บทที่ 8 เงื่อนไขของคนพิการ
และเฉินจิ้นตอนนี้กำลังเดินเล่นอยู่ในมหาวิทยาลัยเชียงโจว
ตามที่เขาเดินสำรวจ มหาวิทยาลัยเจียง โจวเป็นสถานที่ที่มี พลังจิตเยอะมากที่สุดในบริเวณแถวนี้
เฉินจิ้นอาศัยการเหนี่ยวนำของพลังจิต จนค้นพบสถานที่ที่มี พลังจิตมากที่สุดในมหาวิทยาลัยเจียง โจว
จากนั้นเขาก็นั่งสมาธิ เริ่มดูดพลังจิตที่ล้อมรอบเข้าร่างกาย
เขานั่งไม่ขยับดังกับพระองค์หนึ่ง
จนถึงตอนเช้าของวันถัดไป เฉินจิ้นถึงลืมตาขึ้นมา
สายตาของเขาเปล่งประกายความดีใจ
เขาดูดพลังจิตไปหนึ่งคืนเต็มๆ แต่พลังจิตที่เขาดูดเข้าร่างกาย นั้นล้วนหายไปหมดสิ้น
เฉินจิ้นเพิ่งพบว่าพลังจิตที่เขาดูดเข้าไปในร่างกายนั้นกลับ โดนไข่มุกพิเศษหวนต้วนดูดซับไปหมดเสียแล้ว การปรากฏนี้จะไม่ทำให้เขาไม่ดีใจได้ไง
เขาไม่กลัวที่ไข่มุกพิเศษหวนต้วนดูดซับพลังของเขาไป แต่เขา กลับกลัวไข่มุกพิเศษหวนต้วนไม่มีปฏิกิริยาอีกต่างหาก
ผ่านไปทั้งคืน ไข่มุกพิเศษหวนต้วนที่รู้แต่ดูดพลังของเขานั้นสุดท้ายก็ได้มีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว
ลมพลังหวนต้วนสายหนึ่งแผ่ออกมาจากไข่มุกพิเศษหวนต้วน แล้วคืนเข้าร่างกายของเฉินจิ้น
ลมพลังหวนต้วนแค่สายหนึ่ง ก็สามารถทำให้เฉินจิ้นที่อยู่ใน ระดับแดนเหนี่ยวนำเข้าสู่แดนเดินฝึกลม
ไข่มุกพิเศษหวนต้วนสมเป็นหนึ่งในมหาสมบัติหวนต้วนจริงๆ
ดวงตาของเฉินจิ้นเปล่าประกาย ชาตินี้ มีไข่มุกพิเศษหวนต้วน อยู่ เขาจะฝึกฝนพลังหวนต้วน และเขาจะต้องกลับไปโรคปีศาจ และทำให้ทั้งจักรวาลหวาดกลัวเขาอีกครั้งแน่นอน
“แต่ว่าความเร็วตอนนี้มันยังช้ามาก
เฉินจิ้นถอนหายใจ
พลังจิต ในโลกมนุษย์มันช่างบางน้อยจริงๆ
ให้ไข่มุกพิเศษหวนต้วนปรากฏพลังออกมาสายหนึ่งต้องใช้ เวลาไปหนึ่งคืน
ดังนั้นเฉินจิ้นนึกถึงหมอกดำ ในร่างกายของเกาผิงอีกครั้ง ใน
ใจรู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา
“เฉินจิ้น”
ทันใดนั้น เฉินจิ้นได้ยินมีคนเรียกเขา
แล้วเขาหันมามองไปตามเสียงนั้น
เมื่อเห็นคนที่มา เฉินจิ้นตะลึงเล็กน้อย
เป็นซ่งจื่อหาร
นึกถึงเมื่อวานที่ งจื่อหารร่วมมือกับฉินเผึ้งเขียวแม่ของเธอมา เล่นงานตนเอง และคิดจะไล่เขาออกจากบ้าน เฉินจิ้นก็ยิ้มเย็นชา ที่มุมปาก
ผู้หญิงสามคนในบ้าน ตอนนี้เขาเพียงแค่มีความรู้สึกดีต่อซึ่ง ซึ่งเหย็นเท่านั้นเพียงเล็กน้อย
“เมื่อวานแกไปหาเรื่องหวางฮ่าวใช่ไหม”
งจื่อหารวิ่งมาตลอดทาง เหนื่อยจนเธอหายใจหอบๆ หน้าอก ก็เคลื่อนไหวตามตอนที่เธอหายใจ
ไม่รอให้เฉินจิ้มตอบ เธอก็รีบพูดขึ้น”หวางเจ๋อ น้องชายของ
หวางฮ่าว เขาเป็นประธานสโมสรซันดา มีคนบอกว่าแกอยู่แถวนี้
เลยไปบอกเขา ตอนนี้เขาพาคนของสโมสรชันดามาหาแกแล้ว
บอกว่าจะช่วยพี่ชายเขาแก้แค้น “เฉินจิ้น แก้รีบวิ่งหนีเลย ออกไปจากประตูหลังของมหา’ลัย
ไม่งั้นไม่ทันแล้ว”
ซ่งจื่อหารพูดด้วยความรีบร้อน เมื่อวานเฉินจินช่วยชีวิตพ่อ กลับมา ทำให้เธอประทับใจเฉินจิ้นขึ้นเล็กน้อย
แน่นอนว่าเธอไม่ได้เป็นห่วงเฉินจิ้นหรอก เฉินจิ้นจะตายหรือ เป็นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอทั้งนั้น
แต่ตอนนี้เฉินจิ้นก็ยังเป็นพี่เขยของเธอ ถ้าเฉินจิ้นเกิดไม่ดีขึ้น มา มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของตระกูลข่งและพี่สาวของเธอ
“งั้นหรอ?
เฉินจิ้นยิ้มเบาๆ ไม่มีความอยากจะหนีเลยแม้แต่น้อย ซึ่งจื่อหารเห็นความไม่สนใจอะไรของเขา ก็เริ่มโมโหขึ้นมา
“แกต้องทำให้บ้านฉันเสียหน้าแกถึงจะสะใจใช่ไหม เพราะเรา อยากจะให้แกหย่ากับพ่อสาว แกถึงจะทำแบบนี้ ตั้งใจทำให้บ้าน เราเสียหน้าเสียชื่อเสียง ใช่ไหม? ”
ซึ่งจื่อหารโมโหแทยตาย
เฉินจิ้นมองเธออย่างเย็นชา ไม่ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เธอมา แจ้งฉัน ฉันก็รู้สึกขอบใจมาก แต่ถ้าเธอยังจองหองแบบนี้ อย่า โทษว่าฉันไม่ไว้หน้าเธอ
“นี่แก….”
ซึ่งจื่อหารรู้สึกเสียใจแล้ว คนขยะอย่างเฉินจิ้นสมควรโดนตี ตายถึงจะสะใจ
“โอ้โห ซ่งจื่อหาร เธอกล้าแอบมาแจ้งมันล่วงหน้าพระ
“หรือว่าเธอก็เหมือนพี่สาวเธอ หลงรักไอ้ขยะนี้ไปแล้ว?
“ผู้หญิงของตระกูลซ่งนี้ สายตาพิเศษจริงๆ ขยะแบบนี้ก็ยัง ตกหลุมรักได้ ฮ่าๆๆๆ”
เวลานี้ ผู้ชายที่ไว้ทรงผมแบบกระสุน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมพาลูกน้องของเขาเดินมา
“หวางเจ๋อ นายอย่าเพ้อเจ้อ
ซ่งจื่อหารหันไปมองหวางเจ๋อ สีหน้าเธอไม่น่าดูมาก
เฉินจิ้นไอ้ขณะนี้ บอกให้วิ่งหนีแล้วก็ยังไม่หนี ตอนนี้ยังทำให้ เธอโดนหวางเจ๋อหยอกเลาะอีก
แม้หวางเจ๋อจะไม่ลงมือกับเธอ แต่ปากของเขาก็เหมือนกับ ฝีมือของเขา ทั้งเก่งกาจทั้งโหดร้าย
ผู้หญิงที่เคยทำผิดต่อเขา โดนเขาด่าจนสงสัยชีวิตตนเอง
ส่วนผู้ชายที่ทำผิดต่อเขา ไม่มีใครที่ไม่เข้าโรงพยาบาลเลย
“ปากหมาจริงๆ”
เฉินจิ้นค่อยๆพูดขึ้น
เมื่อคำพูดนี้พูดออกมา ล้อมรอบเงียบสงัดทันที คนทั้งหมดรวมถึงซ่งจื่อหารล้วนมองไปยังเฉินจิ้นด้วยความไม่ กล้าเชื่อ
เฉินจิ้นนี่กล้าพูดหวางเจ๋อแบบนี้หรือ?
นรนหาที่ตายชัดๆ
“แกพูดอะไรนะ”
“แกกล้าพูดอีกทีไหม”
ดวงตาของหวางเจ๋อเปล่งประกายถึงความโหดเหี้ยม และ ค่อยๆเดิมมาหาเฉินจิ้นทีละก้าวๆ
“ฉันรู้ว่ามีคนปัญญาอ่อน แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีคนปัญญาอ่อน เท่าแกได้ ในเมื่อแกอยากฟังอีกครั้ง งั้นฉันก็ให้แกสมหวังละกัน
“แกฟังให้ดี ฉันบอกว่าแกมันปากหมา เป็นไง พอใจยัง
เฉินจิ้นเบ้ปาก
“ดี ดีมาก”
หวางเจ๋อจ้องเขม็งเฉินจิ้น
ตอนนี้ ในสายตาเขา เฉินขึ้นเป็นคนพิการแล้ว วันนี้ถ้าเขาหักขาเฉินจิ้นละก็ เขาก็จะไม่ซื่อหวางเจ๋อ และซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆ เบิกตากว้างๆอย่างไม่กล้าเชื่อ นี่…นี่เป็นเฉินจิ้นไอ้คนอ่อนแอขี้ขลาดคนนั้นไหม? เขากล้าหาญขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตอนนี้ ให้แกสองทางให้เลือก หนึ่ง คุกเข่าลงขอร้อง แล้วไปขอโทษพี่ชายก สอง กหักขาแก
หวางเจ๋อจ้องไปเฉินจิ้น ดวงตาเปล่งประกายความดุร้าย ดู เหมือนถ้าเฉินจิ้นไม่ทำตามเขาก็จะลงมือเลยทันที
“ในเมื่อแกชอบใช้กำลัง งั้นต่อไปแกก็ไปเป็นคนพิการแล้วกัน”
นี่เฉินจิ้นบ้าไปแล้วหรอ? คนทั้งหมดตกตะลึงไปอีกครั้ง
ไม่กลัวตายจริงๆ
“แม่งมึง แกอยากตายกูจะทำให้แกสมหวัง” หวางเจ๋อออกหมัดออกไปทันที
ขยะแบบนี้ แค่หมัดเดียวก็พอแล้ว
เห็นหวางเจ๋อออกมา ซึ่งจื่อหารหน้าซีดทันที ไม่กล้าไปมอง เฉินจิ้นเป็นยังไง
“อ๊าก….”
เสียงกรีดร้องที่เวทนาดังขึ้นทันที
ซึ่งจื่อหารสามารถเดาผลของเฉินจิ้นได้ ในใจเธอเป็นกังวลขึ้น มา เธอเกลียดเฉินจิ้นก็จริง แต่ยังไงเขาก็เป็นคนของบ้านเธอ เป็นพี่เขย ในนามของเธอ อีกทั้งเขายังช่วยชีวิตพ่อกลับมา ถึงเธอ จะดูถูกเฉินจิ้น แต่ก็ยืนมองเขาโดนหวางเจ๋อต่อยจนพิการไม่ได้
เธอรีบหันหน้ากลับอยากจะไปช่วยเฉินจิ้น
แต่ฉากที่เธอเห็นกลับทำให้เธอตะลึงงัน
ที่เธอเห็นคืออะไรนะ
เฉิจิ้นยืนอยู่ดีๆ
ส่วนหวางเจ๋อกลับล้มอยู่บนพื้น เจ็บจนร่างสั่นไม่หยุด
นี่เฉินจิ้นบ้าไปแล้วหรอ? คนทั้งหมดตกตะลึงไปอีกครั้ง
ไม่กลัวตายจริงๆ
“แม่งมึง แกอยากตายกูจะทำให้แกสมหวัง” หวางเจ๋อออกหมัดออกไปทันที
ขยะแบบนี้ แค่หมัดเดียวก็พอแล้ว
เห็นหวางเจ๋อออกมา ซึ่งจื่อหารหน้าซีดทันที ไม่กล้าไปมอง เฉินจิ้นเป็นยังไง
“อ๊าก….”
เสียงกรีดร้องที่เวทนาดังขึ้นทันที
ซึ่งจื่อหารสามารถเดาผลของเฉินจิ้นได้ ในใจเธอเป็นกังวลขึ้น มา เธอเกลียดเฉินจิ้นก็จริง แต่ยังไงเขาก็เป็นคนของบ้านเธอ เป็นพี่เขย ในนามของเธอ อีกทั้งเขายังช่วยชีวิตพ่อกลับมา ถึงเธอ จะดูถูกเฉินจิ้น แต่ก็ยืนมองเขาโดนหวางเจ๋อต่อยจนพิการไม่ได้
เธอรีบหันหน้ากลับอยากจะไปช่วยเฉินจิ้น
แต่ฉากที่เธอเห็นกลับทำให้เธอตะลึงงัน
ที่เธอเห็นคืออะไรนะ
เฉิจิ้นยืนอยู่ดีๆ
ส่วนหวางเจ๋อกลับล้มอยู่บนพื้น เจ็บจนร่างสั่นไม่หยุด
คำพูดจองเฉินจิ้นเหมือนเสียงที่ดังมาจากนรถ ทำให้คนฟัง แล้วตัวสั่นไปด้วย
ลูกน้องของหวางเจ๋อสิบกว่าคนได้ยินดังนั้นก็กลัวทันที นี่เขาพูดเล่นอะไร
หวางเจ๋อเป็นใคร
เขาเป็นประธานของสโมสรสันดาในมหา’ลัย เป็นซันดาลึก แชมเปี้ยนชิพ
ปกติเขาฝึกกับพวกเขาก็เหมือนเล่นเกม แต่ตอนนี้เขากลับโดนเฉินต่อยเหมือนหมาตัวหนึ่ง นี่ไม่ใช่ที่สำคัญ ที่สำคัญคือเฉินจิ้นลงมือร้ายกาจมาก แค่ออกมือก็หักแขนขาของหวางเจ๋อไป ใครยังกล้าไปหล่ะ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ