บทที่ 5 นายเป็นคนเดียวในโลกนี้ ที่หวังดีต่อฉัน

“ตูบ”

ภัทรภรจับผ้าม่านบนตัวไว้แน่น จู่ๆใช้มือดันพื้นไว้แล้ว ใช้หัวโขกลงไปที่พื้น

“ตุบ ! ” “ปุ๊บ !

เธอโขกหัวลงไปกับพื้น 3 ที ได้โขกเข้าไปในใจของ 131

ทุกคน

คนที่โยนของมาใส่ภัทรภร คนที่ใช้คำพูดที่น่าเกลียด ด่า ก็ได้หยุดกันหมด

“นายชื่ออะไร ? หลังจาก 3 ปี ถ้าฉันยังไม่ตาย ฉันจะ ตอบแทนนาย”

ภัทรภรเงยหน้าขึ้นมองนักศึกษาฝึกหัด “นายเป็น คนเดียวในโลกที่ยอมหวังดีกับฉันแล้ว”

คำว่า คนเดียว ทำให้ทศวรรษที่ยืนอยู่หน้าห้อง ทํางานสีหน้าตึงเครียดไปเลยทีเดียว

แต่พอย้อนกลับไปคิดดูอีกที ที่ภัทรภรพูดก็ไม่ได้ผิด

หฤทัยเห็นสีหน้าของทศวรรษแล้วในใจลน กลัว ว่าทศวรรษจะใจอ่อนกับภัทรภรแล้วหรือเปล่า แต่ว่าเมื่อก็เธอไดเยินอย่างชัดเจนเลยนี้น่าว่าพวกเขาหย่ากัน แล้ว……….ไม่ได้ เธอจะไม่มีทางให้ทศวรรษมีความรู้สึก อะไรกับภัทรภรอีก ตำแหน่งของคุณนายบ้านวรรณศรีโล่ง แล้ว คนที่จะได้นั่งขึ้นไปนั้นต้องเป็นเธอ หฤทัย

“พี่ร้ายกาจจริงๆ ขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่ลืมที่จะยั่วผู้ชาย ให้น้องสาวคนนี้ดูไม่ออกจริงๆ หฤทัยยกระดับเสียง สาด น้ำสกปรกใส่ภัทรภรอย่างไม่เกรงกลัวอะไร

“แต่ว่า ก็มีแต่นักศึกษาฝึกหัดเท่านั้นแหละที่จะถูก เธอยั่ว ถ้าเขารู้ว่าเธอทำแบบนี้เพื่อเงินแล้วคง………

“หุบปาก” นักศึกษาฝึกหัดนั้นได้ลุกขึ้น “ก็ใช่ที่ ฉันพึ่งมาบริษัทไม่นาน แต่ตาของฉันไม่ได้บอด มองได้ ชัดเจน คุณนั้นแหละที่เป็นดอกไม้มีพิษที่ไร้เยื่อใย เหอะ จะมีน้องสาวที่ไหนทำกับพี่สาวตัวเองแบบนี้ คุณยังมีหน้า มาพูด”

“นาย…..สีหน้าของหฤทัยได้เปลี่ยนไปทันที พูด อย่างโหดว่า “ฉันว่านายคงไม่อยากทํางานในบริษัทแล้ว ใช่ไหม”

“ใช่ ฉันไม่อยากทำแล้ว” เด็กฝึกหัดพูด “บริษัทที่รับ ความพึงพอใจจากการรังเกผู้หญิงอย่างนี้ น่าเกลียดสิ้นดี ฉัน สมชายยังอยู่ต่อไปกลัวว่าจะถูกติดต่อไปด้วย”
พูดเสร็จ เขาก็ได้ก้มตัวไปพยุงภัทรภร “คุณ ผู้หญิง พวกเราไปกันเถอะ

“ขอบคุณนายนะภัทรภรกลับส่ายหัว แล้วคลานต่อ ไปด้านหน้า แน่นอน ครั้งนี้ เธอคลานได้เร็วขึ้น แค่แป๊บ เดียวก็ถึงหน้าประตูใหญ่แล้ว

เธอพยุงที่ประตูแล้วยืนขึ้น หันหันมองทศวรรษ “คุณ วรรษ คําขอของคุณฉันทำได้แล้ว เงินละ

“ได้ ฉันให้ ทศวรรษกัดฟันพูด

หฤทัยฉวยโอกาสพูดว่า “ไอที่ชื่อสมชายอะไรนั้น ได้ยินแล้วใช่ไหม ผู้หญิงคนนั้น ทำขนาดนี้เพื่อเงินจริงๆ ด้วยสิ”

สมชายยืนอยู่กับที่ มองไปทางภัทรภรอย่างตกใจ

ภัทรภรก็ได้เอาโทรศัพท์ออกมาอย่างใจเย็น แน่ใจ ว่าเงิน 5 ล้านเข้าบัญชีแล้ว ก็ได้พูดกับทศวรรษว่า “คุณ วรรษ ขอบคุณที่คุณทำตามสัญญา ใบหย่าฉันจะส่งไปที่ อำเภอหลังจากที่ออกจากบริษัทวรรณศรี คุณจะได้รับใบ หย่าในเร็วนี้ ต่อจากนี้ไป คุณกับฉันไม่ใช่สามีภรรยากันต่อ ไป”
“หยางๆก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณและตระกูล วรรณศรีอีกต่อไป เป็นตายร้ายดียังไง ก็เป็นลูกสาวของ ฉัน ภัทรภรคนเดียว เธอไม่สบาย โรงลูคีเมีย หนึ่งปรมา นี้ ฉันเอาเงินจากคุณก็เพื่อรักษาเธอ แต่ครั้งนี้คุณให้ฉันที เดียว 5 ล้าน ต่อไป เธอก็ไม่ต้องการคูณแล้ว

“สุดท้ายอธิบายอีกครั้งหนึ่ง แม่ของฉันไม่ได้ทำให้ พ่อคุณตาย แต่หวังว่าคุณจะไม่สามารถสืบหาความจริงได้ ตลอดไป ไม่อย่างนั้น แต่งงาน 5 ปี ความโกรธและทรมาน ที่คุณมีต่อฉัน ก็จะกลับไปหาคุณเป็นหลายเท่า

“ทศวรรษ ฉันอายุ 16 ก็หลงรักนาย จนถึงตอนนี้ 26 ปี 10 ปีเต็มๆวันนี้ ถึงปลายทางแล้วจริงๆ ฉันขอให้คุณกับ หฤทัยอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ลูกหลานเต็มบ้าน และ ไม่ต้อง มาเสียใจทีหลังที่หลังกับทุกอย่างที่คุณทำกับฉัน