บทที่ 8 ต่อต้านเฉินหุ้น

เมื่อพี่สะใภ้ได้ยินเสียงของพี่ชายผม สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดขึ้น มาทันที รีบสวมใส่เสื้อผ้าอย่างลนลาน หากตอนนี้ถูกเฉินฉันเห็น เข้าแล้วล่ะก็ พี่สะใภ้ต้องถูกเขาฆ่าแน่ๆ

“เร็วเข้า รีบช่วยฉันใส่เสื้อผ้า นายหยิบเสื้อในที่อยู่ตรงนั้นมา

เร็ว รีบช่วยฉันใส่เร็วเข้า”พี่สะใภ้เร่งผม

ผมเองก็ไม่กล้าล่าช้า รีบหยิบเกาะอกที่กระชากออกมาเมื่อกี้ ขึ้นมาทันที จากนั้นช่วยเธอใส่ ขณะที่ใส่ก็มองดูทรวงอกที่อวบ อิ่มขาวนวลคู่นั้นของเธอ พร้อมกับได้ลูบคลำไปอย่างอดใจไม่ ไหว พี่สะใภ้อุทานด้วยความตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็เร่งผมต่อ บอกให้ผมหยุดเล่นได้แล้ว คราวหน้าค่อยหาโอกาสเล่นใหม่ให้ พอใจเลย

หลังจากที่สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว พี่สะใภ้ก็ไปเปิดประตู ให้พี่ชายผม หลังจากที่พี่ชายผมเข้ามาก็ปะทะเข้ากับผมแล้ว เขา ออกปากด่าทันที ถามว่าทำไมผมไม่ไปเรียน มาทำอะไรที่นี่ วันนี้ เป็นวันเสาร์แท้ๆ ก็ยังจะใช้เหตุผลแบบนี้มาด่าผมอีก ผมจึงได้ด่า กลับเขาไป “พันธุ์ชั่ว”เมื่อเขาได้ยินคำนี้ก็ปรี๊ดขึ้นมาทันที เขาพุ่ง เข้ามาจะทําร้ายผม

เดิมทีผมก็มีความแค้นต่อเขาเต็มท้องอยู่แล้ว นึกไม่ถึงว่าตอน นี้เขากลับจะเข้ามาทำร้ายผมอีก ผมก็ไม่กลัวเขา อย่างมากก็แค่ ตายกันไปข้างหนึ่ง ผมกำมืดเล็ก ในกระเป๋าไว้แน่น หากเขาเอาจริงขึ้นมา ผมก็ไม่ยอมมือให้เขาแน่

“เฉินหุ้นอย่าทำแบบนี้ เป็นพี่น้องกันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้พี่ สะใภ้ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเราสองคนพร้อมกับร้องห้าม จาก นั้นหันมาพูดกับผม”เฉินเฉียง นายก็อย่าทะเลาะกันเลยนะ ถือว่า เห็นแก่ฉันเถอะ”

เธอพูด พลางๆก็กระซิบมาประโยคหนึ่ง อย่าให้เขารู้ว่าฉัน บอกนายเรื่องพวกนั้น ขอร้องล่ะ”

เธอพูดเสียงเบามาก บวกกับเฉินหุ้นก็ยืนอยู่ค่อนข้างไกล จึงมี เพียงผมคนเดียวที่ได้ยิน ผมมองหน้าพี่สะใภ้เล็กน้อย สีหน้าของ เธอเต็มไปด้วยความอ้อนวอน ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมเกิดใจอ่อน ขึ้นมาจึงรับปากเธอไป พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย บอกตามตรงนะ อันที่จริงเธอก็น่าสงสารไม่น้อยเช่นกัน

สุดท้ายผมก็อดไว้ไม่ไปต่อยเงินหุ้น แต่กลับนึกไม่ถึงว่าวินาที ต่อมาเฉินจนกลับลงมือก่อนแล้ว เขาหยิบจานที่อยู่บนโต๊ะพร้อม กับเขวี้ยงตรงมายังผม หากเขวี้ยงมาโดนหัว ต้องเลือดตกยาง ออกแน่ๆ ไอ้หมอนี้ไม่เห็นแก่ความเป็นญาติเลยสักนิด เขวี้ยงมา แรงขนาดนี้ ต้องการฆ่ากันชัดๆ

ในเวลาคับขันเช่นนี้ พี่สะใภ้กลับมาช่วยผมขวางเอาไว้ แม้ว่า จะไม่ถึงกับเลือดตกยางออก แต่ดูแล้วบาดเจ็บไม่เบาเช่นกัน ผม ยิ่งรู้สึกโมโหยิ่งขึ้น มีดเล็กในมือก็ยิ่งแน่นขึ้น อาจจะคร่าชีวิต พี่ชายของผมไปได้ตลอดเวลา

เฉินจูนเห็นสภาพที่บาดเจ็บของพี่สะใภ้ แต่กลับไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ยังคงด่าผมต่อ และยังไม่ให้ผมไสหัวไปเดี๋ยวนี้ แต่ผม จงใจต่อต้านเขา ยิ่งเขาบอกให้ผมไป ผมก็จะยิ่งอยู่ต่อที่นี่

เฉินหุ้นจ้องหน้าผมด้วยความโกรธแค้นแวบหนึ่ง ทว่าก็ไม่ได้ สนใจอะไรผมอีก ลากพี่สะใภ้ของผมตรงไปยังห้องนอน กระชาก พร้อมกับตะโกนต่าไปด้วย นางผู้หญิงร่าน อย่ามาแสร้งทำเป็น ใสซื่อบริสุทธิ์ ฉันทนมาตั้งนานแล้ว วันนี้ต้องจัดการเธอให้ได้

ทันทีที่ได้ประโยคนี้ผมถึงกับตะลึงงันไปเลย คงไม่ใช่ว่าไอ้ หมอนั่นยังไม่เคยมีอะไรกับพี่สะใภ้หรอกนะ หากเป็นเช่นนี้จริงๆ ก็จะยิ่งให้เฉินจนทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นพี่สะใภ้จะยิ่ง น่าสงสารเข้าไปอีก ไม่ว่าอย่างไรผมก็ต้องไปช่วยเธอ

พี่สะใภ้ถูกเฉินจนกระชากลากถู อีกนิดเดียวก็จะลากเข้าไปใน ห้องนอนอยู่แล้ว เพียงแต่เธอเกาะธรณีประตูเอาไว้แน่น ให้ตาย ยังไงก็ไม่ยอมเข้าไป ฝันซื้อเวลาเอาไว้ครู่หนึ่ง ผมฉวยโอกาสใน ขณะที่ไอ้หมอนั่นยังไม่ทันปิดประตูห้อง รีบเข้าไปช่วยเธอ แต่การ ที่ผมจะเดี๋ยวๆกับเขาในตอนนี้แทบไม่มีโอกาสชนะด้วยซ้ำ เพราะยังไงไอ้หมอนั่นก็อายุเยอะกว่าผมไปมาก สารอาหารที่รับ มาตั้งแต่เล็กจนโตก็มากกว่าผม ร่างกายแข็งแรงกว่าผม ฉะนั้นจะปะทะกับเขาอย่างซึ่งๆหน้าไม่ได้เด็ดขาด ต้องใช้สมอง เข้าสู้

ผมมองซ้ายแลขวา ก็พบจานที่อยู่บนโต๊ะเข้าพอดี จัดเรียงกัน ไว้ตรงนั้นอย่างเป็นระเบียบ มีประมาณเจ็ดแปดใบ เมื่อกี้ที่เฉินจู นเอามาเขวี้ยงใส่ผม ก็หยิบจากตรงนี้นี่แหละ
ผมหยิบจากพวกนั้นขึ้นมาทั้งหมด ก่อนจะมายังหน้าประตูห้อง นอน และทบจานทั้งหมดใส่เฉินจูนสุดแรง เดิมทีความสนใจ ทั้งหมดของเฉินจูนอยู่บนตัวพี่สะใภ้ เขาคาดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าผม จะทำแบบนี้ ตอนที่ผมทุบลงไปผมทุบแรงมาก เขาถูกผมทุบจน หัวแตกเลือดอาบหน้า ท่าทางโมโหสุดๆ เขาปล่อยพี่สะใภ้ลง ก่อนจะพุ่งตรงมายังผม

ปฏิกิริยาแรกของผมก็คือวิ่งหนี ต้องห้ามไม่ให้เขาจับได้เด็ด ขาด มิเช่นนั้นคนที่เสียหายต้องเป็นผมแน่ๆ ผมวิ่งไปหลังโซฟา เขาก็วิ่งไปอีกด้านหนึ่งขวางประตูบ้านพักเอาไว้ไม่ให้ผมมี โอกาสหนีออกไปได้ แต่ผมก็ไม่รีบ เพราะยังไง ในมือผมยังมีจาน อีกตั้งหก ใบ ถ้าเขวี้ยงไปทั้งหมด ต้องทำให้เขามีนแน่

“ไอ้ลูกบ้า ถ้าแกยังกล้าเขวี่ยงใส่ฉันอีกแล้วล่ะก็ ฉันสาบานว่า ฉันฆ่าแกแน่” เฉินหุ้นมองจานที่อยู่ในมือผม เห็นได้ชัดว่ากลัวไม่ น้อยเช่นกัน พี่สะใภ้ทำความสะอาดบ้านได้เป็นระเบียบเรียบร้อย มาก ในห้องรับแขกนอกจากจานที่อยู่ในมือผมแล้ว ไม่มีอะไร อย่างอื่นที่สามารถนำมาเป็นอาวุธได้อีกแล้ว ฉะนั้นขณะนี้เฉินหุ้น เองก็ไม่กล้าทําอะไรบุ่มบ่ามมาก

“เฉินหุ้น ฉันขอบอกนายนะ นายอย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอีก ถ้า บังคับกันมากเกินไปฉันจะเขวี้ยงจานในมือพวกนี้ออกไป ทั้งหมด”

“แกกล้าหรือ หากแกเขวี้ยงมาอีกแค่ใบเดียว ฉันจะฆ่าแกให้ ตายตรงนี้เดี๋ยวนี้แหละ จากนั้นโยนศพลงไปให้หมามันกิน
“ทำไมจะไม่กล้าล่ะ ตอนนี้ฉันไม่อยากจะยุ่งวุ่นวายกับนาย แค้นระหว่างเราสองคนค่อยชำระวันหลังเถอะ ถ้านายรุ้งาน ก็ หลบไป ถ้าฉันไปแล้วก็จะไม่ทำร้ายนาย แต่ถ้านายไม่หลบ ฉันก็ ยินดีที่จะสู้ให้ถึงที่สุด” ผมพูดกับเขา

“แกกล้าฉันหรือ แกเห็นฉันเป็นคนอย่างไรกัน” ท่าทางของ เฉินจูนโมโหสุดๆ

“ใช่ ฉันนายแล้วไง นายจะหลบหรือไม่หลบ ถ้าไม่หลบฉันจะ ลงมือล่ะนะ ต่อให้เขวี้ยงไม่ตายก็จะให้นอนโรงพยาบาลหลาย วัน” ผมพูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อแม้แต่น้อย

“ก็ได้ ถือว่าแกแน่ คราวหน้าถ้าฉันเห็นแกอีก แกได้เห็นกัน แน่”เฉินจูนพูด พร้อมกับหลบทางให้จริงๆ เห็นแผนข่มขู่ของผม ประสบความสําเร็จมากทีเดียว

แต่ผมไม่ได้คิดจะหนีไปคนเดียว มิเช่นนั้นหลังจากที่ผมจากไป แล้ว พี่สะใภ้ต้องแย่แน่ๆ ถ้าจะไปก็ต้องพาพี่สะใภ้ไปด้วย จะทิ้ง เธอไว้ในถ้ำเสือแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด หลังจากที่ผมจากไปแล้ว ไอ้ หมอนี่ต้องระบายความแค้นทั้งหมดลงบนพี่สะใภ้แน่ๆ ไปทำร้าย ร่างกายและกระทำชำเราพี่สะใภ้อย่างรุนแรง แค่คิดผมก็สงสาร พี่สะใภ้มากแล้ว

“เฉินเฉียง รีบไปเร็วขณะที่ผมกำลังจะเรียกพี่สะใภ้ออกไป ด้วยกัน นึกไม่ถึงว่าจู่ๆพี่สะใภ้ก็พุ่งมาข้างกายผม ลากผมและวิ่ง ออกไปนอกประตูทันที พวกเราวิ่งลงตึกไปอย่างรวดเร็ว ตลอด ทางที่วิ่งลงไปนั้นไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองด้วยซ้ำ แต่ที่โชคดีก็คือ อาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป เมื่อเฉินหุ้นตั้งสติได้ก็ไล่ตามพวกเราไม่ทันแล้ว