บทที่ 10 เธออยากให้ฉันตาย? มีดหลายพันเล่มพอไหม

“ หวาน อย่ากลัวไปนะ ฉันจะไปตามหมอเดี๋ยวนี้! “ ทศวรรษรีบสํารวจร่างกายของหฤทัย

ความห่วงใย การใส่ใจดูแล ความร้อนรนและความ กังวลเหล่านั้น เป็นสิ่งที่ทศวรรษไม่เคยมีต่อภัทรภรเลย

ภัทรภรไม่ได้คิดมาก เธอยกมีดขึ้นแล้วขวางทาง

ทศวรรษไว้

ทศวรรษ คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าคุณอยาก ช่วยลูกของพวกคุณ ก็คืนหยางหยางให้ฉัน! “

“ ไสหัวไปภร เธอคิดว่าฉันจะเชื่อคำโกหกของเธอ เหรอ? “ ทศวรรษด่าเธอ

“ ไม่! ฉันไม่ได้โกหก ฉันไปดูกล้องวงจรมาแล้ว คน ที่ลักพาตัวลูกของฉันไปคือหฤทัย “ ภัทรภรไม่ยอม

ทศวรรษรู้สึกโมโหมาก “ ฉันว่าเธอบ้าไปแล้วจริงๆ หฤทัยอยู่กับฉันตลอดเวลาจะเอาเวลาที่ไหนไปลักพาตัว ลูกของเธอ หลบไป ไม่งั้น…

* ไม่งั้นทำไม? คุณจะทรมานฉันต่อเหรอ? “ ดวงตา ของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา 4 ทศวรรษ ตั้งแต่ตอนที่ คุณให้ฉันคลานออกจากห้องทำงานของคุณด้วยสภาพเปลือยกาย ฉันก็ไม่ได้หวังว่าคุณจะทำดีกับฉันแม้แต่นิด เดียว! แต่ว่า ถ้าวันนี้หฤทัยไม่ส่งลูกคืนให้ฉัน คุณก็ไม่ต้อง คิดว่าจะได้ออกจากห้องนี้! ไม่มีทาง! “

* อยากให้ฉันตายมากใช่ไหม? มีดพันเล่มพอไหม “

ทศวรรษนิ่ง เขาไม่เข้าใจประโยคสุดท้ายของภัทรภร เธอยกมีดขึ้นแล้วแทงเข้าที่ไหล่ซ้ายของตัวเอง

เธอไม่ได้สวมชุดเยอะอะไรมากมาย พอดึงมีดออกมา เลือดก็พุ่งออกมาแล้วกระเด็นใส่หน้าของทศวรรษ

“ กรี๊ดดดด “ หฤทัยตกใจจนกรี๊ดลั่น

ภัทรภรจ้องทศวรรษด้วยความโหดเหี้ยม เธอไม่รู้สึก เจ็บเลยสักนิด “ คืนลูกสาวฉันมา! “

แล้วก็แทงเข้าไหล่ขวาจนเลือดอาบ

“ บอกให้หฤทัยคืนลูกสาวฉันมาเดี๋ยวนี้! “

ทศวรรษ คุณเกลียดใบหน้าของฉันมากไม่ใช่เห รอ? เพียงแค่คุณบอกให้หฤทัยคืนลูกให้ฉัน ฉันไม่เอา ใบหน้านี้ก็ได้ “

พูดจบเธอก็กรีดหน้าตัวเองตั้งแต่ใต้ตาจนถึงคางแผลลึกจนเห็นเนื้อชัดเจน

“ บ้าไปแล้ว! ภัทรภรเธอมันคนบ้า! ” หฤทัยไม่เคย เห็นสถานการณ์แบบนี้ เธอเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วจริงๆ

* ใช่ฉันบ้า ฉันถูกพวกแกบังคับจนบ้าแบบนี้! “ ภัทร ภรทำร้ายตัวเอง แล้วพูดขึ้นอย่างสิ้นหวัง “ แม่ของฉัน ตายแล้ว เรื่องที่มีคนในตระกูลฆ่าประธานของบริษัทวรรณ ศรีก็ป้ายความผิดมาให้แม่ของฉัน ไล่ฉันออกจากบ้าน คน ที่รักฉันไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว คนที่ฉันรัก ฉันก็จะไม่รัก อีกแล้ว ความหมายที่มีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้คือลูกเท่านั้น ถ้าหากพวกแกยังใจร้ายใจดำจะทำร้ายลูกสาวของฉัน จะ แย่งลูกของฉันไป ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิต ฉันก็จะไม่ ให้พวกแกมีชีวิตที่ดีแน่! ฉันจะทำให้ทุกคนรู้ว่าพวกแกมัน ใจคออำมหิตแค่ไหน! ฉันหย่ากับทศวรรษสามวัน น้องสาว ของฉันก็ตั้งท้องกับทศวรรษ นี่มันหักหลังชัดๆ! พวกแกยัง รวมหัวกันทําให้ฉันตาย พวกแกไม่ใช่คน พวกแกมันสัตว์ เดรัจฉาน! อยากแต่งกันมากใช่ไหม? ฉันจะทำให้งานแต่ง ของพวกแกเต็มไปด้วยท้องฟ้าสีดำจนเหลือแค่ชื่อเท่านั้น อยากมีชีวิตที่ดีและหวานชื่นใช่ไหม? ฉันจะทำให้พวกแก ต้องเปื้อนเลือด แค่ฝันถึงฉันก็รังเกียจจะตายแล้วนี่ เกลียด ชังฉัน อยากให้ฉันหายไปจากโลกนี้ไม่ใช่เหรอ? ไม่ว่าฉัน จะเป็นหรือจะตาย ฉันจะเป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน พวกแกทุกวันทุกคืน! “