บทที่14 ฉันไม่ใช่ช้ มันต่างหากที่เป็นเมียเลวๆ

ทศวรรษเบิกตากว้าง เขาจ้องสมชายอย่างไม่น่าเชื่อ คุณ…พูดว่าอะไรนะ?

สมชายหัวเราะ “ ประธานวรรษ ท่านฟังภาษาคนไม่ ออกเหรอ หรือว่าท่านกับชู้ร่วมมือกันรังแกภรรยาของตัว เองราวกับสัตว์

“ แต่ว่า ช่างมันเถอะ ไหนๆภัทรภรก็หย่ากับคุณแล้ว หยางหยางก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณแล้ว ท่านคงไม่ เรียกร้องความยุติธรรมอะไรให้พวกเธอ แต่ประเทศเรามี กฎหมาย หฤทัยกระทำความผิดและมีโทษเป็นความจริง กฎหมายจะต้องให้ความยุติธรรมกับภัทรภรและหยาง หยางแน่

การที่หาตัวหยางหยางพบเป็นเรื่องบังเอิญมาก

ลูกพี่ลูกน้องของสมชายเป็นนายตำรวจตรวจพื้นที่ อยู่บริเวณนั้น ตอนที่กำลังตรวจสอบข้อมูลของขโมยที่ เพิ่งจับได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็กร้องขอความช่วยเหลือ ด้วยสัญชาตญาณในการเป็นตำรวจของเขา เขาจึงตามไป คนๆนั้นเห็นตรวจก็ตกใจแล้วจะอุ้มเด็กไป แต่ก็ถูกตำรวจ จับได้เสียก่อน เด็กก็เลยปลดภัย

เมื่อวานตอนเย็น สมชายมาเยี่ยมภัทรภรและหยาง หยาง แต่ไม่เจอเด็ก เขาหาอยู่หลายที่แต่ก็ไม่เจอ จึงไปหา เพื่อขอความช่วยเหลือ พอไปถึงก็เจอกับหยางหยาง

ทีแรกสมชายก็สงสารภัทรภรที่โชคร้าย แต่พอได้ รู้จักกับแม่ลูกคู่นี้ถึงได้รู้ว่าภัทรภรเป็นผู้หญิงที่ใจดีและเข้ม แข็งขนาดไหน สมชายจึงอยากปกป้องเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะ ไม่ต้องการแต่เขาก็อยากช่วยเธอด้วยกำลังที่เขามี

อีกอย่างเขารู้มาตั้งแต่แรกว่าหฤทัยไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่โหดเหี้ยมใจดำ อำมหิตขนาดนี้ แม้แต่ที่เป็นโรคลูคีเมียเธอก็ยังลักพาตัว แล้วยังจะขายอีก!

“ นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? ” ทศวรรษเห็นสมชายพูด ด้วยความโกรธ แถมเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาก็ เป็นลูกสาวของตัวเอง ทำให้ทศวรรษรู้สึกสับสน

เมื่อกี้ ภัทรภรเพิ่งจะบังคับให้หฤทัยมอบตัวลูกคืนให้ เธอ แต่หฤทัยบอกว่าไม่ได้ลักพาตัวไป

แต่ตอนนี้…

แก…แกเป็นใคร แกพูดอะไร? ฉันไม่รู้จักแกนะ ฉัน ไม่รู้ว่าเธอกำลังพล่ามอะไรด้วย แต่ว่า ฉันรู้จักเด็กคนนั้น มันเป็นลูกของผู้หญิงชั้นคนนั้น!
หฤทัยกลัว แน่นอนว่าเธอยังไงก็ไม่ยอมรับว่าเป็นคน วางแผนลักพาตัวหยางหยาง เธอกุมท้องแล้วตะโกนลั่น

“ ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหมลูกของภัทรภรกลับมาแล้ว ฉันกับคู่หมั้นของฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วย เมื่อกี้ที่เธอแทงตัว เอง เธอคือคนบ้า เป็นคนบ้าที่ประสาทไม่ดี เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเธอจะอยู่หรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!

* ผิดกฎหมายอะไรกัน ฉันจะไปทำเรื่องผิดกฎหมาย ได้ยังไง? ฉันไม่ได้ทำ มันใส่ร้ายฉัน! ผู้ชายคนนี้ ต้องเป็น คนรักของผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้น นี่เป็นเรื่องที่คนในบริษัท วรรณศรีต่างก็รู้กัน ผู้หญิงคนนั้นหย่ากับคู่หมั้นของฉันก็ เพราะผู้ชายคนนี้ ฉันไม่ใช่ชู้ มันต่างหากเป็นเมียเลวๆ!

“ หฤทัย หุบปาก! ” ทศวรรษหันไปมองเธอด้วย ความโกรธ “ เธอจะใส่ร้ายภัทรภรแบบนี้ไม่ได้!

ผู้หญิงดื้อรั้นคนนั้น เขาสามารถทรมานเธอได้ ทำให้ เธอขายหน้าได้ เพราะแม่ของเธอทำให้พ่อของเขาตาย แต่ถึงเขาจะทำแบบนั้นได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะ ทําได้!

“ วรรษ คุณ…คุณพูดแบบนี้…หมายความว่ายังไง? หฤทัยคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ทศวรรษจะเข้าข้าง เธอ อย่างน้อยเขาก็คิดว่าลูกในท้องเป็นของเขา แล้วเขาก็ตกลงแต่งงานกับเธอแล้ว

แต่ปฎิกิริยาของทศวรรษที่มีต่อเธอตอนนี้ เขากำลัง สงสัยเธออย่างนั้นเหรอ?

“ วรรษ! คุณอย่าไปเชื่อคำพูดของคนๆนั้นนะ เรื่อง จะไปเป็นแบบที่มันพูดได้ไง? เมื่อกี้ภัทรภรเพิ่งมาโวยวาย ว่าลูกหายไป แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนี้กลับหาเจอแล้ว เขา ต้องร่วมมือกับภัทรภรวางแผนกันไว้แล้วแน่ๆ ฉันไม่เคยทํา เรื่องที่มันพูดนะ ฉันท้องลูกของคุณอยู่นะ คุณจะให้ตำรวจ พาตัวฉันไปไม่ได้นะ!