บทที่ 7 ความลับลมคมในกับพี่สะใภ้

หลังตะครุบพี่สะใภ้ให้ล้มลง พี่สะใภ้ดิ้นรนสุดชีวิต จนเผลอทำ

หลุดมือให้เธอหนีเข้าไปในห้อง ผมวิ่งตามเข้าไป ตามเธอทันต รงโซฟาพอดี และกดเธอลงบนโซฟานุ่มๆทันที “เฉินเฉียง นายทำอะไรน่ะ อย่าทำแบบนี้ อย่าใจร้อนขนาด

นั้น…..”พี่สะใภ้ขัดขืนด้วยท่าทางน่าสงสาร

นางผู้หญิงร่านคนนี้ ตอนที่รังแกผมไม่เห็นจะมีท่าทางน่า สงสารอะไรเลยสักนิด ที่ตอนนี้กลับกล้ามาแสร้งทำเป็นน่าสงสาร ต่อหน้าผม ผมไม่แยแสเธอ คลไปยังที่ลับของเธอทันที ทันใด นั้นพี่สะใภ้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมาทันที ร้องอย่างตกใจเล็ก น้อย พร้อมกับดิ้นรนอยู่ในอ้อมอกของผม ดิ้นแรงกว่าเมื่อสักครู่ เสียอีก

“เฉินเฉียงหยุดเดี๋ยวนี้นะ นายอย่าทำแบบนี้ รอก่อน รอก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยทำเถอะ ให้ฉันทำใจหน่อย…….”พี่สะใภ้ยังคงคิด จะกล่อมผม ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ฟังเธออยู่แล้ว ยังคงถอดเสื้อผ้า เธอต่อไป แต่ผลลัพธ์คือเธอยิ่งต่อต้านรุนแรงยิ่งขึ้น มือทั้งสอง ข้างปัดป้องไปทั่ว และบังเอิญปัดไปโดนไอ้นั่นของผมเข้าโดยไม่ ได้ตั้งใจ มันทำให้ผมยิ่งคึกคะนองขึ้นมา ตรงเข้าไปจูบริมฝีปาก สวยได้รูปของพี่สะใภ้ทันที

ประสาทสัมผัสอันนุ่มนวล ได้สร้างแรงกระตุ้นขึ้นอย่างแรง ทำให้ผมถึงกับลืมไปชั่วขณะว่าขั้นตอนต่อไปต้องทำอะไร ๆ ก็ลืมคู่มือที่อ่านในเว็บต่างๆ ก่อนหน้านี้ไปจนสิ้น และในจังหวะที่ ผมชะงักไปชั่วขณะนั้น พี่สะใภ้ถึงกับร้องไห้ออกมาเลย

นางผู้หญิงร่านคนนี้ ที่ก่อนหน้านี้ตอนที่รังแกผมไม่เห็นจะเป็น แบบนี้เลย เสแสร้งชัดๆ ผมบอกให้เธอหยุดร้องไห้ได้แล้ว ไม่ว่า จะเสแสร้งยังไงผมก็ไม่หยุดหรอก ทว่าเธอยังคงร้องไห้ไม่หยุด ผมจึงพูดไปว่า “พี่อยู่แต่แรกอยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ แล้วทำไมก่อน หน้านี้ต้องร่วมมือกับพี่ชายมาทำร้ายผมล่ะ แถมยังให้หวังเหล่ ยมารังแกผมอีก รู้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ ทำไมต้องทำแบบนั้น ตอนนี้ผมไม่ออมมือแน่

หลังพูดจบ ผมก็กระชากเสื้อเธอออก ต่อให้ถูกห่อหุ้มเอาไว้ แต่ยังคงอวบอิ่มและเย้ายวนสุดๆ ผมกระชากลงมาสุดแรง แม้จะ มีเสื้อผ้าคนไว้แต่สัมผัสอันนุ่มนวลก็ทำให้ผมรู้สึกดื่มกับมัน มาก ขณะนี้ท่อนล่างของผมเริ่มคึกคักขึ้นมาแล้ว ผมเห็นว่าเวลา พอประมาณแล้ว เตรียมถอดกางเกงจัดการเธอ

“เฉินเฉียงอย่าทําแบบนี้ เรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ เป็นคนทำจริงๆ ฉันไม่ได้ทำร้ายนาย เรื่องพวกนั้นฉันไม่มีส่วน เกี่ยวข้องด้วยจริงๆ นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ได้เป็นคนทำ จริงๆ…..”พี่สะใภ้ร้องอ้อนวอน แต่คำพูดพวกนี้ผมฟังจนเบื่อแล้ว จะโกหกก็ไม่หาเรื่องใหม่ๆมาพูด ต่อให้ผมจะเชื่อเธอก็ไม่รู้ว่าจะ เชื่ออย่างไรแล้ว

“หยุดพูดได้แล้ว เรื่องวันนี้ก็เป็นเรื่องที่ก่อนหน้านี้พี่รับปากผม เอง ผมก็แค่ให้พี่รักษาคำสัญญา ต่อให้พูดมากกว่านี้ ผมก็จะทำ” ประโยคเดียวของผมได้ทำลายความคิดที่จะต่อต้านของเธอลงทันที จากนั้นต้อนเธอไปยังมุมห้อง กระชากเกาะอกของเธอออก ทันที เมื่อพี่สะใภ้เห็นว่าท่าทีของผมแข็งกระด้าง ไม่มีหนทางใน การรอดพ้นแล้ว เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอีกต่อไป ให้ผมกระทำตาม อำเภอใจราวกับตุ๊กตา

“ช่างเถอะ ฉันไม่ขัดขืนแล้วก็ได้ นายอยากทำอะไรก็ทำเถอะ เพราะยังไงนายก็น่าสงสารมากอยู่แล้ว ไม่เป็นไร คนอย่างฉันมัน ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ให้นายมีความสุขบ้างก็ดี เพราะไม่ว่ายังไง หลายปีมานี้นายก็ถูกเขารังแกมามากพอสมควรแล้ว ก็ควรจะ ชดใช้ให้นายบ้าง พี่สะใภ้เอ่ยด้วยแววตาเศร้าหมอง

เมื่อผมฟังที่เธอพูดแล้วรู้สึกมีอะไรไม่ชอบมาพากล น้ำเสียงที่ พูดคำพูดพวกนี้แตกต่างกับเมื่ออย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนกำลัง โกหกเลยสักนิด ถึงแม้ว่าการสนองความใคร่ของท่อนล่างจะ สำคัญมาก อยากรีบจัดการธุระเร็วๆ แต่ผมก็ได้บังคับตนเองให้ สงบสติอารมณ์ลง จากนั้นพูดกับพี่สะใภ้”ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่พี่พูดมันหมายความว่าไง พูดความจริงมาว่าเรื่องมันเป็น มายังไง”

พี่สะใภ้มองหน้าผมครู่หนึ่ง น้ำตาหยุดไหลแล้ว เธอเอ่ย”เรื่อง

ราวทั้งหมดก่อนหน้านี้มันไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ เป็นเพราะพี่ชาย

นายทั้งนั้น ฉันไม่อยากจะทำร้ายเธอด้วยซ้ำ เรื่องพวกนั้นที่ทำกับ

นายลงไปฉันเองก็รู้สึกผิดมาก พี่ชายนายคนนี้ร้ายมากจริงๆ เขา

ให้ฉันไปชั่วครูฝ่ายปกครองเพื่องานของเขา หากไม่ใช่เพราะเขา

บังคับให้ฉันทำเรื่องแบบนั้น ฉันก็จะไม่ถูกนายจับจุดอ่อนได้ ”

“แล้วเรื่องหวังเหล่ยจะอธิบายยังไง ผมนั่งคร่อมอยู่บนร่างเธอพร้อมเอยอย่างเยือกเย็น ถึงตอนเปิดโอกาสเธอหนีรอด ไปได้

“นายว่ามีความเกี่ยวข้องกับหวังเหล่ยงั้นหรือ ฉันหวังดูสนิทสนมฝ่ายปกครอง และที่สำคัญพ่อของหวังเหลี่ยยังเป็นเจ้านาย โดยของพี่ชายด้วย ฉันไม่กล้าจะไม่ต่อเขา เรื่องที่ได้ ทำกับนายก่อนหน้าฉันรู้สึกผิดมาก เดิมทีฉันอยากจะดูแล นายๆ ฉันรู้ว่าความรู้สึกของการสูญเสียแม่ตั้งแต่เด็กมัน เป็นยังไง ตอนแรกฉันเห็นใจนายมาก แต่ชายนายทำกับนาย แถมยังอีกจะเผยแพร่เรื่องเสื่อมเสียพวกนั้น ของออกด้วย ฉันต้องไม่กล้าเขาอยู่แล้ว

งั้นก็แสดงว่า เรื่องราวทั้งหมดตอนก็เป็นฝีมือของชาย ผมเรื่องราวทั้งหมดกับผมก่อนหน้านี้เป็นสั่งจาก ชายหรือ หากกล้าหลอกผม เอาตายแน่พูดจบก็กระชากเธออย่างหนึ่ง พี่สะใภ้อุทานเล็กน้อย ก่อนจะบอกว่าไม่

“ไม่ได้หลอกนายจริงๆ เรื่องนั้นเป็นคำของพี่นาย เกือบทั้งหมด มิเช่นนั้นลำพังฉันคนเดียวไม่กล้าทำเรื่องพวกนั้น แน่ ตอนฉันอยากต่อนายจริงจริงนายเชื่อฉัน เถอะ…..พี่สะใภ้พูดอย่างจนใจ ผมที่เธอไม่ได้กำลังโกหก ใน ใจเกิดเมื่อมาน้อย

ไอ้เฉินหุ้นมันเป็นคนชั่วร้ายมากอยู่แล้ว ถึงแม้ว่ากับเขาได้ความสัมพันธ์กันสายเลือด แต่อย่างน้อยก็เป็นพี่น้องในนาม เขามานานหลายปีแล้ว แต่เขาเพียงไม่เคยดูแล ผม แถมอายุน้อยกว่าเขา ผมกดไว้บนและทุบตีเขาไปตั้ง หลายหนแล้ว

ตอนผมว่าตัวการเรื่องร้ายทั้งหมดคือแล้ว ไปผมชีวิตอย่างทุกนี้ ไอ้เฉินหุ้นคนนั้นก็มีส่วนสำคัญมากที่ ทำให้เป็นแบบไอ้หมอนั่นจิตใจชั่วช้าเหมือนแม่ไม่ผิด เห็นแก่ความเป็นพี่น้องเลยแม้แต่นิดเดียว หากไม่ใช่เพราะเขา ตอนผมไม่ทางชีวิตน่าสมเพชแบบแน่ คิดก็แค้น แค้นผมต้องทางชำระให้ได้ จัดการเรื่องของหวังเหล่ยให้ เรียบร้อยก่อน หลังจากนั้น ต้องคิดบัญชีของเรื่องราวทั้งหมดหลายปีมาๆ

“ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง…ในขณะผมกำลังเกรี้ยวโกรธ สุดขีดนั่น จุออดประตูห้องสะใภ้ก็ดังขึ้น ทำให้ถึงกับสะดุ้ง ใครเธอเวลานะ

“นอกจากเยือกเย็นพร้อมกับเค้นถาม พลางคิดใจว่าเธอคงได้ตอบ หลังหรอกนะ

“เปล่านะ ฉันไม่ว่าใคร นายรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันไปแอบช่องส่องหน้าประตูก็แล้วพี่สะใภ้พูดพร้อมทำท่าจึง

“หนูเส เธออยู่หรือเปล่า เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ เธออย่าทำเป็นเงียบนะ ฉันรู้ว่าเธออยู่ข้างใน รีบเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้มี เสียงดุดันดังขึ้นจากด้านนอก เฉินหุ้นพี่ชายผมนา