บทที่ 3 นายหาเรื่องเอง

บทที่ 3 นายหาเรื่องเอง

หลังจากจมูกและใบหน้าที่ฟกช้ำของฉันกลับมาถึงบ้าน หยาว เขียวก็รีบเข้ามาประคองฉันไปที่โซฟา พลางถามฉันว่าเกิดอะไร ขึ้น

ฉันเล่าเรื่องทั้งหดให้เธอฟัง และเธอก็โกรธมาก “จางหงหวู่ ทำไมถึงทำแบบนี้ นั้นมันเงินไว้ต่อชีวิตนะ!”

ผ่านไปสักพัก เธอก็เข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แล้วโทรศัพท์ หาจางทงหวู่

“ พี่หงหวู่ พ่อของเฉินเฟิงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จริง ๆ พี่จะ ช่วย.…….……..

“หยาวเชียว เธอช่วยจัดการเรื่องตัวเองให้รอดก่อนได้ไหม เงิน ที่ทำได้ทุกวันนี้ยังไม่พอจ่ายค่าดอกเบี้ยฉันเลย! ”

หลังจากนั้น เสียงในโทรศัพท์ก็โดนตัดสายทิ้ง ตู้ด ตุ๊ด

ดูออกทันทีว่า หยาวเซียวเองก็ทำตัวไม่ถูก เธอนั่งลงข้าง ๆ ฉัน พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบา “ ขอโทษเฉินเฟิง ฉันคิดว่านี่จะเป็นทางออกที่ดี ที่พอจะช่วยแก้ปัญหาได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจางหงหวู่จะเป็นคนแบบนี้ แม้กระทั่งเงินต่อ ชีวิตก็ยังไม่เว้น ขอโทษจริง ๆ

ฉันแสดงท่าทางราวกับกำลังบอกหยาวเซียวว่าไม่เป็นไร เพราะ ว่าเธอเองก็มีเจตนาที่ดี

ทันใดนั้น ฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อกี้จางหงหวู่บอกหยาวเซียวว่า ให้จัดการเรื่องตัวเองให้รอดก่อน แล้วยังมีดอกเบี้ยอะไรอีก เลย พลางถามเธอไปว่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

หยาวเซียวยิ้มแห้ง “ มันจะเรื่องอะไรได้อีก ก็โดนคนหลอกนะ

หลังจากนั้น เธอก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอให้ฉันฟัง

จากที่ฟังหยาวเซียวเล่าให้ฟัง เธอก็เป็นนักบัญชีให้ธุรกิจหนึ่ง จริง ๆ แต่ว่าหลังจากรู้จักกับแฟนของเธอ

แฟนของเธอก็แนะนำให้เธอเอาเงินทุนของบริษัทมาเล่นหุ้น และแน่นอนว่าเธอไม่ทำ!

แต่ต่อมาเธอก็ทันไม่ไหวกับคำแนะนำและคำหวานของแฟนเธอ ที่วาดฝันชีวิตในอนาคตที่สวยหรู เธอจึงตอบตกลงไป

และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็น่าเศร้าสลด เงินทุนที่เอาไปเล่น หันกลับหายไปหมด และบริษัทก็ทวงให้เธอจ่ายเงิน

จากนั้น แฟนของเธอก็พาเธอไปรู้จักกับจางหงหวู่ และให้เธอยืม เงินด้วยดอกเบี้ยที่สูงมาก

เงินตันห้าแสนบาท หลังจากสามวันที่ยืมเงินไปต้องคืนเงินหก แสนบาท แน่นอนว่าหยาวเซียวไม่ต้องการ

แต่ว่าแฟนของเธอบอกว่า ครอบครัวกำลังรวบรวมเงินให้อยู่ ไม่ นานก็น่าจะรวบรวมได้ครบ บอกเธอไม่ต้องกังวลใจไป บวกกับท บริษัทก็ทวงเงินอยู่ ก ๆ สุดท้ายเธอจึงยอม

และหลังจากที่ยืมเงินมาได้แล้ว เธอก็พบว่า แฟนของเธอได้ หายไป ไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยและเงาของเขาอีกเลย และจางหง หวู่ก็บีบคั้นให้เธอคืนเงิน ไม่อย่างนั้นจะจับเธอแก้ผ้าแล้วให้ไปนั่ง ขอทาน และยังถ่ายรูปไว้แบล็คเมล์เธอ แล้วจะเอาไปแปะประจาน ให้ทั่วหมู่บ้านของเธอ

ดังนั้นจึงหมดหนทาง หยาวเซียวได้แต่ทําตามคำสั่ง และก็ ราวกับตกลงไปอยู่ในโคลนตม ยิ่งอยู่ก็ยิ่งตกลงไปลึกขึ้น ยากที่ จะปลีกตัวออกมา
แม้ว่าฉันจะเจออะไรมาน้อย แต่ฉันก็ไม่โง่ เมื่อฟังเรื่องที่หยาว เซียวเล่าจบ ฉันก็รู้ทันทีเลยว่าหยาวเชียวถูกหลอก และการถูก หลอกนี้ก็เป็นเพราะแฟนของเธอและจางหงหวู่ร่วมมือกัน จางหง หวู่ให้เธอยืมเงิน ก็แสดงว่าเธอเป็นคนยักยอกเงินไป

* ที่พูดมานี่คือ เงินของเธอไม่ได้เอาไปเล่นหุ้นเลย แต่กลับไป อยู่ในมือของจางหงหวู่ จากนั้นเขาก็ยื่นข้อเสนอให้เธอ บังคับให้ เธอช่วยหาเงินให้เขา และกลายเป็นแหล่งทำเงินของเขา ”

หยาวเซียวครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ แล้วก็คิดออก ก็โมโหยกใหญ่ แล้วก็ จะพุ่งออกไปคิดบัญชีกับจางหงหวู่

แต่ทว่าฉันดึงเธอเอาไว้ได้ “ เธอไปคิดบัญชีกับเขา ถ้าหากเขา ยอมรับ แล้วเธอจะทำอะไรเขาได้ ? ”

หยาวเซียวร้องไห้ออกมา ยิ่งร้องไห้ยิ่งเสียใจ และยิ่งร้องไห้ ยิ่งจนปัญญา จากนั้นก็ซบลงมาร้องไห้ที่ไหล่ของฉัน ร้องไห้จน หน้าตาเลอะเทอะ

หน้าอกของเธอที่อวบอิ่ม แนบร่างกายของฉันอย่างใกล้ชิด รู้สึก อบอุ่นมาก อ่อนโยนมาก ทําให้ฉันอดไม่ได้ที่มีความคิดอยากจะ ขยี้หน้าอกของเธอ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ เพราะเธอร้องไห้อย่าง เสียใจมาก
ฉันจึงได้แต่ตบหลังเธอเบา ๆ อยากจะพูดอะไรปลอบใจเธอ แต่ ว่าแล้วใครจะมาปลอบใจฉันล่ะ ?

ผ่านไปชั่วครู่ หยาวเซียวก็ออกไปจากอ้อมกอดของฉัน พลาง เช็คนตาบนหน้าของเธอ แล้วพูดขอบคุณกับฉัน

คืนนั้น ฉันกับเธอรู้สึกผิดหวังมาก ต่างคนต่างมีเรื่องผิดหวังของ ตัวเอง และรู้สึกว่าอนาคตข้างหน้าช่างมืดมน ราวกับเดินเข้าไปใน เหวลึก

เช้าตรู่ของวันต่อมา ฉันรีบไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้า เพื่อไปเยี่ยม

พ่อ

เพียงแค่เดินเข้าประตูของโรงพยาบาลไป ฉันก็เห็นผู้หญิงที่เมื่อ วานนี้ให้เงินฉันสามหมื่นบาท

“ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนักเลง ไปต่อยกับคนอื่นทั้งแต่เช้าตรู่ พอ หน้าตาฟกช้ำก็มาโรงพยาบาล ? ”

ฉันยิ้มแห้ง “ ใช่ที่ไหนกัน คนของจางหงหวู่ต่างหาก จากนั้น ฉันก็เล่าเรื่องที่จางหงหวู่เล่นงานฉันแล้วแย่งเงินไปให้ เธอฟัง
ฟังจบ เธอก็หัวเราะเบา ๆ “ เธอหาเรื่องเอง อยากจะไปมีเรื่องกับ เขา ”

ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจผิดแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

หลังจากเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน ฉันก็กดไปชั้น 8 แผนกกระดูก เธองงงวยเล็กน้อย “ เธอโดนทำร้ายก็ไม่รุนแรงขนาดนั้น ควร ไปแผนกผู้ป่วยนอกไม่ใช่เหรอ ? ”

ฉันส่ายหัว “ ผมไม่ได้มาหาหมอ แต่เยี่ยมพ่อต่างหาก พ่อผม โดนรถชน พักอยู่ที่ชั้น 8 ”

เธอตกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ โดยไม่ได้พูดอะไร

หลังจากลิฟต์มาหยุดอยู่ที่ชั้น 8 เธอก็ถามขึ้นมาทันทีว่า “ นาย ไปขอยืมเงินจางหงหวู่ เพราะพ่อนายเหรอ ? ”

ฉันตอบเธอไป หลังจากนั้นก็เดินออกมาจากลิฟต์ พลางโบกมือ

ร่ำลาเธอ

เมื่อมาถึงห้องพักผู้ป่วย ฉันดูพ่อเสร็จ ก็หันไปเห็นดวงตาของแม่ ที่แดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องร้องไห้ไม่น้อยเลย
หลังจากปลอบใจแม่ไป ฉันก็ไปพบหมอรักษาพ่อ หมอบอกว่า ร่างกายส่วนอื่นไม่น่ากังวล แต่ต้องรีบหาเงินมาผ่าตัด มิเช่นนั้นก็ จะรักษาไม่ทัน ต้องตัดขาทิ้งอย่างเดียว

ฉันก็รีบร้อนมาก แต่ว่าก็ไม่มีวิธีอื่นเลย ครอบครัวญาติพี่น้องก็ ค่อนข้างยากจน รวบรวมเงินคนละเป็นพันเป็นหมื่นก็ลำบากแล้ว แต่ค่ารักษาเป็นแสน ๆ เงินที่รวบรวมมาก็แทบจะไม่พอเลย

ในขณะที่ฉันกำลังกังวลใจ จางหงหวู่ก็โทรมา

เมื่อฉันรับสาย แต่ก็ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกไป จางหงหวู่ก็ รีบพูดขึ้นมาว่า “ มารอฉันที่ประตูโรงพยาบาล ” หลังจากนั้นก็ตัด สายทิ้งไป

หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง จางหงหวู่ก็มาถึง และไม่ได้ พูดอะไรทั้งสิ้น ก็พลางลากฉันตรงไปที่ช่องจ่ายเงิน แล้วรูดบัตร เพื่อจ่ายเงินค่าผ่าตัดให้ฉัน

“ ทำไมเหรอ พี่จางของนายออกเงินค่าผ่าตัดให้เป็นแสน ๆ นาย จะไม่ซาบซึ้งในน้ำใจหน่อยเหรอ ? ”

จางหงหวู่พูดหลอกล้อฉัน แต่ฉันได้แค่พูดว่า ขอบคุณ เบา ๆ หลังจากนั้นก็ไปเตรียมเรื่องผ่าตัดให้พ่อ
แต่ในขณะที่กำลังหันหลัง เธอก็ดึงฉันเอาไว้

” ปรนนิบัติสาวสวยคนเมื่อวานให้ดี ๆ แล้วนายจะไม่เสียใจ ”

พูดจบ จางหงหวู่ก็จงใจยกหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอขึ้น พลางส่ง สายตาหยาดเยิ้มมาที่ฉัน

“ แค่นายปรนนิบัติดีแล้ว ไม่แน่วันไหนฉันใจดีขึ้นมา แล้วอาจจะ ให้นายนอนกับฉันก็ได้นะ เด็กน้อย!