บทที่ 5ฉู่เจียวเจียว

ผมตีหวังเหล่ยพร้อมทั้งด่าเขาไปด้วย และยังถามอีกว่าต่อไปยัง จะทำร้ายผมอีกไหม หวังเหล่ยรีบพูดว่าไม่กล้าแล้ว สภาพที่น่า อนาถนั้นดูแล้วช่างน่าขำจริงๆ น่าสมเพชสิ้นดี เห็นสภาพน่า สมเพชเช่นนี้ของเขา ผมก็หยุดลงเล็กน้อย พักผ่อนก่อนแป๊บหนึ่ง แต่นึกไม่ถึงว่าไอ้หวังเหลยจะฉวยโอกาสนี้เรียกพวกของมันมา ช่วย พวกนักเลงที่เดิมทีชะงักอยู่ด้านข้าง เมื่อได้ยินที่มันเรียก พุ่งตรงมาหาผมทันที

ผมเห็นท่าไม่ดี เพราะอีกฝ่ายมีห้าคน ต่อให้ผมค่อยเก่งขนาด ไหนก็คงสู้ห้าคนไม่ได้ อยากจะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว ประตูทั้งสอง ด้านได้ถูกปิดสนิทลงแล้ว

และในขณะที่ผมจนหนทางนั้น จู่ๆก็มีคนหนึ่งตะโกนขึ้นว่าครู มาแล้ว ทุกคนต่างพากันสงบเงียบลงทันที ในวินาทีนั้นไม่มีใคร กล้าลงมือ และอยู่ๆจ้าวชิงชิงก็เดินมาข้างกายผม จูงมือผมและ รีบวิ่งออกไปยังนอกห้องทันที วิ่งไปด้วยพลางบอกผมว่าครูไม่ได้ มาหรอก เมื่อกี้เธอเป็นคนตะโกนเอง

ความจริงแล้วครูไม่ได้มา งั้นต้องรีบหนีเอาชีวิตรอดแล้ว ผมวิ่ง หนีสุดชีวิต แต่นึกไม่ถึงว่าๆก็ชนอะไรนุ่มๆบางอย่างเข้าตรง หน้าประตู เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเป็นพี่สะใภ้ของผม ของ นุ่มๆที่ผมชนเข้าเมื่อกี้นี้เหมือนจะเป็นบริเวณหน้าอกของเธอ เมื่อ นึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นที่นั่นก่อนหน้านี้ ไอ้นั่นของผมก็ดันขึ้นด้วยไม่รู้ตัว

หนูเสมองหน้าผม หากไม่ใช่เพราะในมือผมมีจุดอ่อนของเธอ ตอนนี้เธอต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรและเดินกลับห้องทำงาน ของเธอไป แต่ตอนนี้เธอไม่กล้า หากเธอทำเช่นนั้นจริงๆ ผมเผย แพร่คลิปในมือถือออกมาแน่ ให้ทุกคนได้เห็นสภาพที่เหมือนแม่ หมูของเธอซึ่งอยู่ใต้ร่างของครูฝ่ายปกครอง ให้ทุกคนได้เห็น สภาพของครูที่ทุกคนกลัวกันในเวลาปกตินั้น ร่านเพียงใดเมื่อ อยู่บนร่างคนอื่น

หนูเสไม่ได้เดินจากไป เธอเดินเข้ามาในห้องเรียนและขึ้นไป ยืนหน้าชั้นเรียน ทำท่าทางจริงจังสุดๆ พร้อมเอ่ยขึ้น”เอาล่ะ หยุด ได้แล้ว เรื่องรังแกเพื่อนๆ ในชั้นเรียนของเราเป็นข้อห้ามเด็ดขาด ข้อนี้ทุกคนน่าจะทราบกันดีนะ”

เธอยังมีหน้าพูดได้ออกปากอีก ก่อนหน้านี้ที่หวังเหล่ยทำร้าย ผม เธอเป็นคนบงการแท้ๆ แต่ตอนนี้เธอกลับมาทำเป็นคนดีต่อ หน้าทุกคน ผมแทบอยากจะพุ่งเข้าไปกดเธอลงไป ลูบไล้เนินอกที่ อวบอิ่มของเธอ ให้ทุกคนได้เห็นว่าเมื่ออยู่ใต้ร่างผู้ชายเธอนั้น ร่านเพียงใด

เมื่อพวกหวังเหลยเห็นว่าครูคงไม่ออกไปง่ายๆ ถึงแม้ว่าจะ โกรธเกลียดผมมาก ทว่าก็ไม่กล้าลงมือทำอะไร ได้แต่เดินกลับ ไปยังที่นั่งของตนอย่างว่าง่าย ยิ่งพวกของเขาก็ยังไม่กล้าลงมือ อยู่แล้ว เมื่อหนูเสเห็นว่าพวกหวังเหล่ยกลับไปนั่งที่แล้ว ก็หันมา มองผม คงกำลังบอกว่าแบบนี้คงพอแล้วมั้ง คงพอใจนายแล้ว ผมเองก็ไม่ได้สนใจเธอ ผู้หญิงต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างแบบเธอ ผมไม่

จ้าวชิงชิงกลับมาแล้ว ตอนแรกก็อยากกลับไปเหมือนกัน แต่พอคิดไปคิดรู้สึกว่ามันไม่ประโยชน์อะไร เพราะไม่ว่าไงตอนก็จุดอ่อนของหนูเสของในกำมือ หนูก็ไม่กล้าทำอะไร ผมแล้ว จึงไปยังสนาม เดินเล่นอยู่แถวนั้นสักพัก จะ กลับไปยังหอพักและเปลี่ยนชุดใหม่ หยิบอีกนิดหน่อย และ ปีนกำแพงหนีออกไป

เพิ่งออกจากผมเปิดดู พบว่าเป็นข้อความจากจ้าวชิงชิง เมื่อเปิด ข้อความดู เธอถามผมอะไรหรือเปล่า ผมรีบตอบข้อความ เธอ บอกเธอว่าผมอยู่ข้างนอก และไม่ได้เป็นอะไร บอกไม่ต้องเป็นห่วง

บอกตามตรงนะ ผมซึ่งใจมาก จ้าวชิงชิงคนนี้ห่วงใยมาก ตั้งแต่จนโต หลังจากที่แม่ผมเสียไปแล้ว บนโลกใบนี้ไม่มี ใครห่วงใยผมอีก สำหรับผมครอบครัวแต่พูดจาประชดประชัน ทุกคนบนโลกนี้ล้วนมารังแกผมราวกับร่วมมือกัน กลับไม่จ้าวจริง

ดีใจส่วนดีใจ ผมก็ไม่กล้าอะไรเกินเลยกับเธอ จ้าวชิง ซึ่งเป็นสาวสวยประจำโรงเรียน ส่วนเป็นเพียงคางคกหนึ่ง ในโรงเรียน ต่อเธอใส่ใจผมมากเพียงใด แต่เป็นไปไม่ได้ผมมีความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อกับเธอได้ ใช่แล้วมันคือที่มีสิทธิ์แม้แต่คิดด้วยซ้ำ เพียงแค่สามารถรักษาความสัมพันธ์ในตอนนี้แบบนี้ไว้ผมก็ดีใจมากแล้ว เพียงแค่เธอทักทาย ถามถ่ายผมบ้างบางครั้งก็เพียงพอแล้ว นอกเหนือจากนี้ผมไม่ กล้าวาดฝันอะไรอีกแล้ว

หลังออกจากโรงเรียน ผมก็มาเดินเล่นอยู่บนถนน ตอนแรกก็ ไม่รู้จะไปที่ไหน แต่บังเอิญเดินผ่านร้านขายของทั่วไปพอดี จึง เข้าไปซื้อมีดเล็กๆ เล่มหนึ่งมาซ่อนไว้บนตัว วันนี้หวังเหล่ยโดน ผมทําร้ายไปหนักขนาดนั้น ต้องไม่ยอมรามือง่ายๆแน่ ต้องรีบ เตรียมรับมือไว้ก่อน หากเขาลงมือหนักขึ้นมาจริงๆ ผมก็ยินดี ต่อสู้ให้ถึงที่สุด

หลังจากซื้อมีดเรียบร้อยแล้ว ผมก็ไปร้านเกม ยังพอมีเงิน เหลืออยู่บ้าง จึงได้เติมเงินและหาคอมเครื่องหนึ่งนั่งลง พอเล่น ไปได้สักพัก ก็เริ่มรู้สึกเบื่อ

ขณะที่กำลังคิดจะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น ผมก็บังเอิญได้ยินคน ข้างๆคุยกัน ได้พูดถึงชื่อที่ผมคุ้นเคยสุดๆ ชื่อหนึ่ง”ฉู่เจียว เจียว”

ทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ ความคิดของผมก็ได้ถูกดึงกลับไปยังสมัย ม.ต้นทันที ตอนนั้นถึงแม้ว่าตอนที่อยู่ในบ้านจะยังคงถูกทารุณ แต่ชีวิตในโรงเรียนก็ไม่เลวเหมือนกัน ตอนที่อยู่ม.สามเนื่องจาก มีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม จึงได้ถูกเลือกให้ไปอยู่ในห้องเรียนที่ดี ที่สุดในโรงเรียน ในนั้นรวบรวมไปด้วยคนกลุ่มหนึ่งที่มีผลการ เรียนที่ดีที่สุดในโรงเรียน

การที่สามารถเข้าไปเป็นหนึ่งในนั้น มันทำให้ผมดีใจมากเพราะในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ผมสามารถตั้งใจเรียนได้อย่าง เต็มที่ และสามารถอยู่ร่วมกับเพื่อนๆคนอื่นๆได้ดีด้วย เนื่องจาก ในห้องเรียนพิเศษแบบนี้ไม่มีพวกอันธพาลอยู่แล้ว และยิ่งเป็นไป ไม่ได้ที่จะมีคนอย่างหวังเหล่ยอยู่แล้ว

ทุกคนที่อยู่ในห้องเรียนพิเศษล้วนมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม มี บุคคลไม่น้อยที่ทำให้ผมรู้สึกว่าไม่อาจเอื้อม และฉู่เฉียวเดียวก็คือ หนึ่งในนั้น ผลการเรียนของฉู่เฉียวเฉียวนั้นยอดเยี่ยมมาก ทุก ครั้งที่สอบผลการเรียนของเธอจะอยู่ในอันดับหนึ่งและสองเสมอ และไม่ได้มีวิชาไหนแย่ด้วย พวกวิชาวิทย์ คณิตที่ผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ค่อยถนัด แต่เธอกลับถนัดและทำได้ดีมาก

ฉู่เจียวเจียวไม่เพียงมีผลการเรียนที่ดีเท่านั้น รูปร่างหน้าตา ของเธอก็สวยมากด้วย ตอนนั้นเธอนั่งหน้าผม พวกเราได้คุยกัน บ่อยๆ ฉะนั้นความสัมพันธ์ของเราก็ถือว่าไม่เลวเหมือนกัน มีครั้ง หนึ่งที่คุยกับเธอ เราคุยกันถึงเรื่องม.ปลาย เธอบอกว่าหากเราได้ เรียนในโรงเรียนเดียวกัน เธอจะดูแลผมเอง ผมนึกว่าเธอแค่พูด เล่น จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะต่อให้เธอสวยและเรียนเก่งแค่ไหน เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงเรียบร้อยคนหนึ่ง จะมาดูแลผมได้อย่างไร

ขณะที่ผมกำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงความทรงจำนั้น จู่ๆผมก็ได้ยิน คนข้างๆคุยกันว่าฉู่เจียวเจียวเป็นเจ๊ใหญ่ประจำโรงเรียนนั้น มัน จะเป็นไปได้อย่างไร เด็กสาวเรียบร้อย ในตอนนั้นจะกลายเป็นเจ๊ ใหญ่ประจําโรงเรียนได้อย่างไรกัน ไม่ได้เจอกันเพียงหลายเดือน จะเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่โตขนาดนั้นได้อย่างไร เห็นทีฉู่เจียวถ้ามีโอกาสอยากเจอผู้หญิงคนนี้สักครั้งจริงๆ ดูสิว่าผู้หญิงคนนี้ กับฉู่เจียวเจียวที่ผมรู้จัก มีอะไรต่างกันบ้าง