บทที่ 3 การทำตัวค้อมของคนรวย

หลี่ไม่ทำอะไรไม่ถูก เขามองลงไปที่ร่างของเขาและยิ้มเล็กน้อย “ขอโทษนะ ผมได้นัดกับใครบางคนไว้แล้ว”

เมื่อหวังถึงถึงได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกบนใบหน้าของเธอดูไม่ เป็นธรรมชาติมาก เธอกรีดร้องด้วยความรังเกียจและ ดูถูก”คนจนอย่างคุณเนี่ยนะ จะมีนัดกับคนอื่นที่ไนต์คลับส่วนตัว หวงถึงของเรา?ตลกละ! ไปๆๆ อย่าขัดขวางการทำธุรกิจของเรา

หลังจากพูดจบ เธอจ้องไปที่หม่อย่างเย็นชา การเยาะเย้ย ในดวงตาของเธอ ทำให้คนที่เห็นไม่พอใจมาก

คิ้วของหลี่โม่ขมวดเล็กน้อย เขายังคงพูดอย่างสุภาพ “ผมมี นัดจริงๆ ผมมีธุระด่วน ดังนั้นโปรดให้ผมไปเถอะ”

หลังจากพูดจบ หลี่โม่ ก็ก้าวเท้าและเดินไปที่ห้องโถงใหญ่

ทันใดนั้น หวังถึงถึงรีบคว้าเสื้อผ้าของหลีโม่และว่า “นี่คุณ บ้าหรือเปล่า ที่นี่คือไนต์คลับส่วนตัว
หวงถึง คนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนรวยที่เริ่มต้นด้วยมูลค่านับสิบ ล้าน ! คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร จะนัด

บอสใหญ่แบบนี้ได้ยังไง?

เธอโกรธจริงๆแล้ว! คนขยะจากไหน กล้าบุกเข้ามาในไนต์คลับส่วนตัวหวงถึง หาที่ตายชัดๆ!

ท้ายที่สุดมีท่าทีเย็นชาที่มุมดวงตาของหลี่โม่กำลังจะอธิบาย

บางอย่าง เสียงดุว่าและสงสัยดังมาจาก

ด้านข้าง

” เกิดอะไรขึ้น เสียงดังขนาดนี้ ให้แขกเห็นมันสมควรไหมแบบ

ที่เดินมาคือชายในวัยสามสิบปี ในชุดสูทลายสก็อตสีดำ ตัด เย็บอย่างดี มีตราผู้จัดการที่หน้าอก หลังใหญ่แวววาวและ แว่นตากรอบสีทอง เขาดูเหมือนชนชั้นนำที่เก่งกาจ

“ผู้จัดการฟาง ในที่สุดคุณก็มา ไอ่คนจนคนนี้บุกรุกไนต์คลับ ส่วนตัวหวงถึงของเรา!”
หวังถึงถึงกระทืบเท้าของเธออย่างเย่อหยิ่งในทันที การกระทืบ เท้า ยอดเขาเบื้องหน้าเธอก็สั่นสะท้าน ทำให้ผู้คนคิดไปไกล

ผู้จัดการฟางขมวดคิ้ว ผลักแว่นกรอบทอง เงยหน้ามองหรี่ไม่ ที่สวมชุดธรรมดาหัวจรดเท้าและพูดอย่างเย็นซาว่า “ขออภัยนะ นี่เป็นคลับส่วนตัว ซึ่งเฉพาะสมาชิกเท่านั้น ผมไม่เคยเห็นคุณ กรุณาออกไปโดยเร็วที่สุด ”

ผู้จัดการฟางถือว่ายังพอมีมารยาท ไม่ได้พูดจาถากถาง

สิ่งสำคัญคือ เขาไม่ชอบหลี่โม่เลย ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพูด อะไรมากเกินไป

เมื่อหวังถึงถึงเห็นหลโม่ยังคงยืนอยู่ที่นี่ ก็ชี้หน้าด่าเขาทันที

ทำไม ยังไม่ไสหัวไปอีก ต้องให้ฉัน

เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่คุณออกไปใช่ไหม?”

ใบหน้าของหลี่โม่มืดลงในที่สุด

เขาแค่มาหาใครบางคน ทำไมต้องมาหาเรื่องตัวเขาแบบนี้ ด้วย?

เขาถูกตราหน้าว่าเป็นคนยากจน เพียงเพราะเขาสวมเสื้อผ้าธรรมดาหรือ?

“ผมจะพูดอีกครั้ง ผมมาที่นี่เพื่อหาใครบางคน” หลี่โม่พูด

จางๆ พร้อมกับมีความโกรธในน้ำเสียงของเขา

ผู้จัดการฟางที่กำลังจะหันกลับไป หันหน้ามามองเขาอย่าง สงสัยและถามว่า “คุณมาหาใคร?”

“เฉียนฝู” หลี่โม่กล่าว

“ฮ่าๆ!”

ทันใดนั้น ผู้จัดการฟางก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และหัวเราะ เยาะอย่างเย็นชา ถามว่า “คุณมาหา

ประธานเฉียนหรือ?”

ประธานเฉียน เป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง ไนต์คลับส่วนตัวหวงถึง

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่เคยมาที่นี่ วันนี้เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่

ได้ยินมาว่า เขากำลังรอแขกผู้มีเกียรติคนหนึ่ง

หรือว่ามันจะเป็นคนอย่างคุณ?

หวังถึงถึงที่อยู่ด้านข้างก็เยาะเย้ยและพูดว่า “ผู้จัดการฟาง คน นี้เป็นคนโง่ ฉันจะเรียกคนมาโยนเขาออกไปเอง”
เดิมทีผู้จัดการฟางไม่ต้องการทำเช่นนี้ แต่เขาพยักหน้าและ กล่าวว่า “จัดการให้ดี อย่าทำให้แขกเหล่านั้นรู้สึกไม่ชอบและ เข้าใจผิด”

เหอะๆ

ประธานเฉียนจะรู้จักคนยากจนที่อยู่ชนชั้นล่างได้อย่างไร?

“ได้ค่ะผู้จัดการฟาง ฉันเข้าใจ”

หวังถึงถึงเหยียดร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธอ ยิ้มเหมือนสุนัข จิ้งจอกที่เจ้าเล่ห์

จากนั้น เธอก็หันหน้ามาจ้องไปที่หลี่ ไม่อย่างดุร้าย หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาในมือและโทรหาฝ่ายรักษา

ความปลอดภัย “ส่งคนสองคนมาที่ประตูหน้า มีคนกำลังก่อ

ความวุ่นวาย”

ไม่มีรูป รักษาความปลอดภัยที่ประตูด้านหน้าของไนต์คลับ ส่วนตัวหวงถึง เพราะไม่มีใครกล้ามา

สร้างปัญหาที่นี่

ผู้คนที่เข้าๆออกๆ ล้วนเป็นบุคคลสำคัญในเมืองอ่าน ที่ สามารถมีอิทธิพลต่อสถานการณ์ต่างๆได้
ใครกัน ถึงได้กล้ามาก่อความวุ่นวายในหวงถึง?

หลังจากวางสายโทรศัพท์ลง หวังถึงถึงก็เอามือกอดอก เธอ จ้องมองไปที่หลี่โม่โดยไม่ละสายตาพูดด้วยความเย้ยหยัน “ไม่ โง่ คุณจบแน่!”

หลี่โม่ทำอะไรไม่ถูก หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ โทรหาลุงเฉียนและพูดอย่างเย็นชา ผมอยู่ที่ประตูหน้า โดนคน อื่นขวางทางไว้ คุณมีเวลาแค่สามนาที”

เมื่อเห็นหลโม่แกล้งทำเป็นโทร หวังถึงถึงหัวเราะจนโน้มตัวไป ข้างหน้าและด้านหลัง เธอพูดอย่างดูถูกว่า “ถย! คุณคงไม่ใช่ โทรให้ประธานเฉียนของเราใช่ไหม?ไอ่หน้าโง่ จะอวดดีก็ไม่ได้ อวดแบบนี้หรอกมั้ง”

หลี่โมไม่ตอบกลับ แต่ยืนอยู่ตรงนั้นโดยใช้มือไพล่หลัง

สิ่งที่ทำให้หวังถึงถึงโกรธมาก!

นี่เป็นใครกล้าเมินใส่เธอ

แม่ง!

ในเวลาเดียวกัน เฉียน ท่านประธานที่อยู่เบื้องหลังไนต์คลับ ส่วนตัวหวงถึง ตอนนี้ได้พาเลขาวิ่งไปที่ประตูหน้าอย่าง กระตือรือร้น เห็นนายน้อย โดนคนดว่าใส่จากระยะไกล

ทันใดนั้น ดวงตาของเฉียนกำลังจะแตกออก

นั่นคือนายน้อยเลยนะ หลงจนในอนาคตของสำนักหลงเห

มิน!

“หยุด!” เฉียนฝูตะโกน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังขับไล่หลีโม่ จู่ๆก็ได้ยิน เสียงดุอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อพวกเขาหันหน้าไปก็เห็นประธาน เฉียนทีโกรธจัด

ประธานเนียน!

ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังไนต์คลับส่วนตัวหวงถึง

ยืนตรง!

ทําความเคารพ

“ประธานเฉียน!! เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนโค้ง

คํานับ

แต่เฉียนไม่ได้มองพวกเขาเลย ตรงไปที่หลี่โม่ซึ่งกำลังจัด เสื้อผ้าให้เรียบร้อย พร้อมกับรอยยิ้มที่

ตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา
“นายน้อย ท่านมาแล้วหรือ เชิญเข้าไปด้านใน

เฉียนฝูยืนห่างจากหลี่โม่ด้วยความเคารพหนึ่งเมตร ก้มลง อย่างเคารพ

ฉากนี้ ทำให้หวังถึงถึงตะลึง!

นาย… นายน้อย?

เกิดอะไรขึ้น?

ไอ้หมอนี่ เป็นคนจนไม่ได้เรื่องไม่ใช่หรือ?

“ ประ… ประธานเฉียน คุณจําผิดคนหรือเปล่า เขาเป็นแค่ไ คนจนที่มาก่อเรื่องที่นี่” หวังถึงถึงพูดอย่างประหลาดใจ จากนั้น หันหน้ามาจ้องมอง

หลี่โม่แล้วตะโกนว่า “ไอ้ขยะ! เห็น

ประธานเฉียนของเรายังไม่ทำความเคารพอีก พวกคุณสองคน ยังไม่รีบโยนเขาออกไปอีก! ”

หวังถึงถึงกังวลมากหาก ถ้าทำให้ประธานเฉียนไม่พอใจ ผลที่ ตามมาจะเป็นหายนะ!

บังอาจ!”

ทันใดนั้น เฉียนฝูจ้องไปที่หวังถึงถึงและตำหนิว่า” คุณจะโยน ใครออกไป เขาเป็นถึงนายน้อยเลยนะ เจ้าของไนต์คลับส่วนตัว หวงถึงที่แท้จริง พวกคุณกล้าเสียมารยาทแบบนี้ได้ไง!
กระตุก!

เขาเนี่ยนะ? ไอ้ขี้ขลาด เป็นเจ้าของไนต์คลับส่วนตัวหวงถึง

ที่แท้จริง?

ตลกละ!

ดวงตาของหวังถิงถิงเบิกกว้างด้วยความงงงวยและไม่เชื่อ ถามว่า “ประธานเฉียน ท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”

เฉียนฟูส่งเสียงอย่างเย็นชา ไม่พูดอีกต่อไป การแสดงออก ของเขาแสดงให้เห็นทุกอย่างแล้ว

ตอนนี้ หวังถึงถึงตัวสั่น แก้มของเธอก็สั่น จ้องมองหลีโม่ด้วย

ความไม่เชื่อ

ที่แท้ที่เขาบอกว่ามาพบประธานเฉียนนั้นเป็นเรื่องจริง หลังจากนั้น หวังถึงถึงก็โค้งตัวและขอโทษทันที “หลี่……..ปร ธานหลี่ ขอโทษ ฉันขอโทษ ฉัน

ในเวลานี้ ผู้จัดการฟางเดินกลับมาโดยไม่ได้สังเกตเห็น เฉียน เมื่อเห็นหลีโม่ยังคงอยู่ที่นี่เขารู้สึก

รำคาญทันทีและตะโกนว่า “ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่รีบไสหัวออกไป!”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่ามีดวงตาเย็นชา หนึ่งจ้องมองเขาอย่างโหดเหี้ยมอยู่

ด้านหลังของเขา

หลี่โม่ยิ้มจางๆ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

“หุบปาก!”

ความโกรธในใจของเฉียนพุ่งออกมา ไม้ค้ำยันทองคำใน มือของเขากระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

“ประ… ประธานเจียน ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่?”

ผู้จัดการฟางพึ่งสังเกตเห็นเฉียนที่อยู่ข้างหลังเขา เขาก็

ประจบสอพลอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มทันที

และเฉียนไม่สนใจเขาเลย จากนั้นมองไปที่หลีโม่ด้วยความ เคารพและถามว่า “นายน้อย ท่านจะจัดการยังไง?”

นาย …

นายน้อย?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้จัดการฟางก็ผงะไปชั่วขณะ หันไปจ้องมอง หลีโม่ที่กำลังเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสงบ
ทันใดนั้น เขาตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นี่คือแขกสำคัญที่ประธานเจียนจะพบในคืนนี้หรือ?! หลี่โมเม้มริมฝีปากและพูดว่า “ไล่ออก”

“มานี่ โยนสองคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้!” เฉียนพูดอย่างโมโห

ตุ้ม!

ผู้จัดการฟางรีบเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าหลีโม่ขอร้องว่า “นาย น้อย ผมหน้ามืดตามัวจนทำให้ท่านขุน

เคือง ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมผิดไปแล้ว!! เขาไม่ใช่คนโง่ จึงสามารถมองเห็นสถานการณ์ได้อย่าง

ชัดเจน

ประธานเฉียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ กำลังถ่อมตัวกับชายหนุ่มที่อยู่ ตรงหน้าเขา

ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เห็นว่า ตัวตนของอีกฝ่ายต้องไม่ใช่ คนที่ตัวเขาสามารถคิดได้

หวังถึงถึงก็ตัวสั่นไปทั้งตัวเช่นกัน พูดด้วยสีหน้าประจบ อ่อนน้อมว่า “นายน้อย ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้ โปรดยกโทษให้ฉันในครั้งนี้เถอะ”

อย่างไรก็ตาม หลี่ไม่ยิ้มอย่างจางๆ เหลือบมองไปที่เนียน หนึ่ง ซึ่งตรงไปยังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนและ สั่งว่า “โยนมันออกไป ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีที่สำหรับ พวกเขาในเมืองฮานอีก!!

“นายน้อย นายน้อย! ยกโทษให้พวกเราเถอะ พวกเราผิดไป แล้ว ได้โปรด … ” 11

ด้วยเสียงอ้อนวอนของผู้จัดการฟางและหวังถึงถึง หลี่โม่และ เฉียนฝูมาถึงห้องประธานาธิบดีที่

หรูหราที่สุด

สิบนาทีต่อมา หลีโม่ออกมาจากไนต์คลับส่วนตัวหวงถึง โดย

ถือเงินในถุงพลาสติก

เมื่อหลีโม่กลับไปที่ห้องคนป่วยในโรงพยาบาล มีกลุ่มคนรอ อยู่ที่นั่น ทุกคนต่างมองเขาอย่างประชดประชัน

“แหม หลี่โม่ คุณยืมเงินได้แล้วเหรอ?” ซิงเวียมีสีหน้าเยาะ เย้ยบนใบหน้าของเขา

เขาเป็นคุณชายของบ้านพี่ใหญ่ตระกูล กับหยุนหลันที่เป็น ลูกสาวบ้านพี่รองตระกูลกู้จึงไม่ชอบ
มาตั้งแต่เด็ก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเป็นแค่บ้านรอง ยังได้มีลูกเขยที่แต่ง เข้ามาในบ้าน ซึ่งทำให้ตระกูล กู้อับอายขายหน้าจริงๆ หลีโม่เพียงแค่มองเขาอย่างเย็นชา โยนถุงพลาสติกในมือลง

บนโต๊ะกาแฟแล้วพูดกับคุณท่านใหญ่

ตระกูลกู้ว่า “นี่สองแสน ลูกสาวผม ผมจะรักษาเอง”

ทันใดนั้น หวังฟางที่ยืนอยู่ข้างๆก็ตบหน้าหลีโม่และตำหนิว่า “ไอ้ขยะ กล้าพูดแบบนี้กับคุณท่านได้อย่างไร?”

ด้วยการตบครั้งนี้ ทำให้หลี่โม่ตกตะลึงและขมวดคิ้วเล็กน้อย หยุนหลันก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อดึงแม่ของเธอไว้ พูดว่า “แม่ คุณกำลังทำอะไรอยู่

“อะไรฉันกำลังทำอะไรอยู่ ปล่อยฉันนะ! ให้คุณหย่ากับไอ้ขยะ นี้ แต่คุณก็ไม่ยอมหย่า ตอนนี้ในบ้านไม่มีพื้นที่ให้คุณพูด!”

หวังฟางดุเธอ จ้องมองหยุนหลันสองสามครั้ง

“ หลี่โม่ คุณขโมยเงินมาจากไหน?” หวังฟางหัวเราะเย็นชา M และถาม
เธอเป็นแม่ยายของหลี่โม่ เขาเป็นยังไงเธอรู้ดีที่สุด!

หล่ไม่อธิบายว่า “ยืมมา”

“ฮ่าฮ่า!”

ทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็หัวเราะ

“อย่างคุณเนี่ยนะ? ใครจะให้ไอขยะอย่างคุณยืมเหรอ” หวัง ฟางกล่าวพร้อมกับยักคิ้วและดูถูก

ในเวลานี้ คุณท่านก็ลุกขึ้นยืน มองหลีโม่ด้วยสายตาเย็นชา และพูดว่า “ยืมเงินได้แล้วไง ซีซีได้รับการดูแลจากตระกูลกู้ จะ ให้ใครรักษา ผมเป็นคนตัดสิน คุณไม่มีสิทธิ์!”

” ผมเป็นพ่อของซิซี!” หลี่โม่บีบกำปั้นของเขาและเถียง

ผัวะ!

คุณท่านใหญ่ตระกูลลงมือตบ ด่าว่า “ไอ้สัส! ถึงกล้าใช้ ถ้อยคำแบบนี้กับกูเหรอ? ใครสอนจึง!”

ในเวลาที่ทุกคนต่างกล่าวหาและว่าหลีโม่ ชายวัยกลางคนที่ แต่งตัวดีและมีราคาแพงเดินเข้ามาจากด้านนอกประตู เขาดูเป็น สุภาพบุรุษและสุภาพมาก เขาดูเหมือนคนใหญ่คนโต
“สวัสดี คุณเป็นคุณท่านใหญ่ตระกูลหรือ?” ชายวัยกลางคน ถามด้วยรอยยิ้มและในขณะเดียวกันก็ยื่นมือออกไป

คุณท่าน ใหญ่ตระกูลเป็นคนที่เฉลียวฉลาด แค่เห็นเขาก็รู้ได้ อย่างรวดเร็วว่าเขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดา เขาจับมือกันอย่างสุภาพ และพูดว่า” ใช่ ผมใช่ ท่านคือ

“นามสกุลของผมคือส่ง” ชายวัยกลางคนพูดจบก็ปรบมือ

จากนั้น ที่ประตูห้องคนไข้ มีชายหลายคนในชุดดำเดินเข้ามา และนำอุปกรณ์ทางการแพทย์ชุดใหม่เข้ามา

หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สี่คนที่สวมเสื้อคลุมสีขาว และมีผมสีเทาก็เดินเข้ามา

“นี่คือเครื่องฟอกเลือด DX”

“นี่คือบุคลากรทางการแพทย์ที่เป็นมืออาชีพที่สุด เขาประสบ ความสําเร็จอย่างมากในด้านมะเร็งเม็ดเลือดขาวและเป็นผู้ เชี่ยวชาญที่เชื่อถือได้”

ชายวัยกลางคนพูดแล้วหยิบยาออกมาหลายกล่อง พูดว่า “นี่ คือยาพิเศษสําหรับรักษามะเร็งเม็ดเลือดขาว ANXE”
เมื่อเห็นฉากตรงหน้านี้ คนในตระกูลมองหน้ากัน ทุกคนต่าง

ตกตะลึง!

“นี่ … เครื่องฟอกเลือด DX มีเพียงสามเครื่องในโลก เป็น อุปกรณ์เทคโนโลยีทางการแพทย์ชั้นยอด!”

คนในตระกูลกู้อุทาน

” มียานี้อีกด้วย ฉันเพิ่งตรวจดู มันเป็นยาพิเศษที่พัฒนาขึ้น ใหม่ อัตราการรักษาสูงถึง 90%! ยา 1 เม็ดขายในราคาสูงถึง 7 ล้าน!ผลิตต่อปีเพียงหนึ่งร้อยแคปซูลเท่านั้น! มีราคา แต่ไม่มี ตลาด! ”

ตุ้ม!

คนในตระกูลตกใจอีกครั้ง

คุณท่านใหญ่ตระกูลถามอย่างตื่นเต้น คุณซึ่ง พวกนี้ใคร เป็นคนให้?”

คุณซึ่งมองไปที่หลีโม่ ซึ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยไม่แสดงร่อง รอย กล่าวว่า “ตระกูลหลี่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ