บทที่1 อกหักเสียใจ

ต้นฤดูร้อน ช่วงเวลาสี่ทุ่ม ณ โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งในเมือง ภายในห้องพักมาตรฐานผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่งนั่งอยู่ ภายในห้องนั้น เธอสวมชุดรัดรูป รูปร่างอ่อนช้อยงดงามยิ่งนัก

นิ้วของเธอนั้นคีบบุหรี่ของผู้ชายที่มีกลิ่นฉุนอยู่ ปลายนิ้วสั้น เท่าเล็กน้อยแสดงออกถึงอารมณ์ที่ไม่มั่นคงของเธอออกมา

เครื่องดักฟังที่ยัดอยู่ในหูนั้นเหมือนกับสว่านไฟฟ้าที่เจาะ

เข้าไปในหูของเธอให้รู้สึกเจ็บปวดอย่างไร้ความปรานี

หัวใจก็มีเลือดไหลตามออกมาด้วยเช่นกัน

ในหูนั้นมีเสียงบทสนทนาของชายหญิงดังขึ้น

หญิงสาว : “ยี่หราน ช่วงนี้คุณมาหาฉันบ่อยๆ ฉันแทบจะทนไม่ ไหวแล้ว…..

ชายหนุ่ม : “อย่าบอกว่าคุณไม่ดีใจนะ”

หญิงสาว : “ฉันต้องดีใจมากๆ อยู่แล้วสิคะ!”

ชายหนุ่ม : “พรุ่งนี้เธอจะไปทำงานนอกสถานที่ คืนพรุ่งนี้คุณมาได้นะ”

หญิงสาว : “ยี่หราน ฉันสงสัยจัง หลินหยู่เยียนเป็นถึงดาว มหาวิทยาลัย คุณไม่รักเธอหรือ?”
ชายหนุ่ม : “คนสวยที่แข็งเป็นท่อนไม้แบบนี้ ผมแต่งงานกับ เธอมาหนึ่งปี ไม่ได้เคยสัมผัสแตะต้องเธอเลย! ใครใช้ให้ตอนนั้น เธอแสร้งทำเป็นมีจิตใจสูงส่งกัน ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว…….

หญิงสาว : “แย่ขนาดนั้นเลยหรือคะ? ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่ใช่ ว่าเหมือนกับแม่หม้ายที่รอคอยให้สามีกลับมาน่ะ……..

ชายหนุ่ม : “สมควรแล้ว! เอาล่ะ อย่าไปพูดถึงเธออีกเลย……

และเนื้อหาต่อไปนั้น หลินหยู่เยียนก็ไม่สามารถทนฟังต่อไปได้

แล้ว

เธอหยิบหูฟังออกมา สายตามองไปที่พื้นอย่างว่างเปล่า

นึกไปถึง ในคืนของสามวันก่อน ได้ยินสามีของเธอเซียวยหรา นละเมอพูดประโยคหนึ่งออกมา เสียวเถา คุณสวยจริงๆ …..

ในใจของหลินหยู่เยียนนั้นรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก เสียว

เถา เป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเธอนั่นเอง

แต่หลังจากที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วนั้น ก็ไม่ได้ติดต่อกัน

อีกเลย

เซียวยี่หรานรู้จักเธอได้อย่างไรกัน?

วันรุ่งขึ้นหลินหยู่เยียนจึงไปสืบเบอร์โทรศัพท์ของลู่เสี่ยวเถา ในตอนนี้กับเพื่อนสมัยเรียน

เธอแอบอ้างเรื่องการตกแต่ง หวังจะให้เสี่ยวเถามาช่วย ออกแบบสไตล์การตกแต่งห้องน้ำให้เธอ
เสี่ยวเถามาในช่วงบ่ายวันนั้น

ตอนที่เธอเข้าห้องน้ำ หลินหยู่เยียนแอบดูโทรศัพท์มือถือของ เธอที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ถึงแม้จะดูไม่ได้เนื่องจากมีการตั้งค่า รหัสผ่านเอาไว้

แต่เห็นโทรศัพท์มือถือของเธอเชื่อมต่อกับไวไฟ โดยอัตโนมัติ แล้วนั้น หัวใจทั้งดวงของหลินหยู่เยียนนั้นก็จมดิ่งลงทันที

ส่งลู่เสี่ยวเถากลับไปอย่างไรนั้น เธอก็จำไม่ได้เลยเสียด้วยซ้ำ แล้วหลังจากนั้น เธอก็ไปตรวจสอบบันทึกบัญชีธนาคารของ เซียวยี่หราน

ในช่วงเวลาครึ่งปี โรงแรมที่เกี่ยวกับการไปเยือนถึง 86 AŠ……..

หลังจากที่หาโรงแรมได้แล้ว เธอก็หาห้องที่เซียวหลานไป

บ่อยๆ แล้วแอบติดตั้งเครื่องดักฟังเอาไว้

ในที่สุดเธอก็ได้ยินความจริงที่เธออยากรู้

ออกจากโรงแรมแล้ว หลินหยู่เขียนเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่งขึ้นไป

คนขับเอ่ยถาม : “คุณผู้หญิงจะไปไหนครับ?”

ไปไหน?

เธอควรจะไปที่ไหน…..
แล้วในหัวก็นึกถึงวันนั้นที่เพื่อนสนิทของเธอเล่อโยวโยวเมา เล่อโยวโยวเมามากแล้วเธอก็ลากเธอไปยังคลับส่วนตัวที่มีชื่อ เสียงที่สุดในเมือง

“ไปถนนหมูหยวนหมายเลข ค่ะ”

“Insanity Nightclub?” คนขับรู้สึกประหลาดอย่างเห็นได้ชัด

หลินหยู่เยียนกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาทาง ใบหน้า หัวใจของเธอนั้นราวกับกำลังถูกกรดกำมะถันกัดกร่อน ไปอย่างรวดเร็วอย่างไรอย่างนั้น………

เจ็บ เจ็บจนแทบจะไม่สามารถหายใจได้

หัวใจนั้นรู้สึกอึดอัดไปหมด ราวกับว่ามีก้อนหินก้อนใหญ่กด ทับอยู่อย่างไรอย่างนั้น

น้ำตาหยดลงมาด้วยความรู้สึกด้านซา ปะปนไปกับใบหน้าที่

แต่งหน้าเอาไว้

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง คนขับรถได้หันมาบอก : “ถึงแล้วครับ”

หลินหยู่เยียนดึงสติกลับมา แล้วหยิบเอาเงินแบงค์ร้อยออก มาสองสามใบแล้วส่งให้เขาอย่างจิตใจเลื่อนลอย : “ไม่ต้อง ทอน”

คนขับรถเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่ดีอกดีใจ

เขามองไปยังหลินหยู่เยียนที่ก้าวเดินไปอย่างไม่มั่นคง แล้ว เอ่ยพูดกับตัวเอง “น่าเสียดาย หน้าตาก็สะสวย แต่กลับไม่รู้จักปลงเสียอย่างนั้น……….

หลินหยู่เยียนเดินเข้าไปในไนต์คลับที่ว่านั้น

เธอยืนอยู่ตรงด้านหน้าเคาน์เตอร์ แล้ววางบัตรธนาคารลงบน เคาน์เตอร์ : “ในบัตรนี้ฉันมีอยู่ห้าล้าน ฉันต้องการหาคนที่หล่อ ที่สุดในคลับของพวกคุณ!

ผู้หญิงตรงหน้าเคาน์เตอร์นั้นเอ่ยถามอย่างมีมารยาท : “สวัสดี ค่ะ คุณผู้หญิง ที่คุณถามถึงคือท่านประธานถังของคลับพวกเรา ใช่ไหมคะ?”

“ใช่ ประธานถังของพวกคุณนั่นแหล่ะ!” หลินหยู่เยียนหยิบ กระดาษทิชชูออกมาเพื่อจะเช็ดเครื่องสำอางออก

หญิงสาวตรงเคาน์เตอร์นั้นขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย : “คุณผู้ หญิง กรุณารอตรงพื้นที่รับรองด้านข้างก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะ โทรแจ้ง ให้ กรุณารอซักครู่ค่ะ”

เธอเอาโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วแอบถ่ายใบหน้าด้านข้าง ของหลินหยูเยียน

เธอส่งรูปถ่ายของหลินหยู่เยียนไปให้กับถังแหวนชวนผู้ดูแล

คลับ

ถังแหวนซวนรีบโทรกลับมาในทันที : “คุณเข้าใจผิดรึเปล่า! ส่งรูปผู้หญิงหน้าเกลียดแบบนี้มาให้ผมได้อย่างไร? ครั้งต่อไปถ้า ยังไม่สามารถแยกแยะได้อีก คุณก็ไม่ต้องทำงานนี้แล้ว!

“ประธานถัง ขอโทษทีนะคะ…คุณผู้หญิงท่านนี้เอาเงินห้าล้านมาด้วย….หญิงมากมายล้านแล้ว ถึงจึงเอ่ยออกมาอย่าง

เวลานี้ถึงแหวนชวนไม่คลับ แต่กำลังอยู่ออฟฟิศ ประธานของตัวเอง แล้วจู่ๆ ก็ลดเสียงลง ได้ยินจัดการเหยา บอกว่า คุณเป็นใหม่เพิ่งหนึ่งบอกคุณให้แต่ไหนแต่ไรมาเป็นฝ่ายเลือกผู้หญิง เอง ไม่ผู้หญิงคนไหนจะกล้ามาฝ่ายเลือกผมก่อน!

สายแล้ว หญิงสาวตรงเคาน์เตอร์กำลังอธิบายหลินหยู่เขียน

แต่หลินหยู่เยียนลุกยืนเป็นเรียบร้อยแล้ว เดินไปยัง หนุ่มคนหนึ่งเดินมาจากประตูลิฟต์

ชายนั้น ดูแล้วอายุราวๆ ประมาณสิบเจ็บถึงสิบแปด จาก

ตาแล้วสูงประมาณร้อยเก้าสวม

สีที่มาตัว

ไหล่กว้างธรรมชาติไป รูปร่างเหมือนนายแบบแนวหน้าระดับนานาชาติ อย่างไรได้

ใบหน้าที่หล่อเหลางดงามราวกับงานแกะสลักที่ประณีต ละเอียดอ่อน ดวงตาลึกซึ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางและแต่ลูกกระเดือกของเขานั้นไปด้วยเสน่ห์อีกด้วย
หลินหยู่เยียนกลืนน้ำลาย มองชายหนุ่ม แล้วเอ่ยถามไปยังผู้ หญิงที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ : “เขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในคลับของ พวกคุณใช่ไหม?”

หญิงสาวตรงเคาน์เตอร์นั้นเพิ่งจะมาได้เพียงสองวัน ยังไม่รู้จัก ผู้ชายคนนี้ และเธอกำลังจะบอกว่าไม่ใช่นั้น กลับถูกสายตาของ ผู้ชายคนนั้นห้ามเอาไว้เสียก่อน

ออร่าที่ดูมีอำนาจของชายหนุ่มนั้น ทำให้หญิงสาวตรง เคาน์เตอร์นั้นตกใจเสียจนไม่กล้าเอ่ยพูดออกมา

เขาเดินมาตรงหน้าหลินหยู่เยียน แล้วมองไปยังใบหน้าเล็ก เท่าฝ่ามือที่ถูกกระดาษทิชชูเช็ดเครื่องสำอางออกแล้วนั้น นับว่า ยังเข้าตาเขาอยู่

“สวัสดีครับ ผมคือคุณเหลิ่ง”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลินหยูเยียน ฉัน………ฉันมีเงินห้าล้าน!

เห็นผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นเสียจนพูดติดอ่างแล้ว มุมปากของชาย หนุ่มรอยโค้งขึ้นมา เขามองพิจารณาหลินหยู่เยียนตั้งแต่หัวจรด เท้าอีกครั้งหนึ่ง

“คุณมาที่นี่เป็นครั้งแรกใช่ไหม?” ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปพูด ข้างๆ หูเธอ ด้วยน้ำเสียงที่ตรึงใจ

น้ำเสียงที่มีความดึงดูดนี้ทำให้เธอถึงกับขาอ่อน ชายหนุ่ม โอบเอวเธอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ดวงตาที่ลึกล้ำคู่นั้นกำลังมอง เธอ ราวกับว่าต้องการจะมองความคิดของเธอให้ทะลุอย่างไรอย่างนั้น

แก้มของหลินหยู่เยียนนั้นเป็นสีแดงระเรื่อตั้งแต่แรกแล้ว : “ใช่

ค่ะ ครั้งแรก…… “อยากไปกับผมหรือเปล่า?” น้ำเสียงของเขาดูเนือยๆ เอ่ย

ถามอย่างไม่ได้สนใจอะไรซักเท่าไหร่นัก

และเมื่อจิตใต้สำนึกของเธอนึกถึงเรื่องของเซียวหงานกับลู เสี่ยวเถาขึ้นมาได้นั้น ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง เธอที่คอย เอาแต่ดูแลบ้านและครอบครัวด้วยความขมขืนแต่กลับต้องแลก มาด้วยการหักหลังของเขา แล้วทำไมต้องเป็นเธอที่มาเป็นทุกข์ เองขนาดนี้ด้วย?

เดิมทีที่อยากจะสมานแผลตัวเอง แต่ความโกรธและความรู้สึก อับอายที่อยู่ในหัวนั้นทำให้หลินหยู่เขียนไม่สามารถสงบลงและ เผชิญหน้าอย่างมีสติได้

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เธอจึงพยักหน้าลง

เขายกมุมปากพลางเอ่ยขึ้น : “ถ้าอย่างนั้นก็ไปกับผมแล้วกันนะ”

ชายหนุ่มพาหลินหยู่เยียนไปแล้ว

หญิงสาวตรงเคาน์เตอร์มองด้วยความตะลึง จนกระทั่งรถยนต์ ไมบัคคันหรูขับออกจากไนต์คลับไป เธอถึงได้มีปฏิกิริยาตอบ กลับมา แล้วรีบโทรเข้าเบอร์มือถือของถังแหวนชวนอีกครั้ง

เมื่อรับสายแล้ว หญิงสาวตรงเคาน์เตอร์นั้นแทบจะร้องไห้แล้วเอ่ยขึ้น : “ประธานถัง! มีคนแย่งลูกค้าไปค่ะ….”

“แย่งลูกค้าอะไร?” ถังแหวนซวนได้ยินแล้วก็รู้สึกงงงวยอยู่ บ้าง

หญิงสาวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์คนนั้นอธิบาย : “มีผู้ชายแปลก หน้าคนหนึ่งพาตัวลูกค้าผู้หญิงคนนั้นของเราไปแล้วค่ะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ