บทที่ 3

นีราและคนทั้งบริษัทรู้ว่า ยักษ์ หรือ อนันตยศมีแฟนแล้ว แฟน ของเขาเป็นพนักงานบริษัทอื่นที่ทำงานในตึกเดียวกันนี่เอง ทั้งคู่ คบกันมาได้ปีเศษ แม้จะรู้ว่าพี่ยักษ์มีแฟนแล้ว เราก็ไม่ได้คิดน้อย อกน้อยใจหรืออิจฉาอะไร เพราะหล่อนไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว ขอ แค่ได้เจอได้เห็นหน้าพี่ยักษ์เวลามาทำงาน เขาพูดดีด้วย นีราก็ ยิ้มได้ทั้งวัน

“เออ…เห็นพวกพี่เขาว่า พี่ยักษ์ทะเลาะกับแฟน ผู้หญิงขอเลิก พี่ยักษ์ขับรถกลับบ้านแล้วประสบอุบัติเหตุ”

“อ้าว!

” นีราร้องอุทาน “ก็เห็นรักกันดีๆ ทำไมถึงเลิก

“ฉันก็ไม่รู้ว่ะ เขาอาจจะไปด้วยกันไม่ได้มั้ง แล้วนี่แกจะไปเยี่ยม ไหม เห็นพวกเพื่อนๆ พี่ยักษ์แล้วก็พนักงานแผนกอื่นๆ รวมเงิน กันซื้อของเยี่ยม เห็นว่าจะไปกันเย็นนี้

“จะดีเหรอ? ฉันไม่ได้สนิทกับเขา” นีราลังเล แต่ใจนั้นแล่นไป หาพี่ยักษ์ถึงโรงพยาบาลแล้ว

“เขาก็ไปกันทั้งนั้น จะเป็นไรไปเล่า….พี่ยักษ์เลิกกับแฟนพอดี แกถือโอกาสนี้เสียบเลย ถ้าแกไป…ฉันไปเป็นเพื่อนก็ได้”

“จริงนะ แกไปกับฉันนะภัทร”
ภัทราพยักหน้ารับเป็นมั่นเหมาะ จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายไป ทํางาน

วันนี้มีงานเข้ามาให้นีราสะสางมากมาย ทั้งเอกสารที่ต้องแปล และการจัดเตรียมเอกสารสำหรับการประชุมของเจ้านาย หล่อน ทํางานจนเกือบลืมกินข้าว ถ้าไม่ได้ภัทรามาตาม สองสาวเลือก ร้านอาหารตามสั่งเจ้าอร่อยที่คนมักจะแน่นเป็นพิเศษ แต่ทุกคนก็ ยอมรอเพราะความอร่อย

วิศวกรหนุ่มๆ บริษัทเดียวกันซึ่งเป็นเพื่อนพี่ยักษ์ก็นั่งอยู่ใน ร้าน และทักทายเมื่อสองสาวเดินเข้าไป คนหนึ่งในกลุ่มถามขึ้น มาว่าสองสาวจะไปเยี่ยมคนป่วยด้วยหรือไม่ ภัทราเป็นคนตอบ พร้อมกับขอฝากเงินของหล่อนกับนีราเพื่อช่วยสมทบซื้อของ เยี่ยม

สองสาวแยกมานั่งกันสองคน แต่ร้านเล็กๆ จึงทำให้ได้ยิน เรื่องราวที่รุ่นพี่พูดคุยกันชัดเจน

“ตกลงที่ยักษ์มันรถคว่ำนี่เพราะเลิกกับแฟนป่าววะ “กูไม่รู้ มันโทรหากู ชวนกินเหล้า บอกแฟนขอเลิก”

“แล้วทำไมอยู่ๆ แฟนมันถึงขอเลิก กูเห็นก็ยังสวีตๆ กันอยู่ ใครคนหนึ่งถาม

“สงสัยจะทนไอ้ยักษ์ไม่ไหว”

คำพูดนั้นทำให้สองสาวที่สบตากันด้วยความอยากรู้ว่า ผู้หญิง คนนั้นทนอะไรพี่ยักษ์ไม่ไหว โชคดีที่มีคนสงสัยเหมือนกัน ทั้งคู่จึงได้ยินคําถามถัดมา

“ทนอะไรไม่ได้วะ?”

“มึงคิดว่า ยักษ์มันได้ชื่อนี้มาได้ไง?

“ชื่อยักษ์เหรอ พ่อแม่มันตั้งให้มั้ง ตัวมันก็ใหญ่นะ สูงกว่าก อีก”

“เออ…แต่จริงๆ ไม่ใช่แค่ตัวมันโว้ยที่ใหญ่….อย่างอื่นของมันก็ ใหญ่” คนพูดหาเสียงกรุ้มกริ่ม

“มึงเคยเห็นหรือไง” คำถามนั้นตามมาด้วยเสียงหัวเราะลั่น ของหนุ่มๆ ก่อนใครคนหนึ่งจะเตือน

“มึงจะพูดอะไรเกรงใจสาวๆ มั่ง น้องเขาหน้าแดงหมดแล้ว”

สองสาวจึงมีอาการเก้อเขิน วางสีหน้ากันไม่ถูก ดีว่าอาหารที่

สั่งทำเสร็จพอดี ทั้งคู่จึงรีบกินข้าว

ตกเย็นขบวนเยี่ยมก็นัดมารอหน้าบริษัท นีรากับภัทราขอติด รถเพื่อนพี่ยักษ์คนหนึ่ง และเมื่อคนอื่นๆ จัดสรรได้ว่าใครจะไปรถ ใครก็ออกขบวนกันทันที ไปถึงโรงพยาบาลทันก่อนหมดเวลา เยี่ยม

พี่ยักษ์นอนอยู่บนเตียงคนไข้ มีผ้าพันแผลตรงศีรษะและตาม แขนขา เพื่อนสนิทพี่ยักษ์เป็นคนแนะนำทุกคนให้รู้จักกับคุณ อร… แม่ของพี่ยักษ์ เมื่อแนะนำมาถึงนรา สีหน้าคุณอรผิดไปเล็ก น้อยก่อนจะเป็นปกติ หากนีราสังเกตเห็นและแอบเก็บความ สงสัยไว้ในใจ
คุณอรแม่ของพี่ยักษ์เล่าว่า หัวพี่ยักษ์กระแทก เลยเป็นแผล หมอเย็บให้เรียบร้อย และนำตัวเข้าเครื่องสแกนเรียบร้อย รอผล ว่ากระทบกระเทือนหรือไม่ ส่วนร่างกายส่วนอื่นนั้นก็มีบาดแผล ภายนอกที่เห็นชัดเจนคือ ที่แขนขวา และขาสองข้าง ส่วนภายใน ก็มีเพียงกระดูกร้าว เข้าเฝือกไม่นานก็หาย แต่ที่ทำให้แพทย์ กังวลก็เพราะนับแต่ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล พี่ยักษ์ยังไม่รู้สึกตัว เลย แม้ว่าอาการจะไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร

คุณอรมีท่าทางเป็นห่วงลูกชายไม่น้อย คอยเฝ้าไม่ห่าง

เมื่อได้เวลาสมควร ทุกคนก็ขอตัวกลับ นีรากับภัทราเป็นสอง คนสุดท้ายที่เดินออกมาจากห้อง ขณะกำลังจะก้าวออกไปคุณอร ก็เรียก ราไว้

“หนู… ราใช่ไหม?” นีราชะงักเท้า ภัทราพลอยหยุดเดินไป

ด้วย

“ค่ะ”

“หนูเป็น…เพื่อนยักษ์เหรอลูก

“เอ่อ…ค่ะ นี้เป็นรุ่นน้องค่ะ แต่ทำงานกันคนละแผนก”

คุณอรพยักหน้ารับรู้ ก่อนบอก

“วันไหนว่างก็มาอีกนะหนู”

“ค่ะ” นีรารับคำทั้งที่ไม่ค่อยเข้าใจนัก หล่อนกับเพื่อนยกมือ ไหว้ผู้สูงวัยอีกครั้งก่อนขอตัวลา
เมื่ออยู่กันลำพัง ภัทราก็พูดหยอกขึ้นมา

“นั่นแน่… โชคเข้าข้างแกแล้วนะ พี่ยักษ์เลิกกับแฟน แถมแม่ เขายังถูกชะตาแกอีก ถึงกับชวนให้มาเยี่ยมอีก

“บ้าน่า…เขาอาจจะพูดตามมารยาทก็ได้” แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ ใจของรากลับเต้นแรง อดคิดตามที่เพื่อนพูดไม่ได้ ถึงหล่อนจะ ไม่เคยหวังว่าจะได้เป็นแฟนพี่ยักษ์ แต่…ถ้าได้เป็น มันก็ไม่ใช่เห รอ…

จู่ๆ คำพูดรุ่นพี่ที่ได้ยินตอนเที่ยงก็แว่วมาเข้าหู

เออ…แต่จริงๆ ไม่ใช่แค่ตัวมันโว้ยที่ใหญ่อย่างอื่นของมันก็

ใหญ่’

นีรารู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใจหวิวๆ บอกไม่ถูก พยายามข่ม ใจตัวเองอยู่ครู่เมื่อรู้สึกว่าหน้าแดง