บทที่ 4 กลับมาเป็นลูกผู้ชาย

เรือนร่างของเธอหอมมาก ผมคิดว่าคงเป็นเพราะฉีดน้ำหอม เมื่อ สูดดมเข้าไปในจมูก ทำให้ผมรู้สึกหลงใหลไม่น้อย เพียงครู่เดียว เสื้อผ้าบนตัวของหนูเสก็ถูกผมกระชากออกมา

จนหมด ลูบไล้ไปตามเนื้อหนังที่เปลือยเปล่าของเธอ ผมแทบ

อยากจะเลียไปให้ทั่วเรือนร่างของเธอจริงๆ

กดเธอไว้บนโต๊ะและทำลายเธอเต็มที่ พร้อมกับลูบไล้ไปทั่ว

เธอกรีดร้องไม่หยุดว่าไม่เอา และยังบอกอีกว่าตอนนี้ผมกำลัง ข่มขืนเธออยู่ หากผมไม่ยอมหยุด เธอจะไปฟ้องผมที่ศาล ให้ ตำรวจจับตัวผมไป ให้ผมติดคุกหัวโต อย่าหวังว่าจะได้ออกมา อีก

ผมบอกไปว่าช่างแม่ง อย่าคิดว่าแค่นี้ผมจะกลัว ต่อให้ต้อง ติดคุกจริงๆ ก็จะทำลายยัยผู้หญิงร่านอย่างเธอให้สิ้นซากไปด้วย

เมื่อหลเสเห็นว่าหลอกผมไม่สำเร็จ จึงเริ่มรู้จักกลัวขึ้นมา เธอ บอกว่าวันนี้ประจำเดือนเธอมา ผมบอกว่าไม่เชื่อ ต้องเปิดให้ผม เห็นกับตาก่อนถึงจะเชื่อ

ตอนแรกผมคิดว่าประจำเดือนเป็นเพียงข้ออ้างของหนูเส แต่ ใครจะไปคิดว่าเธอกลับถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกมาจริงๆ และ ในหว่างขาของเธอหนีบไปด้วยผ้าอนามัยแผ่นหนึ่ง

บ้าชิบ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ นี่มันประจำเดือนมาจริงๆนาทําลายอารมณ์จริงๆ

“ทีนี้นายเชื่อหรือยัง นายวางใจเถอะ พอวันเสาร์มันหมดแล้ว ฉันจะทำให้นายเอง นายว่าแบบนี้ดีไหม

ประจำเดือนก็มาแล้ว ต่อให้ผมไม่เห็นด้วยแล้วจะทำยังไงได้ อีก แต่จะปล่อยหนูเสไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ ผมครุ่นคิดอีกครู่หนึ่ง จากนั้นมองหน้าเธอพร้อมกับเอ่ย”วันนี้ไม่เอาพี่ก็ได้ แต่ไม่ว่ายัง ไงผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยก่อน งั้นมาเปลี่ยนเป็นอีกวิธีหนึ่งดีกว่า”

หนูเสขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นท่าทางนั้นของเธอ ผมรู้ว่าในใจ เธอไม่ยินยอมอยู่แล้ว แต่คิดว่าผมจะยอมปล่อยโอกาสนี้ไปงั้น หรือ คำตอบคือไม่อยู่แล้ว ผมไม่ได้โง่สักหน่อย

ในที่สุดหลูเสก็พยักหน้ายอมทำตาม และยังถามผมอีกว่าเมื่อ คืนได้อาบน้ำหรือเปล่า ผมบอกไปว่าพูดมาก เร็วเข้า หนูเสจึง คุกเข่าลงและเปิดซิปกางเกงผมออกด้วยความไม่เต็มใจ

สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นของผม ตั้งผงาดอย่างอึดอัดสุดๆ ในวินาทีที่ หนูเสอมมันเข้าไปในปากของเธอ ความรู้สึกสบายสุดๆอย่างที่ ไม่เคยมีมาก่อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความรู้สึกที่สุดยอดนั้น ชาตินี้ ทั้งชาติผมก็คงไม่มีวันลืม

มองดูลิ้นอมชมพูน้อยๆนั้นของหนูเสอมเข้าอมออก ตาม จังหวะ ความตึงเครียดในใจของผมได้ถูกปลดออกทันที

หนูเสพี่หยิ่งผยองไม่ใช่หรือไง ตอนนี้ก็ก้มอยู่ตรงหน้า เรื่อง เหมือนหมาไม่มีผิด
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งมีความสุข ร่างกายก็กระตุกเป็นระยะ น้ำใสๆ พุ่งออกมาทันที เนื่องจากตอนนั้นหนูเสคลายปากออกมาไอ้นั่น ผมจึงพุ่งมันใส่เต็มหน้าเธอ

หนูเสโมโห เธอเอ่ย”ไอ้ชั่ว ใครใช้ให้นายพุ่งใส่หน้าฉัน คนไร้ ประโยชน์ก็คือคนไร้ประโยชน์จริงๆ เพียงไม่กี่นาทีก็ไม่ไหวแล้ว” ทีนี้ผมโกรธขึ้นมาทันที จับคางเธอไว้ เอ่ย”พี่ว่าใครเป็นคนไร้

ประโยชน์”

“ฉัน…….หนูเสตกใจจนไม่กล้าพูดแล้ว

ผมมองดูน้ำเหนียวๆบนใบหน้าเธอ ๆก็นึกสนุกขึ้นมา เอ่ย ทําความสะอาดหน้าซะ กินมันให้หมด”

หนูเสไม่ยอม แต่ผมมีจุดอ่อนของเธอ ไม่กลัวว่าเธอจะไม่ยอม เป็นไปตามคาด เมื่อผมเอาคลิปมาขู่เธอ เธอก็กลัวทันที

เธอเอาน้ำเหนียวๆบนใบหน้ามาไว้ในมือ จากนั้นแลบลิ้นออก มาเลีย เหมือนสุนัขที่กำลังกินนมไม่มีผิด ค่อยๆกินมันเข้าไปจน หมด ผมรู้สึกได้ใจสุดๆ ก่อนออกมา ผมก็ไม่ลืมที่จะบอกกับ เธอ”อย่าลืมวันเสาร์นี้นะ” พูดจบ ผมก็เดินจากมาอย่างได้ใจสุดๆ

ตกกลางคืนผมนอนอยู่บนเตียง ในหัวมีเพียงเรื่องที่ทำกับหลู เสในห้องเก็บของนั้น ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่ได้เธอ แต่ความรู้สึก ไม่เลวเหมือนกัน ในใจก็เกิดเฝ้ารอให้วันเสาร์มาถึงไวๆ

วันรุ่งขึ้น ทันทีที่ผมเดินเข้าห้องเรียนไป หวังเหล่ยก็พุ่งมาหาผมทันที
และเมื่อผมนั่งลงบนที่นั่ง หวังเหล่ยก็ถีบเข้าที่ท้องผมอย่างจัง หนึ่ง ผมเจ็บจนงอตัวก้มท้องไว้ นอนกองอยู่บนพื้น

“หวังเหล่ย นายเอาแต่รังแกเฉินเฉียงแบบนี้ทุกวันมันสนุกมาก หรือไง ตกลงเขาไปทำอะไรนายไว้

ในขณะนั้นเอง ก็ยังคงเป็นจ้าวชิงชิงที่เข้ามาช่วยผม

หวังเหลยมองหน้าจ้าวชิงชิงพร้อมกับเอ่ย “ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เธอช่วยไอ้คนไร้ประโยชน์คนนี้สนุกมากหรือไง มันเป็นไอ้ขี้ขลาด ฉันถีบมันไปที่หนึ่ง มันกล้าตอบโต้ไหม มันกล้าไหม

หวังเหล่ยพูดพลางจงใจยื่นหน้าเข้ามาให้ผมต่อย แววตายั่วยุ สุดๆ บอกตามตรงนะ ผมอยากจะชกเข้าไปแรงๆหมัดหนึ่งจริงๆ แต่ผมไม่กล้า

“เฉินเฉียง นายตอบโต้กลับไปเหมือนลูกผู้ชายไม่ได้หรือไง” จ้าวชิงชิงตะคอกใส่ผม แต่ผมไม่กล้าทำจริงๆ

“ใช่ ตอบโต้สิ นี่ๆชกที่นี่”หวังเหล่ยหัวเราะอย่างประชดประชัน แถมยังตบหน้าตัวเองเป็นการสื่อว่าให้ผมชกไป

“เฉินเฉียง นายรีบลุกขึ้นมาสิ นายโง่หรือเปล่า ลุกขึ้นเหมือน ลูกผู้ชายไม่ได้หรือไง”จ้าวชิงชิงร้อนใจถึงกับร้องไห้ออกมา แต่ ผมกลับไม่ได้ขยับเขยื้อนใดๆ

อันที่จริงผมก็อยากลุกขึ้นเหมือนลูกผู้ชาย แต่ผมกลัวว่าหาก ตอบโต้ การแก้แค้นของหวังเหล่ยก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น

“ดูสิ นี่ก็คือผู้ชายที่คนอย่างเธอชอบ กองอยู่บนพื้นราวกับหมาตายไม่มีผิด ต่ำต้อย อ่อนแอ ไม่กล้าที่จะตอบโต้แม้เพียงเศษ เสี้ยว เหมือนลูกผู้ชายที่ไหนกัน” หวังเหล่ยโจมตีผมอย่างเต็มที่ และยังเตะต่อยทุบตีผมไม่หยุด แต่ผมนอกจากกุมศีรษะและนอน กองอยู่บนพื้นแล้ว ไม่กล้าทำอะไรเลย

“เฉินเฉียง นายทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ และถึงขั้นหมดหวัง……. ตอนที่ผมได้ยินจ้าวชิงชิงพูดคำนี้ออกมา ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด

ใจ หมดหวังแล้วงั้นหรือ

ไม่

ผมจะอ่อนแอต่อไปแบบนี้ไม่ได้อีกเด็ดขาด ผมต้องลุกขึ้น เหมือนอย่างที่จ้าวชิงชิงรอคอย ตอบโต้เหมือนลูกผู้ชาย ไปต่อสู้

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เลือดในตัวผมก็สูบฉีดขึ้นมาทันที เปลวเพลิง แห่งความโกรธค่อยๆทวีคูณขึ้น มีกำลังไปทั่วร่าง

“ไอ้เหี้ยหวังเหล่ย กูขอสู้ตายกับมึง”

ผมโกรธมาก ลุกพรวดขึ้นจากพื้น ถือเก้าอี้พุ่งเข้าไปหาหวัง เหล่ย ขาเก้าอี้ฟาดเข้าตรงศีรษะเขาเต็มแรง

ตอนนี้ผมเหมือนคนที่บ้าไปแล้ว ความเกลียดชังแบบที่ไม่เคย มีมาก่อน กำลังก่อตัวขึ้นในสมอง มันต้องการที่จะปะทุออกมาก

ผมถือเก้าอี้และไล่ฟาดหวังเหลียอย่างบ้าคลั่ง และไม่สนด้วย ว่าจะถึงแก่ชีวิตหรือไม่ อย่างมากก็แค่มันตาย และผมติดคุก

ไม่ว่ายังไง คราวนี้ผมต้องกลับมาเป็นลูกผู้ชาย
ขณะที่ไล่ตีอยู่นั้น ผมยังได้ยินเสียงจ้าวชิงชิงที่ตะโกนอย่างอื่น เต้น“เฉินเฉียงตีมัน มันให้ตายไปเลย

เสียงนี้เหมือนเป็นยากระตุ้น ทำให้ผมยิ่งเรี่ยวแรงทุบตี