บทที่ 18 การรักษา

เฉินจิ้นมองซ่งจื่อหารที่นอนอยู่บนโซฟา และเพราะว่าเมาจนรู้สึก ไม่สบายตัวและอึดอัด บิดไปบินมาไม่ยอมหยุด

แก้ม ลำคอ และผิวหนังที่ปรากฏให้เห็นด้านนอกทั้งหมด ก็

เต็มไปด้วยสีแดงเป็นเลือดฝาดทั้งหมดเลย

“ผู้หญิง ยุ่งยากมากนะ”

เฉินจิ้นถอนหายใจ หลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทร

หาซงซึงเหย็น

บอกเรื่องของที่นี่ไปแบบง่ายๆ สั้นๆ

เวลาผ่านไปไม่นาน ซึ่งซึ่งเหย็นก็ปรากฏตัวขึ้นภายในห้อง “จื่อหาร ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ใบหน้าของซงซึ่งเหย็นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอมี น้องสาวแค่หนึ่งคน ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้น เธอไม่กล้าคิดถึงผลที่จะ ตามมาเลย

“ไม่เป็นอะไร ก็แค่ไม่สบายตัวและอึดอัดเล็กน้อย!”

เฉินจิ้นเบ้ปากและหันไปทางตำแหน่งที่ตั้งจื่อหารนอนอยู่บน

โซฟา

ในเวลานี้ ซึ่งจื่อหารไม่สบายตัวและอึดอัดมากๆ ถึงแม้จะเป็น สภาพที่เมาก็ตาม แต่ก็ขมวดคิ้วจนคิ้วจะรวมกันเป็นวงกลมแล้วและปากก็ไม่หยุดที่จะพูดออกมาเบาๆว่า อยากดื่มน้ำ ไม่สบาย ตัว อึดอัดมากๆอะไรเหล่านี้

แต่หลังจากที่เฉินจิ้นได้ยิน ก็เหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไร

เลย

หลังจากที่ส่งซึ่งเหย็นมาถึง ซึ่งซึ่งเหย็นจึงรีบหาน้ำอุ่นๆ มา ป้อนให้ซ่งจื่อหารดื่มเข้าไป

“เธอไม่สบายตัวและอึดอัดถึงขนาดนี้ ทำไมคุณไม่ช่วยเธอ หน่อย?” ซึ่งซึ่งเหย็นโกรธเล็กน้อย

แม้ว่าตอนนี้คุณ เฉินจิ้นจะเปลี่ยนไปโดยที่ยากจะเข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ และแม้ว่าพวกเรากำลังจะหย่ากันก็ตาม คุณไม่ต้องถึง ขนาดว่าจะเห็นซึ่งจื่อหารไม่สบายตัว และอึดอัดแบบนี้ ก็ไม่สนใจ ไม่ดูแล เพราะตั้งแต่เล็ก เธอรักและสงสารน้องสาวของตัวเอ งมากๆ

เฉินจิ้นพูดอย่างเย็นชา “ก่อนอื่น ผมไม่คุ้นเคยกับการ ปรนนิบัติคนอื่น รองลงมาคือ ถ้าผมทำเหมือนคุณแบบนี้ กอด เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แล้วนวดและป้อนน้ำเธอ ถ้าคุณมาเห็น จะคิดยังไง จะเป็นเหมือนครั้งก่อนอีก ที่รู้สึกว่าผมกำลังทำผิดต่อ น้องสาวคุณใช่ไหม? ”

ซึ่งซึ่งเหย็นได้ยินอย่างนั้น ก็นิ่งและเงียบ เพราะเมื่อกี้เธอเป็น ห่วงซ่งจื่อหารมาก

หลังจากนั้นไม่นาน ซึ่งซึ่งเหย็นก็มองไปทางเฉินขึ้นด้วยความ ซับซ้อน “ครั้งก่อน เป็นเพราะฉันเข้าใจคุณผิดจริงๆ ใช่ไหม? ”
ถ้าอยากจะอธิบาย ในตอนแรกเฉินจิ้นก็คงจะอธิบายไปแล้ว ถ้าคุณอยากเชื่อผมก็เชื่อ แต่ถ้าไม่เชื่อก็ไม่เชื่อก็ได้

เมื่อเห็นว่าเฉินจิ้นไม่พูดอะไร และดูเหมือนซ่งซึ่งเหยื่นจะเข้าใจ

แล้ว หลังจากนั้นก็พูดออกมาอีกว่า “เฉินจิ้น ขอบคุณ! คำพูดขอบคุณค่นี้ ได้แฝงไปด้วยคำพูดที่มากมายก่ายกอง

กลับมาถึงบ้าน

และหลังจากที่ส่งซึ่งเหยื่นพาซึ่งจื่อหารมาถึงห้อง ก็รู้สึกหมด เรี่ยวหมดแรงและอ่อนเพลีย

ถึงยังไงเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

และการอุ้มซ่งจื่อหาร เป็นเรื่องที่เกินขอบเขตแบบนี้ของคนที่ สนิทสนม เธอจึงไม่ยอมให้เฉินจิ้นทำอยู่แล้ว

จนกระทั่งออกมาจากห้องของซงจื่อหาร เธอก็รู้สึกเจ็บปวด

บริเวณหน้าท้องส่วนล่างขึ้นมา

หลังจากนั้น ก็เป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเฉินจิ้นเห็นก็รู้ทันที เป็นเพราะว่าซ่งจื่อหารทำให้เจ็บปวด ซึ่งการเคลื่อนไหวที่เกินขอบเขตก่อให้เกิดความรุนแรงขึ้น

“คุณคิดว่ายังไง? ต้องการให้ผมรักษาให้คุณไหม?” เฉินจิ้น ถาม

เมื่อคิดว่า ถ้าหากทุกๆเดือนต้องปวดจนเหมือนจะขาดใจตาย แบบนี้ สีหน้าของซงซึ่งเหย็นก็ขาวซีดไปหมด
หลังจากนั้นก็กัดริมฝีปากอย่างเขินอายเล็กน้อย “งั้น ก็รบกวน คุณหน่อย!”

หลังจากพูดจบ และเติมทีก็เป็นเพราะว่าปวดจนหน้าขาวซีด หมด แล้วเพิ่มด้วยหน้าแดงเพราะเป็นอีก

“งั้นโอเค ไปห้องนอนของคุณเถอะ แล้วถอดเสื้อผ้าออก! เฉินจิ้นมองไปมองมา ก็คิดว่าถ้ารักษาที่ห้องรับแขกคงไม่ค่อย ดีเท่าไรนัก

ซ่งซึ่งเหย็นได้ยินแบบนี้ ก็เขินจนหน้าแดงมากขึ้นกว่าเดิมอีก

“คุณรอแป๊บนะ!”

ซ่งชิงเหย็นพูดไปแค่หนึ่งประโยค แล้วก็มุ่งตรงเข้าไปที่ห้อง นอนของเธอ หลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่ง ภายในห้องนอน ก็มี เสียงออกมาว่า “เสร็จแล้ว คุณเข้ามาเถอะ”

เฉินจิ้นก็รู้สึกถึงความยุ่งยากของผู้หญิงอีกครั้ง

เขาเปิดประตู แล้วเดินเข้าไป

ในห้องนอนของซ่งชิงเหย็น มีกลิ่นหอมสดชื่นจางๆ เมื่อเฉินจิ้น ได้กลิ่นหอมสดชื่นนี้ ก็ทำให้รู้สึกสบายใจไม่น้อย

ในเวลานี้ ซงซึ่งเหย็นก็นอนอยู่บนเตียงใหญ่ๆ นุ่มๆ สบายๆ ของเธอแล้ว

ร่างกายทั้งร่าง ก็เข้าไปอยู่ในผ้าห่มเพื่อปกปิดไว้

เหลือแค่ผิวด้านหลังที่ทั้งเรียบเนียน ละเอียดเกลี้ยงเกลาออกมา

“คุณอย่ามาวมองนะ”

ซึ่งซึ่งเหย็นก็มุดหัวลงไปในผ้าห่ม ที่มีใบหน้าที่สวยงดงามและ ผิวขาวนวล และเต็มไปด้วยอาการเขินจนหน้าแดง และหลังจาก ได้ยินเสียงก้าวเท้าของเฉินจิ้นที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เสียงของ เธอก็สั่นขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อนึกถึงครั้งก่อน ที่เฉินขึ้นมาเจอเธอในห้องน้ำตอนนั้น ใจ ของซงซึ่งเหย็น ก็เต้นตูมตามๆออกมาอย่างเร็วมากๆ

เฉินจิ้นพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่ดี “ครั้งก่อนที่ห้องน้ำ สิ่งที่ ควรเห็นและไม่ควรเห็น ก็เห็นหมดแล้ว แล้วตอนนี้คุณยังจะกังวล อะไร”

“คุณ คุณ ครั้งก่อนไม่ได้บอกว่า ไม่เห็นอะไรเลยสักอย่างไม่ใช่ เหรอ?”

“ก็ผมไม่ได้เห็นอะไรเลยสักอย่างไง!

” ซึ่งซึ่งเหยื่น เงียบไม่พูดอะไรออกมาเลย

หันมาพยายามตั้งใจจัดการกับลมหายใจของตัวเอง เพื่อไม่ ให้ตัวเองคิดมากไปกว่านี้ และกลับมาที่ความเจ็บปวดบริเวณ หน้าท้องส่วนล่าง ก็ทำให้เธอขมวดคิ้วขึ้นมาทันที และไม่มี อารมณ์ที่จะคิดมากอีก

เฉินจิ้นทำเหมือนกับครั้งก่อน เดินเข้ามา แล้วนั่งข้างๆเตียง
หลังจากเข้าใกล้ ก็ได้กลิ่น บนร่างกายของซงซึ่งเหยืน ซึ่ง เป็นกลิ่นหอมที่โดดเด่นเป็นพิเศษ

จางมากๆ

แต่เมื่อสูดดมก็ทำให้รู้สึกสบาย

ลมหายใจของเฉินจิ้น ก็หนักและหยาบขึ้นอย่างอดไม่ได้ แต่ในไม่ช้า เขาก็เอาความคิดอื่นเข้ามากดไว้ และหลังจากนั้น คลำหาเข็มออกมา และฝังลงไปทุกตำแหน่งบนหลังของซงซึ่ง เหย็นทีละเล่ม

หลังจากนั้นภายในร่างกายที่มีพลังงานหมุนกวน ที่เพิ่มสูงมาก ขึ้น และเข้าสู่ภายในร่างกายของซงซึ่งเหยื่นไม่หยุด

“อือ~”

ทันใดนั้นซึ่งซึ่งเหย็นก็รู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลเวียนอยู่รอบๆ

หน้าท้องส่วนล่าง

แล้วความเจ็บปวดทั้งหมดก็หายไปในทันที

เมื่อถูกอีกสิ่งหนึ่งแทนที่ ซึ่งเป็นความรู้สึกสบายใจโดยไม่ สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ และเธอก็ร้องออกมาโดย ไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น ซึ่งซึ่งเหย็นก็รู้สึกเขินขึ้นมา หน้าก็แดงขึ้น แล้วแอบ ด่าตัวเอง หลังจากนั้นก็มุดหน้าลงไปในผ้าห่มเพื่อปกปิด

หลังจากนี้ไม่นาน
เฉินจิ้นพ่นลมหายใจออกมา หลังจากนั้นก็ดึงเข็มบนตัวของซึ่ง ซึ่งเหยื่นออกมา

“เสร็จแล้ว หลังจากนี้ถ้าประจำเดือนคุณมา ก็น่าจะไม่รุนแรง

มากขนาดนี้แล้ว”

ไม่เพียงเท่านี้ เฉินจิ้นยังใช้พลังหวนต้วนรักษาร่างกายทั้งร่าง กายของซงซึ่งเหย็นด้วย

ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรที่พิเศษเกิดขึ้น ชีวิตนี้ของซ่งซึ่งเหย็น ก็ แทบจะไม่เจ็บป่วยแล้ว

“ขอบคุณนะ”

ในตอนนี้ซ่งชิงเหย็นรู้สึกดีและสบายไปทั้งตัวอย่างสุดๆ เพียงแต่ เรื่องส่วนตัวแบบนี้ พอถูกเฉินจิ้นพูดออกมาอย่างคน ที่มีความรู้หรือเชี่ยวชาญ ก็ทำให้เธอรู้สึกยังไม่ชินอยู่เล็กน้อย

เธอกับเฉินจิ้น มีแค่ชื่อที่เป็นสามีภรรยากัน แต่ไม่ได้เป็นสามี ภรรยากันจริงๆ

เมื่อก่อนไม่เพียงแค่ไม่มีการคบค้าสมาคมอย่างคนสนิทสนม กันเลย และก็ไม่เคยเป็นเหมือนกันคู่สามีภรรยาคู่อื่นด้วย ระหว่างทั้งสองคน นี่คือครั้งแรกที่มาพูดเรื่องส่วนตัวอะไรแบบนี้

และนี่ก็ทำให้หัวใจของซงซึ่งเหยื่นรู้สึกถึงความไม่เหมือนเดิม เล็กน้อย

“เฉินจิ้น..…….
“อื้ม?”

จริงๆแล้วเฉินจิ้นอยากจะเดินออกไป แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินซึ่ง ซึ่งเหยืนเรียกเขา

“ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับก่อน คืนนี้ผมมีธุระ และพรุ่งนี้

ตอนเช้าผมจะกลับมา แล้วหลังจากนั้นค่อยไปโรงพยาบาลด้วย

กัน”

ไม่รอให้ซ่งซึ่งเหยื่นพูด เฉินจิ้นก็พูดขึ้นมาก่อน

ได้ยินแบบนั้น ซึ่งซึ่งเหย็นชะงักเล็กน้อย แล้วหลังจากนั้นก็ ตอบกลับไป

จนกระทั่งเงาร่างกายของเฉินจิ้น หายไปจากห้องนอนของเธอ

เธอก็ไม่สามารถพูดประโยคที่เธออยากจะพูดนั้นออกไปได้

“เฉินจิ้น ไม่เช่นนั้น พวกเราไม่ต้องหย่ากันไหม?” ซึ่งประโยคนี้ ก้นบึ้งของหัวใจของซงซึ่งเหย็น สามารถพูดออกมาได้ทั้งหมด

เมื่อก่อนตอนนั้นเฉินจิ้นทั้งเหลวแหลก ขี้ขลาด ไร้ประโยชน์ ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เธอไม่เคยมีความคิดที่จะขอเฉินจิ้นหย่า เลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะครั้งก่อน ที่ซึ่งจื่อหารกับแม่ของเธอร่วม มือกันแสดง ทำให้เธอเชื่อว่าเป็นความจริง แล้วรู้สึกผิดหวังกับ เฉินจิ้นอย่างมาก เธอก็จะไม่มีทางเริ่มเป็นฝ่ายขอเฉินจิ้นหย่า

แต่ตอนนี้ เฉินจิ้นกลายเป็นคนลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ เก่งมาก ขึ้นเรื่อยๆ และก็…..น่าดึงดูดมากขึ้นเรื่อยๆด้วย
เดิมทีที่ซ่งซึ่งเหย็นไม่มีความคิดเรื่องหย่า ก็รู้สึกว่า ถ้าไม่หย่า กัน เธอกับเฉินจิ้นก็ใช้ชีวิตแบบนี้กันต่อไป ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะไม่ได้หมายถึงแบบนี้

ซึ่งซึ่งเหย็นรู้สึกได้ว่า เฉินจิ้นอยากจะหย่า! หลังจากออกมาจากห้อง เฉินจิ้นก็ส่ายหัวเล็กน้อย แล้วถอน หายใจออกมา

ซึ่งซึ่งเหยืนอะ ซงซึ่งเหย็น ยังไงคุณก็ห้ามมีความรู้สึกอะไรกับ ผมเด็ดขาด

ผมไม่ใส่ใจอะไรกับเรื่องรักๆใคร่ๆระหว่างชายหญิง

และยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงแค่ศักยภาพของเขากลับมาฟื้นฟูอยู่ ในระดับที่คงที่แน่นอน เมื่อฟื้นฟูกลับมาเพียงพอที่จะไปจากโลก นี้ได้ เฉินจิ้นก็จะไปจากโลกนี้แน่นอน

ถ้าหากเขากับซงซึ่งเหยืนกลายเป็นสามีภรรยากันจริงๆ เมื่อ ถึงเวลานั้นคงยากที่จะทิ้งเธอเอาไว้บนโลกนี้

และอีกอย่าง ถ้าศักยภาพฟื้นฟูกลับมาแล้ว เฉินจิ้นก็สามารถมี ชีวิตได้ถึงร้อยปี พันปี จนกระทั่งหมื่นปี ถึงแม้ว่าเขาต้องการจะ หาภรรยาสักคน ก็ต้องเป็นผู้ที่บำเพ็ญฌานและกลั่นเซียนตันด้วย พรสวรรค์ที่พระเจ้าให้มาแน่นอน มีเพียงแค่วิธีนี้ ที่จะสามารถอยู่ เป็นเพื่อนกับเขาได้ตลอดไป

คืนนั้น เฉินจิ้นไปมหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพื่อบำเพ็ญ ฌานและกลั่นเซียนตันต่อไป และเพื่อฟื้นฟูศักยภาพ
เขารู้สึกได้ว่า ไข่มุกพิเศษหวนต้วนยังมีความลับอยู่อีกเยอะ

มากๆ

แต่เพียงแค่ ศักยภาพของเขาตอนนี้ยังค่อนข้างอ่อนแอ และ ไข่มุกพิเศษหวนต้วนทำหน้าที่ได้ชั่วคราว และเป็นเครื่อง เปลี่ยนแปลงที่ทำให้เขาได้เปลี่ยนพลังหวนต้วนเป็นพลังตัวเอง

เช้าวันที่สอง เฉินจิ้นกลับถึงบ้านตรงเวลา

ซ่งซึ่งเหย็นก็ตื่นเช้ามาล้างหน้าบ้วนปากเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม้แต่ซ่งจื่อหารก็ไม่ได้ตื่นสาย จัดการเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ เช้าแล้วด้วย

เพราะว่าวันนี้ เป็นวันสำคัญที่ เฉินจิ้นจะไปโรงพยาบาล เพื่อดู สถานการณ์ของพ่อพวกเขา ที่จะฟื้นขึ้นมาจากบุคคลที่สูญเสีย ความสามารถในการเคลื่อนไหวทั้งหมด

เมื่อซึ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นกลับมา ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และแสดงออกถึงความไม่พอใจเล็กน้อย

ตลอดเวลาเธอไม่ชินกับเฉินจิ้นเลย และสามปีที่ผ่านมานี้ ได้

อบรมฝึกฝน ในส่วนของปฏิกิริยาการตอบโต้

แต่หลังจากใช้น้ำเสียงที่เย็นชาและแสดงออกถึงความไม่ พอใจแล้ว ซึ่งจื่อหารก็พูดออกไปว่า “เฉินจิ้น ขอบคุณนะ

ซ่งชิงเหยื่นบอกเธอแล้วว่า ถ้าเมื่อคืนไม่ได้เฉินจิ้น เธอก็จะ
และ เธอเคยเห็นว่า เฉินจิ้นก็จัดการหวางเจ๋ออย่างง่ายดาย แม้แต่ด.ร.ติง ก็ยังเคารพนับถือเฉินจิ้น แต่ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงยัง ไม่มีความรู้สึกกลัวอะไรเฉินจิ้นเลย กลับคุ้นเคยกับนิสัย แล้วรู้สึก ไม่พอใจเฉินจิ้นอยู่เล็กน้อยอีกด้วย

เฉินจิ้นไม่ได้สนใจเธอ

“เก็บของเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางกัน

เฉินจิ้นพูด

“อื้มๆ” ซ่งซึ่งเหย็นรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะในที่สุดพ่อก็จะฟื้น

แล้ว

แต่ เมื่อทั้งสามคนกำลังจะออกจากประตู โทรศัพท์ของซ่งซึ่ง เหย็นก็ดังขึ้นทันที

“อะไร?”

หลังจากรับโทรศัพท์ ดวงตาสวยๆของซงซึ่งเหย็นก็ถลึงตา กว้างขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ