บทที่ 16 เสียงดัง

เรื่องที่ช่างจึงออกมาขาดขวางนั้นเฉินจิ้นไม่ได้เอามาใส่ใจ

เพียงแค่เขาแข็งแกร่งพอ ก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น

แม้ว่าตระกูลหวาง ถึงจะเป็นตระกูลอันดับต้นๆของเมืองเจียง โจว เฉินจิ้นล้วนไม่วางอยู่ในสายตา

เจียงโดย ยังเล็กเกินไป

แม้จะเป็นเจียงหนาน หรือจะเป็นทั้งประเทศหวาเสีย หรือจะ เป็นถึงทั้งโลกมนุษย์ เขาล้วนไม่วางอยู่ในสายตา

เป้าหมายของเขาคือจักรวาล

เมื่อรับหินหยกชุดนั้นจากเว่ยอูซินแล้ว เฉินจิ้นก็ไป มหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง

เขาเตรียมจะจัดทำค่ายรวมจิตเล็กๆ ที่มหาวิทยาลัยเจียงโจว จากนั้นเขาก็สามารถไปฝึกฝนที่นั่นทุกคืน

สองทุ่ม ณ มหาวิทยาลัยเจียงโจว

“เจ้านาย มีคนคิดจะลงมือกับคนในครอบครัวของคุณ

ฮุยโสงปรากฏตัวที่สถานที่ที่เฉินจิ้นฝึกฝน แล้วพูดอย่างเคารพ

“คนในครอบครัว? ”
เวลานั้น เฉินจิ้นยังไม่ได้เข้าใจความหมายนั้น ครอบครัวค่นี้สำหรับเขาแล้วมันแปลกเกินไป “มีคนอยากจะลงมือกับซึ่งจื่อหาร

ฮุยโสงพูดขึ้นอีกครั้ง

เฉินจิ้นตบหน้าผากตนเอง ใช่สิ ตอนนี้เขาเป็นลูกเขยของตระ กูลซ่ง

ผู้หญิงสามคนนั้น ในตระกูลซง เป็นคนในครอบครัวเขาจริงๆ

และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซงซึ่งเหย็นนั้น เฉินจิ้นไม่ได้ บอกกับฮุย โสง ฮุยโสงเลยคิดว่าซ่งจื่อหารเป็นคนในครอบครัว ของเฉินจิ้น

เฉินจิ้นถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากค่ายรวมจิต จบการ ฝึกฝน

ซึ่งจื่อหารเกิดเรื่อง ถ้าเขาไม่รู้ก็ช่างเถอะ แต่ในเมื่อเขารู้แล้วก็ ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้

อีกทั้ง ลงมือกับซงจื่อหาร……..

เฉินจิ้นยิ้มแบบชั่วร้ายขึ้นมา

ตระกูลซึ่งนอกจากมีศัตรูทางการค้าแล้ว เหมือนไม่มีศัตรู ที่ไหนอีกแล้ว

ถ้าเป็นเรื่องทางการค้า งั้นก็ต้องลงมือกับซงซึ่งเหยื่น
แต่ตอนนี้ลงมือกับซ่งจื่อหาร เห็นได้ชัดว่าเป็นเจาะจงตระกูล ซ่งหรือเฉินจิ้น

นอกจากตระกูลหวางแล้ว เฉินจิ้นคิดไม่ออกว่ายังจะมีใครอีก

ณ New Century KTV ห้องVIP8888

ชายหญิงสิบกว่าคนกำลังเล่นเกมกัน

“จูบเลย จูบเลย จูบเลย”

ในกลุ่มคนนั้น มีชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง

ผู้ชายคนนั้นทั้งตัว ใส่เสื้อยี่ห้อดังที่หรูหรา ใบหน้ายิ้มแย้ม แม้ เขาจะพยายามควบคุมไว้แล้ว แต่ก็ยังมองเห็นความตื่นเต้นใน นั้นได้

ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ รูปร่างผอมสูงหุ่นดี เพียงแต่ใบหน้าของ

เธอแดงก่ำไปหมด เห็นได้ชัดว่าเธอเมาแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ช่งจื่อหารแล้ว ยังเป็นใครอีก

เธออยากจะต่อต้าน แต่คนรอบๆกลับโห่ตลอด “จื่อหาร แกไม่ได้คิดจะกลับคำนะ”

“ใช่สิ วงล้อก็หมุนถึงรายการนี้ แกห้ามกลับคำ

“ถ้าเป็นฉันละก็ ไม่ต้องพวกแกโห ฉันพุ่งไปหาคุณชายเหอ ตั้งแต่แรกแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ทุกคนต่างพูดกัน

และคุณชายเหอที่พวกเขาพูดถึงนั้นชื่อว่าเหอเช่า ใบหน้าเขามี รอยยิ้มที่สุภาพ เขาโบกมือให้ทุกคนเงียบลง

แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “จื่อหาร อย่าฟังของพวกเขา ไม่งั้น ไม่ทำก็ได้ครับ ไม่เป็นไรหรอก

เห็นเขาพูดแบบนี้ ซึ่งจื่อหารหน้าอายขึ้นมา เหมือนกับเธอ ยอมรับความแพ้ไม่ได้

แต่จะให้เธอเสียจูบแรกของเธอไปในเกมนี้เธอไม่ยินยอม

จริงๆ

“ไม่งั้น ฉันดื่มสองแก้วถือเป็นการลงโทษ” ซึ่งจื่อหารพูดด้วย ความขอโทษ

“ได้ครับ เหอเช่าพยักหน้าอย่างอ่อนโยน

ในสายตาของเขาไม่มีความร้อนใจแม้แต่น้อย

ทั้งสองมือของซงจื่อหารถือแก้วเหล้าแล้วดื่มไปหมด ในทันที

เหอผ้าหยวน พ่อของเธอเช่าเป็นพาร์ทเนอร์ที่สำคัญของ บริษัทตระกูลซ่ง

เธออยากช่วยพี่แบกรับภาระบ้าง ถ้าไม่ใช่เพื่อเอาใจเหอเช่า เธอก็จะไม่มางานแบบนี้หรอก

เมื่อดื่มเหล้าสองแก้วลงไป ซึ่งจื่อหารรู้สึกว่าทั้งโลกหมุนเวียนอยู่
“อหาร เธอไม่เป็นไรใช่ไหม

เหอเช่าเห็นซึ่งจื่อหารยืนไม่มั่นคง ก็รีบไปพยุงเธอเอาไว้

ซึ่งจื่อหารเห็นมีคนมาแตะต้องเธอ ตอนแรกเธอยังไม่รับรู้ถึง แต่พอรู้ตัวขึ้นมาก็รับผลักเหอเช่าออกไป

“ฉันไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันนั่งแปบเดี๋ยวก็หายดีแล้ว” ซ่งจื่อหารเดินโซเซไปนั่งโซฟาที่อยู่ข้างๆ หลังโดนซ่งจื่อหารผลักออกแล้ว เหอเช่าก็ไม่ไปพยุงซ่งจื่อหาร

อีก

เขาเป็นมีที่สุภาพมีมารยาท ของกินที่ดีต้องผ่านกระบวนปรุงแล้วถึงจะกินได้อร่อย

ฤทธิ์ไวน์แรงมาก

เวลาผ่านไป ซึ่งจื่อหารก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายขึ้น เธออยากกลับ

บ้าน

“ฉันอยากกลับบ้าน เธอพูดพึมพำ

“เธออยากกลับบ้านหรอ งั้นผมส่งเธอกลับไป เหอเช่ายังคงอ่อนโยนตามเคย

“ฮ่าๆๆ งั้นวันนี้ก็จบแค่นี้แล้วกัน”

“ไว้มีโอกาสค่อยมา
“ขอให้คุณชายเธอมีค่ำคืนที่ดี

ทุกคนพูดไปทีละนํา

วันนี้ที่พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อช่วยเหอเช่าเท่านั้น

โดยเฉพาะผู้หญิงในนั้นคนหนึ่ง เธอเป็นเพื่อนสนิทของซงจื่อ หาร ถ้าไม่ใช่เธอยืนยันจะมา ซึ่งจื่อหารต้องไม่มาแน่

เพื่อให้เรื่องนี้ได้สำเร็จ เหอเช่าให้เงินรางวัลเธอไปไม่น้อย นอกจากเรือเช่าแล้ว ยังมีอีกคนให้เงินเธอไปมากกว่านี้

แต่ตอนนี้ เธอมองซ่งจื่อหารแล้วกลับไม่มีความกังวลใดๆ แต่ สายตานั้นกลับเต็มไปด้วยความอิจฉา

เธออิจฉาซึ่งจื่อหารที่มีบ้านที่รวยตั้งแต่เด็ก อยากได้อะไรก็มี ให้ ส่วนเธออยากได้อะไรก็ต้องพึ่งพาตนเอง รวมถึงไปทำเรื่องที่ ผิดศีลธรรมต่อตนเอง

เธอก็อิจฉาที่ส่งจื่อหารมีหุ่นที่ดี มีใบหน้าที่ดี สามารถทำให้เห อว่าถูกใจได้ ถ้าเป็นเธอสามารถเป็นผู้หญิงของเหอเช่าและ แต่งงานกับเขา คงจะดีมากขนาดไหนกัน

แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าไม่ควรไปรบกวนเรื่องดีของเหอเช่า

โจวเหม่ย เดินจากไปด้วยความไม่พอใจ แต่เวลานี้ ประตูห้องกลับถูกผลักออกกะทันหัน

“คนอื่นไปได้ ยกเว้นเธอ”

โจวเหม่ย โดนขวางไว้
เธอชะงักไป

มองดูคนที่ขวางตนเองไว้ เป็นผู้ชายที่ร่างผอมและหน้าตาไม่ ค่อยหล่อ แต่กลับทำให้คนมีความรู้สึกที่แปลก

“นายเป็นใคร อยากจะทำอะไร”โจวเหม่ยถามอย่างโกรธ

แต่สายตาของเธอกลับแผ่ความหวาดผวาออกมา

การเคลื่อนไหวที่ประตูดึงความสนใจของทุกคนมา ตอนที่ทุกคนจะไป เหลือเหอเท่ากับซงจื่อหารอยู่กันสองต่อ สอง ใครที่ไม่รู้ร้ายรู้มาก่อกวน

เดิมทีเหอเช่าก็อยากจะอุ้มซ่งจื่อหารแล้วบอกกับเธอว่าจะส่ง เธอกลับบ้าน

แต่เวลานี้ ใครกันที่กล้ามารบกวน

เขาเดินเข้ามา

โจวเหม่ยเห็นเหอเซามาแล้วก็รีบหลีกทางให้ และในใจก็ รู้สึกปลอดภัยขึ้นมา

“คุณเป็นใคร คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร

แม้ในใจของเหอเช่าจะโกรธมาก แต่เขาก็ยังพยายามรักษา ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาไว้ ความอ่อนโยนก็เป็นการสร้างตัว ตนของเขา

“ฉันเป็นใคร แกไม่สิทธิรู้”
“แต่แกเป็นใคร ฉันไม่มีความสนใจจะรู้

เสียงของเฉินจิ้นเย็นชามาก สีหน้าเขาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไร

ออกมา

“คุณจะทำอะไร”เหอเช่ายังคงพยายามควบคุมตนเอง “จะพบคนสองคนไป

*สองคน?

“ซงจื่อหาร และเธอด้วย”เฉินพลางพูด พลางชี้ไปยังโจวเหม่

สีหน้าโจวเหม่ยเปลี่ยนไปทันที

สีหน้าของเหอเช่าเปลี่ยนไม่น่าดูเหมือนกัน

ไอ้หมอนี่ตั้งใจมาหาเรื่องหรือไง?

“ถ้าหากฉันไม่ตกลงหละ”

“ถ้าแกไม่ตกลง ผมจะให้แกรู้สึกเสียใจที่เกิดในโลกใบนี้ เสียงของเฉินทั้งเย็นชาทั้งไร้อารมณ์

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่อยากให้บางคนได้สมหวัง เขาจะพูดเยอะ ขนาดนี้ได้ไง

หมัดเดียวก็ให้มันเรียบร้อยไป

“แกนี่มันบ้าระห่ำมากสิเนอะ เหอเซ่ารู้สึกว่าเขาจะความคุม ความสุภาพของตนเองไม่ไหวอีกต่อไป
“น่ารำคัญ”เฉินจิ้นตบลงหน้าเขาไปฉายหนึ่ง

เพีย!

เสียงตบหน้าที่สดใสตั้งกองที่ข้างหูของทุกคน

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนตะลึงไปหมด

นี่พวกเขาเห็นอะไรนะ!

มีคน…กล้าตบหน้าคุณชายเหอ

โจวเหม่ยเห็นฉากนี้ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

คนนี้กล้าตบคุณชายเหอ งั้นคุณชายเธอต้องไม่ปล่อยเขาแน่ งั้นเขาก็ไม่ต้องมาหาเรื่องเธอแล้ว

เหอเช่าโดนตบจนอึ้งไป ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีใครกล้าตบหน้า

เขามาก่อน

ต่อมาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ลุงเหอ จัดการมัน ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ผมรับผิดชอบผลเอง”

เหอเช่าพยายามห้ามตนเองไว้ไม่ให้ตนเองไปลงมือเอง เขา เป็นสุภาพบุรุษ เขาจะต้องมีสง่าราศี เรื่องต่ำต้อยแบบนี้เขาไม่ได้ เอง

เวลานี้ ที่มุมที่มืดมนในห้องก็มีชายวัยกลางเดินออกมา หนวดรกรุงรัง เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่เรียบร้อย

ดูเหมือนเป็นคนขอทานก็ไม่ปาน
จนถึงตอนนี้ทุกคนถึงรู้ว่า ที่แท้ลุงสกปรกซกมกที่อยู่ข้างๆเหอ เช่านั้นเป็นบอดี้การ์ดของเขา

มิน่าตอนที่คุณชายเหออยู่ในห้อง ลุงสกปรกชกมกก็เข้ามา

ด้วย

ตอนแรกทุกคนยังไม่เข้าใจ แต่หลังจากที่ลุงสกปรกชกมกเข้า มาในห้องก็ไปนั่งที่มุม จนทำให้ทุกคนลืมเขาไป

ลุงสกปรกซกมกเดินมาถึงข้างๆเหอเช่า ไม่พูดไม่จา “ลุงเหอ ทำไมยังไม่ลงมือ

เหอเช่าเห็นลุงสกปรกซกมกเดินเข้าทำได้แต่ยืนนิ่ง ก็ขมวดคิ้ว แต่ต่อมาการกระทำของลุงเหอยิ่งทำให้เขาแปลกใจไปใหญ่ “ท่านครับ ไม่ทราบว่าทำยังไงท่านถึงยอมปล่อยพวกเราไป? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ