บทที่ 1 ลุง หนูเจ็บเหลือเกิน
“นายน้อย สี่ปีแล้ว ท่านควรกลับไปแล้วหลงจาน ให้ผมพาคุณ กลับไปที่สำนักหลงเหมิน”
ตอนนี้สำนักหลงเหมินกำลังทุกข์ทรมานจากศึกจากทั้ง ภายในและภายนอก หลงจนป่วยหนัก ถึงตอนนี้เจ้านายก็ยัง ไม่มีสติ มีเพียงท่านเท่านั้นที่สามารถนำทางสำนักหลงเหมินได้ ในตอนนี้” (“หลงจวนหมายความว่าพระราชาผู้นำแห่งสำนัก หลงเหมิน)
หน้าร้านร้านสปาถึงเหม่ย มีรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมจอดอยู่ ข้างๆประตู มีชายชราคนหนึ่งกำลังคุยกับหลีโม่ด้วยสีหน้านิ่ง สงบ
ชายชราคนนี้ แต่งกายด้วยชุดสุภาพ ในชุดสูทบุรุษอังกฤษ สวมหมวกสุภาพบุรุษสีดำและพิงไม้เท้าทองคำสีดำ
” สี่ปีแล้ว ขอบคุณเขาที่จำผมได้
มุมปากหลโม่หัวเราะอย่างเย็นชาเล็กน้อย ดวงตาของเขานิ่ง เฉย เขาไม่มีความหวังอะไรกับสำนักหลงเหมินนั้นแล้ว
“ในตอนนั้น พ่อได้เชื่อฟังคำพูดของผู้หญิงคนนั้น ขับไล่ผม และแม่ออกจากสำนักหลงเหมินอย่างใจร้าย ก็เพราะว่าผมเป็น ลูกนอกสมรสไม่ใช่หรอกเหรอ ซึ่งเป็นลูกชู้ที่ใครๆเขาก็กล่าวหา หลายปีมานี้ เขาเคยสนใจความเป็นตายร้ายดีของผมกับแม่บ้างไหม? ”
“ตอนนี้ เขาบอกให้ผมกลับไปผมก็ต้องกลับไปงั้นเหรอ? ผมหล
โม่ เป็นสุนัขของสํานักหลงเหมิน
เหรอ?อยากไล่ออกก็ไล่ อยากให้กลับมาก็กลับ?”
“ผมแต่งงานแล้ว ผมไม่ต้องการความสงสารจากใคร โดย เฉพาะสำนักหลงเหมิน! กลับไปเถอะ อย่ามารบกวนผม!”
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับก้าวไปข้างหน้าและ เลี้ยวเข้าไปในร้านสปา ทิ้งชายชราไว้ที่
ประตู พลางถอนหายใจ
สำนักหลงเหมิน องค์กรลึกลับที่ใหญ่ที่สุดในโลก ดูแล ทรัพยากรทางการแพทย์และแร่ธาตุชั้นนำ
ของโลก ซึ่งมีความมั่งคั่งมากที่สุด!
อำนาจมหาศาล!
ไม่มีใครกล้าไปยั่วให้เขาขุ่นเคือง เป็นตระกูลที่สืบทอด ยาวนานที่สุด!
ภายในสำนักหลงเหมิน เจ้าสำนักคือหลงจวน ราชามังกรทั้ง แปดที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขา ล้วนเป็นคนเก่งกาจที่ ควบคุมดูแล มีความมั่งคั่งและอำนาจที่มหาศาล
และปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ที่ศักดิ์สิทธิ์ ปรมาจารย์กังฟู ล้วน เป็นสาวกของสำนักหลงเหมินและพวกเขาทั้งหมดก็เชื่อฟังหลงจวน!
หลี่โม่เปิดประตูออก พนักงานทุกคนในร้านสปามองเขาด้วย สายตาแปลกๆ
หลีโม่ซึ่งทำงานที่นี่มาสี่ปี เป็นคนตัวเล็กที่ไม่ได้มีความสำคัญ
อะไร
ตอนนี้ เขาสามารถพูดคุยกับคนที่นั่งในโรลส์รอยซ์ได้อย่าง เหลือเชื่อ …
ที่นี่ หลี่โม่พึ่งเดินไปไม่กี่ก้าว โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ส่ง เสียงและสั่นสะเทือน
เมื่อมองดูเบอร์ที่โทรมา เห็นว่าเป็นภรรยาของเขาหยุนหลัน
“ฮาโหล เมีย มีอะไรเหรอ?” หลี่โม่ถามด้วยรอยยิ้ม
หยุนหลันเป็นความงามที่มีชื่อเสียง ในเมืองฮาน มีชื่อเสียง เป็นหนึ่งในสี่สาวงาม ในเมืองอ่านที่สวยที่สุด
แน่นอนว่า เมื่อคนทั่วไปได้พูดถึงหยุนหลันส่วนมากจะ เป็นการล้อเลียนและหัวเราะเยาะเธอที่
แต่งงานกับไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์
“หลี่โม่ รีบไปที่โรงพยาบาลประชาชน! ซีซีเกิดเรื่องแล้ว!” ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของหยุนหลันดูกังวลมาก
“โอเค! ผมจะรีบไปทันที!!
หลีโม่ไม่ได้รีรอ พูดอะไรบางอย่างกับผู้จัดการและวิ่งออกจาก
ร้าน ขี่รถพลังงานไฟฟ้าแล้วรีบไปที่โรงพยาบาล ตระกูลกู้ ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยระดับสองในจู่โจวเมืองอ่าน เมื่อสี่ปีก่อน หลีโม่ได้รู้จักกับหยุนหลันโดยบังเอิญ ได้แต่ง
เข้าไปในตระกูลกู้
ในเวลานั้น งานแต่งงานของเขากับหยุนหลัน สร้างความฮือ ฮาในเมืองอ่านเป็นอย่างมาก เพราะมันเป็นงานแต่งงานที่แย่ ที่สุดในประวัติศาสตร์ของคนร่ำรวยในเมืองอ่าน
เพราะว่า หลี่โม่เป็นเด็กยากจนที่ไม่มีรากฐานอะไรเลย
ด้วยเหตุนี้ ตระกูลกู้จึงกลายเป็นที่หัวเราะเยาะของตระกูลที่ ร่ำรวย ในเมืองฮาน
ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา หลี่ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังในตระกูล กู้ แม้ว่าเขาจะถูกเยาะเย้ยและปฏิบัติ
อย่างเย็นชา แต่เขาก็จะอดทนกับมัน
ลูกเขยที่แต่งเข้าไปในตระกูลฝ่ายหญิง แน่นอนว่าต้องมี จิตสำนึกและความเข้าใจในนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ ไม่ต้องการการสนับสนุนจากตระกูล เพราะ แม่ของเขาต้องการเงินเพื่อรักษาโรค
ที่ทางเข้าโรงพยาบาล หลี่โม่เห็นหยุนหลันซึ่งรอคอยอยู่ตรง นั้นมานาน เธอกำลังโกรธและดู
เหมือนรีบร้อน
เมื่อเห็นหลี่โม่มา เธอดูเย็นชา เดินไปและยกมือขึ้น
ผัวะ!
เสียงมือตบเขาดังกึกก้องไปทั่วทางเข้าโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่ง ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่สัญจรไป
มา
ทำไมช้าจัง!”
ดวงตากลมโตของหยุนหลันเปล่งประกายด้วยน้ำตา ดวงตา ของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ!
หลีโม่ผงะไปชั่วขณะ เมื่อมองไปที่ภรรยาของเขาเป็นเช่นนี้ จึง ถามอย่างกระตือรือร้นว่า “เมีย … หยุนหลัน เกิดอะไรขึ้น ซีซีเป็น ยังไงบ้าง?”
หยุนหลันปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาที่ดวงตาของเธอ ซบ ศีรษะของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่และเริ่มร้องไห้ “ซีซี … ซิซีเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว”
ในขณะนี้ ชายที่ไร้ประโยชน์มาตลอดปี ทำให้ตัวเองและ ตระกูลกู้กลายเป็นคนที่ถูกคนในเมืองอ่านหัวเราะเยาะ ตอนนี้ กลับกลายเป็นคนเดียวที่หยุนหลันสามารถพึ่งพาได้
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลี่โม่ก็จมลง รูม่านตาแน่นขึ้น ริม ฝีปากของเขาก็สั่นและถามว่า “มะ … มะเร็งเม็ดเลือดขาว เป็นไปได้อย่างไร?”
ซีซี เป็นลูกสาวของหลี่โม่กับหยุนหลัน อายุเพียงสามขวบ
ในห้องคนไข้ เต็มไปด้วยคนของตระกูล
คุณท่าน ใหญ่ตระกูล กำลังนั่งอยู่บนหัวเตียงพร้อมกับสาว น้อยที่น่ารักและฉลาดบนเตียงใน
โรงพยาบาล ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู
รอบๆ ที่ยืนอยู่ล้วนเป็นลูกหลานของตระกูล
ในขณะนี้ เมื่อเห็นหลี่โม่เดินเข้ามาพร้อมหยุนหลัน เขาก็ ตะโกน ใส่เขาและระเบิด โดยตรง ในห้องคนไข้
“หลี่โม่! ไอ่คนไร้ประโยชน์ คุณยังมีหน้ามาที่นี่อีกเหรอ ไสหัว
ออกไป!”
หวังฟางผู้เป็นแม่ยาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง สอง มือกอดอกไว้และด่าเขา
ลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นหมาที่ขาย หน้า!
“เหอะๆ ตอนนั้นผมยังคิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็หลี่โม่นี่เอง มันแค่คนไร้ประโยชน์ มาที่นี่ทำไมกัน? คุณ
ด้านข้าง มีเสียงถากถางดังขึ้น คนที่พูดคือลูกชายของพี่รอง ตระกูลกู้กู้ซิงเว่ย
เขาไม่ชอบหลี่โม่มาโดยตลอด ไอ้ขยะที่ไร้ความสามารถ มีสิทธิ์อะไรมาเป็นลูกเขยของตระกูล
และเป็นเพราะเขา ตระกูลจึงต้องอับอายขายหน้า ในเมืองฮา
“นั่นสิ ไอขยะไร้ประโยชน์มาทำอะไร”
“เห้อ ยังไงก็เป็นพ่อของซีซี ดังนั้น มาเยี่ยมก็เป็นเรื่องที่ สมควร”
“หุบปาก! คุณพูดเบาหน่อย ไม่เห็นคุณท่านอยู่ที่นี่เหรอ? คุณ ลืมไปแล้วเหรอ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง ซีซีเรียกเขาได้แค่ลุง เท่านั้น”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนในตระกูลที่อยู่ในห้องคนไข้ก็หัวเราะ อย่างเย็นชา
สำหรับผู้ชายที่เหมือนหลี่โม่ ถือว่าที่สุดแล้ว แม้แต่ลูกสาวของ ตนเอง ก็ไม่สามารถยอมรับว่าตนเองเป็นพ่อเธอได้
ไร้ประโยชน์จริงๆ!
ในเวลานี้ หยุนหลันก้าวไปข้างหน้า พูดกับคุณท่านว่า “คุณ หลี่โม่มาแล้ว”
คุณท่านใหญ่ตระกูลผมสีเทา สวมชุดเสื้อคอจีนสีขาว ปล่อย มือออกจากมือเล็กๆที่อ่อนนุ่มของซีซี โดยไม่แม้แต่จะมองไปที่ หลีโม่และพูดกับพ่อบ้านข้างๆเขา” ให้เขาเซ็นชื่อ”
“ครับท่าน.”
พ่อบ้านคนนั้นเดินไปหาหลีโม่ หยิบเอกสารและพูดด้วยสีหน้า เย็นชา “นี่เป็นข้อตกลงการหย่าร้าง
ของคุณกับคุณหนูหยุนหลัน หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว นายท่าน จะรักษาซีซีเอง คุณไม่ต้องกังวล ไขกระดูกของซีซี คุณท่านได้หา เจอแล้ว ดังนั้นคุณไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในการ รักษา ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลี่โม่ก็เปล่งประกายด้วยแสง มองไปที่พ่อบ้านด้วยความสับสนและโกรธ จากนั้นก็หันหน้าไป มองคุณท่านและพูดว่า “คุณปู ซีซีเป็นลูกสาวของผม ทำไมไม่ใช้
กระดูกของผม ?”
“หุบปาก!”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ดุ ลุกขึ้นจ้องไปที่หลีโม่ด้วยสายตาเย็น ชาพร้อมกับไม้ค้ำยันในมือ” อย่างคุณก็คู่ควรที่จะเป็นพ่อของซีซี เหรอ? รีบเซ็นชื่อซะ ต่อจากนี้ไป คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ ตระกูลของเราอีกจำไว้ เธอชื่อกู้ซีซี นามสกุลของเธอคือ ไม่ ใชหลี่! ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยุนหลันก็เริ่มร้อนใจเช่นกันและกล่าว ว่า”คุณปู่ ฉันจะไม่หย่ากับหลีโม่ เขาจะเป็นพ่อของซีซีตลอดไป ฉันหวังว่าคุณจะพิจารณาใหม่
หยุนหลันได้แต่งงานกับหลีโม่มาสี่ปี ในปีนี้ อาศัยอยู่ใต้ หลังคาเดียวกัน หากจะบอกว่าไม่มีความรักต่อกันนั้นไม่จริง
หลี่โม่ก็ตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนหลัน
ที่แท้เธอยอมรับว่าเขาเป็นสามีของเธอ ยอมรับว่าเขาเป็นพ่อ
ของ ชี
ผัวะ!
คุณท่านตระกูล ตบหน้าหยุนหลันด้วยความโกรธและเขาก็ ตำหนิ”คุณมันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูด? ถ้า ไม่ใช่เพราะคุณแต่งงานกับไอ่คนไร้ประโยชน์ช่นนี้ ตระกูลของ เราจะ
กลายเป็นที่หัวเราะเยาะของคนในเมืองฮานเหรอ?!”
ทุกคนในตระกูลกู้ที่อยู่ด้านข้าง มองมาที่เธอด้วยสายตาเย็น ชาและการเยาะเย้ยลึกๆก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของพวกเขา
ดวงตาหยุนหลันแดง เอามือปิดแก้มของเธอ ยืนอยู่ข้างๆ อย่างเกรงกลัว
เมื่อหลีโม่เห็นหยุนหลันถูกตบหน้า ในใจของเขาก็กระตุก กําปั้นของเขาอย่างขมขื่น
ผู้หญิงของเขา โดนคนอื่นรังแกเช่นนี้ได้ยังไง!
จากนั้น คุณท่านใหญ่ตระกูลจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าแดง และพูดอย่างเย็นชาว่า “หากผมไม่
ยินยอม โรงพยาบาลก็จะไม่ใช้ไขกระดูกของคุณ ผมได้ซื้อ ไขกระดูกทั้งหมดที่ตรงกับซีซีแล้ว ถ้าคุณไม่เซ็นชื่อหย่าร้าง ผมก็จะไม่ให้การรักษาแก่ซีซี ! นอกจากนี้ ค่ารักษา 200,000 หยวน คุณสามารถเอาออกมาได้ไหม? เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็สั่นสะท้าน คุณท่านผู้โหด
ร้าย!
ใช้ซีซีมาบังคับตัวเองให้หย่ากับหยุนหลัน
เงียบ.
ในใจของหลี่โมโกรธมากขึ้น!
หยุนหลันก็แอบชำเลืองมองไปที่หลีโม่ ดวงตาของเธอแดง และน้ำตาสองสามหยดไหลผ่าน
ดวงตาของเธอ ในใจมีทั้งผิดหวังและคาดหวัง
สิ่งที่เธอผิดหวังคือ สามีไม่ทำอะไรเลย ในเวลานี้
สิ่งที่เธอคาดหวังคือ สามีของเธอสามารถต่อต้าน สามารถ อธิบายและสามารถแบกรับความ
รับผิดชอบของครอบครัว แบกรับความรับผิดชอบของความ เป็นสามีและพ่อได้
ในขณะนี้ ซีซีที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลลืมตาขึ้น ใบหน้าของเธอซีด ดวงตาที่สดใสของเธอ เหมือนสูญเสียสีสันไป ในขณะนี้ เธอมองไปที่หลีโม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่ทุกคนต่างก็ประณาม เรียกและพึมพำว่า “ลุง … หนูเจ็บมาก … ”
ลุง ลูกสาวเรียกตัวเองได้แค่ว่าลุง …
หลี่ไม่เป็นถึงนายน้อยแห่งสํานักหลงเหมิน!
หลงจวน ในอนาคต!
แต่แม้แต่ลูกสาวของเขาเองก็ยอมรับไม่ได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ