บทที่ 4 หลี่โม่ คุณกลับเป็น

ตระกูลหลี่?

ทุกคนในตระกูลต่างสงสัยและคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ตระกูลหลี่อะไร?

“คุณช่ง ตระกูลหลี่นี้ …” คุณท่านใหญ่ตระกูลโน้มตัวเล็ก น้อยและยิ้ม เขาเข้าใจจากคำพูดของลูกหลานจากตระกูลใน ตอนนี้

ตระกูลหลีส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์และยาราคาแพงจำนวน มาก ซึ่งเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า สถานะและความแข็งแกร่ง ของตระกูลนั้นเทียบไม่ได้กับตระกูลหลี่

จากนั้น คุณซึ่งก็ยิ้มและมองไปที่หลีโม่และพูดว่า “ผมมาที่นี่ เพื่อส่งของเท่านั้น นอกจากนั้นผมไม่รู้อะไรอีก

หลังจากนั้นก็ออกจากห้องคนไข้

สักพัก ทุกคนในห้องคนไข้ก็เงียบ

“ตระกูลหลี่นี้เก่งกาจมาจากไหนกัน ทำไมถึงได้ส่งสิ่งเหล่านี้ มา? ในพวกคุณใครรู้จักคนในตระกูลหลี่” คุณท่านใหญ่ตระกูลถาม

ลูกหลานของตระกูลต่างก็ส่ายหัว

“คุณปู่ คงไม่ใช่หลี่โม่มั้ง” ซิงเว่ยหัวเราะอย่างไม่ไยดีใน ขณะนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

หลี่โม่?

ทุกคนหันมามองหลีโม่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง

ฮ่าๆ

จะเป็นเขาได้ไง คนไร้ประโยชน์อย่างเขาที่ทำให้ตระกูลเสีย หน้าในเมืองอ่าน จะมีความสามารถช่นนี้?

“ซิงเวีย อย่ามาล้อเล่นเลยนะ พวกเราทุกคนรู้ดีว่าหลีโม่คือ

อะไร มันเป็นที่ดินไร้ประโยชน์เท่านั้น” หวังฟางผู้เป็นแม่ยิ้มเยาะ

เธอดูถูกและไม่ชอบขี้หน้าหลี่โม่มาก เธอไม่รู้ว่าลูกสาวของ เธอชอบเขาจุดไหน

“อืม ช่วงนี้พวกคุณไปตรวจสอบดูว่าในเมืองฮานมีตระกูลหล เพิ่มมาตั้งแต่เมื่อไหร่”คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้กล่าว

“หยุนหลัน คุณคงไม่ได้เกาะคนรวยจากข้างนอกมาใช่ไหม?”

ในขณะนี้ กู้ชิงหลินลูกสาวของบ้านน้องสามตระกูลที่อยู่ ข้างๆ พูดเหมือนยิ้มไม่ยิ้ม

เธอดูหมิ่นลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้ เมื่อก่อนตอนที่เคยอยู่ใน ตระกูลกู้ กู้หยุนหลันเป็นที่ชื่นชอบ

มากกว่าตัวเธอ

เมื่อเติบโตขึ้น หยุนหลันมีชื่อเสียงที่ดีในเมืองอ่าน ยังได้รับ การขนานนามว่าเป็นเทพธิดาที่สวย

ที่สุดในเมืองฮาน มีชื่อเสียงในฐานะสวยที่สุดในสี่สาวงาม อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้จบลงหลังจากที่เธอแต่งงานกับไอขยะ ไร้ประโยชน์

เมื่อพูดคำเหล่านี้ของกู้ชิงหลินออกมา ทุกคนในตระกูลก็มอง ไปที่หยุนหลันกับหลี่ ไม่อย่าง

ล้อเลียน

มีชู้เหรอ?

สายตาแปลกๆนี้ ทำให้หยุนหลันรู้สึกอึดอัดมาก พูดด้วยใบหน้าเย็นชาทันที “กู้ชิงหลิน คุณอย่าพูดไปเรื่อย นะ ฉันไม่รู้จักตระกูลหลี่อะไรนั่น!” เมื่อเธอพูดเช่นนี้ เธอก็เหลือบไปที่หลีโม่ที่อยู่ด้านข้าง

จะเป็นเขาหรือเปล่า?

ถ้าเป็นเขา ทำไมเขาต้องทนทุกข์ทรมานมาสี่ปีด้วย

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว” คุณท่านใหญ่ตระกูลขัดจังหวะการ สนทนาของทุกคน สายตาของเขาหยุดลงที่หลี่โม่ เขาพูดอย่าง เคร่งขรึมว่า “สัญญาหย่า ลงนามหรือไม่ลง?”

“ไม่ลง”

หลี่โม่ปฏิเสธทันที “ผมยืมเงินมาแล้วและไขกระดูกที่ใช้รักษา ซีซีก็สามารถใช้ของผมได้เช่นกัน”

ฮ่าๆ

คุณท่านใหญ่ตระกูลหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาสองครั้งและ ว่า “แม้ว่าคุณจะยืมเงินมาได้แล้วจะ

ยังไง?ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลนี้เป็นเพื่อนของผม ผม บอกว่าไม่อนุญาตให้การรักษาแก่คุณ คุณก็จะไม่ได้รับการรักษา

ไอ่คนไร้ประโยชน์เช่นนี้ ต้องการใช้ไขกระดูกที่ต่ำต้อยของ เขาเพื่อรักษาหลานสาวของเขาหรือ?

อย่าได้หวัง!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็จมลงและพูดว่า “คุณปู ซีซี เป็นลูกสาวของผม ทำไมคุณถึงไม่ใช้ของผม?”

“ทำไมไม่ใช่?ก็เพราะคุณเป็นขยะไร้ค่าที่ไม่ได้เรื่องไง ทำให้ ตระกูลกู้ของพวกเราเสียหน้าหมด!”

หวังฟางผู้เป็นแม่เอามือกอดอกของเธอไว้ ด่าว่าประชด ประชัน

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา สถานะของเธอในตระกูลคงไม่ดิ่งลง

ขนาดนี้

“ฮ่าฮ่า นั่นสิ หลี่โม่ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณเป็นแค่สุนัขตัว หนึ่งเท่านั้น ยังอยากให้ไขกระดูกแก่ซีซี ถ้าคุณมีความสามารถ เรียกผู้อำนวยการมาส!”

กู้ซึ่งเว้ยเยาะเย้ยอย่างไม่สนใจอะไร เพียงแค่ผู้อำนวยการ บอกว่าจะใช้ไขกระดูกของคุณตระกูล

ของเราก็ไม่คัดค้าน ใช่ไหม คุณปู่?
คุณท่านใหญ่ตระกูลพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่เพียงแค่ผู้ อำนวยการของโรงพยาบาลนี้บอกว่าจะใช้ไขกระดูกของคุณ ผม

หงไปก็ไม่มีความเห็นใดๆ นั่นเป็นไปได้หรือ?

กู้หงไม่ได้ตกลงและคุยกับเขาก่อนหน้านี้แล้ว

ผู้อำนวยการหลิวซินหมินเป็นเพื่อนที่ดีของเขาอีก

หลี่ไม่อยากเอาไขกระดูกของตนเองให้ซีซี มันยากกว่าการใน ขึ้นไปบนฟ้าเสียอีก

หยุนหลันเห็นสิ่งนี้ ในดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา จ้องไปที่ห ไม่อย่างไม่พอใจ ขึ้นไปตบหน้าและด่าว่า “หลี่โม่ ทำไมคุณถึงได้ ประโยชน์เช่นนี้!”

หลังจากนั้น เธอก็ร้องไห้ด้วยความโกรธ หันหลังโดยปิดหน้า ของเธอไว้และวิ่งออกไป

หลี่โม่โดนตบ แก้มของเขาแดงระเรื่อ มองไปที่หยุนหลันที่วิ่ง ออกไป เขาอยากตามเธอไป

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ มีหมอสองคนในเสื้อคลุมสีขาวเดิน เข้ามาที่ห้องผู้ป่วย

“เอ๋ ผู้อำนวยการหลิว ทำไมคุณถึงมาที่นี่ เพื่อมาดูหลานสาว ของผมเป็นพิเศษหรือ?”
คุณท่านใหญ่ตระกูลเห็นคนที่ยืนอยู่ที่ประตู ก็ยื่นมือออกมา ทันทีและเรียกด้วยความเคารพ

บอกว่าเป็นเพื่อน แต่ หงไปยังคงให้ความเคารพแก่หลิวซินห

มินอยู่

อย่างไรก็ตาม หลิวซินหมินมีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองอ่าน

ผู้ประกอบการรายใหญ่และผู้ร่ำรวยหลายคนในเมืองอ่าน ได้ มารักษาในโรงพยาบาลของหลิวซินหมิน พวกเขาก็ได้มีโอกาส พบปะกับหลิวซินหมินบ้าง

นี่คือนามบัตรเพื่อการเข้าสังคม

นอกจากนี้ หลิวซินหมินยังมีชื่อเสียงที่ดีในประเทศอีกด้วย ใน ด้านการแพทย์ เขาเชี่ยวชาญในการรักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือด ขาว ได้รับการยกย่องให้เป็นผู้นำทางการแพทย์

ในเมืองฮาน มีแปดในสิบที่ให้ความเคารพและให้หน้าแก่ หลิวซินหมิน

ต่อหน้าบุคคลเช่นนี้ หงไปก็ยังต้องเคารพเจ็ดส่วน ประจบ สามส่วน

หลิวซินหมินอายุประมาณ 50 หรือ 60 ปี โดยมีแผ่นป้ายของ ผู้อำนวยการแขวนอยู่บนหน้าอกของเขา เขามองไปที่ สถานการณ์ในห้องคนไข้ ดูเหมือนว่าจะมองหาใครบางคน จากนั้นเขาก็ยิ้มให้คุณท่านใหญ่ตระกูลและ พูดว่า “คุณท่าน ใหญ่ตระกูลกู้เกรงใจเกินไปแล้ว ผมมาที่นี่เพื่อ บอกเรื่องๆหนึ่งให้แก่ท่าน

“ผู้อำนวยการหลิว ถ้าคุณมีอะไรให้พยาบาลมาแจ้งให้ผม ทราบก็พอแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเอง” คุณท่านใหญ่ ตระกูลกู้พูดอย่างประจบ

หลิวซินหมินยิ้มและจ้องมองหลโม่ เดินไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว แล้วสะบัดมือของหงไม่ทิ้ง กล่าวกับหลี่ ไม่อย่างเคารพ “คุณหลี่ ใช่ไหม สวัสดี ผมชื่อ หลิวซินหมินผู้อำนวยการของโรงพยาบาล แห่งนี้”

หลังจากนั้น เขาก็ยื่นมือทั้งสองออกไป

หลี่โม่ไม่ธรรมดา

ห้านาทีที่แล้ว เขาได้รับโทรศัพท์ในห้องทำงานของผู้อำนวย

การ

นั่นคือเบอร์โทรของสมาคมใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของโรง พยาบาล!

แค่พูดว่า มีคุณชายผู้ที่สำคัญอยู่ในโรงพยาบาล ดังนั้น หลิว นหมินจึงต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเขา!
และคุณชายคนสำคัญคนนี้ ก็คือลูกเขยขยะของตระกูล หลี่

โม่!!

และสุภาพบุรุษคนนี้คือลูกเขยของตระกูล หลี่โม่!

สามารถทำให้ผู้สนับสนุนรายใหญ่ของโรงพยาบาลโทรมา แจ้งให้ตัวเขา เห็นได้ชัดว่าหลีโม่ไม่ได้เป็นไอขยะไร้ค่าดั่งคนใน เมืองอ่านได้กล่าวไว้

ฉากนี้ทำให้คนในตระกูลที่อยู่ในห้องคนไข้ตกตะลึง!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณท่านใหญ่ตระกูล เขาแทบไม่เชื่อ สายตาตัวเองเลย

สถานการณ์ตอนนี้คืออะไร?

หลิวซินหมินกลับสุภาพกับคนไร้ประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้นเขายัง

ยื่นมันออกไปด้วยมือทั้งสองข้าง

” ผู้อำนวยการหลิว คุณกำลังทำอะไร? ทำไมคุณถึงสุภาพกับ คนขี้ขลาดคนนั้นขนาดนี้?

คุณท่านใหญ่ตระกูลขมวดคิ้ว ถามอย่างสงสัย

กู้ซิงเวียที่อยู่ด้านข้างก็พูดตาม “ใช่ๆ ผู้อำนวยการหลิว หลี่โม่ เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้ามาในตระกูลของเรา ไม่มีทักษะความ สามารถอะไร คุณไม่จำเป็นต้องเป็นสุภาพกับเขาหรอก”
“นั่นสิ ผู้อำนวยการหลิว ลูกเขยของฉันคนนี้ ก็แค่เด็กยากจน คนหนึ่ง ทําไมคุณถึงสุภาพกับเขาขนาดนี้?”

หวังฟางก็ประชดประชัน ชี้ไปที่หลีโม่ทันทีและดูว่า “หลี่โม่ คุณกำลังทำอะไรอยู่ เห็นผู้อำนวยการหลิว ทำไมยังไม่รีบกล่าว ทักทาย ทำไม ให้หน้าคุณแล้วยังจะรอให้คนอื่นจับมือทักทายกับ ไอขยะอย่างคุณเหรอ?”

แต่ว่า

ทันใดนั้น ใบหน้าของหลิวซินหมินก็จมลงและเขาก็ตะโกนว่า “บังอาจ! คุณคุยกับคุณหรี่ยังไง?อะไรขยะไม่ขยะ พวกคุณรู้ไหม ว่าคุณหลี่คือ ….”

แก๊กๆ!

หลี่โม่ก็ไอและขัดจังหวะหลิวซินหมินทันที เขายื่นมือออกไป และจับหลิวซินหมินด้วยรอยยิ้มบน

ใบหน้าของเขา กล่าวอย่างถ่อมตัว “สวัสดี อาการลูกสาวของผมเป็นอย่างไรบ้าง? ดี ผู้อำนวยการหลิว

หลิวซินหมินตกใจ หันหน้าไปอ่านบางอย่างในดวงตาของหลี่ โม่แล้วกล่าวว่า “คุณหลี่ ไม่ต้องกังวล ลูกสาวคุณ ทางโรง พยาบาลของเราจะรักษาอย่างเต็มที่”
ดูเหมือนว่าคุณหลี่ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนต่อหน้าคนเหล่านี้

ผัวะ!

ทันใดนั้น หวังฟางก็ตบมือหลี่โม่ที่จับมือของหลิวซินหมินไว้ และด่าว่า”ทําอะไร มือของ

ผู้อำนวยการหลิวคุณมีสิทธิ์จับเหรอ ไอ้ขยะ!”

หลิวซินหมิน โกรธมาก ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จ้องมองไปที่ หวังฟาง หญิงวัยกลางคนที่ไม่มีเหตุผล

เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณหลี่จับมือกับเขา

ผู้หญิงโง่คนนี้ อาจจะยังไม่รู้จักตัวตนของคุณหลี่

เหอะๆ

เมื่อหวังฟางเห็นความโกรธของหลิวซินหมิน เธอก็คิดว่าเขา โกรธหลี่โม่และรีบพูดว่า “ผู้อำนวยการหลิว ท่านอย่าโมโห เขา เป็นแค่ขี้โคลน อย่าถือสาเขาเลย”

หลิวซินหมินทำเสียงเย็นชา หันศีรษะและพูดกับคุณท่านใหญ่ ตระกูลกว่า “คุณท่านใหญ่ตระกูล ผมมาที่นี่ครั้งนี้ เพื่อแจ้งให้ ทราบว่า การใช้ไขกระดูกของซีซี ควรใช้ของญาติสนิทที่สุด ”
ทันทีที่พูดค่าเหล่านี้ คุณท่านใหญ่ตระกูล ก็ไม่สงบ

“ผู้อำนวยการหลิว นี่…เราได้คุยกันก่อนหน้านี้แล้วไม่ใช่เห รอ ว่าให้ใช้ไขกระดูกที่ผมซื้อมาไม่ใช่เหรอ?” คุณท่านใหญ่ ตระกูลกู้เป็นกังวล

หากใช้ของญาติที่สายเลือดใกล้ชิดที่สุด ก็ต้องใช้ของไอขยะ หลี่โม่คนนั้นละสิ!

ไม่ได้ไม่ไดอย่างแน่นอน!

ผู้อำนวยการหลิวมองไปที่คุณท่านใหญ่ตระกูลอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “นี่เป็นข้อบังคับของโรงพยาบาล ก็เพื่อประโยชน์ ของผู้ป่วย ความเป็นไปได้ที่จะมีการปฏิเสธไขกระดูกของคนที่ เป็นญาตินั้นต่ำมาก!”

ทันใดนั้น ใบหน้าของคุณท่านใหญ่ตระกูลก็ดูแย่มาก เขาขมวดคิ้วและมองไปที่หลี่โม่ด้วยความสงสัย ทำไมผู้ อ่านวยการถึงเปลี่ยนใจ

” ผู้อำนวยการ เราคุยกันหน่อยได้ไหม?” คุณท่านใหญ่ ตระกูลกู้อยากจะพูดอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม หลิวซินหมินก็ปฏิเสธและกล่าวว่า “ไม่ต้องแล้ว เรื่องนี้เอาแบบนี้แหละ ไขกระดูก ใช้ของคุณหลี่คนนี้ เนื่องจากเป็นพ่อของเด็ก คุณไม่ควรขัดขวาง”

เมื่อกู้ชิงเวียเห็นหลิวซินหมินไม่ไว้หน้าคุณปู่ของเขา เขา กระซิบทันทีว่า “แม่ง! อวดดีอะไร อย่างมาก พวกเราก็แค่เปลี่ยน โรงพยาบาลอื่น”

สักพัก บรรยากาศในห้องคนไข้ก็เย็นลงอย่างรวดเร็ว

ดวงตาที่เย็นชาของหลิวซินหมินจ้องมองไปที่กู้ชิงเวียที่อยู่ใน ฝูงชน

หัวใจของ หงไม่กระตุก หันกลับไปตบปากและก็ด่าว่า “ไอ้ สารเลว! ใครให้คุณพูดดูหมิ่นผู้อำนวยการเช่นนี้!”

หลังจากนั้น เขาก็รีบขอโทษหลิวซินหมินและกล่าวว่า “ผู้ อ่านวยการหลิว ผมขอโทษแทนหลานชายของผม เขายังเด็กและ เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะขู่วามไปบ้าง เขาทำให้ผู้อำนวย การหลวขุ่นเคือง โปรดยกโทษให้เขาด้วย”

คนโง่คนนี้ ทำให้หลิวซินหมินขุ่นเคือง ในเมืองอ่าน โรง พยาบาลไหนจะรับซีซี?

หลิวซินหมินสะบัดมือ ส่งเสียงเย็นชาแล้วพูดกับหลี่โม่ด้วย รอยยิ้ม ภายใต้ดวงตาที่ตกตะลึงของทุกคน “คุณหลี่ ผมขอตัว ก่อนนะ”
หลีไม่พยักหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก

จนกระทั่งหลิวซินหมินจากไป คนในตระกูลจ้องมองหลีโม่

อย่างไร้จุดหมาย “หลี่โม่ คุณทำอะไรไปกันแน่ ผู้อำนวยการหลิวจึงได้ช่วยคุณ!”

กู้ซิงเวียนวดใบหน้าของเขาในใจ

รู้สึกโกรธมาก

เขาไม่กล้าที่จะเกลียดหลิวซินหมิน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ กระจายความคับแค้นใจไปที่หลีโม่

อย่างไรก็ตาม หลีโม่พูดแค่ว่า “กู้ซิงเว้ยไม่มีประโยชน์ที่คุณจะ ทะเลาะกับผม ถ้าคุณมี

ความสามารถ คุณก็ไปหาผู้อำนวยการเลย”

“คุณ!” กู้ซิงเวยร้อนใจ

คุณท่านใหญ่ตระกูลที่อย่างเย็นชาว่า “พอแล้ว!”

จากนั้น เขาจ้องไปที่หลีโม่ด้วยสายตาที่ไม่พอใจและกล่าว ว่า”เนื่องจากเป็นความตั้งใจของ

ผู้อำนวยการหลิว แน่นอนว่าผมจะไม่ขัดขวางมันอยู่แล้ว แต่ อย่าคิดว่าถ้าคุณทำเช่นนี้ ผมจะยอมให้ซีซีเรียกคุณว่าพ่อ! ”
หลังจากพูดจบ คุณท่านใหญ่ตระกูลก็นำคนเหล่านั้นออก จากห้องคนไข้ หลังจากรอคนเหล่านั้นจากไป หลี่โม่มองไปที่ลูกสาวที่นอนอยู่

บนเตียงในโรงพยาบาลอย่างอ่อนแอ ยิ้มและเดินไปแตะหัวของ

เธอเบาๆ พูดว่า “พ่อจะรักษาคุณให้หายอย่างแน่นอน”

ซีซีเป็นเด็กดี เมื่อกี้ไม่ร้องไห้โวยวายเลย

ในขณะนี้ เธอมุดตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลีโม่ เริ่มร้องไห้ และตะโกนอย่างอ่อนแรงว่า “พ่อ พ่อ…”

หัวใจของหลี่โม่แตกสลาย เมื่อได้ยินเสียงนี้และดวงตาของ เขาก็เป็นสีแดง

ไม่นานหลังจากนั้น หลี่ไม่ได้รับข้อความสั้นๆ จากนั้นออกจาก

ห้องคนไข้

อุปกรณ์ทางการแพทย์และยาของเมื่อสักครู่ ได้รับการเก็บ กวาดแล้ว

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ระดับผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น ก็ถูกหลิว นหมินจัดอยู่ในโรงพยาบาลเช่นกัน

หลี่ยมเดินออกจากโรงพยาบาล ในอีกด้านของทางเดิน เขา เห็นเฉียนผู้ที่รอคอยมานานและรถโรลส์-รอยซ์คันนั้นที่ดูเท่
เขากำลังจะเข้าไปในรถ เสียงที่คุ้นเคยและน่าสงสัยดังขึ้นจาก ด้านข้าง “หลี่โม่? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

หลีโม่ก้าวไปข้างหน้า โดยไม่รู้ตัวและเห็นหยุนหลันจ้องมอง ตัวเขาและเฉียนพู่กับรถโรลส์-รอยซ์ที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทีที่สงสัย

ข้างๆเธอ ยังมีเพื่อนสาวของเธออีกสองคน ดูตกใจเช่นกัน หลี่โมตกใจมาก ตายละ หยุนหลันคงจะเดาตัวตนของเขาได้

ละ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ