่อ “ เธอยังเข้ามาจูบผม แล้วก็มีอะไรกับผม…

“ เธอยังพูดอีกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะทศวรรษไม่ถูกใจ ภัทรภร เธอก็ไม่ต้องเสียสละตัวเองขนาดนี้ เธอเองก็ไม่มี วิธีอื่นแล้วเหมือนกัน…ตอนนั้นผมคล้อยตามเธอแล้วก็ หลงเชื่อเธอ ต่อมาถึงได้ลองคิดทบทนวนดูว่าเรื่องไม่น่า เป็นแบบที่เธอพูด ยังไงผมก็รู้มาตลอดว่าเธอเป็นคนเห็น แก่ตัวแค่ไหน เมื่อก่อนตอนที่ผมชอบเธอ ผมเคยไปสืบ เรื่องที่บ้านเธอ บริษัทของตระกูลเธอ พ่อของเธอและแม่ ของภัทรภรสร้างมันขึ้นมากับมือ ในตอนที่บริษัทกำลังรุ่ง แม่ของภัทรภรก็ท้องภัทรภร พ่อของเธอเองก็กลัวเหงา แล้วเจอกับแม่ของหฤทัย แม่ของภัทรภรร้องไห้โวยวาย แต่ก็เพราะลูกสาวจึงต้องยอมให้แม่ของหฤทัยเข้ามาอยู่ ในบ้าน “

ตอนที่ผมรู้จักหฤทัย เธอบอกกับผมว่า เพราะว่า เธอเป็นลูกเมียน้อย คนในตระกูลไม่มีใครดีกับเธอเลย ไม่ ว่าเธอจะดีเด่นหรือทําดีแค่ไหน พ่อของเธอก็ไม่เคยเอ่ย ปากชมเธอเลยสักครั้ง ตอนอยู่บ้านถ้าไม่โดนตีก็โดนด่า ผมค่อยๆรู้สึกสงสารผู้หญิงที่บอบบางคนนี้แล้วก็เกิดเป็นความรู้สึกชอบ นมา จนมาถึงระยะหลังนี้ เพื่อนข้างบ้าน ผมที่เพิ่งย้ายมาใหม่เคยเป็นเพื่อนบ้านกับตระกูลของเธอ ผมถึงได้ จากปากของเพื่อนบ้านว่าเธอไม่เคยถูกรังแก เธอมีชีวิตเป็นคุณหนูที่เพียบพร้อมทุกอย่างกลับกันกับ พี่สาวของเธอภัทรกร ต่อมาแม่ของภัทรภรก็เป็นตัวแทน ของบริษัทไปคุยเรื่องธุรกิจกับประธานของบริษัทวรรณ ศรี ระหว่างทางเธอเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต ที่จริงคนที่ขับ รถไปชนรถของประธานบริษัทวรรณศรีก็คือหฤทัย ตอน นั้นเธอยังเด็กและยังไม่มีใบขับขี่ไม่พอ เธอยังเมาแล้วขับ ด้วย เธอไม่มีสติมากพอที่จะขับรถจึงไปชนรถของประธาน บริษัทวรรณศรี “

* ตอนนั้นประธานวรรณศรีเป็นคนขับรถเอง พอ หฤทัยรู้ว่าตัวเองทำเรื่องเลวร้ายลงไป เพื่อที่จะหนีความ ผิด เธอจึงนำศพของแม่ของภัทรภรไปวางไว้ใกล้ๆศพของ ประธานวรรณศรี ทีแรกเธอจะป้ายความผิดให้แม่ของภัทร ภรแล้วทำให้ภัทรภรถูกไล่ออกจากบ้าน เธอทำสำเร็จ “

“ แต่ว่าสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงคือ เมื่อภัทรภรออกจาก บ้านไปแล้วยังได้แต่งงานกับทศวรรษ ถึงแม้ทศวรรษจะ แต่งงานกับเธอเพราะความเกลียดชังก็ตาม แต่ภัทรภร ปรากฏตัวต่อหน้าเธอด้วยฐานะคุณหญิงของทศวรรษครั้ง แล้วครั้งเล่า “

“ หลังจากนั้นเธอก็ได้เป็นผู้หญิงข้างกายของทศวรรษ เธอรังแกภัทรภรบ่อยๆ ผมเคยขอร้องเธอหลาย ครั้ง ให้เธอหยุด ไม่ว่ายังไงแม่ของภัทรภรก็เสียไปแล้ว ตอนนี้สามีของภัทรภรก็เกลียดชังภรรยาตัวเอง ภัทรภรน่า สงสารมากแล้ว ไม่ว่ายังไงภัทรภรและเธอก็เป็นพี่น้องพ่อ เดียวกันนะ… แต่ไม่ว่าผมจะพูดจะขอร้องเธอยังไงเธอ ก็ไม่ฟังผม เธอคิดว่าการที่ตัวเองเป็นลูกเมียน้อยมันน่า สงสารมากพอแล้ว ยังไงเธอก็ไม่ชอบภัทรภร ยังไงเธอก็ ทำให้ภัทรภรตาย พอเรื่องนี้เริ่มมากขึ้น ความรู้สึกที่ผมมี ต่อเธอก็เริ่มจืดจาง ในที่สุดผมก็เข้าใจว่าผู้หญิงแบบเธอ มันเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจขนาดไหน ไม่ว่าใครที่พัวพันกับ เธอ มันต้องซวยมากแน่ๆ! “